Ik zag Nora en Willow bij de bar zitten ik schoof erbij "zo zo Nora al vrienden gemaakt zie ik?"
Ze keek me aan en stotterde: "h-h-h-h-oe w-w-w-wee-e-t-t j-j-e m-m-m-e naam?
"gehoord verder niks hoor" zei ik maar. Ik nam ook wat bier en toen ik hem leeg had begon ik maar wat met mijn pistolen te spelen. Nora keek erg angstig ik vroeg: "wat!?" zij zij: "j-j-j-e b-b-b-b ent D-d-d-d-d-d-darnell toch n-i-i-e-t?" "ja dat bemn ik wel" waarop zei angstig wegrende ik zei tegen Willow: "heb ik wat verkeerds gezegd?"

-Darnell-

"Geen idee." Mompel ik, wat moest Darnell in godsnaam hier doen.
"O, ik zou trouwens binnenkort de kogels van je pistool vullen, van die linker, die is namelijk haast leeg." Grijns ik. Darnell kijkt me verbaast aan, en haalt de kogels eruit, er zaten er nog 2 in. "Bedankt dat je het zegt hé." Mompelt hij.
Ik haal mijn schouders op en staar wat voor mij uit. Waarom deed me dit zo denken aan vroeger? Ik keek weg van Darnell en liet stil wat tranen lopen. Ik miste mijn oude vrienden.


~Willow Smidweed~

De pijn is onverdraaglijl, maar etgelijkertijd ook best.. fijn. Het lijkt mijn zorgen even weg te nemen.
Ik laat het mes vallen en staar naar het bloed op mijn arm. Ik wist niet dat bloed zó snel kon lopen!
Straks bloed ik nog dood! Wanhopig druk ik een oude jurk op de snee, maar al snel is de stof doorweekt.
Nu begin ik pas echt in paniek te raken. Ik probeer de wond met mijn handen bij elkaar te drukken maar ik pers er alleen maar meer bloed uit.
Even wil ik de hulp van een ander roepen, maar dan bedenk ik me dat behalve Lia niemand dit mag weten.

xx- Jane -xx
----

ff ter informatie: door alcohol wordt je bloed dunner

Wat had iedereen nou opeens? toen Willow zei dat mijn kogels bijna opwaren begon ze te huilen? te huilen! Ik vulde allebij de pistolen weer zo dat het magazijn weer helemaal vol was. Ik keek naar Willow haalde mijn schouders op en liep maar weg. Wat had iedereen?

-Darnell-

Ik ren weg. Het voelt alsof al mijn bloed naar mijn hoofd gelopen is. Zo zenuwachtig was ik nog nooit geweest. Ik kon altijd al slecht met mensen omgaan, maar dit! Ik loop naar de rand van het schip en staar naar de golven. Wat moet ik van mijn toekomst verwachten? Ik ging op reis om ergens te belanden waar ik een goed bestaan op zou kunnen bouwen. Maar hoe langer ik op reis was, hoe meer het tot me doordringde dat ik dat nergens zou kunnen. Ik hoop dat ik me hier uiteindelijk thuis zal kunnen voelen, maar dan moet ik eerst contact zoeken met de andere piraten op dit schip. Dat zal nog een hele klus worden...

-Nora

Darnell was weg gelopen, had me alleen gelaten.
Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en begin harder te huilen. Alles van de afgelopen jaren, alles wat ik opgekropt had, leek eruit te komen, al zou het een tijdje duren voordat alles eruit was.
Ik veeg de tranen weg, maar het in zinloos, ze stroomden zo weer over mijn wangen.


~Willow Smidweed~

Ik zag Willow staan. Ze huilde. Ik liep op haar af en legde mijn handen op haar schouders. "Wat is er meissie?" Vroeg ik nieuwsgierig. Alice kwam achter me aan rennen. "Ga is naar je pappa toe." Zei ik snel. Alice haalde haar schouders op en rende naar Lucas'kajuit. "PApaaa!" Schreeuwde ze hardop.

