De laatste bierglazen werden afgewassen in het café. Ik stond op het punt om af te sluiten en naar huis te gaan, totdat
ik werd gebeld op mijn mobiel. Mijn eerste gedachten was, de ‘mysterieuze beller’, die laatst mij vertelde dat ik naar de plaats delict moest komen. Ik keek op het schermpje van mijn mobiel. Gelukkig, het was Linda, mijn vrouw. “Ha, Linda!
Wat is er?” vroeg ik. “T-t-thomas, er is weer iemand dood!” stotterde ze waarna ze in huilen uit barstte. “Wat?! Wie? Waar?” vroeg ik verward. Ik kon het nauwelijks geloven. De derde op rij, drie doden in een paar dagen tijd. “In de bibliotheek. Het is Marie, de boekenkast is op haar gevallen.” Mijn mond viel open van verbazing. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Was dit toeval, of moord?

- Thomas Conley

Trillend zat ik op mijn bed. Marie is dood en ze was een moordenaar. Ik kan het beeld van Marie die Kaylee troost maar niet uit mijn hoofd krijgen. Hoe kon ze?! Kaylee troosten, terwijl zij medeplichtig was aan de moord op allebei haar ouders. Ik voelde medelijden met Kaylee, in haar positie zou ik niemand meer durven te vertrouwen.
Ik pakte mijn mobiel en toetste Kaylee's nummer in, maar ik aarzelde. Ik was waarschijnlijk de laatste met wie Kaylee op dit moment wou praten.
Ik zuchtte en liet mijzelf languit om mij bed vallen. 'Hopelijk pakken ze die moordenaars snel.' zei ik tegen mijzelf en ik sloot mijn ogen.
'Alsjeblieft?'

~Olivia

De volgend morgen was Lola al vroeger op dan mij. Ik werd wakker van de heerlijke geur van het ontbijt. "Mmm" Zei ik toen ik in de leefruimte kan. "Ruikt heerlijk". Na het onbijt gingen we met ons tweeen een wandelingetje op de camping doen. In de verte buiten de camping hoorde we geluid, gebabbel. We vonden dit raar, zou het iets maken hebben met gisteren? Zouden ze de dader gevonden hebben? We gingen samen kijken wat het was. We kwamen aan bij de bibliotheek. De deur was open. Ik zag door het glas dat een paar mensen een kast optillen. En toen zag ik het lijk. "Terug iemand?" Zei ik met open mond

Ik zag Kaylee ook in de bibliotheek maar toen ze wist dat Marie een van de moordenaars van haar moeder was rende ze weg. Ik wilde haar nog achterna gaan maar ze wilde vast liever alleen zijn. Ik voel er zelf ook niet veel voor om nog langer te blijven en liep maar richting de bakkerij. Daar eenmaal aangekomen opende ik de winkel en begon ik met wat verse broden te bakken. Er zouden vast vandaag wel weer klanten te komen. Ondertussen dacht ik aan de 2 doden. Ik was zo hard aan het nadenken dat ik niet doorhad dat mijn broden begonnen te verbranden. Ik gilde. 'Oh nee het staat in de fik!!!'. Ik rende richting de brandblusser mijn bakkerij mag niet volledig verbranden! Not today. Na wat geklungel met de brandblusser kreeg ik uiteindelijk het vuur geblust. Maar mijn oven was niet zo goed meer om nog maar niet te beginnen over de broden. Ik zuchtte. IK ging op de grond tegen de muur aan zitten met mijn handen in het haar. Wat had ik nu weer gedaan.

-Nikkie

Ik wilde Bloem verrassen met een ontbijtje, misschien gaat liefde bij Bloem ook wel door de maag? Ze leek het erg lekker te vinden en wilde daarna een wandeling met me maken. Een goede kans!
Helaas werd ook dit weer verstoord door slecht nieuws. Er bleek weer iemand dood te zijn, een studente die Marie heette. Ik zonderde me even af van de menigte en maakte aan Bloem duidelijk hoe bang ik nu was. Ze knikte, "We moeten hier zo snel mogelijk weg," zei ze.

