Ik ging zo'n beetje over mijn nek, al die verliefte stelletjes hier! Het is een schip mensen! Geen liefdesoort! Dadelijk hadden we hier van die jankerds!
Ughh! Als er nog 1 stel bij zou komen zou ik vertrekken.
Ik was eigenlijk gewoon jaloers, ik had nog nooit met iemand gehad, en niemand heeft ooit een oogje op me gehad. Ik zucht en open mijn ogen.
In de verte zie ik ee. Schip. Ik knijp mijn ogen samen op te proberen de naam te lezen.
De naam was kort maar bekent. Dat schip daar, was van mijn opa!
"Cwen!" Riep ik.
"Ja, Willow?" Antwoordde ze.
"Wanneer vertrekken we?"
"Ik denk morgen, hoe zo?"
"Okay! Bedankt!" Riep ik en ik sprong van het schip af en hoopte dat mijn opa's schip hier zou aanleggen.


~Willow Smidweed~

Ik legde mijn oor tegen de deur van mijn kajuit. Ja het was slecht maar ik kon er toch niks aan doen?
Ik ben de Kapitein en ik moet weten wat er op mijn schip gebeurd! Ik hoorde een paar dingen maar niks dat echt duidelijk was. Ik deed de deur op een kier. Nu kon ik alles beter horen. Ik stapte weer naar binnen. Het was wel mijn Kajuit.

~Cwen

"Niks Lia, donder op."
"Ik donder niet op. En daarbij; niemand op deze planeet huilt zonder één enkele reden."
Maar Jane zweeg als een graf. Ik schudde mijn hoofd.
"Jane, je hoeft je niet te schamen. Je hóéft je niet beter te voelen dan de rest hier. Dat is niet je taak. Je hóéft niet arrogant te zijn om één of ander imago hoog te houden. Dat is niet nodig. Ik hoop dat je dat beseft. En als je er voor kiest er toch over te praten, kom dan naar mij toe."
Ik stond op en liep terug naar Jack. Hij keek me nieuwsgierig aan.
"Hopeloos," antwoordde ik. "Waarom heeft iedereen hier toch geheimen?"

***LIA***

Ik streelde metm ijn ruwe hand langs de tedere en betraande wang van Eastred,
" Waarom ben je hier" zucht ze en kijkt me verlangend in de ogen.
"Om iets recht te zetten, ... Eastred ik ..." een deur zwaait open en Cwen komt de kamer binnen.
geschrokken kijken we achter ons en ik laat Eastreds hand los.
Subtiel wenk ik haar mee naar buiten, naar het verlaten dek waar ik me naast haar op de reling zet.
"Wat ik wou zeggen is ..." ging ik verder maar ik kon niets meer uitbrengen.
Alles werd verzegeld met één alles beantwoordende intense kus. Ik sloot mijn ogen en geniet van het moment, leg mijn handen in Eastreds nek en trek haar iets dichter tegen me toe.

-Lucas Folcalor-

Het moment dat ik mijn lippen op de zijne legde dacht ik niets meer, merkte ik niets meer, behalve een soort van vuur.
Ik stond in brand, en ik wilde dat het nooit zou ophouden. Ik streelde Lucas' haren, en hij de mijne. Ik huilde nog steeds, maar dit keer van geluk.
Het voelde alsof ik eindelijk echt gelukkig kon zijn, eindelijk echt vrij.
Zo stond ik daar op het dek, met hem.
Plotseling wordt ik wakker uit het vuur door een harde kreet.
"OH!" schreeuwde iemand luid.
~ Eastred March

Verdomme,Moet iedereen nou iets normaals hebben? en als ik iets met een meisje heb is het meteen "uhhh Cwen heeft een vriendinnetje jagh." Krijsend sla ik tegen de muur van mijn kajuit. Uitijndelijl leg ik mijn hoofd ertegen aan en begin hardop te huilen. snel klom ik door het raam en sprong op de kade. Ik moest met Eve praten! Ik begon te rennen. Het grote huis kwam steeds dichterbij. Ik begon kwaad tegen de deur te rammen. Eve deed open. "Meis wat is er aan de hand?" Met horten en stoten vertelde ik mijn hele verhaal. Eve trok me mee naar haar kamer. Ze trok haar kast open en begon aan de rekken te draaien. Ze had bijna een kast waar je in kon gaan slapen. tot het hoge plafon was het volgehangen met jurken en sieraden. Ook kon je de rekken waar het in hing nog draaien waardoor er nog meer in hing. Ik kreeg een grote stapel jurken in mijn handen gedrukt. Het waren vooral jurken zonder grote vullingen ofzo. Er werden echt dingen van ontelbare waarde in mijn handen gedrukt. Sluiers,kronen en volgens mij zelfs koninklijke sieraden waar ik Lia of Jane al snel mee zag lopen. Weer werd ik in die achterlijke koets terug naar het schip gebracht. Snel rende ik naar mijn kajuit en bekeek sommige dingen maar. Uiteindelijk plukte ik er een paarse jurk met witte strikken uit en ik ging op bed liggen.
Er werd op de deur geklopt. "Kom binnen." stamelde ik.