~Cwen

Eenzaamheid nam bezit van me. Waarom verlangde ik naar liefde, ik had het al die jaren nooit nodig gehad, maar nu ... Ik begroef mijn handen in mijn gezicht en beet op mijn vel. Ik zou me moeten excuseren tegenover Jane. Kreunend stond ik op en verliet mijn kajuit, ik liep langs Willow en schonk haar een bemoedigende glimlach, ze wuifde terug. Misschien had ik haar verkeerd beoordeeld bedacht ik mezelf maar meer tijd om na te denken schonk het lot me niet want voor ik het wist werd ik aan mijn benen vast geketend door twee kleine armpjes. "Alice .." lachte ik en ik tilde haar op. Haar ogen keken droevig "Waarom praat je nooit met me papa?" ik wierp een vernietigende blik op Cwen die deed alsof ze niets gehoord had. Snel drukte ik een kus op Alices voorhoofd en zette haar neer. "Ik ben je vader niet ... je moeder liegt" siste ik meer tegen Cwen dan tegen haar. Ik liet haar ontzet achter en liep naar de kajuit van Cwen. Driemaal klopte ik aan maar ik kreeg geen antwoord. Ik ademde diep in en uit en duwde de deur open maar schrok wat ik zag. Betraande ogen keken me aan, er as geen emotie in te lezen. "Jane .." mompelde ik opzet en ik knielde naast haar neer. Ze schudde haar hoofd toen ik mijn arm om haar heen wilde leggen. In plaats daarvan greep ik haar polsen vast, voorkomend dat her nog meer bloed uit stroomde.
"Ik ben met Richard ..." prevelde ze maar ze keek dankbaar, dankbaar dat ik er was.
"Dat wees ik" lachte ik en ontblootte glimlachend mijn tanden. "Vergeet wat ik heb gezegd", "ik zie je graag, nou en," ik zuchtte "We kunnen toch vrienden blijven ?" vroeg ik fronsend.

-Lucas Folcalor-

Ik knik. "Ja, dat kan. We doen alsof dit niet is gebeurd."
Zijn hand om mijn pols brandt bijna. ik probeer er niet naar te kijken, maar Lucas heeft het signaal begrepen en laat me los.
"Ik haal Lia wel voor je.""
ik knik. "Dankjewel."

xx- Jane -xx

Lucas was langs gelopen, hij had geglimlacht. Ik was blij dat hij me vergeven had.
Cwen wreef met haar arm over mijn schouder, maar ik was nog steeds niet in staat wat te zeggen. Mijn verdriet, de pijnen, alles kwam naar boven. Ik begin te trillen.
Het werd even zwart vor mijn ogen, toen zakte ik weg.


~Willow Smidweed|~
Niet dood

Lucas komt ons momentje ruw verstoren.
"Lia ik heb je nodig nu!"
"Maar wa..."
"Geen tijd voor uitleg," zegt hij en hij sleurt me mee. Jack kijkt me vragend aan en ik trek een 'ik weet het niet' gezicht. Dan zie ik Jane. In haar pols gesneden.
"Grutjes," weet ik uit te brengen. Snel haal ik spullen en probeer de wond zo goed mogelijk te verzorgen

LIA

Ongerust stond ik toe te kijken. Jane beet op haar lippen en schreeuwde het soms uit wanneer de naald en draad weeral eens door haar huid moesten. Ik spande mijn spieren strak om de verleiding te kunnen weer staan om niet naar Jane toe te snellen, haar tussen mijn armen te sluiten en te troosten, zoals zij voor mij had gedaan. Ik dacht terug aan de avond in het bos en mijn hart gloeide, toen had ik niets voor haar gevoeld, waarom nu wel. Voor de zoveelste maal gilde Jane "Pas op wil je" beval ik Lia. Ze lachte, "Zo ongerust, Lucas"
"Het is niet dat ze je vriendin is " MEt deze woorden rolde ze haar ogen en ging verder met het naaien.
Maar mijn gelaat verstrakte en dat van Jane ook. Beiden vermeden we oogcontact, niemand mocht weten wat ik voor haar voelde ...

