We rolden van de ene horrorstory in de andere, na het gevecht gisteren. Waarbij we Haylee nog net konden redden dacht ik dat het genoeg was geweest. Maar nee. Nu, de volgende morgen komt Flynn opeens het kamp binnenrennen met tranen in zijn ogen 'Jody! Jody hangt!' roept hij helemaal wanhopig. Wat bedoelt hij? Iedereen kijkt verbaasd op, totdat het bij de meesten begint door te dringen. ze hangt.... Als aan een galg? Is ze opgehangen?
Ik bedenk me de gruwelijkste dingen, is het echt zo? Zou het weer gebeurd zijn? Dat kon toch niet? 'Hie...hierheen..!' stotterde Flynn buiten adem. Iedereen rende achter hem aan en we kwamen bij een grote bos lianen waar twee voeten tussenuit bungelden. Jody's voeten.
Het was echt waar, het was weer gebeurd. Nog een dode....

~Taylor Lawson

Ik keek naar Jody's voeten en heel even een seconde naar boven om Jody te herkennen. 'We moeten haar naar beneden halen,' zei ik, 'ze kan daar niet blijven hangen.' Ik begreep wel dat Jody er een einde aan gemaakt had. Haar relatie was vreselijk en hield geen stand in deze jungle en na het beeld van een gewurgde reisleider, een vermoorde reisgenoot en een lijk dat gebruikt werd als speelgoed kon ze het vast niet meer aan. Een traan liep over m'n wang. We moesten Jody begraven en dan weer doorlopen, het kon vast niet ver meer zijn tot de bewoonde wereld. Al zei mijn instinct heel iets anders..

- Jill Banks -

Ik hoorde iemand roepen:''Jody, Jody hangt!'' En ik begreep meteen wat hij bedoelde. Ik rende achter de groep aan een zag een vrouw hangen aan een soort van strop van lianen. ''Nog een dode en wanneer zou de volgende gaan vallen, iedereen zat te wachten tot hij of zij vermoord zal worden.''

~Zane Robbins~

"Wat!", en ik rende naar Jody. "Dit kan gewoon niet, dit kan niet!". Ik zakte door mijn knieen. Hoe kan dit gebeuren? Had ik gisteren maar op haar gelet. Dit is gewoon mijn schuld! Sommige probeerde me te kalmeren. Maar veel zin had het niet. "Zelfmoord", zeiden sommige. "Dit is geen zelfmoord!", schreeuwde ik. "En hoe komt ze aan die strop?", riep ik. Ik stond op: "Dit is moord", zei ik zacht.

Jarry Sherman

Wat?! Dit kunnen ze niet menen! Nee nee nee!
Als ik word vastgepakt probeer ik tegen te stribbelen, maar het hielp niks. Mijn hoofd wordt door de opening van de strop getrokken en voor ik het weet hang ik.
Hoe meer ik worstel hoe sneller het leven uit me glijd. Als ik maar... Ik probeer mijn hoofd uit de strop te krijgen, mijn handen trekken aan het touw.
Dan vallen ze stil naar beneden en hang ik. Dood. Mijn lichaam draait nog een beetje van het geworstel. Mijn ogen zijn wijd open.

~Jody Fox, laatste post.

Gisteravond was geweldig! Ik denk er nog steeds vaak aan terug. Maar toen kwam mijn liefje paniekerig aanrennen. 'Jody... Jody hangt!' En mijn gezicht vertrok. Stotterend zei Flynn 'Hie...hierheen..!' En we volgen hem natuurlijk. En daar hing ze, inderdaad. Aan een strop van lianen. Waarschijnlijk was het zelfmoord. En voor het lijk zakte Jarry op zijn knieen. "Dit is geen zelfmoord!", schreeuwde hij. "En hoe komt ze aan die strop?", riep hij. Hij stond op: "Dit is moord", zei hij zacht. Je kon het maar net verstaan. 'Waarom denk je dat, Jarry?' vroeg ik aan hem.

