Ik word rustig door Samantha's beheerste stem. Ik draai me abrupt om en kus haar. Samantha lijkt niet tegen te stribbelen, dus ze zal het vast niet erg vinden.

Wade (elite)

"Ik kom er zo aan, beginnen jullie maar alvast." zeg ik tegen Heath als hij vraagt of ik mee ga repeteren.
"Oke, dan zie ik je zo in het muzieklokaal." Hij wuift me nog even na als hij naar het lokaal loopt.
Als hij uit het zicht is verdwenen sprint ik desperate naar de tent van Ray. Ik moet het weten.
---
"Ray, mag ik binnenkomen?" de zenuwen zijn in mijn stem te horen.
"Natuurlijk, kom binnen." hij schuift het tentzeil opzij en ik word verwelkomd door zijn donkere, twinkelende ogen. Ik stap naar binnen, ontwijk de losliggende papieren (waarschijnlijk was hij net aan zijn rap aan het werken) en neem tegenover hem plaats.
"I-Ik moet je wat vragen." stotter ik. Jee, waarom ben ik zo zenuwachtig? Ik kan me toch best in bedwang houden?
"Zeg het maar." een lieve glimlach. Ik voel mijn hart bijna letterlijk smelten.
"Nou, wat er laatst tussen ons gebeurde... Gebeurde er eigenlijk wel iets?"
Hij kijkt me niet-begrijpend aan. "Wat bedoel je?" bevestigd hij zijn blik.
"Is er nou wel iets tussen ons of niet?" Please, laten we het onderwerp Sophia vermijden.

-*- Avalon -*-
KR

Snikkend stond ik op en liep weg. Emily kwam me achterna gerend.
"Jongens." Snoof ze. Ik liep met haar mee naar haar kamer.
Ik liep over het plein en zag Avalon Ray's tent in gaan. Priemend wees ik naar haar.
"Zij." Fluisterde ik zacht. "Wat is er met haar?" Vroeg Emily.
"Ze..Ze..Ze." Ik wierp me in Emily's armen. "Ik zal me later wel met haar bezig houden." Grinnikte Emily vals.
Langzaam liepen we verder naar Emily's kamer. Max kwam achter ons aangerend.
Ik liet me neervallen op Emily's bed. Emily ging naast me zitten.

~*Sophia*~
KR

Wade. Kust. Me
Mijn handen glijden naar zijn nek, grijpen zich vast in zijn haar, Wade's lippen zijn zacht en bewegen prettig op de mijne, ik kreun zachtjes.
Wade trekt me op schoot en laat langzaam mijn lippen los, beide hijgen we nog na. "Sorry", mompelt Wade, ik staar hem niet begrijpend aan, "dit had niet mogen gebeuren", vervolgt hij zijn zin. Ik hap naar adem en kus hem weer, onzin! Ongelofelijke onzin! Allemaal!
Nu draait alles even om ons, Wade moet hiermee stoppen, en dat doet hij ook, uiteindelijk. Wade's handen glijden heen en weer op mijn rug, ik wurm me nog dichter tegen hem aan, we mogen nu niet gestoord worden, nu niet en nooit niet.

~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Samen met Dylan loop ik door de gang. Het gevoel wat ik vanochtend had is nu totaal omgekeerd. Ik ben super vrolijk en zelfs die nachtmerrie lijkt niet zo erg. "Waarom lach je zo?", vraagt Dylan na een paar verbaasde blikken als hij naar mijn gezicht keek. "Ik weet het niet, wat zullen we doen?", giechel ik.
Dylan haalt zijn schouders op. "Jij een idee?"
"Misschien kunnen we even kijken bij de band?", stel ik voor. "Ja is goed. En daarna gaan we eten en dan zien we wel weer", hij geeft een kneepje in mijn hand.
Uit het muziek lokaal klinkt een nummer wat ik Thunderstorm nog niet eerder heb horen spelen. Ik begin mijn twijfels te krijgen. "Moeten we wel naar binnen gaan?"
"Nu sta je er toch al", en voor ik hem kan tegen houden doet hij de deur open en duwt me naar binnen.

'Lorna Baker, kerkrat.

Ik was mijn leven zat, veelste druk. Ik liep naar de directeur. "Meneer kan jij een verzorgen voor mijn zoontje regelen?" Ik zette Mike neer en gaf hem een kus. "Tot ziens knul." Zeg ik met tranen in mijn ogen. Ik liep naar mijn tent en greep naar een mes, ik plakte een briefje op me. 'Ik zal jullie missen.' Snel sneed ik mijn polsen door en langzaam werd alles zwart, bloed overal, op de dekens kussens en meer, ik zal ze gaan missen, vooral mike. <3

Rachel Horn Dood door zelfmoord.


