"Bedankt," zei ik en gaf haar een vage glimlach. Meer kwam er niet uit. Avalon en Finn zaten op de bank naar Heer Spons te kijken, zoals Poppy me had verteld. Toen ze me zagen binnenkomen, renden ze op me af. Ondanks dat ik het zelf moeilijk had, wist ik toch een lach te voor schijn te halen. Ik gaf ze allebei een knuffel, en zij gingen weer verder kijken naar hun programma.
Ik wist dat ik voor hen een soort van vader was, maar ik wilde nooit Thomas vervangen.
"Hoe gaat het?" vroeg ik aan Poppy. "Je weet dat je minder moet gaan stappen, en meer geld moet verdienen." zei ik strenger dan ik bedoeld had. Voordat ik het wist was ze hard aan het huilen, met haar hoofd op mijn schouder.
Het was zwaar voor Poppy om een goede moeder te zijn, alleen en nog zo jong. Ik probeerde te helpen waar ik kon, en leende haar veel geld, maar als ze dat weer in de club verbraste, hielp dat ook weinig. Dit zei ik natuurlijk niet, ik klopte alleen maar op haar schouder.

- Maurice

Zo alles opgeruimd van de cermonie en nu lekker op de bank neergeplofd en het journaal aangezet

Aron

Dane kreeg 's middags opeens een telefoontje.
'Dane, ga snel naar die nieuwe club, er is een schietpartij aan de gang!' riep zijn baas door de telefoon. Dane hing snel op, pakte zijn jas en schoenen en racete in zijn politiewagen naar de club. Er stonden allemaal mensen buiten met grote ogen te kijken.
'Aan de kant, aan de kant!' riep Dane en liep dwars door de rijen mensen heen. Snel rende hij naar binnen, maar veel zag hij niet. Opeens klonk er een schot en een klap. Dane lag dood neer op de grond, hij was geraakt door een kogel.

Dotted / Dane Cullen is eruit door de stemronde. Er zijn nog maar 2 burgers over!

Angstig keek ik naar de groep mensen voor de club. Er was iets aan de hand, maar ik kon het niet zien. Ik probeerde door de mensen massa te komen, maar het leek vrijwel onmogelijk.
Totdat ik plotseling gegil hoorde. Alle mensen ging aan de kant, en ik zag Dane Cullen naar buiten worden gedragen.
Hij was dood.

- Maurice

ik zat in de buurt bij de club en hoorde een schot, van schrik keek ik op en zag dat Dane werd weg gedragen, zijn lichaam was levenloos. Ik schrok en liep naar mensen toe om te vragen wat er was gebeurd. Hij was dood geschoten...

~Brandon

De kinderen waren nog op school en ik was een baan aan het zoeken op internet, toen ik ineens een schot hoorde. Ik keek naar buiten en zag mensen naar een plek toe rennen. Ik stapte met mijn oude sokken in mijn teenslippers, deed de ur op slot en volgde de massa. Daar stond een grote groep mensen ergens omheen. Ik wurmde me tussen iedereen heen. Daar trof ik Dane Cullen aan, een agent die ik vroeger eens op het politiebureau heb gesproken. Hij was dood.
"O nee," mompel ik. "Hij was de enige die de stad kon beschermen. Nu is hij er ook al niet meer."
Er rolt, voor de zoveelste keer, een traan over mijn wang.
Dane Cullen is dood, echoët het nog in mijn hoofd.

- Poppy

Ik werd wakker....de tv stond aan en er lag een fles whisky op de grond ik stond op keek op de klok 5 uur ik schrok dat het zolaat was ik keek uit het raam. WAT !! Ik schrok me dood ik zag vanuit mijn raam de dode Dane ik rende in mijn ochtendjas naar beneden nu kwam ik er pas achter dat mijn penthouse heel hoog was zo ik was beneden ik vroeg aan de mensen wat er was gebeurtben ik hoorde het verschrikkelijke nieuws ik dagt. Wat gebeurt hier allemaal! En waarom in deze stad?!


Aron

Poppy stond huilend te kijken naar hoe ze het lijk van Dane naar buiten dragen. Ik sloeg een arm om haar heen.
Ik wil haar vertellen dat het goed komt, maar ik wil ook niet meer liegen...