-Darryl Ryan

Als het al niet erger kon. Eerst gestoorde Katy die niet wilde dat Marilyn begraven zou worden. Daarna dat dreigement en nu dit! Dit keer Flynn die opeens het kamp binnen komt rennen met tranen in zijn ogen "Jody! Jody hangt!" roept hij helemaal wanhopig. "Hie...hierheen..!" stotterde Flynn buiten adem en met z'n alle rende we achter hem aan. En toen zagen we het... Jody, opgehangen aan een strop van lianen. Iedereen was in shock. Was het zelfmoord? Of niet? Een gewurgde reisleider, een vermoorde reisgenoot en nu een opgehangen Jody!

- Brad Lane -

Gisteravond was zó vervelend. Ik was nog op tijd weggerend voordat ze Marilyn van me konden afpakken en had me de hele nacht achter een struik verstopt. Nu zit ik, met Marilyn, de groep te stalken. Ik probeer niet op te vallen. Ik hoor iemand, volgens mij die Flynn die ik een keer naakt in een meer heb zien zwemmen, Jody's naam een paar keer roepen. Dat ze hangt, of zo. Sluipend, met Marilyn tegen me aan, volg ik de groep.
...
Inderdaad, Jody.
En ze hangt.
Sommige mensen hoor ik schreeuwen dat het zelfmoord is, anderen zeggen dat dit niet het geval is.
Ik begin me af te vragen hoeveel mensen nu al dood zijn. Één, twee...drie...Ik ga niet tellen, ik ga niet tellen. Dit is...verschrikkelijk? Misschien een meesterwerk, een piece of art! Dit is perfect! Verschrikkelijk en perfect!!! Een geweldige nachtmerrie! Ahahahaha!!
Ik lach, keihard. Mijn plan was om de groep onopgemerkt te stalken, maar ik kan dit nu echt niet inhouden!


~Katy

Een lijk zien, ging nog net. Maar een lijk vinden, dat werd me te veel.
Ik kon er niet meer tegen. Ik rende een stukje de bosjes in, en begon over te geven. Mijn hele ontbijt, bestaande uit een half stukje vis, kotste ik uit.
Ook al zat er daarna niks meer in mijn buik, ik bleef overgeven.
Wat gebeurde er met me? Dat was het enige dat ik me huilend, overgevend af vroeg.
'Flynn, is alles oke?' Hoorde ik achter me.

*Flynn McKinney*

De sfeer was vreselijk. We waren nu al een dag op dezelfde plek, onze tocht was even gestaakt. 'We kunnen hier niet lang blijven,' zei ik tegen Helen. 'Er is geen water hier, ook geen voedsel, er hangt niets in deze bomen behalve een lijk!' Helen leek het niet grappig te vinden en ikzelf kon er ook niet om lachen. Ik hoopte dat Jody's lichaam al uit de strop gehaald was, ik dacht dat Jarry dit wel gedaan had. Toen pas besefte ik wat voor een monsters wij pas waren. We lieten een gestoord meisje met een lijk achter de beste vriendin van het dode meisje aansleuren. We lieten een man zelf zijn geliefde uit een strop hijsen en vertelden hem dat zij zelfmoord gepleegd had, terwijl hij dit niet geloofde. Hier, in de wildernis, ontmoet je pas echt jezelf, ontmoet je pas echte mensen, hun goede kant, maar ook zeer zeker de schaduwkant. We moeten ontsnappen, weg uit de jungle.

- Jill Banks -

Ik zag Flynn in de bosjes overgeven. Arme Flynn. Ik liep maar eventjes naar hem toe.
'Flynn, is alles oke?' vroeg ik. 'Nee, natuurlijk niet!' en Flynn reageerde woedend. Dat kan ik hem ook niet kwalijk nemen.
'Sorry' fluisterde hij. 'Geeft niks, ik snap je wel. Ik vind dit ook niet leuk...' En langzaam kroop er een traan uit mijn ooghoek.
Het bleef niet bij een, maar al gauw werden het er meer. Flynn gaf me een knuffel. Maar ik voelde ook zijn tranen.
'Weet je wat we moeten doen? Als we nou het bos in de fik zetten, vinden mensen ons misschien wel?' zei ik.
'Serieus, Darryl. Wil je dat serieus gaan doen? Denk aan al die dieren die hier leven, en dat kostbare hout.' Zei hij.
'Ja, dat is ook weer waar... We moeten toch iets bedenken?' Zei ik. Samen liepen we weer naar de groep.

