Kvin was vermoordt, een elite, dit betekende dat we nergens meer veilig waren.
Een van de kerkratten had hem vermoord, maar stel nou dat het een van de elite was..... nee dat kan niet!
Ik liep beduusd door de gangen op zoek naar de trap naar het penthouse.
De hele school was stil.
In mijn ooghoeken zag ik Samantha roken, maar het drong niet tot me door
Na lang zoeken had ik de trap gevonden.
Ik ging op mijn kamer zitten pakte mijn kussen en begroef me gezicht erin.
Maar huilen zal ik niet, ik heb gezworen nooit meer te huilen.

-Bianca Rosewood
[elite]

Ik ken die hele Kevin niet, nooit eerder gezien ook. Maar nu was hij er niet meer. Hoe kon je ooit een mes in iemands voorhoofd steken? Vreselijk! Het idee alleen al. Ik zie Heath tegen de muur geleund staan. Dit is mijn kans! "Hoi Heath!", zeg ik tegen hem. Hij kijkt me scheef aan alsof ik een aliën ben die zonet voor zijn neus is geland. "Hoi..", zegt hij uiteindelijk. "Ik ben Lorna", ik wil mijn hand uitsteken maar doe het toch maar niet. "Heath, maar dat wist je schijnbaar al", er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Ik knik en haal diep adem. "Jij houdt van muziek hè?", ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Natuurlijk houdt hij van muziek. Ik moet hem vragen voor een date met Chloé..

'Lorna Baker, kerkrat.

Ik zag Avalon naar buiten lopen, en liep achter haar aan. "Avalon. Roken is niet goed voor je." zei ik zacht. Ik vroeg me af of ze mij hier wel wilde hebben, maar niet geschoten is altijd mis. Nu ik buiten stond drong het meer tot me door, en een traan rolde over mijn wang. Snel veegde ik hem weg.

~Ashi~kerkrat

Ik weet niet wat ik plots had, een woedeaanval ofzo?
Ik begon hard tegen de muur te slaan, ik wil wat horen breken, gewoon...
Nee dat is niet gewoon
Nu wel, nu wel
Dat is nooit gewoon! Samantha wat heb je!
Ik schrik en struikel naar achteren, ik knal tegen een andere muur op, mijn borstkas gaat gejaagd op en neer.
Ik schud mijn hoofd, een illusie, gewoon een illusie! Ik tril helemaal, ik kan het slecht bevatten, een elite, een elite!, was vermoord. En ik wist toch dat weer 1 van ons de volgende zou zijn. Ik tril tot ik een stem hoor, "Samantha! Sam!"



Wie is dat
~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Ik loop weg van de kamer van Kevin, ik stond nogsteeds versteld. Ik zag Lorna samen met Haeth.
Nou, Haeth die is zo te zien lekker aardig, gisteren was hij nog met Clhoé, en nu met Lorna.
Ik besluit om maar om hun te negeren, en naar bibliotheek te gaan, uit te zoeken wat er is gebeurd...

~~Victoria River, elite

Ik draai me naar Ashi toe.
"Dat weet ik. Maar soms kan het me even niks schelen. Ik voel me dan iets ontspannender en ik ben liever ziek en gelukkig dan gezond en ongelukkig."
"Je kan ook gezond zijn en gelukkig zijn Av." merkt Ashi op.
"Dat weet ik, maar dat is moeilijk." Ik gooi mijn sigaret op de grond en doof het met de punt van mijn motorlaars.
"Kom je mee naar binnen? Het is koud hier."
Ik schud mijn hoofd. "Nee, daar wil toch niemand me hebben. Ik blijf liever even buiten."

-*- Avalon -*-
KR

"Samantha!Sam" riep ik " Waarom sta je in hels naam te bonken op mijn muur? Weet je wel hoeveel lawaai je maakt?"
Samantha keek naar me. Wow! wat zach zij er slecht uit.?
"O er is niks aan de hand hoor." zei ze
Dat zij ze ja... of het nou echt zo is.
"Oke dan is het goed. Wat erg he dat er een Elite is vermoord. Als het nou een kerkrat was was het tenminste nog oke" zei ik "vind je niet?"

