Heath ging dichter bij staan. Ik keek in zijn blauwe ogen. Oh ik ging flauwvallen! Ik nam hem mee en we gingen in het gras zitten. Door de maan was het bijna licht.
"de tuin word al lang niet meer gebruikt," vertelde ik, "maar ik vind het prachtig. Ik denk dat wij ongeveer de enigen zijn die het bestaan weten. Dus niet doorvertellen oké? Dan gaan mensen de boel verpesten met feestjes enzo..."
Ik keek hem verwachtingsvol aan. Hij glimlachte en knikte.
"beloofd"
Er stak een koude windvlaag op. Fijn, jas vergeten. Ik rilde. Heath merkte dat ik het koud had en gin dichter tegen me aan zitten

Chloe
Elite

Waar zal Tiffany nu zijn? Zeker met Jacob...
Nu was ik écht alleen. Iedereen was of een mega onaardig iemand, of ze hadden een vriendje en bleven de hele tijd bij hem.
Maar het is beter zo, zo komt Tiffany en niemand anders meer in gevaar.
Misschien werd Tiffany nu wel vermoord? Of ik? Maar het zal wel een mooi einde zijn, sterven in de plaats van een geliefde.

~~Victoria River, elite

Voorzichtig sloeg ik mijn arm langs Chloés middel en onderdrukte een triomfkreet toen ze haar hoofd tussen mijn schouder en nek nestelde. Ik had haar ook mijn jas kunnen geven, ik had het toch te warm met haar in de buurt, maar dan had ik niet de kans om ongegeneerd haar zo dicht tegen me te drukken. Ik wenste vurig dat haar lippen ook bevroren, ik zou ze met alle liefde en passie die ik maar kon opbrengen warm kussen. Maar ik kon blijven dromen, de kans dat ik een meisje als dit ooit aan mijn lippen zou proeven was nog minder dan nul. Dus genoot ik van dat klein beetje lichamelijk contact dat er tussen ons was. De wind woedde door mijn goudbruine haren en sloeg ik mijn ogen, Chloé lachte en streek de lok uit mijn zicht. "Ik moet je iets zeggen" zuchtte ze.

- Heath Byrle (k) -

"Kan je een tijdje blijven?", ik zie dat hij het moeilijk vind om dat te zeggen. Wil hij dat ik blijf? "Ik wil op dit moment niet alleen zijn", zoiets hoor ik ook niet vaak. Hij wil dat ik blijf. Wauw. Ik voel mijn wangen gloeien. Ik knik en ga iets dichter bij hem zitten. "Moeilijk verleden gehad?", vraag ik maar. Hij knikt maar blijkbaar wil hij er niet over praten. Voorzichtig raak hij mijn hand aan. Ik voel mijn wangen nog harder gloeien en hij trekt snel zijn hand weg. "Zullen we naar buiten gaan?", stel ik voor.

'Lorna Baker, kerkrat.

'Zullen we naar buiten gaan?' Vraagt ze. Het duurt even voordat ik begrijp wat ze zegt. Ik knik naar haar. 'Heb je geen jas nodig? Vraag ik aan haar. Ze is een kerkrat, dat zie ik aan haar uniform. Die rangen vind ik maar raar. Wie bepaalt eigenlijk of je een kerkrat of een elite bent? Op dit moment haat ik mezelf. Ik haat het dat ik niet een normaal gesprek kan voeren. Maar misschien wilt dit meisje me helpen? Ze ziet erg aardig en lief uit. Ik pak haar hand en sta samen met haar op.

-Dylan, Elite.
------------------------------------
Ik ben effe douchen. Brb!

Verveeld staar ik naar het plafond van het lokaal.
Zonder dat ik het zelf door heb begin ik met mijn nagels op
het bureau te tikken, en een beetje te neuriën.
Ik kijk naar het gat in mijn broek, en begin een beetje
aan mijn netpanty te frommelen.
"Zo maak je er nog meer gaten in." grinnikt Jacob.

- Tiffany Heart - Elite -

Ik was weg gezakt, voor heel even, maar het lijkt een eeuw te zijn geweest, in een flits zit ik rechtop, ik ken mezelf niet meer, ik ben sneller, ik zag er anders uit. En het was begonnen met me 'niet lekker voelen'. Ik loop snel naar buiten, ergens heen, ik stamp in een hoopje modder van de regen van vanmiddag, er is iets mis, met mij. Ik weet eigenlijk haast niks, wat had ik!
Stop! wil ik roepen, maar mijn lichaam reageert niet en loopt verwoed door, wel steek ik een sigaret op.
Ik hoop dat dit snel stopt...

