Ik keek het meisje die met Haylee mee was raar aan, zonder iets te vragen ofzo, pakte ze gewoon de appel af. Ik wist dat we moesten overleven, maar een beetje groepsverband doet het beter. 'Greeeeg!!!' schreeuwde Katy, 'rustig maar, ze wou alleen wat eten. We hebben het nu moeilijk, klopt... we zitten allemaal in het zelfde schuitje, dus we moeten elkaar een beetje helpen.'
Tegen Haylee, die naast me was komen zitten, vroeg ik: 'doet je vriendin altijd zo? Ik snap het opzich wel, maar Katy hier, heeft het nogal moeilijk.'

-Greg-

Ik vroeg aan wat andere mensen om touw en ik pakte het zakmes uit mijn rugzak. Maar daarbij viel ook de foto van mijn overleden vriendin uit mijn rugzak een man die naast me zat pakte het op en vroeg wie het was. Ik stamelde wat en ging verder. Hij gaf de foto terug en liep weg er viel een traan van mij op de foto. Ik kon er niks aan doen alles werd me gewoon te veel. Maar ik zei tegen mezelf:''Ik kan hier niet zitten janken als een baby ik moet werken zoals iedereen''. Ik ging bij een groep mensen verder zitten werken met het maken van hangmatten....

~Zane Robbins~

Inmiddels zijn er al aardig wat hangmatten gemaakt en het is ook al bijna donker. Dave en ik zullen ons samen in een matje proppen, aangezien er eentje maken toch wel erg veel werk is. Met mijn handen in mijn zij kijk ik de groep rond. Mijn oog valt op een oude, charmante man die Jody in de gaten houdt, maar probeert dat niet te laten merken. Die heeft zeker een praatje met een onbekende nodig, besluit ik en stap op de man af.
"Zoals velen nu doen, stel ik me even voor. Ik ben Helen Clarkson, eigenaresse van een luxueuze cruise en de echtgenote van Dave Clarkson, die daar staat,' introduceer ik mezelf en wijs naar Dave.
"Jarry Sherman, vriend van Jody Fox, wie jij inmiddels al kent. Heeft vele vrouwen verslonden en een hoop verhalen te vertellen," antwoordt hij lachend. Ik had gelijk, hij is toe aan wat contact. Ik ga op een boomstam zitten en gebaar hem er bij te komen zitten.
"Nou, vertel dan maar wat van die verhalen, meneer Sherman."

- Helen Clarkson

Tot mijn opluchting liep Darryl me achter na. Ik mocht hem wel, en had geen zin om iets in mijn eentje te ondernemen. Samen maakten we redelijk comfortabele hangmatten. Ik knoopte de uiteinden aan een boom en ging in mijn hangmat liggen. Ik leek de eerste, maar misschien sliepen er wel meer. Te moe om er over na te denken.

Zonder na te denken over slangen, insecten of andere gifbeesten viel ik in slaap.

Flynn McKenney

Lang heb ik samen met Alex naar het hele tafereel gekeken. Ik was geschokt door wat de gids was overkomen en ik kon mezelf slecht herstellen. Ik porde Alex in zijn zij.
'Misschien moeten we ze helpen? Kunnen we wat nieuwe contacten opdoen. Is goed voor je.' Maar Alex reageerde niet. Nog even hield ik vol om hem te overtuigen mee te helpen, maar hij bleef staan. Ik liep op de groep af die nog druk bezig was met de hangmatten.
'Hé, jongens. Kan ik nog ergens mee helpen?'

- Nora Grece -

''Zo, m'n hangmat is eindelijk klaar!'' Ik hing hem op aan wat bomen en ging zoals de meesten om me heen slapen, nou ten minste een poging om te slapen want ik zag anderen toch wat oncomfortabel slapen. Ondertussen kwam er een vrouw aan die vroeg of ze kon helpen hangmatten te maken ik zei:''Ja hoor'', ik gaf haar mijn zakmes en leende haar wat touw en ze liep weg en ging bij een boom zitten en hangmatten maken. Daarna pakte ik een insect van iemand anders zonder dat diegene het zag en peuzelde het op. ''Niet slecht'', zei ik. Ik at er nog een paar en ging slapen....

~Zane Robbins~

Ook mijn hangmat was klaar. Ik pak mijn trui en extra broek en trek ze aan. Je weet maar nooit hoe koud het gaat worden 's nachts in de jungle. Ik ga maar slapen, denk morgen maar weer aan die problemen. Eerst voldoende nachtrust, dat is goed voor de huid!

Darryl Ryan

Het was inmiddels donker en iedereen was druk bezig met het bouwen van hangmatten en opzoek naar eten. Na wat touwen vast knopen was mijn hangmat klaar. Ik probeerde wat te slapen, maar dat lukte niet echt. Ik realiseerde me dat dit nog een hele lange reis zou kunnen worden. Komen we hier nog wel uit? Één ding is zeker, het zal een zware tocht worden, hier midden in de jungle.

