Ik pakte de handen van Eastred vast. " Je weet hoeveel je van Lucas houdt toch?" Eastred knikte. " Ik kan niet zeggen dat ik evenveel van hem houd maar het komt wel in de buurt." Snikte ik. " Zou je me kunnen vergeven voor wat ik heb gedaan. Ik ben een verschrikkelijk slecht mens." Ik wou verder praten maar Eastred omhelsde me. " Beloof me alleen dat je nooit nooit maar dan ook nooit meer probeert om Lucas te manipuleren." Fluisterde ze zacht. Ik knikte. "En als je je nu omdraait en Lucas en de rest gat halen." Ik knikte. Ik stond op en liep naar het roer. Ik draaide het om en voer terug naar Cenweard

Cwen

Met wazig zicht keek ik nog steeds uit over de oceaan, en nog steeds geen spoor van The black Rose.
Mijn oog knipperde licht spastisch door mijn te kort aan slaap. Knarsetandend slofte ik heen en weer op de boot. Als Cwen, Eastred ook al met één haartje heeft gekrenkt dan zou ik .... Ik zuchtte wat ozu ik doen, ik kon niet eens iemand doden...
Zuchtend zette ik me neer tegen het houten dek en streek met mijn handen door mijn bruine aan een geklitte haar. Vochtige tranen welden op in mijn ooghoeken. JHet zou me niet meer schelen of iemand me zag. HEt enige dat belangrijk was had Cwen van me afgenomen. Ik veegde met de zijkant van mijn hand het traanvocht weg en stond terug recht. Ik mocht niet opgeven, misschien was ik nog niet te laat.
Ik stond op en keek naar de horizon. Een zwart stipje deed mijn hart sneller slaan.
"Mannen" SChreeuwde ik met overslaande stem. "Maak je klaar voor de overname van The Black Rose ..."

-Lucas Folcalor-

Er barstte een gejuich los van het dek toen Lucas het zei, ik deelde kruit en wapens uit en begon mijn eigen pistolen te laden. Ik dacht sorry Cwen dat het zo moet eindigen maar goed er moet wat gebeuren. Toen mijn pistolen geladen waren stapte ik naar Lucas toe "wat doen we met de rest, ik bedoel met Jane, Lia enzo ook een kogel door de kop of alleen bij Cwen?"

-Darnell-

Ik keek op. Mijn ogen waren troebel van de tranen maar Lucas'schip spatte er helder tussenuit. Eastred kwam naar me toe. "Je zal hem snel weer zien." Fluisterde ik tegen haar. "Bedankt." Fluisterde ze zachtjes. "Waarvoor?" Antwoordde ik. "Je had me net zo goed kunnen vermoorden en dan achter Lucas aan kunnen gaan." Vertelde ze. "Zo iemand ben ik niet." We kwamen dichterbij. Ik dacht na. Lucas zou kwaad zijn. verschrikkelijk kwaad. Toen we dichtbij genoeg waren om van het schip af te springen hoorde ik een knal. Het schip schokte. Ik leunde over de railing en zag een groot gapend gat in mijn schip. Ik keek op en zag Darnell staan. Hij had zijn pistool op mij gericht. Ik dook weg en er klonk een harde knal. Ik pakte Eastred bij haar pols. "Geloof niks van wat ik nu ga zeggen of doen. Want ik doe het niet." Fluisterde ik zachtjes tegen haar. Eastred begreep me en draaide zich om. Ik pakte mijn dolk en legde hem tegen haar keel. "Denk eraan. Ik zal dit nooit doen." Fluisterde ik. "LUCAS! BRENG JE MANNEN TOT ORDER OF JE KAN EASTREDS LIJK DE ZEE IN SLEPEN!" Brulde ik. Lucas rende naar de railing. "Eastred!" Schreeuwde hij. "Lucas." Schreeuwde ze terug. "Jullie voegen je bij de crew van The Black Rose. Praten nooit meer over samenspanningen tegen mij of enig iets dat in de buurt komt. En dat laat ik Eastred los." Brulde ik tegen hem.