-Darryl

Huilend viel ik in Darryl's armen. Ik kon het gewoon niet meer aan.
Plotseling kwam Darryl met een idee.
'Weet je wat we moeten doen? Als we nou het bos in de fik zetten, vinden mensen ons misschien wel?'
Ik slikte. Dat leek me geen goed idee. Ik vuurde meteen een tegenargument terug, misschien iets te bot.
'Serieus, Darryl. Wil je dat serieus gaan doen? Denk aan al die dieren die hier leven, en dat kostbare hout.'
'Ja, dat is ook weer waar... We moeten toch iets bedenken?'
We moeten inderdaad iets bedenken. Maar een bos in de fik steken, grote kans dat we onszelf ook in de fik steken. Niet doen dus. Er moest toch nog een oplossing zijn.
Samen liepen we terug naar het kamp.
Ik aarzelde, maar besloot het toch te vragen.
'Darryl, wat nou als een van ons de volgende is? Wat nou als een van ons vermoord word? Ik voel me echt niet veilig meer'

*Flynn McKinney*

'Waarom denk je dat, Jarry?' vroeg Darryl aan mij. Ik pakte Darryl vast bij zijn arm en trok hem naar achter. Bibberend fluisterde ik tegen hem: ''Dit kan ze nooit alleen hebben gedaan''.
Toen liep ik naar Jody der lijk. Ik besloot de strop eraf te halen. En zo legde ik haar op de grond. Ik bukte en keek naar Jody. ''Onze relatie was misschien niet zo goed, maar je was een goede meid'', fluisterde ik. Ik sloot haar ogen, zodat ze er vredig bijlag.

Jarry Sherman

Ik werd helemaal gek. Nu was al de vierde dode gevallen op deze bizarre trip. Ik verborg mijn hoofd in Alex' shirt.
'Ik kan het niet meer. Ik wil niet meer,' huilde ik. De hele groep praatte door elkaar en ik kon er geen touw meer aan vast knopen. Ik begon echt gek te worden!
Achter mij hoorde ik Jarry tegen Darryl fluisteren.
'Dit kan ze nooit alleen hebben gedaan,' zei een van de twee. Toen hield ik het niet meer. Ik gilde zo hard als ik kon. Alle frustraties móesten er gewoon uit.

- Nora Grece -

Jody was het volgende slachtoffer... waarom Jody? Het leek er op dat iedereen onverwachts vermoord kon worden. Ik keek naar Haylee die haar gezicht had afgewend van afgrijzen, natuurlijk, Jody was niet zomaar vermoord en weggegooid zoals Dexter, nee, ze was opgehangen. Opgehangen aan de lianen, ik zag het al voor me. Hoe mensen vanuit het duister haar grepen, meenamen en ophingen. Hoe de lianen langzaam strakker trokken rond haar keel, hoe ademen steeds moeilijker werd. Ik keek naar de striemen rond haar nek en keel, achtergelaten door de lianen. Onmenselijk. We groeven een gat en legden uiteindelijk Jody daarin. 'Het ga je goed, Jody' mompelde ik nog. Terwijl we langzaam de aarde boven haar lichaam strooiden. Eens had zij de groep bij elkaar gekregen, moest ze dat nu bekopen met haar leven?

Katy was er ook al vandoor gegaan, misschien was dat beter. Ze had Marilyn nog steeds niet begraven, maar ze was in ieder geval weg. Dat was sowieso beter voor Haylee... waar ik zoveel van hield, meer dan dat ik nu van Katy hield, door haar gekte. Met tranen in mijn ogen zonderde ik mij ook af van de groep, ik moest nadenken. Hoe zou ik Haylee weer in mijn armen kunnen sluiten? Ik moest Haylee in de gaten houden, mocht er iets gebeuren, dan zou ik mijn pistool pakken, die ik nu voor de veiligheid altijd verstopt bij me had. Ik kon er snel bij en kon goed schieten, mocht iemand Haylee iets aan willen doen, ik zou niet twijfelen maar gewoon schieten.