- Brad Lane-

Ik zette mijn koffers neer, pffff.. Na dit afschuwelijke tafereel wilde ik eigenlijk weg, maar ik was zo wat verstard. Je denkt, leuk, een expeditie. Niet leuk dus, gids dood. Wauw! En dat voor de eerste dag, wat zullen die andere dagen brengen. Ik hoor heel ver weg iemand iets zeggen en toen liep Nora weg, waarschijnlijk was zij het. "NORAAAAAAAAAAA" riep ik en ze draaide zich om. "Wat?" zei ze, "Nou... Zullen we niet beter onze eigen hangmatten maar gaan maken..? Ik bedoel maar, praten met wat mensen levert geen hangmatten op, besides... Misschien wurgen ze ons nog wel." lachte ik. Nora kwam naar me toe en we gingen samen onze hangmatten maken, eenmaal klaar vroeg ze of die af was. "Nee, duhh... Wacht!" en op dat moment pakte ik de foto van Nora, mij en mijn broertje en hing hem op aan een tak van de boom. "Nu zijn we klaar, hoera!". Op het moment dat Nora vroeg of we naar die mensen toe gingen zei ik direct "NEE, we blijven mooi hier." en ik kwam aan met een slap excuus. "Het zal daar wel ehm... Kouder zijn, dat maakt je ziek en dan ga je dood. Morsdood als onze oude gids" zei ik arrogant.

- Alex

Na een tijdje lag ik in mijn hangmat. Ik probeerde te slapen, maar ik maakte me zorgen. Ik keek een beetje rond en ik zag een man op een andere hangmat liggen, met zijn ogen open. Is hij wakker?
Aah, whatever. Ik probeerde weer te slapen.

~Katy

Ik zuchtte toen Alex voet bij stuk hield.
'Okay, dan blijven we wel hier. Vergeet alleen niet dat ik je hierheen heb gesleurd zodat jij meer menden kan leren kennen. Ik weet zeker dat ze allemaal heel aardig zijn.' Alex kruiste zijn armen voor zijn bovenlichaam.
'Met z'n tweeën redden we het niet.' Ik klom mijn onstabiele hangmat in. Terwijl ik naar de geluiden van de jungle luisterde, hoopte ik vurig dat mijn hangmat niet naar beneden zou donderen midden in de nacht.
'Toch is het wel gaaf, eh. Nu zijn we echt op avontuur!' zei ik een beetje te enthousiast.

- Nora Grece -

Wat je gaaf noemt, Jezus! GAAF? ONZE GIDS IS DOOD. EN MISSCHIEN WEL NIET DOOR EEN SLANG! riep ik. "Kalmeer! Kalmeer!" zei Nora rustig... "Ik weet ook wel dat het moeilijk is, maar dood of niet dood, we moeten de expeditie toch uitzitten, klaar." en ik zuchtte. "Maarehmm.. Ik denk dat je wel gelijk hebt, we redden het niet op ons eentje, ik heb maar twee flesjes water.. Naja, wij." "Gooi me eens een kauwgum" zei ik tegen Nora en kauwgumkauwend keek ik naar de lucht, het zag er wel erg mooi uit met die bomen en de junglegeluiden... En opeens viel ik samen met Nora in slaap.

- Alex

Ik werd wakker door twee mensen die zaten te praten over wat ze ''gaaf'' vonden. Ik dacht bij mezelf:''Oke.....''.
Toen zei de een tegen de ander:''Gooi me eens een kauwgum''. Ik zag hoe ze de kauwgum gooide maar ze had er per ongeluk twee gepakt en de ander belandde bij mij op de hangmat en volgens mij had ze het zelf niet door dus ik pakte het kauwgumpje en deed het in m'n mond en ik sliep al kauwend verder...

~Zane Robbins~

Ik lig op mijn rug in de hangmat, samen met Dave, en staar naar de sterrenhemel en de immens grote bomen die de sterren af en toe bedekken. Met mijn recht hand wrijf ik over zijn handpalm, terwijl hij lekker ligt te snurken. Mijn linker hand rust op mijn buik. Af en toe voel ik een kleine beweging, of misschien beeld ik het me in. Maar ik weet dat het kindje er is. Ik kijk naar rechts om er zeker van te zijn dat mijn man slaapt. Daarna fluister ik naar mijn buik: "Het komt allemaal goed. We gaan dit overleven en je komt veilig ter wereld. Maar blijf alsjeblieft voorlopig nog rustig. Groei niet te snel. Mama houdt van je," en kijk nogmaals opzij om te zien dat Dave in een diepe slaap is. 'Wanneer moet ik het hem vertellen? Hij heeft nu te veel stress aan zijn hoofd, maar dat wordt later nog meer..' peins ik.
Oh, ik heb te veel gedachten. Die mensen om ons heen, die al hun voedsel verspillen. Net nog hoorde ik er twee die kauwgom aan het eten waren. Zonde, hartstikke zonde. Het zou voor even je eetlust kunnen stillen en tenslotte droogt je mond er van uit. Morgen zullen ze hartstikke veel dorst hebben en al ons drinken opmaken. Ik blijven peinzen en zo val ik ook in slaap. Denkend aan de problemen die zich gaan opstapelen. Dag na dag.