~Cwen

We horen van buiten de kajuit gejuich komen.
"Droog je tranen, we praten straks wel verder. Volgens mij hebben we iets belangrijks gemist."
Willow knikt en ze doet wat ik zeg.
Ik pak haar bij haar hand en we lopen de kajuit uit. Daar staat de rest van de bemanning, klaar voor de strijd.

xx- Jane -xx

"Hoe bedoel je Jane en Lia", vroeg ik verbaast. HAdden ze dan iets mis gedaan. Nog voor ik antwoord kon geven liep Darnell al strijdlustig naar voren, ik grijnsde. Wat een aangename gedachtegang.
Met een luid waarschuwingsschot schoot hij in de boot over ons. Mensen rondom me juichten en joelden. UIK kneep mijn ogen samen en wat ik zag deed mijn hart een tel overslagen. Een mes was aan Eastreds nek gelegd. HEt zweet brak me uit, wat wilde ze doen. MEt luid geschreeuw kon ik versdtaan wat Cwen eiste. Ik liet mijn hoofd hangen en peinzde, ik had geen keuze. Eastred was alles voor me. NEt toen ik wou toegeven hoorde ik nog een schot.
Verschrikt keek ik op en zag hoe Cwen neerviel op het dek van haar boot. "Recht in haar been" riepen sommigen. Toen het schip nog dichter bij kwamsprongen we van schip naar shcip. "Grijp haar" Schreeuwde ik en wees naar de kermende Cwen. "Breng haar naar de cel onder aan het schip" mompelde ik maar mijn aandacht was naar ergens anders gericht, zoekend naar de vrouw die ik zo beminde tussen de massa.

-Lucas Folcalor-

Jane was best aardig, toen we het dek op kwamen, was het gevecht al bezig.
Vandaag had ik geen zin om mee te doen. Iets in me zei ook dat dit volslagen onzin was!
Ik bedoel, Cwenburg is alsnog onze kapitein, in iedergeval, ze heeft ons wel gered, de meeste dan.
"Ik ga even zitten." Mompel ik naar Jane en loop naar een krat, ik laat me erop zakken. Mijn hoofd bonkte, ik had te lang geen alcohol op.
Ik staarde doeloos naar het tafelreel voor me.

~Willow Smidweed~

Ik pakte Eastred bij haar pols. "Help." Kermde ik. Eastred knikte en rende naar Lucas. Ik voelde hoe ik werd weggesleept. Zachtjes begon ik te huilen. "Nee." snikte ik. Ik voelde de koude vloer van een kerker onder me.
Mijn been brandde alsof hij in brand stond. "Mijn baby!" Huilde ik hardop. "Alice." Krijste ik. alice was nog steeds op mijn schip in mijn kajuit. "Alice!" Huilde ik hardop. "Alice!" Krijste ik gekweld. Niet alleen van de pijn maar ook omdat ik niet wist waar mijn baby was. Ik pakte een van de tralies vast en heed me overeind. "ALICE!" Krijste ik huilend..

~cwen

Ik had me verborgen in mijn kajuit toen ik al het geluid en geschiet hoorde. Wat als ze mij ook ontdekten? Wat als ze wisten dat ik aan Cwen had verteld dat ze haar wilde neerknallen?!! Dan ben ik er bij...

