De woorden die ik vast had gezet op het papier voor mijn ouders was nergens meer te vinden. En het speuren naar de brief is dus gewoon zinloos letterlijk dan. Ik had besloten om naar de prachtige biljartkamer te gaan om daar de spanning die ik had opgelopen weg te gooien. Stapje voor Stapje liep ik door het huis dat behoorlijk chaotisch was geworden door de gasten. Ik wilde eventjes lekker flink biljarten met mijn moeder of Lieve, maar ik kan deze 2 personen nergens vinden in het huis ach zij zijn vast druk. Ik had besloten om alleen te gaan biljarten, maar opeens kwam er een persoon binnen. En zij wilde mij beter leren kennen.

Mandy Coraal

Verhoor
Vanmorgen heb ik, inspecteur Grauw, de bibliotheek klaargemaakt voor verhoren. Één voor één komt iedereen binnen en ik stel vragen. Dit verhoor mag je dus helemaal zelf uitschrijven, ook met mijn tekst erbij. Vragen die ik stel gaan over: Waar je was op het moment van de moord, met wie, je relatie met Dr. Swart en of je weet of hij/zij vijanden heeft in dit huis. De verhoren duren tot vanavond laat. Is iedereen geweest, dan ligt er weer een hint op jullie te wachten! Succes.

Ik was net mijn bed uit en aangekleed toen inspecteur Grauw me kwam halen.

'Ik wil jou graag als eerste spreken' zei hij. Ik slikte. Dacht hij dat ik de moord had gepleegd, omdat ik in Swart's kamer was geweest, gisteren?
'Rustig maar, meneer Pimpel. Ik wil alleen wat vragen stellen'
'Ik heb de moord niet gepleegd! Ik ben onschuldig!' riep ik bang.
'Waar was je op het tijdstip van de moord, meneer Pimpel?'
Ik begon te stotteren en mijn ogen flitsten heen en weer. Directe conversaties waren nooit mijn sterkste kant.
'Op m-m-mijn kamer, samen met u. Weet u nog?'
Als antwoord kreeg ik alleen een 'hm-mm'.
'Wie waren zoal de vijanden van meneer Swart?'
'Ehm... Zijn ex, hij ging vaak vreemd, heb ik gehoord?'
De inspecteur vond het niet genoeg.
'Volgens mij heb jij wel meer gehoord, meneer Pimpel'
'Meneer Swart heeft me meer verteld, ja. Hij was eigenlijk tegen veel mensen niet aardig. Ik denk dat b-bijna iedereen hier wel eens een akkefietje met Swart heeft gehad'
'En u, meneer Pimpel? Heeft u wel eens een "akkefietje" met Swart gehad?'
'J-j-ja. Ik mocht meneer Swart echt, maar hij heeft me meerdere keren niet betaald voor onderzoeken die ik heb gedaan. Mag ik nu gaan?' vroeg ik zenuwachtig.
'U kunt gaan, meneer'
Ik stond op, schoof mijn stoel aan en legde mijn hand op de deurklink.
'Ik wil nog een ding vragen, meneer Pimpel. En liegen lijkt me niet verstandig. Wat deed je met die papieren?'
Dus toch. De inspecteur wist ervan.
'Ik wilde weten hoeveel geld ik eigenlijk van Swart zou moeten krijgen' vertelde ik eerlijk.
'U kunt gaan'
Ik liep de kamer uit, naar de bibliotheek. Ik pakte een dik boek en liep naar mijn kamer om het daar te gaan lezen.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

(Sorry, beetje lang stuk tekst. )

Ik moest naar de bibliotheek komen en daar stond inspecteur Grauw. Hij had een scala aan vragen over de moord.

''Mandy wat was jouw relatie met je vader'' Zei inspecteur Grauw. Ik keek hem ongewoon aan en gaf hem een antwoord. ''De laatste tijd is de relatie die ik met mijn beide ouders had flink veranderd''.

