We legden het schip stil, want we wisten niet wat we moesten doen. Ik staarde naar de open zee. Jack kwam achter me staan en sloeg zijn armen om mijn middel.
"Wat een grootte hè," fluisterde ik. "zo groot, zo uitgestrekt, zo oneindig."
Ik voelde dat Jack knikte.
"Zullen we verder met ons spel?" stelde Jack voor. Ik knikte. We liepen naar ons tafeltje.
"We hebben pionnen nodig," besloot ik. "Maar waar halen we die van daan?"

***LIA***

Ik kroop uit mijn hangmat, niemand was gekomen, geen troost, niets. Ik pakte een zwaard en wou eventjes oefenen. Na een tijdje oefenen loop ik het dek op. Een traan glipt over mijn wang, dacht echt niemand aan mij?

xCyndrina en eventjes niet negeren mensjes. >:(

^Ik zou Cwen nou niet bepaald een goede trooster noemen
------------------------
Ik liep door en greep het roer. We gaan verder. Je kon Tungui al zien liggen.
De haven leek zwart. Wat zou er aan de hand zijn? We vaarden verder en we lieten het schip op een paar meter afstand van de haven staan. Ineens voer er een groot schip langs. Lucas stond aan het roer! "Hey Lulu! Ik ben hier!" Brulde ik hard. Lucas draaide zich om en keek vernietigend naar mij. Ik bleef hem aankijken maar kromp ook meteen in elkaar. Ineens sprong er een grote horde mensen van het schip."

~Cwen

Ik hoorde een hoop voetstappen op het schip. Veel meer dan onze bemanning!
"Wat is er aan de hand?" vroeg ik geschokt aan Jack. Hij haalde zijn schouders op. Samen renden we naar buiten. Daar zie ik Lucas. Midden in een hoop onbekende piraten. Hij had zijn eigen crew. Hij keek vernietigend naar Cwen. Oh nee!
"Lucas!" gil ik. Jack wil me tegenhouden maar ik schudt me los. Ik ga voor Lucas staan."
"Lucas wat doe je? Verraad je ons? Waarom?"
Geen antwoord.
"LUCAS STOP!" gil ik. Hij schudt zijn hoofd.
"Wraak," was zijn antwoord. Wilde hij Cwen vermoorden?! Cwen was inmiddels omsingeld. Ik ging naast haar staan en pakte haar hand. Ik keek Lucas aan.
"Dan mij ook." Lucas' ogen werden groot.
"NIET DOEN LIA!" gilde Jack. "LUCAS DOE DAN IETS!"

***LIA***

Ik zie Cwen omsingeld terwijl ik rondjes loop. Ik ren er gauw naartoe en ga voor Cwen staan met mijn armen gespreid. "Als jullie haar met één vinger aanraken krijgen jullie met mij te maken." zeg ik fel.

~Ayme

Opeens zag ik een groep piraten bij cwen staan. Ik zweeg en rende ernaar toe. Ik mengde me in de bemanning en zonder dat iemand het zag had ik 2 mensen gevloerd. Ik wurmde me er tussen door, en keek..

xCyndrina

Ayme kwam ook bij ons staan. Ik pakte ook haar hand vast.
"Lucas, is dit echt wat je wil? Drie onschuldige mensen vermoorden?" vroeg ik smekend. Ik zag een moment van twijfel in zijn ogen.
"Alsjeblieft," een traan rolde over mijn wang. Ik zag Cyndrina zich naar voren wurmen.
Jack pakte Lucas bij zijn arm.
"Lucas alsjeblieft, trek je terug en praat het uit," smeekte hij.

***LIA***

Ik hield mijn zwaard boven mijn hoofd, klaar om iemand te doden, klaar om Cwen te doden.
Waar wachtte ik op, waarom deed ik het niet. rondom mij waren mensen aan het vechten maar ik stond stil met mijn zwaard boven mijn hoofd. Ik kon het niet, zuchtte ik en viel neer op mijn knieën.
Al was Cwen nog zo bedorven, al was ze zo gek als wat. ik kon haar niet vermoorden, of beter gezegd. Ik nog niemand vermoorden, nooit gedaan ook niet. Cwen zakte neer en legde haar hand op mijn schouder, "Het spijt me" snikte ze, ik keek in haar betraande ogen en liet mijn zwaard vallen.
Opende mijn armen en omhelsde Cwen "Het is je vergeven" zuchtte ik ...

-Lucas Folcalor-

Het was ontroerend. Opeens schoot het me te binnen, ik had bijna niets meegekregen en was wel benieuwd waar Eastred was. Ik kuchte, en iedereen keek mijn kant op. "Waar is Eastred?" Fluisterde richting de kant van Lucas en Cwen.

xCyndrina.