Lola Moore

Het was deze morgen ongewoon stil in mijn winkeltje, normaal kwamen er enkele vaste klanten om hun boodschappen voor die dag te doen. Maar dit keer was er niemand, nog niet één keer had ik de bel aan de deur horen klingelen. Ik kreeg kramp in mijn benen van het zitten en besloot een wandelingetje door het centrum te maken. Het was toch bijna lunchpauze. Als er al iemand van plan was te komen, dan vast vanmiddag. Ik draaide het bordje bij de deur om "Gesloten". Ik trok een trui over mijn blouse en strompelde wat door het centrum en kwam toevallig langs de bibliotheek. De linten, die rond het gebouw gespannen waren, zeiden me genoeg. Het was niet bij één dode gebleven. "Het is Marie" hoorde ik iemand roepen. Marie. Ik kende haar van naam. Ik kwam dichterbij "Typisch gevalletje moordenaar". Dat was de inspecteur. Ik slaakte een zucht, moordenaar? Echt? Dat verlegen meisje die bijna elke morgen voor mijn winkelramen langs liep, op weg naar de bibliotheek? Het was moeilijk om te begrijpen, maar ik wist niet of ik het ook wel wilde begrijpen.

Alice Conley.

Ik zit in mijn kamer te luisteren naar het grove geluid van muziek uit de kamer naast mij. Ik probeerde mij te consentreren op mijn huiswerk maar daar kwam natuurlijk niets meer van. Ik pakte mijn PSP en begon te spelen. Na een tijdje kwam er een plaatje van een vrouw in beeld. Was het een bug of gewoon een fout. Ik deed hem uit maar het werkte niet. Toen ik goed keek naar het plaatje zag ik een bekende vrouw. Ik had haar al eens eerder gezien. Maar ik wist niet dat het de 3de dode op het eiland was. Ik rende m'n kamer uit naar de hal op de televisie was het ook te zien en op de computers ook. Wat is hier aan de hand?

-Zack-

de moordronde

Op de camping was het heel rustig. Bloem werd vroeg wakker en ze kon niet meer in slaap vallen, dus ging ze een stukje lopen. Ze was net bij het strand aangekomen toen ze 2 figuren op haar af zag komen met metalen pijpen. Ze hadden masker op en een gewaad aan. Bloem wou snel weer terug rennen, toen ze ook iemand achter haar op haar af zag komen. "Wat moeten jullie", riep ze angstig uit. "weet je dat dan niet, we komen je vermoorden", zei een van de mensen. "maar... maar waarom ik? waarom ik!?". Maar Bloem kreeg geen antwoord. De moordenaars kwamen langzaam op haar af lopen. Ze liep naar achteren, maar ze was vergeten dat er achter haar ook nog een moordenaar stond. ze botste tegen de moordenaar op en draaide zich snel om. Ze zag de metalen pijp op haar af komen...

Bloem Wakefield (knukybu) is vermoord. Zij was de cupido

Het was al wat later in de morgen toen ik wakker werd. Ik zag dat Bloems bed leeg was.
"Vast een ontbijtje aan het maken," dacht ik en glimlachte bij de gedachte, maar helaas had ik het fout.
Ik liep een rondje over de camping, maar geen Bloem. Ik besloot om naar de bakker te gaan. Als Bloem daar niet is, kan ik alvast wat broodjes halen.
Maar toen ik de camping af liep en de route langs het strand nam, zag ik het. Bloems dode lichaam in een plas bloed.
Ik barstte in snikken uit. Bloem, mijn grote liefde. Weg! Hoe kon dit gebeuren?!
Met trillende handen haalde ik mijn mobieltje uit mijn broekzak en belde het eiland-alarmnummer. De inspecteur nam op, maar ik kon niets uitbrengen behalve gehuil en het woordje "S-strand".