''Waarom is de relatie die jij had met je ouders veranderd?'' zei inspecteur Grauw. ''Nou mijn vader is vreemd gegaan en het was blijkbaar een dood normale zaak'' Zei ik kwaadwillig.

''Had je nog iets opgemerkt in het huis dat vol zat met de gasten die werden uitgenodigd door jouw vader'' Zei inspecteur Grauw. ''Hmmm! Niet echt, alleen je moet uitkijken voor een aantal gasten, neem mijn tante als voorbeeld zij kan zo achterbaks zijn wij liggen niet altijd op één lijn'' Zei ik angstig.

''Waar was jij tijdens de doodslag van jouw vader'' zei inspecteur Grauw. ''Ik was aan het slapen in de slaapkamer die ik heb gedeeld met mijn moeder en Lieve, maar ik werd later wakker door het chaotisch geluid dat werd gemaakt door de gasten die geschrokken waren door de moord, wat logisch is uiteraard''


Mandy Coraal.

Ik was opgeroepen om het kantoor van inspecteur IkVindMezelfBelangrijk te gaan. Of naja, kantoor... Het was gewoon de bibliotheek.
Ik klopte op de deur, mijn nichtje was net naar buiten komen lopen. Wedden dat ze mij als verdachte heeft opgegeven. Dat kleine kreng!

Ik deed de bibliotheekdeur open, en inspecteurtje IkVindMezelfBelangrijk zat op een stoel. Met zijn benen over elkaar heen, en papieren op zijn knieen.
'Gaat u zitten, mevrouw' zei hij op een vriendelijke en rustige toon. Iets te luguber als je het mij vraagt.
'Dank u wel.' Ik snauwde hem een beetje af.
'Wat was uw relatie met Meneer De Zwart?' Oh fijn, het begon gelijk al als een kruisverhoor.
'Ik was zijn zus, en we hadden een hele sterke band met z'n tweeen. Twee handen op zijn spekbuik zeiden we altijd.' Maar meneertje vond het blijkbaar niet grappig.
'Waar was u op het tijdstip van de moord?'
'Gewoon in mijn kamer. Ik lag te slapen. Ik kwam er pas de volgende ochtend achter, via via. Ik slaap altijd met oordopjes in, dus die gil waar iedereen over praat, heb ik niet gehoord. Het was als een donderslag bij donkere hel toen ik het nieuws hoorde.'
'Heeft Meneer De Zwart nog vijanden?' vroeg hij. Alsof hij dat niet weet, zo ongeveer de halve wereld is zijn vijand.
'Ja, en niet zo weinig ook. Maar vooral denk ik zijn ex, mevrouw Fucksia. Misschien weet u het al, maar mijn broer is een aantal keren vreemd gegaan, en Elanoire is echt zo'n type om wraak te nemen. Net zoals die dochter van d'r.'
'Oke, oke... Dan heb ik nog een laatste vraag voor u, en dan mag u gaan.'
'Oke, vertel maar.'
'Is je nog iets opgevallen aan de gasten die op het feest waren gekomen?' Ik moest slikken.
'Ja, namelijk een apart meisje, dat heel raar praat. Ik heb haar nog nooit gezien, en ik heb geen flauw idee wat ze hier doet. Ze heet Saskia volgens mij.'
'Oke, dankewel voor de tijd. Dan is het gesprek nu af gerond. U mag gaat.' En opgelucht liep ik naar buiten.
En tot mijn toeval zag ik daar Pimpelmeesje staan. Hem had ik nodig!


Helene Bourdeux

Ik kon in de avond niet in slaap vallen, waardoor ik om een uur of 11 wakker werd. Ik had geen zin meer om in mijn kamer te blijven dus ging ik maar nasr beneden toe.

Toen ik naar beneden liep zag ik de inspecteur in de bieb en hij vroeg of ik bij hem kon komen voor een verhoor. "Oke, ik heb toch niks te verbergen"

Toen ik er was vroeg hij: "Waar was je tijdens de moord"
"Ik was aan het slapen in de personeelskamer, ik had helemaal niks gehoord omdat ik erg moe was van de vorige dag".