Ik huilde. "Ik had het nooit zo mogen doen." Ik legde mijn hoofd tegen Lucas' schouder. Ik schokte. Ik trok hem dichter tegen me aan. "Hoe heb je Eve met je mee kunnen krijgen?" Vroeg ik zacht. "Ze wou zelf mee." Mompelde Lucas tegen mijn haar. "Heb je haar ooit zonder pruik gezien?" Lucas schudde zijn hoofd. "Draai je om." Fluisterde ik. Lucas keek om. Eve werd een heel Andere Eve als ze aan het vechten was. Ze had honingkleurige lokken die over haar schouder dansten. "Dat bedoel ik." Fluisterde ik. "Ze ziet er anders uit zonder die pruik." Mompelde Lucas weer tegen mijn haar. "Vind ik ook. Ze heeft haar eigen manier van roven. Ze rooft Plundert en vermoord en doet dan alsof ze een edelvrouwe is." Ik legde mijn armen rond Lucas 'nek. Hij wou zich terugtrekken. "Dit is vriendelijk."

~Cwen

Jack kwam naar mij toe rennen en pakte mijn polsen.
"Lia wil je nóóit meer zoiets verschrikkelijks stoms doen in je leven?" klaagde hij, waarna hij een zoen op mijn lippen drukte. Ik omhelsde hem.
"Ik kon Cwen toch niet aan haar lot overlaten?" fluisterde ik. Jack lachte.
"Maar je had Lucas ook kunnen overmeesteren of bedreigen ofzo. Moest je per sé je leven wagen?" grinnikte hij.
Ik knikte.
"Zo ben ik nu eenmaal"

***LIA***

Waar was Eastred eigenlijk, ik keek vragend om me heen. Cwen lachte waterig en wees naar een plek van voor op het schip. Een schitterende zeemeermin zat op de reling van het schip. "Ik wist dat je het kon" lachte ze met haar parelwitte tanden. Ik legde mijn hand in haar nek en boog naar voren.
"Ik was bezorgd" fluisterde ik en ik tuite mijn lippen en bracht ze naar de hare. Onze haren wapperden in de wind, mijn blouse golvde mee met de zee, maar ik had enkel oog voor Eastred.
"Welkom terug Kap'tein" grinnikte ze en ze sprong met een sierlijke boog de zee weer in.
Ik lachte, ik was inderdaad nog steeds kapitein. "Mannen," riep ik. De helft van de boot keek op.
"Staak het vuren en keer terug naar het schip, dit is onze vijand niet meer" ik legde mijn hand op de relling en staarde naar dd uitgestrekte oceaan."Waar naartoe" vroeg de stuurman. Ik dacht na, "daar waar The Black Rose naar toe gaat, daar gaan wij naar toe ..."

-Lucas Folcalor-

"Nou das handig kapitein. Ik was juist van plan om naar de plek te gaan waar ik geboren ben. Ik ga wat persoonlijke eigendommen halen en die van Hector vernietigen." Ik sprong op mijn schip. "Volg mij!" Ik bracht het schip tot varen. We vaarden richting mijn geboorteplek.
Mijn plekkie. London. "Jack neem het stuur over en vaar naar londen. Ik heb wat te bespreken met Lucas. Ik liep naar de rand van het schip. Lucas stond tegenover me. "We gaan richting London. Mijn ouders kwamen uit London. Ik ben opgevoed op de zeven zeeën. we gaan mijn spullen ophalen. Ik hoop trouwens dat je het niet erg vind dat ik voortaan nou net een stapje in jou richting zet. Maar niet meer dan dat. Niks romantisch. Gewoon vriendelijk."

~cwen

Jack stonde voor het stuur. We gingen naar Londen! Daar wou ik altijd al eens heen! Zijn haar wapperde vrolijk in de wind. Ik droomde weg over Londen. Nette mensen, mooie koetsen, hoge gebouwen in een prachtige stijl. Ik hing over de reling, deed mijn ogen dicht en liet mijn haren wapperen. Toen ik weer keek zag ik iets leuks.
"DOLFIJNEN!" gilde ik verrukt. "ER ZWEMMEN DOLFIJNEN MET ONS MEE!"
Een paar mensen kwamen naast me staan om te kijken.
"JACK ZACHTER!" gilde ik. Ik bedacht me geen moment toen de Black Rose zachter ging varen. Ik deed mijn haar vast en sprong over de reling, richting de dolfijnen. Ze vluchtten niet. Ze gingen zelfs zachter. Ik pakte er een vast, die vrolijk kwetterde. Ik hield me vast. Gelukkig bleef de dolfijn boven. Ik lachte hardop en zwaaide naar Jack, die verbaasd keek. Dolfijnen waren lief.