Lola Moore

Een felle lichtflits verblinde mijn ogen. Ik zat in een donkere ruimte. Ik stak een lucifer aan, plots zag ik iemand liggen. Ik praatte tegen haar maar er kwam geen antwoord. Toen ik het lichtknopje had gevonden schrok ik. Ik stond in een kring, een kring vol lijken. Het waren allemaal eilandbewoners maar het vreemdste was ik lag er ook bij. Tooen ik dichterbij mezelf stond voelde ik langzaam een knal. Ik lig in bed. Helemaal bezweet stond ik op. Wat een nare droom. Ik ga maar een stukje wandelen. Na een rondje om het eiland zag ik een jonge vrouw gehurkt bij een lichaam zitten. Ik schrok en liep erheen. Net toen ik wou vragen wat er was zag ik het al. Er is weer een dode gevallen. Ik durfde niet goed naar haar te kijken maar mijn nieuwsgierigheid was te groot. Ik keek en moest even een paar keer slikken. Het was de vrouw aan wie ik gevraagd had naar een computer! Ik realiseerde mij dat het niet lang meer zou duren tot ik aan de beurt zou zijn...

Nick en ik zijn weer eens lekker de beest wezen uithangen in de café's en clubs. Die avond liepen we weer naar de camping. Nou ja liepen? We zwalkten. Nick had weer eens teveel op. Hij wou meteen naar bed. Ik ging nog even wat berichtjes versturen met mijn mobiel. Ik wil weten wie de moordenaars zijn hier op het eiland.

De volgende ochtend grote commotie op onze camping. Wat nu weer? Er is een meisje vermoord bij het strand! wordt er geroepen. Ik rende naar het strand. Het was Bloem het meisje waar ik een paar nachten terug nog mee geslapen had. Ik word bleek. Ik mag dan wel een stoere jongen lijken, maar wordt nu toch wel een beetje bang en angstig. Waarom Bloem? Wie kan ik nu nog vertrouwen? Ben ik de volgende?

Ginovani Neville

Ik kreunde. Fijn een van mijn twee ovens was kapot. Er was nog geen klant gekomen dus gelukkig kon ik even de boel opruimen. Ik ben benieuwd of iemand het had gezien of gehoord. In ieder geval kon je de brandlucht nog wel ruiken. Nadat ik klaar was en er nog steeds niemand was gekomen, wat raar was want de meeste mensen waren nu toch wel wakker en kwamen rond deze tijd dan hun brood halen, Ging ik maar even op de computer het nieuws bekijken. Die stond achterin het magazijn waar ik de winst, kosten en allerlei andere dingen voor de bakkerij opschreef. Ik klikte met mijn muis op het icoontje van de site. En toen zag ik het. Weer een dode. Bijna viel ik van mijn stoel. De derde al. Bloem dit keer. Dat was toch een van de vakantiegangers. Nou zo'n leuke vakantie was het dus niet. Ik wilde naar het strand toe om te kijken maar op dat moment kwam er een klant binnen. Eindelijk.

-Nikkie

"neem op, neem op, je word gebeld". ik werd wakker van de ringtune van mijn mobiel, ik was blijkbaar tijdens het lezen in slaap gevallen. "hallo, wie is daar?", vroeg ik. ik hoorde eerst alleen maar gehuil van een vrouw en toen hoorde ik haar zeggen: "S-strand". het gehuil voorspelde niet veel goeds, dus ik ging gelijk naar het strand.

Die ochtend was er een enorme commotie op het eiland, wanneer ook niet? Hoe dan ook, ik hoorde vaag dat er iemand anders was vermoord dus ik keek snel naar buiten. En zag Ginovani naar het strand rennen. Dus ik snelde me naar buiten en rende vlak achter hem aan. We kwamen steeds dichter bij het strand en toen we er eenmaal aankwamen wisten we niet wat we zagen!...

~Nick Hall~

Ik moest mijn prachtige haar kammen en keek recht naar mijn prachtige gezicht werk in de spiegel. Ik hoorde opeens allemaal gegil door mijn oren. Ik liep de toilet ruimte uit en keek om mij heen, en ik zag iedereen rond een meisje staan.
Ik probeerde iedereen aan te kijken met de angstige ogen die ik had. Ik moest even diep zuchten.



