Als ik controleer of er post is, zie ik een kleine envelop op de mat liggen. Met een ietwat krieblig handschrift staat ons adres geschreven, en als ik goed kijk zie ik kleine druppeltjes op het papier. Ik weet meteen al wat er aan de hand is. Leroy heeft een uitnodiging voor de begrafenis van Ashley gestuurd.
Ik raap de envelop op en ga aan de eettafel zitten.
"Thomas, kom je even?" roep ik.
Ik zit al de hele dag bij Maurice hij was maar even wakker.
Ik mis hem.
Ik sta voor het raam in zijn ziekenhuiskamer.
Mijn rug naar zijn bed.
De tranen stromen over mijn wangen waarom gebeurt er hier zoveel?
-Brooke-
Ik besluit nog een keer te gaan kijken bij het lijk van Ashley.Ik neem Ashi mee. Samen lopen we naar het ziekenhuis. Ik loop naar Ashley's kamer. Daar ligt ze. Met die laatste glimlach. Ik zie ineens een klein grijs-wit vlekje op het laken. Ik huilde niet! Toch? Ik kijk naar Ashi. De traantjes stromen over haar zachte wangetjes. Ik druk Ashi tegen me aan. Ik kijk Ashi aan. Ineens zie ik Ashley door de kamer lopen. Ik huil nu wel. Ashley draait zich om. Kijkt me aan. Ze beweegt haar mond alsof ze praat. Dat doet ze ook. "Dankjewel" Galmt er door de kamer. Ashi hoort het blijkbaar ook. Ze trekt zich tegen me aan.
Dit is zo een wonderbaarlijk kind. Ik leg mijn hand op ashley's hoofd. Haar koude hoofd. Haar ogen staan niet levenloos zoals normaal Maar met angst en Liefde tegelijk. op dat moment dat ik aan het eten was. Is zij vermoord. Nu druppen er non-stop tranen op het doodshemd van Ashley.Van Ashi en van Mij. Ik draai me om en loop weg. Als ik weg wil lopen zie ik Brooke in de kamer van Maurice. Ik loop naar haar toe. Ik leg mijn hand op haar schouder. Ze draait zich om. En kijkt me aan. haar ogen staan vol tranen. Ashi legt haar hand op Brooke's wang. Brooke kijkt naar Ashi. "Ze is echt een "Engeltje" Hakkelt ze. ik draai me om naar Maurice. Ik loop naar zijn bed. Brooke gaat naast ons staan. Ik zet Ashi naast Maurice'hoofd. Ze legt haar hand op zijn voorhoofd. Ineens opent hij zijn ogen.Ik til Ashi op. Brooke kijkt me aan. "Ashi heeft genezende gaven" fluistert ze. Ik kijk Ashi aan dat ze wonderlijk was wist ik maar dit!
Ik kom naar Poppy gewandeld.
Haar buik is erg bol geworden.
Ik glimlach ... net nu Ashley gestorven is
komt er nieuw leven op de wereld.
Poppy heef een brief in haar hand.
Aan haar blik te lezen zie ik dat het belangrijk is.
Ik lees de brief door, hier en daar is de inkt wat uitgelopen.
Dat kwam duidelijk door tranen.
Ik voelde me goed ..; het was een laatste eerbetoon aan Ashley, dacht ik aan mezelf.
Ik zoende Poppy in haar nek en liep naar mijn bureau.
Ik zou een woordje schrijven voor tijdens de begrafenis ...
snel sms ik Leroy nog:
" Als we je met ook maar iets kunnen helpen, weet dan dat we er voor je zijn "
-Thomas-
Ik was diep ontroerd door de uitnodiging van Leroy. Hij had echt alles over om Ashley's begrafenis mooi en gedenkwaardig te maken. Toen schoot het me te binnen dat Leroy helemaal niet zo rijk is.
"Thomas, we moeten Leroy helpen. Straks belandt hij nog op straat." zeg ik tegen Thomas.
"Hoe dan, Poppy? We hebben het geld nodig voor de kleintjes."
"Dat weet ik, maar we kunnen toch niet niets doen?" Ik dacht heel diep na.. En toen wist ik het: Ik organiseer een concert samen met Maurice en de andere leerlingen van de zangles, om geld in te zamelen voor Ashley's begrafenis.
Ik kijk verbaasd van Ashi naar Maurice.
'O mijn god' is het enige wat ik kan zeggen.
Maurice kijkt ons een beetje wazig aan.
Ik omhels hem.
'Je bent wakker' fluister ik zachtjes.
Leroy kijkt naar ons, met de schattige Ashi in zijn handen.
-Brooke-
Het was een fantastisch idee van Poppy.
Ik knikte enthousiast maar stelde een voorwaarde
dat ze het rustig aan deed voor de baby.