Ik besloot even te kijken bij Poppy om haar te helpen met de kindjes. Maar als ik haar straat inloop zie ik allemaal mensen bij elkaar staan... Ik ren naar Poppy toe. "Wat is er? Ik kwam om je eens te helpen met de kinderen, maar... IS DAT DANE? Jezus, wat is hier aan de hand?!" Ik barst in tranen uit. IEDEREEN GAAT DOOD!

Ik was buiten bij de club aan het schoonmaken toen ik opeens een knal hoorde. Opeens werd het heel rumoerig en iedereen begon te schreeuwen. Ik liep door de grote massa's mensen heen om te kijken wat er aan de hand was. Totdat ik iemand hoorde schreeuwen: Dane Cullen is vermoord! Ik bleef staan.

-Tiffany

Ik sta daar maar te staren. Wat moet ik doen? vraag ik me af. Toen schoot me wat te binnen: Finn en Avalon! Ik rende naar huis. Daar stonden ze voor de deur te wachten tot er iemand opendeed en hadden geen idee wat er aan de hand was. Ze keken geschrokken op toen ik aan kwam stormen.
"Godzijdank!" zucht ik en druk mijn kinderen tegen me aan.
"Wat is er mama?" wil Finn weten.
Ik denk diep na. Is dit iets wat je aan 6-jarigen hooret te vertellen? Maar ze hebben het recht het te weten.
"Het is gevaarlijk in Bridgeport. Wees voorzichtig met buiten spelen." zeg ik dan maar.
Ze knikken en ik doe de deur voor ze open.
"Mogen we een koekie mama?" vraagt Avalon.
Ik moet lachen. De hele stad is in rep en roer en Avalon wil graag een koekje.
"Natuurlijk mag dat schat. Ik zal thee zetten." zeg ik en druk een kus op hun zachte voorhoofdjes.

- Poppy

Jeffrey Miller had ook van de moord op Dane Cullen gehoord. 'De hele stad sterft uit,' mompelde hij. Zijn werk werd ook steeds minder, hij mocht blij zijn als hij zo nu en dan een bijrolletje had, want de grote films kwamen niet meer naar hem toe.
Jeffrey zat voor de zoveelste keer weer een film van zichzelf te bekijken toen hij opeens glasgerinkel hoorde. Het kwam van het balkon! Jeffrey wilde zich omdraaien maar voelde opeens iets scherps in zijn nek... Hij viel van de bank af en de vijf schimmen verdwenen...

Mastvlag / Jeffrey Miller is vermoord door de vampieren. Hij was de heks en heeft allebei zijn drankjes gedurende het spel gebruikt. Maar oppassen, de vijf vampieren zitten nog steeds in het spel en nog maar 2 burgers, 1 beschermengel en 1 cupido!

Het is avond. De kinderen liggen in bed en ik zit op te ionternetten. Ik beslit eerst het nieuws te checken en dan verder te gaan zoeken naar een baantje. Ik lees dat Jeffrey Miller op mysterieuze wijze is gestorven.
"Ook dat nog," fluister ik. Straks is heet Bridgeport uitgemoord!
Ik moet mijn gedachten even op een rijtje zetten. Straks ben ik na Jeffrey aan de beurt! Wat moeten Finn en Avalon dan doen? Ik besluit echt goed voor een baan te gaan zoeken, dan kan ik ze tenminste nog iets nalaten.

Na een tijdje zoeken vind ik een paar banen: Secretaresse bij het zakencentrum, kassiere bij de supermarkt en begrafenisonderneemster. Het lijkt me alledrie niets, maar ik heb weinig keus. Ik besluit om morgen maar te gaan solliciteren, dan zie ik wel bij wat ik word aangenomen. Ik doe de computer uit en ga slapen.

- Poppy

Thuis zat ik wat op internet te zoeken naar een Engels boek die ik wilde kopen. Ik startte mijn startpagina op en zag in 'Bridgeportnews' dat Jeffrey Miller op mysterieuze wijze was overleden, ik schrok me rot want er woonde niet zoveel mensen meer in Bridgeport. Ik wilde verhuizen maar ik had geen geld en geen vervoer en ik woonde hier zo lekker. Hopelijk gebeuren er geen enge moorden meer...