~Cwen

"Ik ben het." zachtjes loop ik Cwen's Kajuit binnen. "H-h-h-h-h-hhh-hh--h-h-h-hoi..." zeg ik. Mijn gezicht is rood van het huilen.

~Ayme

We hoorden wéér een kreet. Ik wilde al opstaan om te kijken maar Jack pakte mijn hand.
"Lia, je hoeft niet iedereen te helpen. Er zijn meer mensen op dit schip!"
Jack had helemaal gelijk. Ik was te zorgzaam. Ik liep terug naar het tafeltje en plofte neer op een stoel. Ons spel was al ver gevorderd. De tafel was inmiddels veranderd in een spelbord. We hadden heel wat in de tafel gekrast. Zonder toestemming, maar dat maakte niet uit.
"Nu de spelregels," opperde Jack. Maar ik had geen zin meer.
"Ik heb geen zin in regels," zei ik grijnzend. Ik ging bij hem op schoot zitten en zoende hem.

***LIA***

"Oh hallo Ayme." Ik zet mijn handen tegen de tafel. "Cwen" vroeg ayme langzaam. "Ik kan het niet oké?! Ik kan er niet tegen hoe ik mijn vriendschappen en andere dingen hier op het spel zet voor jou! Ik kan het niet! Het spijt me maar het lukt niet! Ik kan er niet tegen iedereen om me heen word ineens een gelukkig stelletje! Ik heb iemand en dan is het "Uuuuh Cwen heef een meisje!" Ik kan het niet!!
Ik hou het niet. Was ik maar bij Hector gebleven en had ik hem maar niet door zijn verrekte kop geschoten! Was ik maar naar een normaal iemand gegaan! Iemand zoals Lucas!" Ik stormde weg en knalde de deur achter me dicht.

~Cwen

Mijn ogen groot. Ik kijk levenloos naar het niets. Zo blijf ik ook staan. Hoe lang het ook mag duren. Ik wil dood zijn.

~Ayme

"Wat is er" mompelde ik dromerig toen ik bemerkte dat Eastreds lippen me los lieten.
ze schudde haar hoofd en lipte wat maar ik had enkel maar oog voor haar schitterende blik en volmaakte lippen. Ik legde mijn hoofd neer op haar schoot en snoof de weeïge geur van haar op,
dit moment kon niets verbreken, toch merkte ik dat Eastred er niet echt bij was, ze zat blijkbaar ergens mee. vragend keek ik haar aan en vroeg wat er aan de hand was.

-Lucas folcalor-

Ik stond stil en draaide me om. Er welde tranen bij me op bij wat ik zag. Lucas en Eastred.
Ik kneep mijn ogen dicht. Snel rende ik naar de rand van het schip en sprong. Om hier weg te zijn. Om nooit meer iemand of mezelf pijn te doen.

~Cwen

Stilte. Wat fijn. Nu kan ik gerust alleen sterven. En als Cwen mijn lijk straks ziet in haar Kajuit...haha. Ach, niemand kan voor eeuwig blij zijn hé...hihi. Ik wil aan niks meer denken. Ik wil gewoon in vrede rusten. Ik hou van Cwen...En zij niet van mij.

~Ayme

"Ik zag Cwen..." fluisterde ik ontzet. "Ze is overboord gesprongen!" gilde ik kort daarna.
Ik wurmde me los van Lucas (wat vrij moeilijk ging), en sprong Cwen achterna. Ik moest haar redden, ze mocht zo niet eindigen!
Ik dook naar beneden en voelde me veranderen. Ik greep Cwens hand, en trok haar omhoog. Ze keek me verdrietig aan, en ik schudde met mijn hoofd. Ik liet mijn vriendin niet zichzelf verdrinken.
Ik trok haar mee naar de oppervlakte, maar ik wist niet dat Lucas me achterna was gesprongen.
Hij keek ontzet van mij, naar mijn staart...

~ Eastred March

Mijn slaap knalde tegen het houten schip, snel stond ik recht en keek naar het water, nergens was iemand te bespeuren, noch Cwen noch Eastred, enkel een schuimlaag waar ik zag dat ze gesprongen waren. Mijn hart sloeg sneller en adrenaline gierde door mijn lijf. met een sierlijke duik sprong ik achter hen aan, wat als ze beiden niet konden zwemmen. Het koude water deed mijn gespierde armen, waarmee ik krachtig in het water rondmaaide, verstijven. Maar een veel grotere schok stond me te wachten want toen ik weer boven water adem kwam happen waren Eastred en Cwen al op land.
Snel zwom ik naar hen toe maar bleef op een afstand toen ik Eastreds lichaam in het maanlicht kon onderscheiden, waar vroeger haar lange slanke benen hadden gezeten, was nu getransformeerd in een geschubde huid die schitterde als diamanten in het maanlicht.
Een verbaast geluid ontsnapte uit mijn keel en ik viel neer op mijn knieen op de reeds ondiepe ondergrond van het strandje, wat moest dit voorstellen.