"Wat was je relatie met Dr. Swart"
"Ik was sinds kort de tuinman van Dr. Swart, dus ik kan er niet echt over oordelen, maar in die tijd heb ik niet veel goeds gehoord"

"Nu De laatste vraag: weet jij of hij vijanden had"
"Zoals ik net al zei ik was sinds kort de tuinman, maar een paar mensen vallen me wel erg op, zoals zijn ex-vrouw, zijn zus en saskia, die zou ik in de gaten houden".

"Oke bedankt voor je tijd,je mag weer gaan"

Ik liep de bieb uit en ging naar beneden want ik had reuzehonger

Rex Bruin

De inspecteur stond in de deuropening van de bibliotheek. Hij wenkte mij. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik liep op hem af. Hij begeleidde mij naar binnen.
'Mevrouw Roodhart, gaat u zitten. Ik val maar meteen met de deur in huis: Wat was uw relatie met meneer Swart?'
'Ik was zijn assistente. Ik assisteerde bij alles wat nodig was.' Ik knipoogde naar de man tegenover mij. Hij trok nerveus aan zijn blouse.
'Ahum, waar was u tijdens de moord?'
'Ik lag in mijn heerlijk bedje in mijn eigen kamer. Wel een beetje eenzaam, als je het mij vraagt.' Ik boog iets voorover.
'Dus niemand kan conformeren of je daar dan ook daadwerkelijk was,' zei hij bedachtzaam.
'Ach, waarom zou dat nodig zijn. Ik ben een erg betrouwbaar persoon. Daarbij, er is vast wel iemand die mij uit mijn kamer heeft zien komen. U kunt beter die Pientje in de gaten houden. Ik bedoel, wat had zij 's nachts in die studeerkamer te zoeken?' De inspecteur knikte.
'Nou, als dat het was.' Ik stond op en rechtte mijn jurk. De man maakte aanstalten om nog een vraag te stellen, maar besloot zich toch in te houden.
Goed, terug naar het genieten van dit paradijs.

Rosa Roodhart

'Hey meneer Pimpelmees' zei de zus van Pimpel.
'erhm... Hallo' zei ik. 'is er wat?'
'Oh nee hoor, maar misschien...' zei ze op een vreemde toon.
'Sorry, maar ik snap niet waar je het over hebt' zei ik.
'Weet je wat, kom mee naar de rozentuin' zei ze.
'Mijn naam is trouwens Pimpel, Siegfried Pimpel' riep ik nog achter haar aan.

En nu zaten we in de rozentuin.
'Nou moet je toch eens goed luisteren, Pimpel...' begon de zu van Swart.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

Ik stapte de bibliotheek in, en ging zitten op één dezelfde fauteuil als gistermiddag. "Dus meneer, wordt dit een gewoonte? Hier in de bibliotheek?" Ik glimlachte ietwat nerveus. Deze man heeft dingen sneller in de smiezen dan me lief is. Als dat zo doorging was mijn affaire zo bekend in het hele huis. Hij knikte kort en kil. "Waar was u op op het tijdstip van de moord?" Hij nam me onderzoekend op. "Ik lag in mijn bed, waar ik hoorde te zijn. Misschien nog een klein toiletbezoek, maar voor de rest lag ik heerlijk te slapen naast mijn man. De wijntjes van het feest hadden hun tol geëist. Peter sleurde me uit bed toen Pientje die gil sloeg." Hij knikte en schreef snel iets op zijn kladblokje. "En mag ik vragen hoe uw relatie met de heer Swart was? Ik neem aan dat die brieven waar u het gister over had, dat die persoonlijke inhoud bevatten?" Ik keek hem wanhopig aan "Meneer, mijn relatie met Alexander was erg goed. Zijn vrouw is een goede vriendin van mij, vandaar dat ik regelmatig langskwam. Over die brieven, ik moet toegeven dat ik mij wel eens heb... laten gaan bij Meneer Swart. Maar, als u begrijpt, heb ik liever niet dat iedereen hiervan weet." Het was de waarheid, op een deel na. Het had niet achter ons gelegen, drie dagen voor het feest nog, had ik een erg intiem bezoek gebracht aan Alexander. Maar dat was niet van belang, niet nu .De inspecteur kneep zijn ogen tot spleetjes "Uw affaire zal niet bekend worden, zolang dit niet van belang voor het onderzoek is." Ik zuchtte "Ik geloof dat dit het wel was, bedankt voor uw tijd." Hij stond op, ik volgde zijn voorbeeld. Nadat hij me een hand had gegeven, vertrok ik.

