Sims Nieuws Forum

"Helen, ben je er zeker van dat we Anne kunnen vertrouwen?" vraag ik als Anne weg is gelopen. "Dave, ja! Dat weet je, dus vraag het niet iedere keer, ik wordt niet goed van jou!" zegt ze boos. Ik zucht, Greg was de enige die ik echt niet vertrouwde en nu is hij dood. Wie zijn er nog over eigenlijk? Flynn, hij is zo onbetrouwbaar als ik weet niet wat. Hij zou niet iemand vermoorden, maar van een beetje werknemer verwacht je toch wel dat die bij jou in de buurt blijft... Jarry is slechts een oude man en van Zane kan ik geen hoogte krijgen. Jill, ze lijkt me te vertrouwen, omdat zij ook Greg wantrouwde. Dan hap ik naar adem. Wat als- nee dat zou niet kunnen. Ik zou dat niet doen, dus waarom zou zei dat doen? Ineens ben ik niet zeker meer van wie ik allemaal kan vertrouwen.

- Dave Clarkson.

De vijfde stemronde
Het was een heerlijke, warme dag, zo in de jungle. Dat vond Jarry ook en daarom lag hij rustig aan de rivier te genieten van de zon en het kabbelende water. Na een uurtje begonnen zijn wangen echter wel een beetje te gloeien, dus vond hij het wel tijd voor een frisse duik. Een beetje kreupel als hij was, probeerde hij moeizaam overeind te komen. Hij gebruikte takken en stenen om hem heen om zich omhoog te trekken. Eén van de takken die hij vastgreep, brak toen hij bijna overeind was en hij viel keihard naar achteren. Zijn rug belandde op een steen en hij voelde het bloed zich over het zand verspreiden. Hij schreeuwde het uit en al snel kwamen er een aantal groepsleden naar hem toe. Ze probeerde het grote gat dicht te binden, maar het bloed wilde niet stollen. Na een uur lijden stierf hij, omringd door zijn liefhebbende groepsleden.

Jarry Sherman (Koen) is gestorven. Hij was een reiziger.

Je mag nog een laatste keer posten waarin je je dood beschrijft.

Jarry. Waarom Jarry? Hij was de oudste, maar heus niet de minste.
Er bleven nog maar weinig mensen over. Wat moesten we tegen de buitenwereld vertellen als we de jungle uitkwamen? Als.
Kleine kans. Waarschijnlijk gaan we gewoon allemaal dood. Allemaal. Behalve een moordenaar.
Maar Jarry is niet de enige die een natuurlijke dood stierf. Ik hoop stiekem dat de moordenaar een van de gestorvenen is. Maar ik geloof mezelf niet. Ik heb geen hoop meer.
Dood. We gaan allemaal dood.
'Dood' fluisterde ik. 'Iedereen gaat dood'

*Flynn McKinney*

Er klonk een schreeuw door de jungle. Ik herkende de stem, het is Jarry. Ik twijfel geen moment en begin meteen te rennen. Na een tijdje kom ik bij Jarry aan. Hij ligt op de grond en er ligt een grote plas met bloed om hem heen. 'Aaah!', kreunt hij. Hij leeft nog. Ik sla mijn hand voor mijn mond en kniel bij hem neer. 'Het komt goed', zeg ik door mijn tranen heen. Ineens zie ik Flynn staan. 'Help dan!', roep ik boos. Hij komt er snel bij zitten en samen proberen we het bloeden te stoppen. 'Sorry', zeg ik tegen flynn. 'Geeft niet' zegt hij. Het bloeden wil niet stoppen en Jarry begint weg te zakken. 'Hou vol', zeg ik tegen hem.

- Anne Felix

Ik snel ook naar de plek waar ik denk dat de schreeuw vandaan komt. Anne rent voor me, dus ik weet dat ik goed zit. Ik zie Jarry liggen, aan de zijkant van de rivier, hij heeft duidelijk pijn. Ineens zie ik het bloed en per ongeluk gil ik. 'Help dan!' roept Anne boos naar Flynn. Ik help ook. 'Wat moet ik doen, Anne?' 'Haal hulp!' zegt ze. Even twijfel ik nog, moet ik niet bij Jarry blijven. 'Snel!' roept Anne dwingend. 'Ok, ok,' antwoord ik en ik ren terug. Onderweg kom ik Dave, Helen en Sandy tegen, maar waar is Zane?