~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨
¬¬laatste post, tot vrijdag!¬¬

Zucht. Dit leek wel een slechte soapserie. Maar... Zucht.
"ik..." begon ik twijfelend.
"ja?" vroeg Heath verwachtingsvol. Mijn god.
"Heath ik... Mag dit niet."
"hoe bedoel je? Waar heb je het over?"
"nou, mijn vader heeft ooit eens gezegd; als je iets begint met zo'n aftandse crimineel van een kerkrat zwaait er iets voor je. En... Begrijp me niet verkeerd maar..." ik kwam moeilijk uit mijn woorden. Ik zuchtte nog eens diep, boog me toen voorover en drukte zachtjes mijn lippen op die van hem.
Chloe
Elite

Ik staarde naar de muur, nee dit was ook niet echt ideaal.
"Zullen we naar het dak gaan?" Vroeg ik voorzichtig.
"Jaa! Gisteren was het leuk." Antwoordde Tiffany. "Ik loods je wel door het Penthouse heen."
We sprongen op van het bureau en wandelde door de verlaten gangen totdat we weer bij de 'bevolkte' gangen kwamen. We liepen langs ons oefenlokaal.
"Wacht even Tiff." Zei ik snel. Ik dook naar binnen en kwam tevoorschijn met een gitaartas. "Akoestisch." Tiffany lachte glunderend.
We beklommen de trappen en eenmaal voorbij de voordeur van het penthouse hadden we geluk dat er niemand binnen was. We snelde ons naar de ijzeren trap die naar het dak leidde.
"Het is zo mooi hier." Mompelde Tiff. "Kijk die sterren!"

-=- Jacob Orchid -=-
KR

Ik heb zijn hand vast en samen lopen we nu over het schoolplein. Ik heb het ijskoud en daarom loop ik dicht tegen hem aan. Misschien is het raar om zo naast een wild vreemde jongen te lopen, maar deze jongen heeft geen kwaad in zich. Dat voel ik. Ik begin steeds meer te bibberen en Dylan merkt dat. Ergens tussen de tentjes staat hij stil. Bijzonder toevallig precies voor mijn tent. "Dit is mijn tent", fluister ik. In sommige tenten liggen al leerlingen te slapen. Dylan kijkt me teleurgesteld aan. Hij wil niet dat ik naar binnen ga. Ik probeer een gaap te onderdrukken. Ik rits mijn tent open en maak een gebaar dat hij naar binnen moet gaan. Hij kijkt me verbaasd aan. Ik voel ook een rare tinteling. Ik laat een jongen die ik net ken.. Bij me in de tént slapen? Voor ik hem tegen kan houden zit hij al binnen. "Ga jij maar onder de dekens liggen", fluistert hij. Ik doe mijn uniform uit en kruip onder de dekens. Dylan komt tegen me aan zitten en zoekt mijn hand. Als hij die gevonden heeft wordt het heel stil. En zo val ik in slaap. Ik ben niet een keer bang dat die droom terug komt.

'Lorna Baker, kerkrat.
Ik ga tukken, tot morgen!

Mijn lippen sloten om die van haar, alsof ze samen een vormden. Ik vergat te ademhalen, mijn hart hield op met slagen. Mijn handen sloten zich rond Chloés hoofd en ik drukte haar dichter tegen me aan. Maar er kwam een eind aan alles en happend naar adem scheurde ik mijn lippen van de hare. Ik grijnsde toen ik de van haar stuk gebrachte uitdrukking op Chloés gezicht zag. "Wil je me dood hebben" piepte ze, ik haalde onzeker mijn schouders op en sloeg mijn ogen neer. Maar ik voelde haar handen al weer rond mijn schouders en haar lippen in mijn nek. "Ik dacht dat je niet meer wou dat ik je kuste" mompelde ik schor. Ze bracht haar gezicht naar het mijne, liet haar voorhoofd op mijn gelaat rusten. "Ik zou niets liever willen" en toen overviel ze me weer met een letterlijk adembenemende kus.

- Heath Byrle (k) -

Oh lieve Heer daar boven. Kunt u alstublieft voor 1 keer de wetten van de natuur veranderen. Voor een keer de tijd stil laten staan? Alstublieft? Ik zal non worden, elke dag bidden, dingen schenken aan de armere mensen buiten deze muren. Maar zet voor deze ene meer de klok stil!
Ik vergat alles om me heen. Mijn vader, de school, de hele zooi. Alleen maar Heath. Het is dat ik moest ademhalen. Anders had ik hem nooit meer los gelaten. Mijn droom was uitgekomen. En eigenlijk begon het met de dood van Kevin... De een zijn dood is de ander zijn brood?
"vergeet mijn vader," grinnikte ik tussen twee kussen door.