Poppy lachte om mijn bezorgdheid en streelde me langs mijn kin.
Om de stres te vergeten stel ik voor om vanavond eens lekker te relaxen
Ik zetten overal kaarsjes neer en zette een rustig muziekje op.
We keken van op het bed een lekker romantische film
met m'n laptop op de schoot.
Poppy legde haar hoofd in mijn nek.
En ik kuste haar op haar voorhoofd.
Ik dacht aan hoe eenzaam Leroy zich nu wel niet moest voelden ...
-Thomas-
Als Leroy thuiskomt uit het ziekenhuis vraag ik of alles goed is gegaan.
"Weetje Rowena, zo wonderbaarlijk, ze heeft genezende gaven! En als ik haar aankijk hoor ik de stem van Ashley." terwijl Leroy dat zegt denk ik, die zit natuurlijk in de fase van verdriet en hoop. Hoop op dat het terug gedraait kan worden... Maar dan glijd er een traan over zijn wang. Ik weet dat het echt is... Ik ken hem al zo lang, ik ken zijn emoties. Ik druk hem stevig tegen me aan, "rustig maar, kijk wat je bij je hebt! Je hebt een prachtig kind, en ik ben dolblij dat ik daar de peetmoeder van ben! We gaan dit allemaal samen regelen! Het komt goed Leroy." ik trek hem samen met Ashi nog dichter tegen me aan... "Het komt goed... Dat beloof ik!"
Ik leg mijn vrije arm op Rowena's rug. Ashi Wikkelt haar kleine armpjes om Rowena heen. "Roro"Zegt ze vrolijk. Nu stromen de tranen van geluk over mijn wangen. "RoyRoy" Zegt ze en ze prikt met haar vinger in mijn wang. "Je eerste woordjes." Ik besef dat Rowena Een hele goede steun is. "Rowena? mag Ik bij jou wonen. mijn huis heeft teveel herinneringen aan Ashley"
Ik kijk even raar op. Ik voel in diep in mijn hart nog gevoelens voor deze man. Zou ik ja zeggen?
"Ja, dat mag. Je bent van harte welkom hier." Ik pak hem weer vast, en dan kijken we elkaar diep aan.
"Roro", "Papa." we lachen, en dan trekken we een fles wijn open om te vieren dan Leroy en Ashi hier komen wonen, en dat ze net haar eerste woordjes zei. Na deze ellendige dagen moet er wat te vieren zijn...
Na een paar glazen. (Misschien een paar te veel?) Kijk ik Rowena aan. Ook zo mooi. Ik voel me warm worden volstromen met liefde. ik had dus nog gevoelens voor Rowena. Ik leun voorover en Zoen Rowena
Het is middag en de wolken trekken maar niet open. Vandaag is de begravenis van Ashley. Bijna heel Bridgeport komt en daarom zijn er veel zitplaatsen geregeld. Leroy kijkt rond en veegt zijn tranen weg. Hij drukt zijn dochtertje wat dichter tegen hem aan en geeft haar een kusje.
'Mama was zo blij met jou, maar nu heeft ze jou nooit kunnen leren kennen,' zegt hij en dan stromen de tranen weer over zijn wangen. Waarom, waarom Ashley?
Jullie mogen weer stemmen, stuur je stem via de pm naar mij. Niet stemmen = Stemmen op jezelf!
De begrafenis van Ashley was heel treurig.
De helft was aan het huilen, waarbij ik.
Het was zo'n lief jong meisje en ze had het helemaal voor elkaar.
En dan die arme Leroy en dat dochtertje..
Nog steeds vraag ik me af wie hier vampier is..
Ik voel me niet veilig tussen de mensen, iedereen kan het zijn!
Ik kijk een beetje bang om me heen, stel dat de vampieren hier zijn?! Ik voel me helemaal niet op mijn gemak. Ik zie Leroy zitten op de eerste rij, ik zwaai naar hem, en hij wenkt mij... "Kom je hier zitten?" Vraagt hij. "Ja, tuurlijk... Hoe gaat het?!" vraag ik. Ondanks dat we samen wonen nu zijn we niet samen gegaan.
Mijn hoofd rust op de schouder van Thomas, de tranen stromen over mijn wangen (alweer). Ik zie dat Thomas ook moet huilen. De kist staat in het midden, iemand is een speech aan het houden waar toch niemand naar luistert. Ik zie dat het een beetje begint te schemeren. Wie is het eigenlijk die aan het speechen is? Aha, het is Ashley's manager die zit te praten over haar acteerprestaties en dat soort onzin. Hij houdt van haar als geldbron, niet als mens. Ik word er helemaal misselijk van als ik zie dat hij nep huilt. Ik bal mij vuisten van woede...