- Jill Banks -

De zesde moordronde
Iedereen was nog maar net bekomen van de schrik, op de moordenaar na natuurlijk. Jarry was zojuist voor hun ogen gestorven en ook Flynn had het er moeilijk mee. Hij had besloten even een eindje alleen te wandelen, niet ver van de groep. Maar wel ver genoeg voor de moordenaar om toe te slaan. Huilend zat Flynn in een lage boom en hoorde door zijn gesnik de voetstappen van de moordenaar niet dichterbij komen. Hij schrok toen er opeens een gestalte voor hem stond.
"Is dit het? Ga je mij nu vermoorden? Waarom jij?", vroeg Flynn snikkend, die maar al te goed wist wat er hier gaande was. Hij vreesde niet langer voor zijn dood. Het was goed zo. Met dit trauma zou hij toch niet kunnen overleven. De moordenaar grijnsde alleen maar tevreden en kwam steeds dichterbij. Een mes werd uit de zak getrokken en voor Flynn nog maar iets kon zeggen, werd zijn keel doorgesneden. De moordenaar ging er opnieuw stilletjes vandoor. Geen sporen achterlatend, maar wel tevreden.

Flynn McKinney (Slimpie Hugo) is vermoord. Hij was de koppelaar.

Je mag nog een laatste keer posten waarin je je dood beschrijft.

Jill rende naar me toe. Ze zei: "Kom snel, Jarry is overleden je moet komen helpen." Maar ik zei: "Kijk is bij de boom wat er ligt." Ze liep naar de boom toe en zag Flynn liggen met een doorgesneden keel. "Oh my god", zei ze. "Iedereen word zo nog vermoord", zei Jill. Ik kalmeerde haar: "Rustig het komt allemaal wel goed." Maar ik wist best wel dat dat niet zou gaan gebeuren. We sleepte het lijk van Flynn naar een grote open plek en we begraafden hem daar. We gingen naar de nog kleine overgebleven groep en we zeiden wat er gebeurt was, de hele groep was in shock. Toen viel Jill huilend in mijn armen...

~Zane Robbins~

Het was een heerlijke, warme dag, zo in de jungle. En daarom besloot ik rustig aan de rivier te genieten van de zon en het kabbelende water. Na een uurtje begonnen mijn wangen echter wel een beetje te gloeien, dus vond ik het wel tijd voor een frisse duik. Ik ben misschien wel oud, maar ik kan heus nog wel zwemmen. Ik probeerde moeizaam overeind te komen. Uiteindelijk wou ik het water weer uit. Ik kon alleen moeilijk uit het water komen. Ik gebruikte daarom maar wat takken en stenen die om mij heen lagen. De bedoeling daarvan was natuurlijk dat ik mezelf daarmee omhoog kon trekken. Maar ik had niet goed gekeken en voordat ik het wist brak er een tak. Mijn rug belandde op een steen en ik voelde het bloed over het zand verspreiden. Ik schreeuwde het uit en al snel kwamen er een aantal groepsleden naar hem toe. Wat daarna allemaal gebeurde hem ik niet meegekregen. Ik had z'n moment, een flits door mijn herinneringen. Maar een ding kun je wel zeggen, ik ben oud geworden.

Jarry Sherman -> Laatste post

Ik hoorde het pas toen ik heel dichtbij stond. Ik voelde het langzame gehijg in mijn nek. Toen ik me omdraaide wist ik al dat het te laat was.
De moordenaar pakte me vast. Ik probeerde tegen te stribbelen, los te krabbelen en te krabben en bijten waar het maar kon.
Maar te laat. Het was te laat.
Voordat ik het doorhad voelde ik Iets prikken in mijn keel. Een mes.
Dit was het einde. Terwijl ik me steeds lichter voelde, schoten allerlei beelden aan me voorbij.
Mijn moeder, broertjes en zusje. Mijn vader.
De groepsleden.
Darryl.
Plots, terwijl het leven uit me zoog, bedacht ik me iets. Darryls spiegel! Daarmee hadden we licht kunnen weerkaatsen naar de buitenwereld! Maar het was al te laat.
Het einde. Plotseling zag ik een verschijning. Het leek Darryl wel. Hij fluisterde.
Ik schudde mijn hoofd. Ik hallucineer.
Nu niet meer. Voorbij.

*Flynn McKinney*
*Laatse Post*

Jarry is dood..ik kan het niet bevatten. Iedereen gaat dood. Wij allemaal. Ik zie hoe het wantrouwen naar elkaar groeit en het vertrouwen in zichzelf toeneemt.
Ik zit op een rots en laat mijn ogen over de groep glijden. Zane en Jill. Zou dat een koppeltje worden? Waar is Flynn?