-----

Als iemand het merkt ziet hij een roze briefje met de tekst. 'Zal jullie missen, vooral jerrel, en derest.'

Ik ben niet naar de les geweest, ik had me ziek gemeld. Gelukkig kon ik wel gewoon hier blijven, ik poetste dus maar de wapens, controleerde alles. Ik zocht nog nieuwe locaties en verder van alles. Ik keek om mijn mobiel, half 6. De vredebewakers gingen meestal rond die tijd eten om daarna om 6 uur de leerlingen in de gaten houden. Ik schreef een briefje met erop: " beste iedereen ik ben op onderzoek uit, mocht ik voor 6: 30 nog niet terug zijn. Ga dan naar, de loods die ik had gevonden op de kaart, hij is rood omcirceld."
Ik ging op onderzoek uit, en nam een wapen mee. Daarna ging ik naar die loods wat me gisteren opgevallen was, er stonden nu 2 op de toren en 2 er bij de deur. mmmm...... hoe kom ik hier binnen? moordend werkt niet, dus dan maar afleiden, maar hoe? Ik pakte een steen en ging in een donker hoekje zitten, ik gooide de steen richting een bewaker. Eentje liep weg en ging op onderzoek uit, ik vluchtte naar een ander donkre hoekje en gooide weer een steen op de ander, en nog en nog een door de verwarring liep hij ook weg. Ik pakte mijn kans en sprinte naar binnen, hij was niet op slot? Ik rende naar binnen en kwam midden in het vredebewakers hol terecht. Ze pakte me vast en ontwapenden me, "laat me gaan!!!" schreeuwde ik. waarop de reactie was, "we wisten wel dat je hier zou komen met jullie organisatie om het kerkrat-elite stel te redden."
"dankzij wie?"
"die lieve, lieve Emily. Maar verder wist zij helaas ook niet"
Daarna werd ik geblindoekt en meegenomen, toen ik bijkwam zat ik in een donkere kamer met min handen vast gebonden aan een paal en een vredebewaker in elke hoek van de kamer.

-Jerrel-
elite

Uiteindelijk had Wade ,helaas, honger gekregen, hand in hand lopen we naar de kantine, samen nemen we wat eten, dit keer neem ik niet plaats bij Bianca en de rest, en Wade niet bij de jongens, we zitten met zijn tweeën aan een tafel tegenover elkaar, hand in hand.
We praten wat en lachen, soms kijk ik naar de plek waar de kerkratten zijn, tot me 1 hoofd niet opvalt, dat van Rachel. Ik weet niet waarom, maar ik voel dat er wat mis is, ik heb maar 1x met haar gesproken, maar alsnog, ze is als een vriendin voor me, "heel even wachten Wade", fluister ik, Wade staart me even met grote ogen aan en knikt.
Snel loop ik naar buiten, naar de tenten van de kerkratten, ik probeer te bedenken welke tent Rachel kan hebben, eigenlijk, was het best makkelijk, bij elke tent was wel iemand, behalve bij 1.
Dat moest de tent van Rachel zijn!
Snel loop ik erop af en stap naar binnen, "Rachel?", fluister ik, mijn stem trilt, "Rachel!"
Mijn knieën begeven het als ik zie liggen waar ik al bang voor was, Rachel, dood.
Haar polsen zijn open, haar huid sneeuwwit, ik barst ik tranen uit, waarom Rachel? Waarom zij!
Ik kruip naar haar lichaam toe en schud aan haar schouder, ze beweegt, maar alleen doordat ik haar aanraak, ik begin harder te huilen. "Waarom heb je dat gedaan Rachel?", fluister ik schoor, "waarom?"


~°Samantha Jackson°~

Emily sloeg haar armen liefjes om me heen. "Rustig maar." fluisterde ze.
"Waar blijft Jerrel." Vroeg ik. "Hij had er al kunnen zijn." Merkte Emily op.
"Hij komt nog wel denk ik." Fluisterde ik snikkend.
"Ik ga denk ik toch kijken." Mopperde Max. Snel liep hij de kamer uit.

~*Sophia*~
KR

Ik volg Samantha naar de tent waar ze net in is gegaan. Binnen schrik ik me rot. Samantha zit snikkend bij het lichaam van Rachel. Flitsen van Victoria's dood gaan aan me voorbij. Waarom weet ik niet. Ik hol naar buiten en roep iedereen snel naar de tent toe.