Stephania Blaauw van Draet.

Ik was net de serre aan het schoonmaken, totdat de inspecteur achter mij stond. ‘Pientje, kom je even mee naar de bibliotheek’. Ik knikte en huppelde achter hem aan. ‘Waarom moet ik eigenlijk mee naar de bibliotheek?’ De inspecteur draaide zijn hoofd: ‘Wees niet bang, ik wil maar een paar vragen stellen’. Ik nam plaats in de bibliotheek. ‘Zoals ik al zij ga ik je een paar vraagjes stellen.

Wat was jou relatie met meneer Swart?' Ik schrok: ’Ik heb helemaal geen relatie met meneer Swart! Ik ben gewoon een van de huishoudsters. De inspecteur kreeg een glimlach: ‘Ik bedoelde of je het goed kon vinden met je meneer Swart’, zei de inspecteur. ‘Hij was wel een aardige man. Maar hij zou mij opzich wel wat meer mogen betalen.’

‘En waar was jij op het moment toen het licht uitviel?’ Ik moest even nadenken: ‘Oja, ik was nog alleen bezig in de eetkamer. Ik wilde graag dat iedereen die ochtend lekker kon ontbijten in een gezellige eetkamer. En toen het licht uitviel pakte ik een brandende kaars en ging opzoek naar de stoppenkast om te kijken wat er aan de hand was. Toen ik langs de studeerkamer liep vond ik Dr. Swart in het licht van mijn brandende kaars.'

‘En heb je verder nog iemand gezien, toen je naar de stoppenkast liep?’ ‘Nee, ik heb verder niemand gezien.’

‘Ik weet denk ik genoeg. Als je me nog verder iets wil vertellen hoor ik het wel. 'Als je iets wilt weten moet je maar naar mevrouw De Wit gaan, zij weet namelijk alles.' 'Dat is fijn om te weten. Je kunt nu gaan, want volgens mij moet je het avondeten gaan voorbereiden.’ Ik knikte en liep weg, richting de keuken.

Pientje Perzik

Ik had meneer Pimpelmees naar de tuin gestuurd. En ik liep met hem mee, deze keer kon hij niet ontsnappen!

Eenmaal in de tuin gingen we op een houten bankje zitten. Dit bankje is jaren, en jaren overgedragen aan de stamdhouder van de familie Zwart. Ik mag dan wel ouder zijn, hij was de jongen, dus hij kreeg het bankje. Het maakte mij niet veel uit, zolang hij er maar goed op paste. Maar ik begon dus mijn verhaal.
'Nou moet je toch eens goed luisteren, Pimpel'
Zijn gezicht werd zenuwachtig, dit moet ik natuurlijk niet hebben. Ik moet langzamerhand zijn vertrouwen proberen te winnen, zodat hij mij informatie kan geven.
'Sorry, zo wilde ik het niet over laten komen.' Eigenlijk wel, maar ik probeer hem nu een beetje te manipuleren.
'Oke...' En hij staarde me aan alsof hij mij voor gek verklaarde. Hij is hier zelf de gek!
'Ik wilde het met je hebben over de moordenaar. Wil jij mij helpen om ze te ontmaskeren?'
Valstrik, want misschien was hij het zelf wel...