~Ayme

"Aye Aye!" we stormen met z'n allen op Cwen af.
Lia en ik hadden haar als eerst vast. Ze bloedde nogal.
We slepen haar mee naar de cel. Nu nog Lucas zoeken.

xx- Jane -xx

Ik kromp in elkaar. "Alstjeblieft laat Ayme bij haar zijn. Alstjeblieft laat Ayme bij haar zijn." Huilde ik hard. "Alicee!" schreeuwde ik huilend. "Ayme!" Huilde ik verder. Ik pakte de tralies vast en legde snikkend mijn hoofd er tegen aan. "Alice!" Schreeuwde ik. "Ayme!" Krijste ik. Ik liet me op de grond zakken en pakte mijn haar vast.
"Iemand!" schreeuwde ik aan mijn haar trekkend. "Iemand! Eastred! Ayme! Alice! Iemand!" Krijste ik huilend.

~Cwen

In mijn kajuit huilde ik nog steeds met mijn handen over mijn knieën gevouwen totdat opeens de deur opengeknalt werd.

~Ayme

Knipperend open ik mijn ogen en merk dat ik met mijn rug gekeerd tegen een houten deur zit.
Voor de kajuit van de persoon waar mijn hart naar behoort. Ik voel hoe mijn hartslag opdrijft bij de gedachten dat zij nog geen vijf meter van mij, als een schone slaapster slapend op een bed ligt.
Dit was niet gezond, hoe had ik ooit kunnen denken dat iemand als ik zoveel zou kunnen voelen wat liefde betreft. Mijn blik glijd van d massieve houten deur naar mijn handen, waar een papiertje in geborgen zit.
Ik had liggen peinzen hoe ik Eastred zou kunnen zeggen wat er door mij heen ging als ik haar zag, haar zoete lichaamsgeur rook of zelfs maar aan haar dacht. Een brief, een van mijn vele verhalen. Dat was mijn antwoord. Met gevoelens uitspreken was ik nooit goed geweest maar om ze neer te pennen viel dat beter mee. Ik las het gedicht over en over in gedachten voor.

Uw liefde is mijn grootste wens.
Uw geluk, mijn kostbaarste bezit
Laat mij zien uw gelaat
Laat mij horen, uw stem
Laat me proeven van liefde,
zoet en vrijgevig, pijnlijk en troosten.

Gij hebt mijn hart van slag gebracht.
Het ritme bruut verstoord
Leg mij op u hart als je bij geen ander zou doen
Gebruik mij als compas, dan leid ik je de weg,
de weg naar de liefde voor jouw en mij ...

Watergolven missen kracht om mijn
vlam van verliefdheid te blussen.
Nocht stromen verzwelgen haar.

Al bood iemand al zijn schatten, zelfs zijn huis
voor uw liefde.
Smadelijk wees ik hem af.

Lucas

Ik vouwde de brief op en schoof hem voorzichtig onder de deur.
Mijn handen trilden op mijn schoot en spoedig stond ik recht, liep naar mijn Kajuit en
legde me neer in de hangmat. Wetend dat ik de slaap niet zou kunnen vatten.