Kaylee Grey

In de late namiddag zag ik dat mijn brood op was. Hmm geen eten vanavond dacht ik in mijn eigen. "Zal maar naar de bakker gaan." Zei ik. Ik kwam aan bij de bakker. Gesloten? Nu toch niet ik heb geen eten. Dan ga ik maar verder naar het winkeltje bij Alice. Ik kocht daar een spaghetti op op te warmen.
"Hoe gaat de dag?" vroeg ik tegen Alice. "Heb je nog niet gehoord vandaag, er is een vakantieganger vermoord op strand."
"Wat, weeral iemand?"

Bram Banks

Het huis van Linda en mij stond vlak bij het strand, je kon elke dag genieten van het prachtige uitzicht en ’s avond de schitterende zonsondergang bekijken. Vanuit het raam keek ik naar buiten, het was erg onrustig. Mensen liepen telkens heen en weer, en het was verdacht druk op het strand. Vervolgens zag ik de inspecteur voorbij lopen. Dit verklaarde niks goeds. Ik besloot om even te gaan kijken en liep naar het strand. “Bloem!” hoorde ik roepen vanuit de menigte. “Bloem is vermoord!” Niet weer hé, dacht ik.

- Thomas Conley

Ik zat die morgen rustig in mijn winkeltje in een tijdschriftje te bladeren, toen eindelijk de bel van de deur rinkelde. Ik keek verrast op. Het was Bram. "Hoe gaat de dag?" vroeg hij, ik stond op het punt om te antwoorden. Toen Bram verder ging "Heb je het nog niet gehoord vandaag? Er is een vakantieganger vermoord op het strand." Ik was overdonderd "Wat, weer iemand?" Vroeg ik. Hij knikte "Ene Bloem, ik ken haar verder niet." Ik zuchtte. Wat in de vrede was er aan de hand op dit eiland. Van de één op de andere dag werd iedereen neer geknuppeld. Zwijgend rekende ik de kant en klare spaghetti af en deed die in een plastic tasje.
"Ik denk dat ik maar eens ga kijken, je bent waarschijnlijk toch de laatste klant deze morgen." Ik liep met hem naar de deur en griste in mijn voorbijgaan mijn trui van de stoel. Na hem behendig over mijn hoofd te hebben getrokken, draaide ik het bordje om. Bram hield de deur voor me open. De arme man, er mankeerde hem niets, hij deed zo aardig. Enkel zijn geheugen was er flink op achteruit gegaan. "Anders loop je met me mee? Alleen is ook maar zo alleen in deze dagen." stelde ik voor.

Alice Conley.

De meesten waren ondertussen alweer weg gegaan, maar ik at nog steeds bij het dode lichaam van Bloem. Wat moest ik nu zonder haar? Zij deed altijd het woord, zij was tenminste sociaal, maar ik... Ik overleef het nooit op dit eiland!
Ik zocht een plekje in de duinen naast het pad, zodat ik net Bloem nog kon zien liggen. De inspecteur was druk met zijn onderzoek en ik keek maar wat toe.

Lola Moore

Nadat ik de klant met zijn bestelling had geholpen sloot ik de winkel en liep naar het strand. Blijkbaar was vrijwel iedereen al weg en was alleen de inspecteur open. Totdat ik een meisje zag zitten in de duinen. Ze huilden zachtjes en keek naar de inspecteur. Ik ging naast haar zitten. 'Hoi' zei ik. 'Bloem en jij waren samen op vakantie hè?' Ik wist niet wat ik moest zeggen maar ik vond het beter dan haar gewoon te negeren. Ze antwoordde niet. 'Zal ik je maar alleen laten?' Weer antwoordde ze niet. Ik zuchtte. Nou ja ik heb toch geen haast. En ik bleef naast haar zitten, kijkend naar de inspecteur.

-Nikkie