Hélène Bordeaux

Na de ietwat dreigende woorden bood haar excuses aan.
'Sorry, zo wilde ik het niet over laten komen.'
'Oke...' zei ik. Ik geloof er geen snars van. Deze vrouw wil iets van me. Denk ik.
'Ik wilde het met je hebben over de moordenaar. Wil jij mij helpen om ze te ontmaskeren?'
Eigenlijk boeit me die moordenaar geen snars. Ik wil gewoon weg hier. Maar aangezien die vrouw me óf als een watje, óf als de moordenaar ziet, speel ik het spelletje mee.
'Dat ligt eraan. Eerst wil ik wat dingen weten. Wat is bijvoorbeeld je naam?'
'Hélène' fluisterde ze. 'Hélène Bordeaux'.
'Wat wil je dat ik doe om je te helpen de moordenaars te ontmaskeren?' vroeg ik zo onschuldig mogelijk. Ondertussen bedacht ik me dat deze vrouw waarschijnlijk een hekel aan haar broer had en de moordenares was. Maar ik speelde het spelletje mee, ook al maakte het me vreselijk bang en doodsnerveus.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

“Dominee Groenewoud, komt u binnen” begon inspecteur Grauw en begeleidde mij naar de bibliotheek. “Neem plaats” zei hij met een serieuze toon. De zweetdruppels stonden me al op het voorhoofd. Ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven.
“Zeg eens, Dominee Groenewoud, hoe was u relatie met Dr. Swart?”
“Ik was een goede vriend van Dr. Swart.” begon ik. “Ik sloeg altijd graag een balletje op de golfbaan met hem. Ik kon het altijd goed met hem vinden.” Inspecteur Grauw keek me bedachtzaam aan. “Waar was u op het moment van de moord?”
“Ik, uhm … was in de serre”
“U klinkt niet erg overtuigend, Dominee Groenewoud” Er viel een eenzame stilte. “Wat deed u daar dan, en was u alleen?”
“Gewoon, rustig mijn bijbeltje aan het lezen, er was daar verder niemand”
“Het was nacht, had u niet in u bed moeten liggen?”
“De stroom was uitgevallen en het was nogal roermoerig in huis. Ik kon niet slapen en wilde daarom even tot rust komen.
Ik stak daarom een kaars aan en liep naar de serre om rustig in m’n bijbeltje te lezen.”
Inspecteur Grauw stond op uit zijn stoel en begon door de kamer te lopen. “Hebt u een idee wie Dr. Swart zou willen vermoorden? Had hij vijanden?”
“Ik weet alleen dat de relatie met zijn ex, mevrouw Fuchsia nooit echt lekker heeft gelopen. Verder weet ik daar niet veel van. We praatte daar nauwelijks over.” Er viel weer stilte....
“Oke, ik weet genoeg. U mag weer gaan”. Hij schudde mijn hand en ik liep weer naar buiten.

Dominee Stan Groenewoud

Mijn hersenen kraakten. Wie heb ik tot nu toe gesproken? Ik keek op mijn notitieblok. Mandy, de dochter van Dr. Swart. Ook zijn zus heb ik gesproken, vreselijk type, ze lijkt op Dr. Swart in zijn jaren voordat hij zijn leven beterde. Rosa.. Rosa Roodhart. Bij de gedachte begon ik weer te zweten. Ze was erg duidelijk in haar affaire met Dr. Swart en wond er geen doekjes om. Professor Pimpel, die zenuwpees. Waarom was hij zo zenuwachtig? Weet hij meer of is hij altijd zo? Hij had immers nog veel geld van Dr. Swart tegoed.. Pientje, gekke Pientje, wie noemt zijn kind toch ook zo? Dominee Groenewoud, erg stellig in zijn verhaal, maar wat deed hij in de serre? Waarom zo laat? Als hij de moordenaar is kan hij zijn kamergenoten natuurlijk niet wijsmaken dat hij op z'n kamer zat.. Vreemd.. Mevrouw Blaauw van Draet. Hopeloos vrouwtje, maar een moordenares? En de tuinman.. Rex..