***LIA***

Vanuit het kraaiennest zag ik dolfijnen zwemmen. Wat zou ik graag overboord springen.Een beetje verkoeling kan ik wel gebruiken. Ik kijk naar de vloer en zie dat mijn etensvoorraad bijna op is. Hopelijk wordt het snel stil op het schip zodat ik naar de voorraadkamer kan.
-Nora

Lucas en Cwen hebben het weer goedgemaakt.
Er rolt een traan over mijn wang van ontroering. Zo komt alles toch weer goed.
Nouja, bijna alles.
Ik ga weer in de keuken staan en gooi wat aardappels in kokend water.
Gelukkig heeft Cwen niks gezegd, anders was mijn gehele reputatie naar de maan.

xx- Jane -xx

Ik reik voorover en geef Lucas een klopje op zijn schouder.
"Cwen we zijn bijna bij London." Vertelde Willow me. "Lucas zou ik Eve heel even mogen lenen?" Eve kwam aanlopen in een jurk en haar pruik bungelde weer op haar hoofd. Ik grijnsde. Ze nam me mee.
"Mijn ouders zijn rijk." Lachte ik naar Lucas."ze verwachten dat ik rondloop in grote koepeljurken en met een of andere Edelman ben getrouwd." Ik rolde met mijn ogen. "Komop Cwen lopen. Je moet er een beetje fatsoenlijk uitzien." Ik knikte. Toen we in mijn kajuit waren begon ze aan een jurk te sjorren. Hij was zachtroze met heel veel witte strikken. Ze deed een korset aan en trok de touwen stevig aan. "Hebben de vrouwen hier geleerd om niet te ademen ofzo?" Voreg ik. Terwijl ik naar lucht hapte. Eve dook onder mijn jurk en deed mijn schoenen aan. Ze gooide een paar handschoenen naar me. Ik deed ze aan. Eve haalde de borstel wild door mijn haar. Het werd gekruld en op zijn plaats vastgezet. Daarna Plantte ze ene grote hoed op mijn hoofd en maakte hem vast. Ik keek in de spiegel.
Daar stond een edelvrouwe. Dat was ik niet dat was een edelvrouw! Eve Leidde me naar buiten. "Lucas! Mening!" Brulde Eve. Lucas draaide zich om en staarde me met grote ogen aan. Even leek het alsof hij gal aan het wegslikken was. "Gaat het?" Vroeg ik en ik trok mijn wenkbrauwen op. Lucas knikte. "Nou hoe zie ik er uit." vroeg ik terwijl ik een rondje draaide.
"Anders." Lucas wendde zijn hoofd af. "Cwen we zijn er!" Riep Willow. "Oke allemaal trek iets fatsoenlijks en iets dat er duur uitziet aan want ik wil dat jullie er allemaal uitzien als Familie of Vrienden van mij." Jane stond bijna twee tellen naast me. Ze had ook iets speciaals aangetrokken.

~Cwen De Edelvrouwe

Ik zat alleen op een bankje in het schip. Wat kan ik nog doen? Het slaafje zijn van Cwen? Ik vergeef haar toch nooit. Mag ze willen, de schreeuwerd.

~Ayme

"Lucas! Lucas!" sisde ik. Ik was weer op de reling geklommen. "Wat vroeg Cwen?" Lucas keek weg.
"Niets," mompelde hij. Ik zuchtte, dan niet. "Kun je me naar Jane brengen."
Lucas keek me vragend aan, ik was nog steeds een zeemeermin. "Als ik veranderd ben natuurlijk." mompelde ik.
Ik voelde een tinteling, en ik hielde me verborgen achter Lucas. Toen we bij Jane kwamen, trok ik aan haar mouw.
"Je moet me helpen," fluisterde ik. "Ik heb nog nooit een jurk aangehad."
Janes mond vormde een zacht 'o' alsof dat onmogelijk was. Ze begeleidde me naar een benauwd kamertje.

~ Eastred March

"Naar Londen." Mompelde ik. Daar heb ik toch zo mijn bedenkingen over. Ik wat immers uit Engeland verbannen. Cwen moest er iets op verzinnen, ik zou het zo spoedig mogelijk aan haar vertellen.
Ik keek recht van me naar de dolfijnen en Lia, het was prachtig om ze zo bezig te zien.

~| Jack Beckeans |~