-Lucas Folcalor-

Ik staarde naar het schip. Mijn schip. Mijn troost. Mijn excuus om weg te kunnen. Ik trok mijn neus op.
Lucas pakte mijn schouders. "Cwen geef me een reden om zelfmoord te plegen." Brulde hij tegen me. Ik trok hem tegen me aan en legde mijn hoofd tegen zijn borst. Toen begon ik te krijsen. "Waarom kan ik niet normaal zijn?! een Normale Piraat! Waarom moet ik me altijd in de nesten werken?" Brulde ik hardop.

~Cwen

Ik keek van Cwen naar Lucas. Van Lucas naar Cwen. Hij had mij genegeerd, en was naar Cwen gesprongen, maar eerst had hij nog lang naar mijn staart gekeken.
Ik voelde mijn hard sneller kloppen, hij wist het nu. Hij wist dat ik een monster was.
Cwen schreeuwde iets naar Lucas, en Lucas iets naar Cwen. Maar ik hoorde het allemaal niet meer. Ik was bang voor zijn reactie, ik was een enorme lafaard.
Voorzichtig kroop ik terug de zee in. Ik wilde niet dat hij mij zo hoefde te zien. Niet dat hij mij nog eens zo kon aanstaren. Tranen liepen voor de zoveelste keer deze dagen over mijn wangen. Cwen kon wel roepen dat ze een normale piraat wilde zijn, maar ik kon dat nooit worden. Zij kon het proberen, ik niet.
Verdrietig zwom ik rondjes om The Black Rose. Ik wilde niet terug, maar ik wilde haar ook niet verlaten. Soms kwam ik omhoog, en zag ik Lucas en Cwen op het strandje zitten.
Plots maakte ik oogcontact met Lucas. Hij rende naar het water, maar ik was al weer naar beneden gedoken.

~ Eastred March

Ziedend sloot ik mijn armen rond Cwens schouders en kneep had. "Wat doe je" bulderde ik en ik spuwde op de grond, waarom was ik zo kwaad, was het omdat ik geschokt was van wat ik juist te weten gekomen was, dat Eastred geen mens was. Cwen snikte en liet zich neerzakken, ik ging naast haar zitten "Doe dat nooit meer wil je" zuchtte ik en ik wroette met mijn handen in het zand, Eastred was verdwenen en dat was mijn schuld. troosteloos staarde ik naar de roerloze zee toen ik plots haar gedaante zag, zo snel als ik kon ende ik steeds dieper en dieper het water in, ik gleed uit en stond op en weigerde met mijn ogen te knipperen, bang om haar maar een enkele seconde uit het oog te verliezen, maar ze dook weer onder. "Eastred, wacht" riep ik maar het water werd weer even rimpelloos als anders ...
Mijn armen verloren het fut en de kracht om te blijven zwemmen en stillaan voelde ik hoe ik steeds dieper en dieper wegzonk in het pekzwarte water, ik zag iets glinsteren, was het Eastreds staart, een hand greep me vast en een paar lippen raakten de mijnen, als dit hemel was kon het me geen moer schelen dat ik verdronk, ik was verliefd op Eastred en die gedachte dat ze ooit van mij gehouden heefd deed me branden van geluk ...

-Lucas Folcalor-

Ik keek naar het water. Lucas kwam lang niet terug. Als hij zich nu aan het verzuipen was moest ik hem achterna gaan. Ik liep het water in een dook onder. Het water was helder. Al snel had ik Lucas gevonden. Hij zweefde vaag rond. Ik pakte zijn hand en sleurde hem mee. Toen we boven waren zwom ik met hem naar land. Toen we daar waren greep ik zijn schouders. "Waarom deed je dat?" Brulde ik. "Waarom deed jij hetzelfde?" Vroeg hij kwaad terug. "Hierom!" En iK kuste hem.

~Cwen

Ik dook naar boven. Lucas was weggetrokken door Cwen. Dat kwam natuurlijk omdat hij bijna was verdronken, en ik het niet door had gehad.
Ik kwam naar boven, en zag Cwen met Lucas zoenen.
"CWEN! WAT DENK JE WEL NIET DAT JE DOET!" riep ik woedend naar haar.
"EERST RED IK JE LEVEN EN DAN ZOEN JE MET MIJN GELIEFDE!" ik was woest. Als ik geen half-meermin was, was ze nu zo dood geweest. Nu kon ik alleen maar boos schreeuwen vanuit het water.

~ Eastred March (die woedend is)