-Lucas Folcalor-

Willow viel voor mijn ogen neer. Ik ving haar op. "Heb ik weer." Fluister ik zacht. Boos komt Alice op me aflopen en roffelt met haar handen op mijn rug. "Doe nou niet Alice." Kreun ik. Met grote stappen loop ik naar Willows kajuit. Daar leg ik haar neer. Alice loopt me scheldend achterna. "Je begint al een piraten meisje te worden." Ik pak Alice hand en sleur haar mee naar mijn kajuit.

~Cwen

Zo, dat was gelukkig ook weer gedaan! Ik gaf Jane een knuffel.
"Nooit mee zo iets stoms doen oké?" Jane knikte glimlachend. Ik liep terug naar Jack.
"Wat was dat allemaal voor gedoe?" vroeg hij verbaasd.
"Ik moest Jane hechten. Die onvoorzichtige piraten hier ook," zei ik met een glimlach terwijl ik naar Jacks arm keek. Hij begon te lachen. Ik kroop bij hem op schoot.

***LIA***

Mijn hoofd!
Ik werd wakker op een zacht bed een wreef over mijn voorhoofd, het was snikheet in mijn kajuit, ik zette mijn deur op een kier, maar deze vloog open. Ik zucht en kroop zachtjes naar mijn bed, ik krulde me op en begon weer te snikken.

~Willow Smidweed~

" Dankje Lia. Het spijt me en.." maar ze is al naar jack toe.
Er verschijnt een flauw lachje op mijn gezicht. Vroeger zou ik de hechtingen gelijk weer eruit halen, nu heb ik er vrede mee. Als ze maar gelukkig zijn, toch?
Ik wend me toto Lucas.
" Dankjewel." is het enige wat ik uit kan brengen. Mijn ogen zijn neergeslagen.
Ik snap niet waarom ik zo moeilijk doe. Het was toch "niet gebeurd"?

xx- Jane -xx

Snel loop ik naar Jane's kajuit. Daar staan Jane en Lucas. "Gezellig teekransje." Lach ik. Dan loop ik naar binnen en sla mijn armen om Jane heen.

-Richard

Mijn borst zwol op en een vlam in me wakkerde aan, ik wou als een leeuw brullen, Richard af haar halen maar ik mocht niet. Hij hoorde bij haar, ik niet. In plaats van mijn innerlijke woedde te laten exploderen glimlachte ik geforceerd en liep rustig de kajuit buiten, mijn ogen sluitend voor het schouwspel dat zich voor mijn neus afspeelde. ik sloot de deur achter me en rende naar mijn kajuit, liet me vallen in mijn hangmat en schreeuwde het uit in mijn kussen. Waarom was alles zo ingewikkeld ...

-Lucas Folcalor-

Vrolijk ga ik zitten en klop op mijn schoot. Alice klimt brommend op mijn schoot.
"Zo meissie. Ik ga je mijn verhaal vertellen." Serieus begin ik te vertellen over Hector,Ayme,Luvas en Eve.
Als ik uit ben gepraat bromt Alice boos verder. "Waarom weet ik dat nu pas." Bromt ze boos. "Omdat jij beinvvloed was door Eve en daarom zo gesteld was op Lucas en ik je daarom niet uit jou lieve waas wou trekken." Ik tik Alice op haar neus. Wie kan er nou boos zijn op zo een lief snoetje?

~Cwen

Lia kroop bij me op schoot. Ze trok haar benen in en ging tegen mijn borstkas aan liggen.
"Kijk liefje, daar." Zei ik wijzend naar dolfijnen die buiten zwommen. We zaten in het café op een bank voor een raampje.
"Jaa." Antwoord Lia dromerig. "Ik hou van dolfijnen."
"Hou je dan niet van mij?" Vroeg ik nep-geschokt. Lia grinnikte en drukte haar lippen op de mijne.
"Natuurlijk wel, meer dan van iedereen!" Fluisterde ze.
Buiten zwommen de dolfijnen mee met het schip, het was altijd een prachtig schouwspel.

~| Jack Beckeans |~