Ik zag dat Hotaru het niet leuk vond dat ik met Takeshi praatte.
'Hotaru, kom je even?' Vroeg ik zachtjes. Ik zag haar twijfelen, maar uiteindelijk knikte ze.
'Hotaru, ik probeer Takeshi echt niet van je af te pakken!' Ze keek me een beetje boos aan.
'Echt! Ik heb wat met Saito! We gingen alleen een sigaretje roken, meer niet, ik zweer het! Zo iets zou ik je niet aan durven doen! Het spijt me....' Ratelde ik door. Er verscheen een klein lachje op haar gezicht.
'Oké, ik vertrouw je. Wie is die Saito dan? Je had toch wat met Yukito?' Zei ze. Ik werd rood.
'Saito is mijn ex, ik kwam 'm tegen in het ziekenhuis en we hebben weer wat. Nee, Yukito is verleden tijd.' Zei ik snel, omdat ik geen zin had om het verder uit te leggen. 'Zullen we nu met z'n drieën wat leuks doen, ofzo?'

-Miki Domoto-

Er was niks meer gebeurd, het was doodsaai.
Stiekem zou ik misschien nu wel een vriendje willen hebben, alles
was beter dan doordeweeks de hele tijd vervelen..

>Rini Krimiean<

Ik zat op de bank, met mijn hoofd op Takeshi's schoot. Ik hield zijn hand vast. Ik hield zoveel van hem. Opeens voelde ik me duizelen, vast omdat ik honger had. Ik ging terug rechtzitten en schudde met mijn hoofd om het weg te laten gaan. 'Wat is er?' vroeg Takeshi terwijl hij een van de oortjes van de Ipod uit zijn oor haalde.
'Niets hoor, ik heb gewoon honger.' zei ik.
'Wil je iets gaan eten?' vroeg hij.
'Hoeft niet, ik haal straks wel iets lekkers om in bed op te eten,' loog ik, mijn schouders ophalend. Ik zuchtte.

-Hotaru Kiun

Ik maakte me eigenlijk een beetje zorgen om Hotaru's dieet. Vooral de laatste tijd leek het steeds erger te worden. Ze was vaak duizelig, maar at nooit. Nu zat ik tegenover haar aan de tafel. Ik dwong haar om het eten wat ik voor haar klaar had gemaakt, op te eten. Maar ze bleef maar excuses te verzinnen om het niet te eten.
'Alsjeblieft, voor mij?' zei ik. Ze zuchtte en at duidelijk met tegenzin het eten op.

-- Takeshi Tako --

"Sakura!" Gilde ik, terwijl ze het huis binnen kwam rollen. Ik omhelsde haar. "Ik heb je zooo gemist!!" Ik gaf de kaart, ze keek er met glinsterende ogen naar. Tranen stroomden over mijn wangen. "Ik heb je zo gemist." Snikte ik. Chiyo stond achter ons, en keek hoe ik Sakura verwelkomde, er zat een glimlach op zijn gezicht. "Goed gedaan Kimmiko." Fluisterde hij. Ik duwde de rolstoel naar de woonkamer, Shino stond verbaast achter.

Hotaru liep rustig de trap op, want ze wou gaan douchen, maar verder dan de vierde tree kwam ze niet, haar voet zat vast, of werd vast gehouden, een pijnlijke scheut schoot door haar voet, er zaten krassen op haar voet. Ze belande op haar bed, en niemand was boven. De deur werd opslot gedraaid. “Wie is daar?” Zei Hotaru die nu toch een beetje bang werd. Er klonk een schot, en Hotaru greep naar haar borstkas. Langzaam bloedde ze dood, ze was dood geschoten.
Hotaru Kiun was een roddelaar, ze had haar taak nog niet uitkunnen voeren. Is nu dood.

Ik stapte uit de bus. Hiervoor was ik met Saito naar Harajuku geweest en we hadden een ijsje gegeten. Met mijn hoofd in de wolken liep ik over het paadje naar de deur en liep naar binnen. Het was verrassend stil. De sfeer voelde niet fijn. Ik hing mijn jas op aan de kapstok.
'Hallo?' Zei ik zachtjes. Er was echt iets niet pluis. Langzaam aan liep ik de trap op en stond voor de deur van de meisjeszaal. Ik draaide de deurknop om en het piepende geluid van de deur galmde door het huis.
Ik schrik en gil, als ik Hotaru op haar bed zie liggen. Een grote rode vlek op het deken. Ik ren naar haar toe en grijp haar schouders.
'Hotaru!'