Ik keek erg uit naar het gesprek met mevrouw Fuchsia. Waarom verdenkt iedereen haar? Of is het misschien handig om haar te verdenken, omdat het het meest voor de hand ligt? Mevrouw de Wit heb ik ook nog niet gesproken, ze was de hele dag druk. Dr. Swart was erg blij met haar en vertelde haar veel. Zij zou een goede informatiebron voor me kunnen zijn. Kolonel van Geelen voelt zich vast te goed om met me te spreken, maar ik zal het moeten proberen. Zou hij weten van zijn vrouw en Dr. Swart? Saskia.. Saskia Lavendel heet ze. Vreemd type, niemand kent haar en ze slentert de hele dag maar door het huis. Wie is Saskia? En dan ook nog dat andere meisje.. Lieve. Slechts een vriendin van Dr. Swarts dochter, maar waar was zij tijdens de moord? Misschien heeft Mandy haar dingen verteld die zij mij kan vertellen. En dan nog de dames die bij elkaar op de kamer slapen. Sandra de la Beige, ze werkte jaren samen met hem en ik weet dat Dr. Swarts zaakjes niet altijd schone zaakjes waren. Wat weet zij daar van en hoe stond ze er tegenover? En dan Avora, nog een gevalletje apart.. Ik moet ze spreken, allemaal.

- Stefano Grauw -

'Mevrouw Fuchsia!' klonk het door de gang, 'kunt u even meekomen?'
Grauw liep voor me uit, de bibliotheek in en op dat moment wist ik het zeker. Hij wil me ondervragen, de ex van het slachtoffer. Iedereen verdenkt me, straks verdenkt hij me ook.
Met klamme handen liep ik de bibliotheek in en nam plaats in de stoek tegenover de inspecteur.
'Laat we maar meteen beginnen, waar was u op het moment van de moord?'
Ik moest even slikken, zie je, ik wist het.
'Ik was op mijn kamer, met mijn dochter en die Lieve. Ik weet nog dat Lieve enorm begon te gillen toen de stroom uitviel, ik ben een hele tijd bezig geweest met haar kalmeren.'
'Aha,' zie Grauw en krabbelde wat op zijn papieren 'En hoe liep uw relatie met Dr. Swarts?'
'Laat ik maar eerlijk zijn, verschrikkelijk, maar wat verwacht u ook? Hij bedroog me! Ik kon hem niet luchten of zien, ik ging alleen op zijn uitnodiging in om hem eens goed te vertellen wat ik van hem en zijn 'nimfjes' vond.' Ik zei dit misschien iets te boos, ik mocht mezelf niet verdacht maken, dus zei ik maar: 'Maar ik was erg blij toen hij zijn leven beterde, misschien was er toch nog hoop. Tragisch dat dan zo iets moet gebeuren.'
De inspecteur knikte wat 'U weet dat u door een groot aantal mensen verdacht wordt?'
'Dat ligt voor de hand, het is wel erg makkelijk mij te verdenken. Ik was ook erg boos op hem, maar dat slijt, ziet u, ik zou Alex nooit vermoorden. Ik hield nog steeds van hem, ook al waardeerde hij totaal niet wat ik allemaal voor hem deed, ik zag hem nog steeds als de man waarmee ik ooit trouwde.'
'En wie ziet u dan als verdachte, mevrouw?'
'Zijn zus. Zij is vreselijk achterbaks. Zij en ik, zijn als water en olie. Of die gekke Saskia, niemand kent haar, niemand weet waarom ze hier is en ze is gewoon raar, vreemd typje. Was dat alles.'
'Alles, mevrouw, u kunt gaan.'
Ik liep naar de deur en zette de deur al op een kier, toen ik me omdraaide en zei: 'Inspecteur? U verdenkt mij toch niet, hè? U kijkt toch wel verder dan uw neus lang is. Ik weet dat ik een motief heb, maar ik zag hem nog steeds als mijn man, weet u.'
'Tot nu toe, kan ik nog niets vastleggen, maar ook niet uitsluiten, mevrouw, prettige dag verder.'