- Helen Clarkson
Sorry voor de lange tekst.

Nadat ik een slaapplek heb gecreëerd ga ik opzoek naar iets te eten. Hier kan ik mooi die vallen uitproberen die ik heb gemaakt in de tijd dat ik nog jaagde. Lang geleden, als meisje meegenomen door mijn vader op jacht. Ik vond het zielig, en ik ben ermee gestopt. Ik wil dieren helpen, en naast mijn FBI carrière probeer ik gewonde dieren te verzorgen Zodat ze kunnen leven waar ze horen, in de natuur. Vaak ben ik in het bos of op het water te vinden. Ik ga liggen en sluit mijn ogen, we zullen onze energie hard nodig hebben de komende dagen.

~Sandy Armstrong

Ik baalde ontzettend dat ik Darryl in zijn hangmat zag kruipen met zijn extra warme kleren. Ik liep dagen, wat zeg ik, weken, maanden, jaren zelfs al bijna achter hem aan te slepen met alles wat zijn hartje maar wil. Hij hoeft maar met zijn vinger te knippen of ik sta voor hem klaar en nu we verdwaald zijn in de jungle denkt hij geen seconde aan mij. Na een hoop geploeter en gedoe is mijn hangmat dan ook bijna klaar. 'Hee, zal ik je helpen,' vraagt een aardige jongeman. Ik geloof dat ik zijn naam al weet, hij heet Zane. 'Als je dat wilt?' vraag ik zachtjes. Ik houd niet van hulp aannemen, maar ik wil ook graag slapen. Ik was kapot na deze vreselijke dag. Terwijl de jongen mijn hangmat afmaakt stift ik mijn lippen wat bij met de roze lippenstift uit m'n tas. Hij kijkt me aan en lacht. Oh god, ik schaam me dood, hij zit te werken en ik zit m'n lipjes bij te werken. 'Moet ik iets doen? Iets vastmaken ofzo zegmaar?' stommel ik. 'Het is al goed,' lacht de jongen. Ik bedank hem en ga in mijn hangmat liggen. Ik durf m'n ogen niet te sluiten. Ik zag het lijk liggen van de reisleider voordat ik besefte dat hij echt dood was. Die striemen, het gezicht, zijn levenloze lijf. Ik begon te huilen en het kon me niets schelen of iemand het zou horen of niet. Haal me weg hier!

- Jill Banks

Als één van de eersten ben ik wakker. Dat is vrij normaal voor mij, want op onze cruise moet je altijd vroeg wakker zijn. Ik zie dat een paar mensen naar boven staren en verder geen actie ondernemen, dus besluit ik maar weer de leiding te nemen. Ik spring weer op een boomstam en begin te roepen, steeds luider.
"Wakker worden, wakker worden! We moeten verder! Allemaal opstaan!", kreunend komen ze overeind. Anne staat echter meteen naast me.
"Heb je mijn kompas nodig?"
" Ja, slim," antwoord ik haar en roep dan verder. "Allemaal je hangmat opvouwen en je eigen spullen in je tas stoppen. wWe gaan richting het noorden!"

-Helen Clarkson

Als tweede word ik wakker, want als ober op een cruise werk je van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.
Ik kijk om me heen en zie al een paar mensen om me heen wakker worden.
Plotseling begint Helen te schreeuwen.

'Wakker worden, wakker worden!'

We gaan dus naar het noorden. Nou, ik ben benieuwd.


Flynn McKinney

'WAKKER WORDEN, WAKKER WORDEN!' schreeuwde Helen, als ik de stem goed had gehoord. Ik werd wakker, en ik lag eigenlijk best wel lekker te slapen. Ik heb het niet koud gehad met al die kleren om me heen. Ze moeten niet vies worden, want het is van Gucci. Ik trek de kleren uit, want inmiddels wordt het al warmer hier in de jungle. Ik heb geen idee hoe laat het is, vast rond 9 uur ofzo. Ik stap uit mijn hangmat en ik zie Jill opeens weer staan. Die was ik helemaal vergeten. In deze knappe kop zit niet veel geheugen. Ik liep naar Jill toe, terwijl de rest richting Helen liep.

-Darryl Ryan

Echt een goede nachtrust heb ik niet gehad, maar ik heb beter geslapen dan verwacht. Toch ben ik best vroeg wakker, een goede uit slaper ben ik nooit geweest. Ik zie Helen uit haar hangmat kruipen en vervolgens op een boomstam klimmen. 'Wakker worden, wakker worden! Allemaal opstaan! We moeten verder!', roept ze. Ik loop in haar richting en merk dat ik mijn kompas nog in mijn broekzak heb zitten. 'Heb je mijn kompas nodig?', vraag ik terwijl ik het kompas uit mijn broekzak haal. 'Ja slim', zegt ze en ze gaat weer verder met haar toespraak. Als ze klaar is loop ik weer naar mijn hangmat en begin mijn tas in te pakken. 'Wat zei ze nou?', vraagt iemand.

-Anne Felix

*wie?