-Miki Domoto-

Ik kwam op het gegil van Miki af. Toen ik haar zag schoot er een pijn door mijn hart.
'Ho-Hotaru.. NEE!!' Het was alsof ik kei hard in mijn maag gestomp was, zo hard was de klap. Ik had eindelijk iemand gevonden die van me hield. En nu.. Nu was ze er niet meer.
'Als ik de klootzak vind die dit heeft gedaan, nou.. Dan kan hij beter hopen dat ik hem niet vermoord,' schreeuwde ik boos. Ondertussen waren ook een paar anderen aan komen lopen. Ik duwde ze allemaal aan de kant en liep de stortende regen in. Mijn leven was nu niks meer waard..

-- Takeshi Tako --

Na een paar dagen goed ziek te zijn geweest was ik weer beter. Ik had veel gemist op school en moest alle toetsen weer inhalen. Daarom begon ik maar gelijk met leren. Ik was heel geconcentreerd bezig om alle woordjes uit mijn hoofd te leren van Engels totdat ik Miki hoorden gillen. Veel mensen liepen erop af. Het zal vast niets ergs zijn dacht ik bij me zelf en ging weer verder met studeren. Even later hoorden ik Takeshi NEE! roepen. Nu kreeg ik het toch wel eventjes benauwd. Zou er weer iemand vermoord zijn? Ik sloeg mijn engelse boek dicht en ging ik kijkje nemen. Ik liep de meidenzaal binnen en ik had gelijk. Er was weer iemand vermoord en dit keer was het Hotura. Geschrokt keek ik naar Hotura die dood op haar bed lag.

-Taiki Doto-

Ik keek bang om me heen, tot ik een schot hoorde, gevolgd door een afschuwelijke pijn. Ik probeerde mijn hand tegen mijn borstkas te houden om het bloeden te stoppen. Ik huilde. Ik zou al mijn dierbaren pijn doen. Rini, Miki, ik zou ze nooit meer terugzien. En dan - en dan... 'Takeshi..' fluisterde ik, vechtend tegen het dreigende zwart. Ik kon niet meer roepen. Het eindigde hier. En toen werd ik meegezogen in de bodemloze diepte van de dood.

- Hotaru Kiun

Ik had Hotaru huilend vast gehouden, Shinju had me weggesleurd, weg van Hotaru.
'Miki, het spijt me zo....' zei ze zacht. Ik legde mijn hoofd op haar schouder. Zo voor de eerste keer deden we een beetje normaal....

Omdat de politie de slaapzaal had afgezet, moesten we in de woonkamer slapen. Ik zat op mijn slaapzak op de grond, naast Rini. We hadden allebei rode ogen van het huilen. Saito was ook gekomen nadat ik hem had gebeld. Hij zat aan de andere kant van me en hield mijn hand vast. Hij verbrak de stilte.
'Waarom slaap je niet bij mij thuis?' Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders voorzichtig op.
'Ik... ik ben gewoon even in de war....'Zei ik zachtjes. Hij keek me bijna smekend aan.
'En ik laat Rini hier niet achter, en Takeshi ook niet, en Shinju en de rest ook niet.'
Hij keek teleurgesteld. Ik kroop samen met Saito in mijn slaapzak, Rini deed dat ook. Mijn ogen sloten.
Mijn wereld stortte in elkaar, beetje bij beetje.

-Miki Domoto-

Kimmiko had me veeplicht op de bank gelegd, ergens anders lig kon nu niet echt. Zuchtend lig ik op mijn rug, sinds Kimmiko me naar de woonkamer had gebracht zei Shino niks meer tegen me. En Hotaru was dood en ik ben zeker weten de volgende...
Met moeite begin in geluidloos te huilen, nienand hoorden het.. Tenminste dat dacht ik.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Hotaru was dood. Hotaru. Dood.
Zou straks Miki ook dood zijn? Of ik? Die gedachte bleef maar door mijnhoofd spoken.
>Rini Krimiean<

Vanacht had ik slecht geslapen. Eigenlijk had iedereen slecht geslapen. Ik werd wakker en zag links van me Takeshi op zijn bed huilen. Hij had nu niemand meer. Het enige die hij had was Hotura, maar die is dood. Ik had zo'n medelijden met hem. Dit was mijn kans om vrienden met Takeshi te worden. Ik liep naar hem toe en ging naast hem op bed zitten. Ik sloeg zijn arm om hem heen en trooste hem.

-Taiki Doto-

Ik lag nog steeds te huilen op mijn bed. Ik kon het gewoon niet geloven. Ik wilde het niet geloven. Ik had gehoopt dat het een nachtmerrie was en dat alles weer goed zou zijn als ik wakker werd. Maar de verschrikkelijke waarheid stompte me weer in mijn maag. Ik was weer huilend op mijn bed gevallen. Ik had niet eens genoeg wil om muziek op te zetten. Opeens voelde ik een arm om me heen.
'Als je iemand zoekt om mee te praten, ben ik er voor je.' Verbaasd keek ik naar Taiki. Ik had nooit echt met hem gepraat, ik heb hem nooit echt gekend. Maar op dit moment kon ik alle beetjes hulp wel gebruiken.