~Brandon

Vandaag had ik mijn sollicitatiegesprekken, en die gingen erg goed! Ik zou vanavond horen wat er van gekomen is. Fluitend zet ik thee voor Finn en Avalon, die netjes zitten te wachten. Ik ben erg blij dat ze zich zo goed gedragen, zelfs nu ik de laatste tijd er minder voor ze ben. Zouden ze dat van Thomas hebben, die gehoorzaamheid? Ai, niet aan Thomas denken. Ik bijt op mijn lip en proef bloed. Mijn lippen zijn wel erg droog de laatste tijd.
De thee is klaar en ik schenk het in. Een gewone witte kop voor mij, een donkerblauwe met bliksemflitsen voor Finn en een felroze met bloemetjes voor Avalon.
"Alsjeblieft." zeg ik en geef ze de kopjes aan. In plaats van dat ik aanschuif loop ik naar het raam en denk na. Wat als ik toch niet ben aangenomen? We kunnen toch niet eeuwig van de bijstand leven? We eten bijna nooit vlees, dat is te duur, en Finn en Avalon nemen nooit vriendjes of vriendinnetjes me naar huis. Schamen ze zich?

- Poppy

Terwijl Poppy nog even nadenkt over het weinige geld dat ze hebben, drinken Finn en Avalon hun thee op. Ze doen samen een spelletje 'Mens-erger-je-niet' en ze hebben veel plezier.

Vanaf nu kunnen jullie weer stemmen, tot zaterdag 17:00. Dit is wat langer, maar dat komt omdat ik er morgen en zaterdag overdag niet ben Omdat er vaak niet veel wordt gestemd stuur ik iedereen een pm dat hij/zij moet stemmen

Ik besloot bij Poppy en haar kinderen langs te gaan. Ik voelde me zo alleen de laatste tijd, en ik had daar minder last van als Poppy in de buurt was.
Nadat ik op de deurbel had gedrukt duurde het vrij lang voordat er open werd gedaan. Toen er eindelijk open werd gedaan, stond Poppy voor de deur met een vage glimlach.
"Sorry Maurice, maar we waren druk bezig met Mens-Erger-Je-Niet." zei ze. "Zou je mee willen doen, we hebben wel een voorsprong van drie poppetjes." voegde ze er plagend aan toe.
Ik nam haar vrolijke stemming snel over en zei: "Zolang ik maar win vind ik alles best," en gaf haar een knipoog. Dit zou een vrolijke avond worden.

- Maurice

Daar kwam Maurice me van mijn gepieker bevrijden. Ik zet er een tuinstoeltje bij.
"Ga jij maar op die andere stoel zitten, ik zit wel op de tuinstoel." lach ik hem toe. Hij knikte en ging zitten.
"Wil je thee, Maurice? Sorry, we hebben geen koffie, die is op." zeg ik. Laat ik hemmaar niet vertellen dat er nooit koffie is, want dat is te duur. Ik wil echt niet dat Maurice medelijden gaat krijgen, hij heeft al genoeg aan zijn hoofd..
"Ja lekker. Gewoon zwarte."
Ik knikte. Gelukkig hebben we deze wel.
Ik kijk op de klok en zie dat het bijna bedtijd is voor de kinderen.
"Hebben jullie je huiswerk af?" vraag ik ze. Finn en Avalon knikken braaf.
"Goed, dan mogen jullie een kwartiertje opblijven en dan moeten jullie naar bed. Morgen moeten jullie naar school, en anders krijg ik jullie niet meer wakker." vertel ik ze.
"Snel, opschieten, straks moeten we slapen voordat het spel afgelopen is!" zegt Avalon. Finn knikt en begint ijverig te dobbelen.
Dan zet ik de kopjes met thee op tafel.

- Poppy

Ik zat thuis, na een week hard nadenken, en na de dood van Dane, besluit ik om me aan te melden bij het politie bureau, en te stoppen als paparazzo.

Keith [O]

PS, kan dit?

Thuis speelde ik een beetje op mijn piano. Het kon me niet meer zo meeslepen als vroeger, dat kwam door Brooke. Ik voelde me zo leeg en alleen.
Ik besloot om weer naar Poppy te gaan. Ze was er altijd voor me, en ze zij het niet, maar ik kon merken dat ze geldzorgen had. Toen ik was binnengelaten zag ik dat ze alleen was. Ze vertelde aarzelend dat Avalon en Finn bij een vriendje en vriendinnetje waren. Ik knikte.
Ik kon de spanning tussen ons voelen, wat was het raar dat, nu we alleen waren, onze relatie heel anders aanvoelde. Ze keek uit het raam, en ik keek naar haar. Toen keek ze opeens terug.
Ik schrok, en merkte dat ik begon te blozen.

- Maurice