Wade (elite)

We waren een tijdje bij Thunderstorm gebleven. Ze hadden een nieuw nummer. Het klonk super leuk. Na een tijdje kregen we honger en gingen we naar de kantine. Ik wilde net tegen Lorna zeggen dat ze er leuk uitzag tot Wade naar binnen kwam gestormd. 'RACHEL! RACHEL! DOOD!' dat is het enigste wat er uit zijn mond kwam. Lorna en ik kijken elkaar verschrikt aan. Ze laat haar vork in haar eten vallen en staat op. Ik pak haar hand vast. 'Lorna, misschien is het beter als we niet gaan kijken.'
'Maar... Maar, het is Rachel. Rachel!' zegt ze op een toon dat bijna fluisterend is. Ik knik. Ik begrijp het. Ik pak haar hand steviger vast en loop samen met Lorna naar buiten. We gaan tussen de mensen staan om het tentje heen. Als ik het plasje bloed zie trek ik Lorna tegen me aan. 'Niet kijken.' zeg ik tegen haar en ze verstopt haar gezicht in mijn schouder.

-Dylan, Elite.

Max keek nog een keer rond en vond toen een briefje. "beste iedereen ik ben op onderzoek uit, mocht ik voor 6: 30 nog niet terug zijn. Ga dan naar, de loods die ik had gevonden op de kaart, hij is rood omcirceld." Las hij hardop voor. Ik keek op mijn horloge.
"Dat is al geweest." Fluisterde ik zacht. "Ik ga." Mopperde Max. "Ik ga mee." Snel liep ik achter Max aan. "Ik ook." Sneerde Emily. Snel rende ze achter ons aan.

~*Sophia*~
KR

Rachel. Was. Dood! Snel haastte ik me achter het kluitje mensen aan. Wat ik binnen zag was verschrikkelijk. Sophia met doorgesneden polsen. Overal bloed... Hier kon ik niet naar kijken! Snel wendde ik mijn hoofd af. Ook Heath kwam aanlopen.
"Wat is..." vroeg hij verbaasd.
"Rachel is overleden," zei ik geschokt. Hij keek de tent binnen en kwam bleek weer naar buiten.
"Wat erg," fluisterde hij. Ik knikte. In de verte zag ik de uniformen van de vredebewakers aankomen.
"Naar binnen," siste ik. Heath knikte en rende de school in, net op tijd.
"Chloé ga naar binnen," beval één van de vredebewakers. Ik schudde mijn hoofd.
"Ik moet hier blijven," zei ik koppig en wees naar de tent en de geschokte mensen. De vredebewaker mompelde iets tegen zijn collega. Hji had een groot litteken over zijn linker wang.
"Naar binnen Chloé!" bulderde hij toen en richtte zijn geweer op me. Mijn gezicht werd bleek. Zou hij echt...? Ik zag de mensen om me heen geschokt op kijken. Nu geen herrie maken.
"Rustig, rustig," suste ik en tilde mijn handen op, "ik ga al. Doe dat ding weg!"
Snel rende ik naar binnen. Voor die man moest ik uit kijken.

CHLOÉ
~elite~

Mijn lichaam trilt, inmiddels was Wade terug gekeerd, zijn arm ligt om mijn schouders, ik snik, Wade aait me over mijn arm, "waarom heeft ze dat gedaan Wade?", fluister ik, "waarom?", Wade kijkt me aan, "ik weet het niet Samantha, ik weet het niet"
Ik begraaf mijn gezicht in zijn shirt, Wade probeert me te kalmeren, "waarom?", fluister ik weer.
Ik ben echt van streek, heel erg, "kom maar", mompelt Wade in mijn oor, hij helpt me met op te staan en trekt me weg, "ik wil bij Rachel blijven", fluister ik. We zijn gestopt bij het muurtje, "waarom Samantha? Je kan niks meer voor haar betekenen!"
"Als ik eerder was gegaan, was het misschien niet eens gebeurd", mijn knieën beginnen te trillen, "het is mijn schuld!" fluister ik, ik laat me vallen, Wade knielt meteen naast me, "het is niet jou schuld, Samantha", mompelt hij telkens, en telkens zeg ik dat het wel zo is, "het spijt me Rachel, het spijt me dat ik niet eerder was. Kan ik nu nog maar wat voor je betekenen", mompel ik, inmiddels lig ik in Wade's armen, ik sluit mijn ogen, de tranen lopen nog steeds over mijn wangen, en val in een diepe onrustige slaap.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Twee mensen dood had nog gekund, maar drie is echt te veel. En dan was de tweede nog niet geweest van die moordenaar! Ik dacht dat het hier veilig was. Maar het is net zo erg als alle andere plekken op deze aarde. Ik probeer mijn tranen te bedwingen. Maar ik kan ze niet tegen houden en laat ze maar lopen. Opnieuw is Dylan's schouder helemaal nat. Ik heb mijn armen stevig om hem heen geslagen en hoor om me heen mensen gillen en huilen. Er komen al snel artsen en de directeur. Hij stuurt iedereen weer naar binnen.
Opnieuw heerst er een soort rouw in de school. Iedereen zit in de aula en staart voor zich uit of huilt.