Chloe
Elite

Pfff... ik ging naar mijn slaapkamer. Kleede me om en keek nog even vanaf het balkon naar buiten.
Niet het buiten mooi was. Je zag alleen maar fabrieken, flats, rook en natuurlijk de muur.
"Sam.. ze verandert....ach ja."
Ik plofte op bed neer en ging slapen.

-Bianca Rosewood
[elite]

De school stroomt beetje bij beetje leeg. Nog nooit heb ik me zo eenzaam gevoeld. Ashi is toch maar naar binnen gegaan, ze had het zo koud. Ik neem het haar niet kwalijk, mijn lippen lopen blauw aan maar ik ben te koppig om in mijn tent te kruipen. Ik gooi het lege sigarettenpakje op de grond en strompel naar de kale boom in de hoek van het pleintje.
Peinzend over de band laat ik mijn vinger over het gerimpelde schors glijden. De boom staat daar net zo alleen als ik. Ik druk mijn wang ertegenaan. Dan zie ik hem langslopen. Niet Jerrel of Heath of Jacob. Het is Ray.
Ik heb hem alleen nog van een afstandje gezien en nooit met hem gesproken. Maar hij sraalt wat uit. Onafhankelijkheid.
Mijn blik grijpt hem vast, als kauwgum aan een schoen. Zijn kroeshaar, chocoladebruine huid en donkere ogen die je erin doen verdrinken... Hij draait zijn hoofd naar me toe en kijkt me recht in mijn ogen aan.
Even voel het alsof de grond onder me verdwenen is. Hij zag me natuurlijk naar hem staren.
"Hoi." zeg ik.

-*- Avalon -*- KR

Een beetje verbaast dat Lorna me mee naar haar tent heeft gevraagt zit ik naast haar. Mijn hand houd de hare vast en ik wrijf met mijn duim over haar hand. Ik ben niet bang dat ik het koud krijg. 'Slaap lekker, Lorna.' zeg ik en kijk naar haar hoe ze me weltrusten wenst en haar ogen sluit. Dit meisje is leuk. Ik mag haar niet verliezen. Terwijl ik me mezelf comfortabel maak merk ik dat ik zelf ook erg moe ben. Zonder haar hand los te laten zorg ik dat ik half zit half lig en kijk naar de bijna slapend Lorna. Wat ziet ze er lief uit. Haar gezicht staat niet meer ongerust en bang. Ik glimlach terwijl ik naar haar kijk. ik denk aan thuis. Aan mijn zusje. Lorna zucht even en draait een beetje. Ze doet eventjes haar ogen open en glimlacht naar me, heel lief. Ik glimlach terug, en samen doen we onze ogen dicht...
Slaaplekker Kingston High.

-Dylan, Elite.

Ik liep met Tiffany over het dak, het grind kraakte onder onze zolen. Aan de rand gingen we zitten. Ik had lucifers op zak, en Tiffany brak wat takken af van een boom die tot aan het dak reikte. Ze legde het op een hoop en ik stak het aan.
"Ons kampvuurtje." Zei ik zachtjes.
"Op het dak onder de sterren." Glunderde Tiff. Ik haalde mijn gitaar uit de hoes en begon het deuntje van vanmiddag te spelen.
Hoewel we een vuurtje hadden was het toch best koud hier boven. Tiffany kroop dicht tegen me aan en legde haar hoofd op mijn schouder. Samen keken we naar de sterren en het vuurtje, terwijl ik steeds mooie melodieën speelden.
---------------------------------------
EDIT-----------------------------------
---------------------------------------
Ik zette nu een heel rustig deuntje in. Het knetteren van het vuur klonk door de klanken van de snaren door. Er waait een windvlaag over het dak. Tiffany kruip nog dichter tegen me aan.
"Ik wordt een beetje slaperig." Zegt Tiffany terwijl ze met een haarlok van me speelt.
"Oké, ik stop er ook mee." Zeg ik. Ik leg de gitaar weg.
"Jacob.."Fluistert Tiffany. Ze kijkt naar beneden en bloost.
"Ja.." Zeg ik met een trillende stem. Tiffany zucht diep.
"Ik vind je leuk.. heel leuk." Zegt ze zachtjes, maar ze kijkt me wel aan. Het vuur knettert, het is net mijn hart, het brand van verlangen.
"Je bent zo lief." Antwoord ik met een glimlach. Ik trek haar mee achterover om naar de sterren te kijken, maar mijn arm raakt mijn gitaar en die valt met een harde klap op een balkon. Ik hoor een krijsende stem van Bianca.
Tiff en ik rennen schaterend naar beneden, door het penthouse naar het schoolplein. Aangekomen bij mijn tent stoppen we met lachen, ik kruip naar binnen.
"Blijf je vannacht hier?" Vroeg ik zachtjes. Tiffany twijfelt, ik pak haar hand. "Je hebt het hartstikke koud!" Tiffany lacht verlegen en kruipt ook de tent in. Ik geef haar de deken. "Die hoef ik niet."
Tiff geeft me een nachtzoen. "Lekker slapen."
"Jij ook." Antwoord ik zachtjes. Als de eliten hier achter komen... dacht ik. Geen tijd om daar aan te denken.
Hand in hand vallen we in slaap.