-Greg-

Eerst de reisleider, toen een jongen, daarna Marilyn en nu Jody. Dit is echt gestoord. We zijn nog met zeventien als ik het goed heb. Hoe kan het nou dat we niks door hebben gehad? We lopen met de hele groep bij elkaar en we merken het niet eens als er iemand vermoord wordt. Als dat van Jody al moord is, veel mensen denken aan zelfmoord. Ik zou het trouwens wel snappen, we leven hier nu ook alleen maar in angst, de ene na de andere wordt vermoord. Als het al zelfmoord was zou het niet de laatste zelfmoord zijn van deze reis, denk ik.

- Anne Felix

Marilyn was nog niet begraven, Katy had haar nog steeds als 'pop'. Maar misschien is het wel beter ook, zat ik me te bedenken. De gedachten dat zij mijn geheim anders zou vertellen... dat maakt het waarschijnlijk allemaal nog erger. Iedereen zal tegen me keren en denken dat ik misschien wel de moordenaar zou kunnen zijn van dit alles. Nee, dit is toch het beste. Ik ga me er niet meer mee bemoeien. Laat Katy haar gang maar gaan. Van mij mag ze Marilyn hebben.

- Brad Lane -

Pff, weer iemand vermoord. Opgehangen nog wel! Zuchtend keek ik naar de groep waarvan het ene deel Jody vredig in haar graf legden en het andere deel dat wat emotioneel bij elkaar op de schouders uithuilde. Katy was nergens meer te bekennen (hal-le-luja), maar Greg ook niet. Ik speurde de gezichten nog eens goed af, tot ik hem herkende. Ik stond te dicht tussen de mensen om te zien waar hij heen liep, maar zag wel dat zijn ogen waterig werden en dat hij er alles aan deed om het niet te laten zien. Een gevoel van medelijden bekroop me. Greg had ik nog geen enkele keer zien huilen, wie er ook overleden was. Was dit dan toch z'n limit? Ik liep rustig op hem af, met nog steeds hetzelfde schuldgevoel in mijn maag en legde mijn hand zachtjes op zijn schouder. 'Gaat het wel?' Vroeg ik aarzelend. Greg keek geschrokken op, had duidelijk niet verwacht dat er iemand achter hem aan zou lopen.

- Haylee Castro -

'Darryl, wat nou als een van ons de volgende is?' Zei Flynn. 'Wat nou als een van ons vermoord word? Ik voel me echt niet veilig meer' Ik slikte. Het kon inderdaad zo zijn dat een van ons de volgende is. Maar daar wilde ik liever niet aan denken, en dat zeg ik ook tegen Flynn. 'Ik wil er niet aan denken, Flynn. Als het zo zou kunnen zijn, dan wil ik daar in ieder geval nog niet aan denken. Ik wil eerst nog genieten, en mocht dan toch echt een van ons sterven, dan hebben we toch nog genoeg van elkaar genoten.' Oke, ik weet dat dit heel luguber klinkt, maar oke... 'Oke, ik snap je.'

Ik liep even naar JIll, even om te vragen hoe het met haar ging. 'En hoe gaat het met jou?' vroeg ik.

- Darryl

'Ik wil er niet aan denken, Flynn. Als het zo zou kunnen zijn, dan wil ik daar in ieder geval nog niet aan denken. Ik wil eerst nog genieten, en mocht dan toch echt een van ons sterven, dan hebben we toch nog genoeg van elkaar genoten.'
Dat was precies hoe ik me ook voelde. Darryl liep naar Jill, en ik wist niet wat te doen. Nadat Darryl weg was, voelde ik meteen weer een steek van misselijkheid. Meteen zag ik het lijk van Jody weer voor me.
Ik rende de bosjes in en begon weer over te geven. Mijn halve avondeten/visje kwam er uit.

*Flynn McKinney*