'Lorna Baker, kerkrat.

Er kwam iemand op me af lopen met een grote stok, zo'n hoe heet zo'n ding, een soort extra large openhaard prik ding er zat ook zo'n punt aan. Ik kon praten en vroeg: "wie bent u?" hij antwoorde met: "ik stel de vragen en alleen voor antwoord doe jij je mond open"
"oke"
ik krijg een prik "niet praten"
ik knikte
"zo, zo Jerrel Davis, waarom help jij die vieze kerkratten liefde tussen mevroutje, ik ben verliefd op Heath, ik hou van kerkratten en meneertje wat is zij toch lief, ik wil haar lief hebben?"
"wat bedoelt u?"
nog een prik: "hou je niet voor de domme Chloé en Heath sukkel, help je hun?"
Zal ik de operatie veraden, nee nooit
"nee meneer, echt niet"
Hij gaf me een flinke klap "niet liegen"
"meneer, waarom zal ik Heath helpen als ik Chloé zelf wel lekker vind"
ik kraamde leugens uit maar goed ik moest wat zeggen
"mmm.... hoe kom je aan dat wapen?"
"ik weet het niet meneer"
" oh ja wel" en hij gaf me een flinke klap en nog een paar waardoor ik bewusteloos neerviel. Iemand voelde aan me en zei: "hij is bewusteloos door uw klap, meneer"
"mmm... oke, schrijf dit op: Jerrel Davis opgepakt en verhoord, de waarheid krijgen wij wel uit hem. en geef dit aan de directeur."

-Jerrel-
elite

Samantha was in mijn armen in slaap gevallen. Ik droeg haar naar haar kamer en dekte haar toe. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en ging op de grond naast haar liggen. Ik viel in slaap.

Wade (elite)

We stonden voor de loods. Angstig torende het ding boven ons uit.
"Ga jij nou eerst." Snauwde Emily tegen Max. "Ik ben niet gek. Jij hebt die vredebewaker vermoord ga jij maar." Mopperde Max. Ik liep naar de deur en deed hem langzaam open. "Er is niemand kom mee." Fluisterde ik. "Kijk mijn nichtje durft wel eerder te gaan." Grinnikt Max tevreden.
Emily geeft hem een stomp. Snel loop ik verder. Emily en Max komen me snel achterna.
Mijn wapen brandde in mijn zak. Ik trok hem er voorzichtig uit.
Er stond een groepje vredebewakers bij een van de deuren. Ik keek om het hoekje.
Kalm liep ik de hoek om. "Ho." schreeuwde een van de vredebewakers naar me.
"Wat doe je hier?" Vroeg er een. "Ik moet hier een boodschap overbrengen van Scott." Snauwde ik.
"Jij bent Sophia toch?" Vroeg ik zacht. Ik knikte. "Meekomen." Snauwde hij.
Ik werd meegesleurd. Waarheen? Geen idee.

~*Sophia*~
KR

Half schreeuwend word ik wakker, ik hap naar adem en tast om me heen, "Wade?", piep ik, "Wade?"
Mijn toon wordt langzaam aan hysterisch, "Wade!" Mijn stem slaat over, mijnhand tast naar het lampje op mijn kastje, ik knip het aan en laat mijn ogen even wennen aan het licht.
Ik laat mijn ogen over de kamer glijden, ik vind Wade, op de grond naast mijn bed, ik ga half uit mijn bed hangen en schud Wade heen en weer, langzaam gaan zijn ogen open, "Wie is daar?", murmelt hij slaperig, "Samantha! Wade wil je bij me komen liggen? Ik heb een nachtmerrie gehad", mijn stem stookt. Half wakker komt Wade overeind, ik schuif en stukje opzij en Wade trapt zijn schoenen uit, daarna kruipt hij bij me, onder de dekens.
Ik nestel me dicht tegen hem aan, "laat me nooit alleen!", fluister ik in zijn oor.
Wade zegt nog wat, maar ik ben al weg, weg gezakt naar een fijne droom.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

"avalon, ik weet het niet "
"WW wat niet" vroeg ze snel
"jij of .. .. .. .. Sophia , ik weet het gewoon niet . Bij Sophia heb ik een ander gevoel dan bij jou , bij jou voelt fijner , Sophia is meer een vriendin een gewone vriendin waarmee ik lol heb "
Er viel een stilte

-ray Note -
kR