-=- Jacob Orchid -=-
KR

"Allang gedaan" mijn stem slaagt over, zoveel spanning en passie was niet goed voor me. Uitpuffend drukte ik mijn lippen op Chloés schouder, luisterde naar haar schichtige ademhaling. Ze legde haar hand op mijn borstkas, mijn hart sloeg een tel of twee over. "Jij hebt ook wel geen goede conditie" ze grijnsde plagerig en porde met haar pink in het kuiltje van mijn kin. Verontwaardigd trok ik mijn ene wenkbrauw op "Worstelen?". Ze lachte maar schrok zich rot toe ik me over haar wierp en haar op het veldje neerdrukte, mijn handen sloten zich als handboeien rond haar polsen.
"Nu heb je niet zoveel praat meer " fluisterde ik in haar oor en drukte een kus op haar lippen. Toen ik wee in haar ogen keek smolt mijn hart weg, "Je speelt vals" mokte ik en mijn greep verslapte. Hoe kon ik ooit die blik weerstaan. Lachend nestelde Chloé zich tussen mijn armen. "Ik weet van niets" mompelde ze onschuldig. Zorgend wreef ik over haar hoofd en staarde naar de sterren. Ik had mijn hart verloren aan dit meisje, dat kon ik niet meer ontkennen, maar het gaf me niet, ik was er zeker van dat het in goede handen was ...

- Heath Byrle (k) -

Ik begin te schreeuwen, maar niemand had me waarschijnlijk gehoord.
Ik had een nachtmerrie, wat wel vaak bij mij voor komt, maar nooit als ik in slaap ben gevallen in de bibliotheek.
Dit vond ik echt bizar. Ik kreeg een nachtmerrie in de bibliotheek, terwijl dit eigenlijk mijn 'thuis' was.
Ik rilde. Ik wrijf in mijn ogen, en loop naar boven naar mijn kamer.
Ik poets mijn tanden en neem een snelle douche.
Snel trek ik mijn pyjama aan en kruip in mijn bed. Na een paar minuten viel ik in slaap.

~~ Victoria River, elite

ik werd wakker ik lag onder een boom avalon lag naast me wad deed ik hiet ? vroeg ik me eigen af Avalon werd wakker ''waar gaan je heen ?'' vroeg ze '' even naar mijn tent aanklede enzo'' antwoorde ik ''oke ik zie je zo wel'' antwoorde ze weer terug
-------------
bij mijn tent
--------------
ik kleede me snel aan en keek op mijn rooster yes, vandaag muziek dan kan ik mijn rapperskwaliteit laten zien en dan willen ze me mischien wel in de band. ik vond het best raar dat ik bij avalon lag, voelde ze iets voor mij? ik wist het niet , he tzal allemaalwel toeval zijn met die gedachte liep ik weer terug naar Avalon.


ray note-
KR

's Ochtends wordt ik wakker en ik voel een warme hand in de mijne. Ik kijk opzij. Daar zit Dylan. Hij staart voor zich uit. Hij is de hele nacht bij me gebleven, wauw. Ik geef hem een teken dat ik wakker ben en blij kijkt hij opzij. "Goede morgen", zegt hij. Ik rek me uit. "Goeie moggel", lach ik. Gelukkig kan Dylan er ook om lachen. Voor het eerste deze nacht in de tent laat ik zijn hand los en trek mijn uniform aan. "Zullen we ons eerst even opfrissen?", stel ik voor. Daar is Dylan het mee eens. Hij gaat vlug naar zijn eigen kamer terwijl ik op de gang wacht en samen lopen we de school in.

Als we ons opgefrist hebben lopen we samen naar de kantine. Dylan blijft een tijdje bij Veronica staan en probeert een gesprek met haar te voeren. Daarna gaan we met z'n tweeën aan een tafeltje zitten. En voor het eerst sinds tijden zit ik niet meer alleen. Zonder vrienden aan een tafel.

'Lorna Baker, kerkrat.