-- Takeshi Tako --

Ik merkte dat ik wakker was, maar mijn ogen gingen niet open. Met grote moeite deed ik ze open, ze zaten vast door de tranen. Ik ging rechtop zitten en de tranen sprongen weer in mijn ogen. Ik rende naar buiten en leunde tegen de muur. Na een tijdje liep ik door naar de badkamers en friste me op. Ik kwam Rini tegen, ze zag mijn rode gezicht en gaf me een snelle knuffel.
'Hotaru mocht niet dood gaan, ze heeft niks fout gedaan....' Zei ze zachtjes.

-Miki Domoto-

Ik ging bij Sakura zitten. "Je weet het al, dat Hotaru dood is.." Sakura knikte. "Maar jij bent niet de volgende, en daar zal ik voor zorgen." Chiyo stond bij de deur en keek naar ons. Hij glimlachtte. Sakura zag Chiyo staan. "Ga maar naar Chiyo." Zei ze, en ze duwde me een beetje weg. Ik keek naar Chiyo, en werd rood. "Oh jij bent hier ook.." Stamelde ik. Hij lachte. "Ja." Ik liep op hem af, en ging vlak voor hem staan. Hij gaf me een kus op mijn wang. "Wat gaan we doen?" Zei ik terwijl Chiyo me mee sleurde. "We gaan iets maken voor Sakura." Shino hoorde wat Chiyo zei, en staarde Chiyo aan. Hij leek boos te zijn. "Het is je bff, dus, dat gaan we haar laten zien!" Ik giechelde. "Oké dan." Ik zag Shino boos kijken. "Oh hai Shien!" Giechelde ik terwijl ik mee werd gesleurd.
- Kimmiko Chan.

'Goed, zoals je weet kan ik heel goed tekenen.' zei ik terwijl ik een paar ontzettend lelijk poppetjes tekende. Ik zou nooit goed worden in tekenen, hoe vaak ik ook oefende. Toch deed ik mijn best om Kimmiko blij te maken, in deze gevaarlijke omgeving. Ik wilde niet dat er nog iemand dood ging... en ik kon dat angstige gevoel alleen weghouden door Kimmiko te laten lachen. Al was het maar een kleine glimlach. Shino had me chagrijnig aangekeken, en ik vroeg me af of hij mijn bedoelingen weer eens verkeerd begreep... de sukkel.
Kimmiko giechelde, terwijl ze naar mijn "meesterwerk" keek. Plotseling liep Shino de kamer binnen. Als jullie iets voor mijn vriendin maken wil ik daar bij zijn. Hij ging zitten op een stoel en staarde ons aan.

- Chiyo

Ik schuif de rolstoel voorzichtog naar me toe, duw de deken van me af en hijs me met ongelofelijk veel moeite in de rolstoel, ik pak de deken en leg hem op mijn schoot. Als Shino hier zou zijn was ik allang tegen yem aan gaan liggen en hem hebben geknffeld, hij was Chiyo en Kimmiko achteraan gegaan die iets aN het doen waren.
Zachtjes rolde ik de rolstoel naar de voordeur, dat was het voordeel van in de woonkamer slapen, er was geen trap, en opende de voordeur. Zachtjes rolde ik de rolstoel naar buiten en sloot de deur.
Hier ging wel een trapje naar beneden maar erwas ook zo'n heuvelthe voor invalieden, zoals ik nu..
Met moeite liet ik de rolstoel, terwijl ik langzaam probeerde te gaan, van dat geval afglijden. Daarna reed ik naar de tuin, ik zag nog net hoe de zon wegzakte achter de horizon. Wat een prachtig gezicht.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Het was alweer twee dagen geleden sinds Hotaru was vermoord, maar de pijn was nog net zo erg. Ik liep doelloos door de regenachtige straten. Taiki had me wel getroosd maandag, maar nog verwachtte ik niet teveel van zijn hulp. Die gast is alleen maar bezig met school en leren, iets waar ik mijn leven niet nog verschrikkelijker voor hoef te maken. Alle mensen keken verbaasd naar mijn veel te rode ogen, maar wat kon mij het schelen dat ik helemaal stoned was. Dan voelde ik tenminste niets meer.. De laatste twee dagen had ik ook veel over zelfmoord nagedacht, maar ik weet nog steeds niet wat ik wil..

-- Takeshi Tako --