-Sandy-

Ik waarschuwde Zane om naar Jarry te gaan maar hij wees op me iets anders.. een lijk, van Flynn! Ik wilde huilen, schreeuwen, in één keer de jungle uitrennen, ik kon het niet meer aan. Huilend zakte ik in elkaar en gelukkig ving Zane me op. Alles werd zwart.

- Jill Banks -

Twee doden op één dag, het moest toch niet gekker worden. En toch werd het nóg gekker. Die volgende ochtend stonden wij vroeg op om te vertrekken, maar opeens stond iedereen daar, klaar met zijn rugzakje. Verbaasd keken we elkaar toen aan. Wie van ons had het doorverteld? Dave sleurde mij mee en begon tegen me te tieren over dat die Anne niet te vertrouwen was. Dat dit het ultieme bewijs was. En ik kon alleen maar teleurgesteld zijn over Anne. Ik had echt gedacht dat ze te vertrouwen was.

De afgelopen dagen heb Anne dan ook volledig genegeerd. Ze heeft al een paar keer geprobeerd uit te leggen dat ze niks heeft verteld, maar hoe kan ik haar nou geloven? Mijn man gaat toch voor? Langzaam beginnen zich ook kampen te vormen. Je merkt het nauwelijks, maar bepaalde personen zien liever de één dan de ander sterven. Wie zich bij mij aansluiten, is voor mij nog een raadsel.

- Helen Clarkson.
(Sorry alleen een beetje samenvatting van de sfeer nu.)

Ik merkte al een lange tijd dat Anne hier weg wilde, maar ze ging niet alleen want Helen en Dave wilde ook. En mijn vermoeden klopte iemand zei tegen mij dat iedereen mee zou gaan als Anne, Helen en Dave ook gaan. Dus ik pakte mijn spulletjes bij elkaar en ik liep naar Jill toe ik zei:''Heb je het al gehoord, Anne, Helen en Dave gaan hier weg en er werd tegen mij gezegd dat als zij gaan, gaan ze niet zonder ons. Dus ga je mee?''...

~Zane Robbins~

Ik baal al dagen van Anne en eigenlijk ook een beetje van Helen omdat zij haar wel volkomen vertrouwde. Helen en ik ontlopen Anne zo veel mogelijk. In het begin probeerde ze nog contact met ons te maken, maar langzamerhand gaf ze het op. Gelukkig maar. Ik plof neer tegen een boom en begin een tak te schaven om er een speer van te maken, plotseling hoor ik iemand achter me.
"Hé, kom je nu wel bij me zitten." zegt Anne sarcastisch. "Ik zag je niet." mompel ik, het zou raar zijn om op te staan, dus blijf ik zitten. "Waarom heb je het door verteld? Je had ons makkelijk allebei kunnen doden als we alleen waren." besluit ik te zeggen. "Dat zou ik nooit doen, ik vermoord geen mensen." zegt Anne beslist. "Want liegen doe je ook niet natuurlijk." zeg ik net zo sarcastisch. "Ik lieg niet, iemand moet ons afgeluisterd hebben of weet ik het wat. Ik heb het niet door verteld oké! Ik wil net zo graag hier weg als jij en Helen!" roept ze boos. Ze staat op en rent weg.
Au, dat deed pijn. Ik voel me schuldig, wat ik eigenlijk niet zou moeten doen omdat ik niet weet of ze de waarheid spreekt. Ik besluit naar Helen te gaan en het haar te vertellen. Benieuwd wat zij er van vindt.

- Dave Clarkson.

Ik vind mezelf stom. Waarom had ik nou zo hard mijn best moeten doen bij Dave en Helen? Ze vertrouwen me toch niet. Na het gesprek met Dave ben ik weg gerent en nu loop ik nog steeds rond. Ik ga wel alleen weg. Als niemand met me mee wilt. Hoe kan iedereen nou ineens van ons plan af weten? Misschien heeft Dave het wel verteld om Helens vertrouwen te winnen.. Ik weet het allemaal niet. Het maakt toch niet uit, als het zijn idee was dan heeft dat toch al gewerkt. Ik snap niet waarom hij me niet vertrouwt.. Als ik ze had willen vermoorden had ik dat allang al gedaan.