Ik liep de kamer weer uit, nog steeds nerveus, al had ik het goed verborgen kunnen houden, ten minste dat hoop ik. Waarom verdenkt iedereen mij? Zijn ze dan echt zo onwetend?

Mevrouw Elanoire Fuchsia

(sorry beetje lang )

ik wou naar de bieb gaan, die verhoringen waren toch al afgelopen dacht ik, wat niet zo was. ik zag dat grauw de ex-vrouw van Dr. Swart aan het ondervragen was. Een moment dacht ik eraan om hun af te luisteren, maar toen bedacht ik me dat me dan alleen maar verdacht zou maken als ik ze stond af te luisteren en ze me zouden zien. dus ik ging door naar de serre, om even naar de planten te kijken. toen ik klaar was liep ik de kamer uit en wou ik naar de keuken gaan. maar toen rende er iemand tegen me aan en ik viel op de grond.

Rex Bruin

Ik stond wat met Maria te praten in de keuken toen Inspecteur Stefano mijn naam riep om mij wat vragen te stellen over de dood van Dr. Swart. 'Oh! Nu ben ik aan de beurt'. Ik trok een vriendelijk gezicht, maar eigenlijk vond ik het doodeng. Ik loop achter hem aan naar de bibliotheek.

"Gaat u zitten mevrouw Orange"
"Dank u" zei ik beleefd.
"Ik wil u een paar vragen stellen. Waar was u toen de stroom uitviel?"
"Op mijn kamer. Die deel ik met Sandra de la Beige en Saskia Lavendel. Omdat alles zo donker was door de stroomstoring besloot ik maar vast om naar bed te gaan"
De inspecteur knikte. Hij stelde een nieuwe vraag.
"De tuinman Rex zag u eerder op de avond met Sandra de trap op gaan, waar gingen jullie heen?"
Ik moet even nadenken. "Oh ja. Het geluid van de storm maakte ons zo slaperig en wouden alvast graag naar bed. Maar Sandra en ik kletsten nog wat door op onze kamer. Ik kan dan ook zoveel kletsen...hahaha"
Weer knikte de inspecteur zijn hoofd.
'Wat zou hij nu denken' gaat er door mijn hoofd.
"U was niet uitgenodigd op het feest, waarom bent u wel gekomen?"
"Nou dat zit zo. Ik had vroeger een parfumzaakje naast deze villa en ik kwam geregeld bij Dr. Swart over de vloer. Ik was een graag geziene gast, tenminste dat geloof ik...hahaha. Ik was het zonnetje in de villa. Maar Dr. Swart ontweek me dan altijd na een tijdje. Toen ik van het feest hoorde dacht ik 'hij zal het vast niet erg vinden als ik kom"
"Goed" zegt de inspecteur en schreef dingen op.
"Tot slot wil ik u vragen of u weet of Dr. Swart vijanden had"
"Geen idee. Van zijn priveleven weet ik weinig. Behalve dat hij gescheiden is van mevrouw Fuchsia en de relatie tussen hem en zijn dochter wat stroef verliep, maar vijanden is een groot woord.
"Bedankt voor uw antwoorden mevrouw Orange"
"Graag gedaan. Succes met uw onderzoek" zei ik beleefd. En verliet de bibliotheek.

Avora Orange

Ik zat lekker mat Saskia en Avora te praten op onze gezellige kamer.. Ik probeerde eens wat contact met iemand te krijgen, aangezien ik nog niet echt iemand heel goed kende op mijn kamer.. Het gesprek ging nergens over.. Maar wel leerden elkaar wel beter kennen! 'Klop, klop' Hoorde ik, 'Binnen!' Riep Avora. 'Toen kwam inspecteur Grauw binnen, 'Hallo' Zei hij vrolijk, 'Ik wil graag Sandra spreken voor een verhoog' Zijn stem ging van vriendelijk naar erg serieus..
'Oke' Antwoorde ik.. Samen liepen we naar de Bibliotheek en met een brok in mijn maag begon het gesprek..