-Lucas Folcalor-

Richard kwam langslopen. "Wacht! Richard! Alsjeblieft ga Lucas halen! Ik moet met hem praten." Schreeuwde ik. Richard rende het dek op. Lucas kwam brommend binnenlopen. "Ik moet met je praten." Kermde ik.
"Nou praat dan." Bromde Lucas tegen me. "Toen ik vijf was werd ik ontvoerd door piraten. Ze namen me op hun schip. Hector was er toen al. Hij was zeven. Hij vertelde me hoe ze je hier opvoedde en behandelde.
Het leek me geweldig. twaalf jaar later wou ik mijn zus zien. Het mocht en ze brachten me weer naar London.
Coin vertelde me vrolijk dat ze getrouwd was. Toen zag ik jou. Ik voelde meteen iets voor je. Ik was dat meisje met het roodbruine haar." Lucas keek me geschokt aan. "Maar? Hoe." Vroeg Lucas verbaast. Ik drukte mijn vinger tegen zijn lippen. "Dat vertel ik zo." Zei ik snel en ik trok mijn hand weer terug. "Ik wou die avond snel weg want ik kon er niet vandoor gaan met een getrouwde man."Ik beroofde een winkel. Het was een raar winkeltje. Volgens de man van de winkel was het een medicijnwinkel. Ik knalde al de flessen kapot die ik kon vinden. Toen droop er een van de vloeistoffen op mijn hoofd. Mijn haar werd met het uur lichter. Na een dag was het net zo witblond als het nu is. Het is nooit meer diezelfde kleur geworden. Alice is met roodbruin haar geboren. Ik heb hetzelfde spul in haar haar gewreven." Ik trok het flesje uit mijn zak en zette het op de grond. "Daarna kaapte ik een schip. Ik hernoemde het The Black Rose. Ik kwam Eastred tegen en ze kwam bij me aan boord. We vielen London weer aan en toen zat jij ineens op het schip. Ik herkende je meteen. Je herkende me niet. Gelukkig. Maar al die tijd was ik nog steeds jaloers op Coin.
Zij had de meest perfecte man allertijden. En ik had? Jaloezie en een schip. Relaties werden taboe aan boord omdat ik bang was dat iemand jou zou kiezen. Bij iedereen die ik kuste zag ik jou. Ayme was voor mij Jou. Hector was voor mij Jou. En toen kuste ik je echt. Het was een kwelling en tegelijkertijd een genot. Stel; Je kust mij de hele tijd en doet alsof ik Eastred ben. En dan kus je Eastred echt. Hoe voelt dat voor je?" Lucas rilde. "Dat bedoel ik." Fluisterde ik en ik pakte zijn hand vast.

~Cwen

Toen ik wakker werd, voelde ik me nog steeds heel erg slaapdronken. Mijn hoofd tolde, en ik had een beetje spierpijn. Ik stapte uit bed, en nam een slok water uit het glas dat altijd naast mijn bed stond. Nadat ik dat gedaan had, voelde ik me ietsjes beter. Ik trok schone kleren aan, en wilde net de kajuit verlaten, toen ik een klein briefje op de grond zag liggen. Ik pakte het op, en begon te lezen.
Tegen de tijd dat ik klaar was met lezen, stroomden de tranen over mijn wangen. Ze wilden maar niet ophouden. Dit was zo mooi, zo romantisch. Het was alsof ik de echte Lucas terug zag in deze woorden. Ik moest het goed met hem maken, ik moest hem vertellen wat ik voelde. Dat ik wilde dat wij voor altijd bij elkaar zouden blijven. Ik wilde hem niet kwijt, dat heb ik nooit gewild.
Ik moest hem zien, ik moest hem vertellen dat alles goed zou komen, dat wij bij elkaar zouden blijven, dat we allebei een zooitje waren, maar dat we elkaar konden helen. Verblind door tranen van blijdschap en verdriet, holde ik de gang in.
"Lucas, waar ben je!?"

~ Eastred March

Ik legde mijn hand op die van Cwens, "Het komt goed" zuchtte ik met een stralende glimlach.
"Ooit vind je iemand die nog beter bij je past dan mij" Cwen keek me ongelovig aan.
"En dan hoop ik dat je hem niet moet manipuleren" ik grijnsde breed en trok mijn hand terug uit de tralies.
"Boloof je dat je geen domme dingen meer doet" vroeg ik argewanend, heftig knikte Cwen,
Ik legde mijn hand op de deur van de cel opende hem.
"Ik geloof in jouw" doordringend staarde ik in Cwens ogen en sloot haar in een vriendschappelijke omhelzing.
"Ga maar snel Eastred zoeken" prevelde ze en ze wuifde me weg. Ik lachte en holde terug naar het dek.