Ik krijg zere voeten van het lopen en besluit even rust te nemen. Uit mijn rugzak haal ik een banaan, ik had er drie meegenomen. Dat betekend dat ik weer opzoek kan gaan naar nieuwe. Ook mijn bidon is bijna leeg. Ik zucht. Nu sta ik er alleen voor.

-Anne Felix

De zesde stemronde
Anne kon het bijna niet meer aan. Ze was bont en blauw, want ze was al zo vaak gevallen omdat ze niet oplette omdat ze te moe was. Ze sliep slecht, bang dat haar iets zou overkomen in haar eentje in de jungle. Ze hoorde in de verte water ruisen en rende er opgewonden naar toe, water! Ze zette knielde bij riviertje neer en klokte snel een liter water naar binnen. Tevreden ging ze zitten. Ze genoot van de zon en ontspande zich volledig. Ze hoorde de vogeltjes kwetteren, het water ruisen en in de verte stemmen van mensen. Stemmen van mensen!
Met een gelukzalig gevoel in haar maag sprong ze op. Ze liep in de richting van het geluid. De stemmen werden steeds harder en opgewonden begon ze te rennen, ze liet per ongeluk haar bidon vallen die ze zojuist gevuld had. Ze keek achterom naar haar bidon, waardoor ze niet opletten. Ze liep met volle snelheid tegen een laaghangende boomtak aan, viel keihard met haar nek op een steen en brak haar nek.
Anne dacht nieuwe mensen te hebben gevonden, maar dat viel helaas tegen. Ze was in een rondje teruggelopen naar het kamp en op het laatste moment kwam ze om het leven.

Anne Felix (Robbbin) is gestorven. Zij was de meeloper.

Je mag nog een laatste keer posten waarin je je dood beschrijft.

Het is stil, angstvallig stil. Niemand durft wat te zeggen, lijkt het wel. Bang om te verraden dat hij of zij een moordenaar is? Ondertussen bereid ik me voor om alleen verder te gaan. Ik denk dat ik weet hoe ik moet lopen, maar probeer alles angstvallig geheim te houden. Die moordenaar zal me maar horen..

-sandy-

Ik hoorde een gil. De zoveelste in deze jungle en daarna een harde klap. Ik dacht dat het het geluid van Anne was, ze was niet zo handig was me al opgevallen. Ik liep er naartoe en lachte al een beetje. 'Anne, wat doe je nou weer?' Ik hoorde niets en herkende toen de schoenen van Anne. Ik kwam dichterbij en toen ik haar hoofd zag zag ik ook al het bloed. Ik gilde. 'Help! Dave!' Dave kwam meteen aangerend en wist niet wat hij moest zeggen toen hij Anne zag liggen. 'We moeten..' 'We moeten niks, Dave, ik ben er klaar mee,' snauwde ik hem af. 'Jammer dat je nu niet meer met haar kunt vluchten van ons, hè? Want dat was je plan.' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Ik ben niet achterlijk, Dave, mij houd je niet voor de gek.'

'Wat is er met jou aan de hand?' vraagt Haylee aan me. 'Anne. Ze is dood.' Ze kijken elkaar aan en Haylee begint bijna te huilen. 'Wij moeten gaan, Hay,' zeg ik. 'Ik vertrouw jou alleen.'

- Jill Banks -

'Helen!' zodra ik haar zie storm ik op haar af. 'Jill was het, Jill heeft doorverteld dat we wilden vluchten met Anne!' 'Hoe weet je dat?' vraagt Helen verbaasd. 'Ze zei net dat ze wel wist dat we met Anne wilden vluchten, maar dat het nu niet meer kan.' Helen kijkt me verbaasd aan. 'Hoezo kan dat niet?' 'Oh, Anne is dood.' flap ik er uit. Oei, dat was dom. 'Wat?!' gilt ze bijna uit.

- Dave Clarkson

Ik zag Haylee en Jill praten met elkaar, ik liep er naar toe en vroeg waar ze over praatte. Haylee reageerde:''We zijn aan het praten over...'', snel kapte Jill haar zin en af en onderbrak haar met:''We praten over hmm... wat we nu gaan doen?'' ''Ja vast'',zei ik. Ik voelde aan dat er iets fout zat. En ik zei:''Jullie willen hier weg hè, maar... zonder mij, omdat jij me niet meer vertrouwd Jill!'' Ik zei daarna:''We vinden elkaar leuk en je kan me niet eens vertrouwen!'' Ze wilde reageren maar ik liep al weg...

~Zane Robbins~