'Sandra, ik weet dat je al lang een goede vriend bent van Dhr. Swart maar toch wil ik een paar vragen stellen.. Ga zitten'. Grauw deed de deur dicht en we ploften neer op een zithoekje met 2 stoelen..
'Waar was je toen de stroom uitviel?' Zei Grauw
Ik was met Avora in onze kamer.. We waren samen naar boven gegaan omdat we allebei best moe waren.. Boven hebben we nog even gezellig geklets en we zijn gaan slapen. Antwoorde ik

'Ik hoorde je eerder deze week gillen, toen ik boven was zag ik je wegggrennen, waarom? Waarvoor? Hij keek me diep in de ogen aan.
Ik zag een fotoboek openstaan met een foto van Fucshia en Swart.. Fuchisa had een mes vast! Ik kon niet geloven dat zij mijn vriend zou vermoorden! Ik gilde en rende weg.. Ook zag ik Saskia sluipen naar de studeerjamer maar die was verdwenen.. Ze was opeens weg!''

Grauw schudde zijn hoofd.. 'Nee' Antwoorde hij serieus.. 'Het is dus niet een mes om hem te vermoorden!' Daar reageerde Grauw niet op.. Het enige wat hij weer zij is 'Nee' Daardoor wist ik dat het niet zo bedoeld was van die foto.. Saskia heeft Swart niet met da mes vermoord.. Het was niet omdat ze hem haatte op die foto!

Door nu met de laatste vraag... Grauw onderbrak haar gedachten. 'Ben jij ooit is een vijand geweest van Dokter Swart?'
'Haha!' 'Ja ooit ja! Maar dat was helemaal aan het begin.. Toen ik hem net kende! De rest kan ik me niet meer herinneren..'

Bedankt voor uw medewerking zij Grauw die mijn laatste zin op schreef in zijn notitieboekje..
U mag gaan..
Ik deed de deur dicht en liep naar mijn kamer..
Die stiekeme Saskia was ook weer weg maar Avora zat netjes te wachten..
'Hoe was het gesprek?' Vroeg Avora 'Goed hoor!' Zei ik 'Maar meer vertel ik niet.. Dat weet jij ook.. Jij hebt hiervoor een gesprek gehad dus nu mondje dicht erover! Afgesproken?' 'Afgesproken!' Zei Avora
We praatte nog eventjes door en ik merkte dat ik Avora wat 'Aardig' begin te vinden...

-Sandra de la Beige-

Waar was je op plaats van delict vroeg grauw.
In bed zei ik.
Wat deed je toen je de gil hoorde.
Ik viel uit bed en rende naar de gang.
Wat is je relatie met swart.
Weet ik niet zonder reden ben ik uitgenodigd.
Hoe oud ben jij.
23
Ben jij gehaat door iemand.
Weet ik niet.
Oke bedankt.
Graag gedaan zei ik.

Saskia Lavendel

'Dat ligt eraan. Eerst wil ik wat dingen weten. Wat is bijvoorbeeld je naam?'
'Hélène' fluisterde ik. 'Hélène Bordeaux'.
'Wat wil je dat ik doe om je te helpen de moordenaars te ontmaskeren?' Vroeg hij aarzelend.
'Dat is een goede vraag, en eerlijk gezegd weet ik dat nog niet... Ik dacht dat jij misschien plannen had...' Hij is toch zo'n genie?
'Ik dacht, jij bent hier de slimme, jij zou zoiets wel moeten weten.'
'Oh, nou ik heb wel een plannetje...'
Yes, meneer de genie weet iets!

Hélène Bordeaux