"Eastred" riep ik met mijn handen als luidsprekers voor mijn mond. "Eastred..." in de gierende wind hoorde ik een echo van mijn geroep. "Lucas ?" verschrik keek ik om en mijn hart sloeg stil. n de deuropening stond ze, met wapperende haren en een helder wit nachtkleed. Alsof ze net uit mijn dromen was gevallen maar dan nog perfecter. Mijn sloome passen versnelde en uiteindelijk renden we in een onnomelijke snelheid naar elkaar toe. Ik spreidde mijn armen, klaar om de liefde te ontvangen. We botsten op elkaar en ik tilde Eastred op, ze sloeg haar benen rond mijn middel en haar armen rond mijn hals.
Maar het enige waar ik me van bewust was waren de tintelingen in mijn lippen wanneer ik haar hartstochtelijk kuste...

-Lucas Folcalor-

Ik liep het dek op. Ik zag Eastred en Lucas kussen. Mijn hart brak maar ik bleef kijken. Lang bleef ik kijken. Tot mijn hart niet brak maar zichzelf aan elkaar lijmde. Voortaan zou ik ze zien als een stel. Ik draaide me om en zag Ayme. Ik rende op haar af en omhelsde haar. "Zou je.." stotterde ik. "Als je me kan vergeven? Met mij het ouderschap van Alice willen delen?" Vroeg ik zacht. Ayme keek me met grote ogen aan. "Ja." Kwam er zacht over haar lippen. Ik pakte haar hand vast. "dan gaan we nu onze dochter zoeken." Fluisterde ik zacht. Ik draaide me om naar Lucas. "Sorry als ik stoor maar komen jullie weer aan boord van mijn schip?" Vroeg ik aan hem.

~Cwen

Voorzichtig zette Lucas me neer op het dek. Hij pakte mijn hand, en samen liepen we naar Cwen.
"We zouden graag gewoon met ons eigen schip willen meevaren. We horen dan nog wel bij The Black Rose, maar dan gewoon op ons eigen schip."
Cwen knikte, ze begreep het. Lucas ging verder. "Een gedeelte van de bemanning kan op ons schip blijven, maar The Black Rose is groter... dus.."
Cwen knikte nog een keer. "Ik vind het best." klonk het gesmoord. Vervolgens liep ze weg, gevolgd door Ayme.

~ Eastred March

Ik heb me weer eens laten gaan. "Gewoon niet eten" lukt me blijkbaar niet.
Ik hol naar de reling toe en buig bijn hoofd er weer overheen.
Mijn vinger doe ik weer precies in mijn keel zoals ik gisteren heb gedaan.
De vieze smaak van braaksel komt weer naar boven. Maar wat moet, dat moet.
Ik steek nog een keer mijn vinger in mijn keel om er zeker van te zijn dat alles eruit is.
Ja, klaar. ik veeg mijn mond af en loop naar de keuken om mijn mond te spoelen met wat rum.

xx- jane -xx

Ik keerde me terug naar Eastred, mijn hart sloeg sneller. Ze giechelde, "waar denk je aan" ik keek haar fronsend aan. Ze bloosde "Als je me zo aankijkt breng je me van m'n stuk" zuchtte ze half geïrriteerd half geamuseerd. Ik lachte scheef en verleidelijk en ontving een kus op mijn lippen. Breed grijnzend greep ik Eastreds hand vast en trok haar naar haar kajuit. "Wat doen we hier" vroeg ze verbaast. "Gewoon wat privecy" mompelde ik schouderophalend en streek metm ijn hand over haar nek. "Je bent zo ..." mijn stem stierf weg en Eastreds glimlach verdween. "Zo wat ?" vroeg ze verbaast. "Zo oogverblindend" zuchte ik en ik drukte mijn voorhoofd tegen het hare. "Moet jij juist zeggen" grinnikte ze en streek de bruine haren uit mijn gezicht weg. Ik staarde in haar heldere ogen en voelde dat ze kippenvel kreeg. "Je doet het weer" zei ze.
Zuchtend haalde ik mijn schouders op, "Ik weet niet waar je het over hebt" en bracht mijn lippen weer naar de hare...

-Lucas Folcalor-