-Bianca Rosewood
[elite]

Verloren dwaaldei k door de gang, mensen stonden als hoopjes verdriet aan de kant, hun gezichten in hun handen begraven of juist emotieloos. Ik zocht iets maar ik wist het pas toen ik het zag. Haar keurig in een middenstreep gestreken haar zat nu slordig in de war, haar ogen stonden boos en ze trok een pruillip.
doch was het adem benemend, mijn hartslag sloeg zo luid in mijn keel dat ik haast mijn karige spaarrekening erop zou durven verwedden dat het hoorbaar was. Ze draaide haar hoofd schichtig om en zag me staan, haar gezicht klaarde meteen op wat mijn borst deed opzwellen. Zag ik nou echt een elite student zitten.
"Waarom ben je zo overstuur" ik fronste mijn wenkbrauwen bezorg, iets wat ik normaal nooit deed.
"mijn vader ..." mompelde ze en ze wierp haar ogen ten hemel. "Maar dus" begon ze en ze staarde me strak in de ogen, wat me wreed van mijn stuk bracht. "Zin om iets te doen" . Ik was te verduft om te antwoorden dus knikte ik enthousiast, misschien iets te enthousiast. Ze lachte haar stralende tanden bloot en greep mijn hand. "Kom" lipte ze zachtjes in mijn oor en ze trok me mee ...

- Heath Byrle (k) -

Ik wrijf even over mijn armen; ik heb geen jas aan.
"Wil je dat ik wegga?" vraag ik dan maar. Dan kuch ik vanwege de rooklucht die nog om Avalon heen zweeft; dat is iets waar ik nooit tegen heb gekund. Gelukkig ben ik nooit begonnen met roken..

~Ashi~kerkrat

Ik wandelde samen met Tiffany de trappen af, we zeiden niet veel. Ik leidde haar naar een afgelegen gang waar bijna nooit iemand kwam, er waren veel ramen en je kon uitkijken op een stuk groen. We gingen op de grond tegen de muur aan zitten. Ik speurde de gang af, helemaal verlaten.
"Wat erg he?" Fluisterde ik voorzichtig, ik hoorde een snik. Ik keek naar rechts en zag Tiffany met haar gezicht in haar handen. Ik bedacht me niet. Ik streek met mijn hand door haar haren, ze keek me aan met waterige ogen. Ik snapte het. Kevin was elite, en Tiff ook. Zij kende hem beter dan wij, kerkratten.

-=- Jacob Orchid -=-
KR

Edit: Sorry, ik doe het helemaal verkeerd.

Ik zei de tijd dat ik met Jacob door de gangen struinde niks.
Sterker nog, er kwam geen geluid uit mijn mond.
"Verschrikkelijk, zo'n moord.." zei Jacob zacht.
Ik kon het niet laten om te gaan huilen.
Wat nou als ik de volgende was, of Jacob of Victoria?
Zoiezo was het al erg als er iemand vermoord werd, maar
het is nog harder als het een dierbaar iemand is.
Na mijn snikken begin ik een vrolijkere melodie te neuriën.

- Tiffany Heart - Elite -

"Het is niet bewezen dat een kerkrat Kevin heeft vermoord!", sis ik, ik ben half boos op Bianca, wie zegt dat die 'kerkratten' Kevin hadden vermoord, ik geloof dat niet, "het kan iedereen zijn geweest, ook jij", dat laatste klonk doods, zelfs ik krijg er de rillingen van. Bianca staart me even boos aan "misschien moet je wat leukers aan, daar word je zeker vrolijker van!", Bianca lacht, als ze mijn arm wil pakken zet ik een stap achteruit, "ik ga niks 'leukers' aan trekken! Ik hoef dat niet, ik wil helemaal niet op gedoft worden! Het enige wat ik wil is dat ik mezelf kan begrijpen! Ik ken mezelf niet meer, alsof iemand anders me overneemt, ik ken mezelf niet, niet als ik in de spiegel kijk, niet als ik praat of lach, nergens!", ik draai me abrupt om en loop trillend weg, naar mijn (nouja mijn...) kamer. Ik laat me op mijn bed vallen en staar naar het plafond.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Ook ik loop met de stroom mee en kom bij Kevins kamer. Ik vraag een beetje moeilijk rond wat er precies is gebeurt. Het eerste wat er in me opkomt is; ik ben hier niet meer veilig.
Emotieloos loop ik door de gangen. Ik kijk alleen maar naar beneden, ik voel me nogal down. Veronica. Ik moet haar zoeken. Maar mijn lichaam werkt niet mee. Ik blijf gewoon lopen. Op de gang kom ik Chloe tegen. Ik bots perongeluk tegen haar op. 'Eh, sorry.' zeg ik blozend. 'Geeft niet.' antwoord ze. Ik glimlach naar haar en ga dan op een van de stoelen in de gang zitten.

-Dylan, Elite.

Ik denk te weten wie de moordenaar was. Het was de gene, die een hand op mijn schouder had gisteren en tegen mij ging praten.
Maar had ik nou bewijs? Had ik er bewijs voor, dat dat de gene was?
Nee. Ik had geen bewijs. Ik moest dit zelf doen.
Hij of zij had nog gisteren gezecht, dat die terug zal komen...
IK KON HET TEGENHOUDEN! AAARGGH wat haat ik mezelf toch!

~~ Victoria River, elite

Ik nam Heath mee naar buiten.
"waar gaan we heen?" vroeg hij steeds.
"dat zie je straks," was het antwoord steeds.
En toen waren we er. Achter de school. Een gat in de muur.
"wacht even," fluisterde ik. Ik controleerde of niemand ons had gezien. Niemand in de buurt. Ik nam hem mee het gat door. Er achter lag een klein tuintje. Omgeven door hoge bomen en dik struikgewas. Grijnzend keek ik hem aan. Verbluft keek hij om zich heen.
"en?" zei ik glimlachend.

Chloe
Elite

Chloé trekt me mee naar langs trappen en gangen, door deuren en poorten. Ik kom hijgend tot stilstand als ze eindelijk mijn hand los laat. "Jij kunt snel lopen" puf ik zacht maar ik blijf haperen in het midden van mijn zin eenmaal ik besef waar we zijn. Een met maanlicht overgoten helder groen grasveld bezaaid met dauwdruppels weerspiegeld de gedimde spots die op het pittoreske gebeuren gericht staan. "Wauw" is alles dat ik kon uitbrengen, ik voel twee armen rond mijn brede schouders slaan en een zacht gegrinnik in mijn hoor. Chloés zacht zoete adem drong in mijn neusgaten, even wankelde ik op mijn voeten. Niets op de hele wereld was mooier als dit. Toen richtte ik me op Chloé n twijfelde ik aan mijn stelling, dit was het op een na prachtigste gebeuren. "Mooi he" grijnsde ze en ze gebaarde uitgebreid naar de Elite tuin. Mijn ogen bleven strak op de hare gefocust. Haar wangen begonnen rood te kleuren en ze sloeg haar ogen neer. Ik onderdrukte een kreun en deed een stap naar voren. "Het is hier prachtig" zuchtte ik overweldigd, al meende ik het vast om andere redenen dan haar ...

- Heath Byrle (k) -

Heath was er zomaar vandoor. Deze keer was het dus mislukt. Ik heb geen idee wat ik nu kan doen. Ik heb geen zin om naar mijn tent te gaan. Maar even kijken of ergens nog iets intressants te doen is. Ik besluit maar gewoon wat door de gang te zwerven. Na een tijdje rondjes lopen ga ik een andere gang in en daar zit een blonde jongen. "Kan ik hier komen zitten?", vraag ik. De jongen knikt. Ik plof neer en zucht. "Erg hè, van Kevin?", om toch maar ergens over te beginnen. "Ja, inderdaad", afwezig staart hij voor zich uit. "Hoe heet jij?", vraag ik. "Dylan", nooit eerder gehoord. Ik knik. "Ik ben Lorna", zeg ik. Blijkbaar herkent hij mij niet. Dat kan ook niet. Dan opent Dylan zijn mond om iets te zeggen.

'Lorna Baker, kerkrat.

Ik sloeg mijn arm om Tiffany's schouders, ze werd al weer rustig gelukkig. Samen keken we door het raam naar het mooie stukje natuur voor ons, totdat er ineens twee personen door de bosjes liepen daar. Tiffany trok me overeind en sleurde me een verlaten lokaal in. Was dat Heath daarnet? Nee, als hij wilt blowen doet hij dat gewoon op ons plein.
"Ik hou er niet van als er andere mensen bij zijn." Zei Tiffany verlegen, maar heel schattig. Ze ging op een bureau zitten en ik ging er naast zitten. Samen keken we naar de kaarten aan de muur, aardrijkskunde zeker. Dat wordt hier nooit meer gegeven.
"We zitten in het ongebruikte deel van de school." Zei ik zacht.
"Ik merk het." Antwoord Tiff. De stilte was voelbaar.

-=- Jacob Orchid -=-
KR

Opeens komt er een meisje naast me zitten. Gelukkig. Gezelschap. De laatste dagen heb ik me nogal eenzaam gevoelt zonder Veronica en aangezien ik niet zo goed Nederlands kan kan ik niet zomaar met iedereen praten. 'Erg he, van Kevin?' zegt ze. 'Ja, inderdaad.' zeg ik. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen. Ze heet Lorna. Ze is mooi. Haar blauwe ogen doen me denken aan mijn zusje in Finland. 'Kan jij een tijdje blijven?' zeg ik met moeite. Als ik een woord niet weet helpt Lorna me, 'Ik wil op dit moment niet alleen zijn.' zeg ik een beetje beschaamt. Ze bloost.