Chiyo en ik staarde naar het water, de lelie had hij in mijn haar gedaan. "Je ziet er prachtig uit vanavond." Stamelde Chiyo. Ik giechelde, wat was hij toch leuk. Opeens hoorde ik een luid gekuch. "Chiyo, dit was je laatste waarschuwing." Het was duidelijk de stem van Shino. Ik draaide me geschrokken om. "Nee, Shino, laat ons met rust." Shino schudde zijn hoofd. Hij pakte Chiyo bij zijn kraag. "NEE NIET DOEN." Gilde ik overstuur. Chiyo gaf Shino een klap, waardoor Shino losliet, en zo was er een heel gevecht. Ik schrok, en durfde er niet tussen te staan. "Nee, nee nee.." Mompelde ik, de tranen stroomden over mijn wangen.. Kon ik niet verliefd zijn?
Chiyo sloeg me kwaad tegen mijn schouder waardoor ik bijna in het kleine vijvertje viel. Boos gaf ik hem een klap tegen zijn neus aan waardoor die begon te bloeden. 'Blijf met je poten van mijn zusje af.' Zei ik heel kalm toen Chiyo naar zijn gezicht greep. Omdat ik zo in de ban was van mijn geweldige actie lette ik niet op toen Chiyo me duwde. Ik viel in het aardige diepe vijvertje en werd nog kwader dan ik al was. 'Nee, nee niet doen!' Kimmiko was helemaal overstuur toen ik de stok in de gaten kreeg die in het water dreef. Ik pakte de stok en sprong uit het water. Chiyo's gezicht stond op onweer terwijl hij op me af rende. Ik hield de stok voor me maar Chiyo was me te snel af en greep de stok uit mijn handen. Hij knalde ermee tegen mijn hoofd waardoor ik achterover viel, dit keer niet in het water. Ik greep naar mijn hoofd en kreunde. Niet lang daarna werd alles zwart.
We gingen zitten in de zaal. Yukito had een cola en popcorn gehaald. Na een tijdje werd het 'echt' eng. Toen er een onverwacht geluid door de zaal klonk schrok Yukito op en de cola viel over me heen. Ik voelde de cola nu al plakken. Hij keek me aan, zijn ogen zeiden sorry. Ik rende weg uit de zaal en toen ik weer in de lichte hal stond begon ik te huilen. Ik wou weer op weg naar huis.
Mijn tranen waren net gestopt toen ik het huis binnen wou gaan, maar ik hoorde boze stemmen. Toen ik een kijkje wou nemen zag ik Shino, Kimmiko en Chiyo, ze waren aan het vechten. Boos liep ik er naar toe, toen Shino geslagen werd met een stok. Ik schrok, en kreeg de neiging om ze allemaal tot moes te slaan.
''Kappe nou!'' Schreeuwde ik en pakte de stok van Chiyo af. Hij wou me aan de kant duwen maar ik hield hem op een afstand van Shino. ''Rustig!'' Siste ik hem toe. Hij kalmeerde wat. Ik knielde naast Shino neer.
''Shino, gaat het?'' Vroeg ik zachtjes.
Ik kon niemand meer zien, Shino deed stom, Chiyo deed dom. Nee, het was niet hun fout, het was mijn fout. De drang om weg telopen was weer zo erg, maar nee, ik moest iedereen helpen. Ik liep naar Chiyo, die met een bloed neus boven de wc hing. “Het spijt me, het is allemaal mijn fout, ik.. ik vind je zo leuk.. maar ik ik, weet niet of het lukt.. want Shino, maar ik houd zoveel van je..” Ik kon zijn bloedneus niet aan zien. “Kom eens hier.” Ik trok Chiyo omhoog, en kneep zijn neus. Ik pakte zijn hand en plaatste het op zijn neus. “Nu jij.” Zijn bloedneus was binnen een paar minuten over. “Ik moet nu naar Shino, sorry zeggen enzo.. En als je me niet leuk vind, of iets anders, ik kan het begrijpen door Shino.” Ik rende weg, naar shino. “Het spijt me Shino, maar, ik wil niet dat je zo doet, en ik ben een slecht meisje, ik wil niet meer dat je zo bezorgd doet..” Snel rende ik naar mijn slaapkamer, en ging ik slapen. Ik moest slapen, en nadenken en meer..
Ik stond voor de deur met de koffer in mijn handen. Ik had uitgebreid afscheid genomen van Hotaru. Ik zwaaide nog één keer naar haar voordat ik naar buiten liep en in de taxi stapte. 'Tot over 5 dagen!' riep ik nog naar haar. Toen was mijn reis naar Tokyo begonnen.
Rillend keek ik naar de bewusteloze Shino, 'nu blij?', snauwde ik woedend naar Chiyo en knielde neer naast Miki. Bezorgd streek ik wat haar uit zijn gezicht en pakte 1 van zijn handen.
Ik keek Sakura aan. "Denk je echt dat dit Chiyo's schuld is, hij beschermde zich alleen!" Gilde ik. Iedereen stond aan de kant van Shino terwijl het mijn schuld was. "Als je echt iemand op zijn donder wilt geven moet ik dat zijn." Opeens ging ik zachter praten. "Het is ten eerste mijn schuld dat ze zijn gaan vechten, omdat ík Chiyo leuk vind, en Shino vind dat niet leuk omdat hij geen liefje meer heeft. Dus reageer het niet op Chiyo af, want hier was ik al bang voor.." Ik werd stil, Chiyo stond achter me ik had het niet door. "Wat ben ik een slecht vriendinnetje." Snikte ik, ik wou wegrennen maar Chiyo hield me tegen. "Dit is ook niet jou schuld, het is niemands schuld, het is mijn schuld dat Shino er zo bij ligt, maar ik bedoel het is zijn schuld dat we gingen vechten.. En eigenlijk sta jij er gewoon tussen in.." De woorden van Chiyo klonken zo vertrouwd. Opeens hoorde we een licht gekreun. Het was Shino. Ik ging naast Shino zitten. "Gaat het broer." Broer, het klonk vertrouwd, maar niet om bij hem te zeggen. "Nee, mijn been.." Kreunde hij. "Als je je beter voelt moeten we praten." Zei ik boos. "Nu kan ik je nog eigenlijk niet aanzien.." Ik stond op en liep weg, we stonden daar zo de hele nacht, en nu werd Shino de ambulance ingebracht. Ik pakte maar een broodje en ging maar eten, ik voelde me rot. Waarom mocht ik Chiyo niet leuk vinden? Ik had gewoon tussen het gevecht moeten staan, en eerst mij moeten zeggen. Ik ben echt slecht..
Fijn. Ik had iedereen weer boos gemaakt. Toen ik klein was was ik altijd enorm agressief. Niemand vond me aardig, en ik was altijd jaloers op Chiya. Uiteindelijk had ik de balans gevonden, maar die is nu weer compleet uit evenwicht. Shino had me zo boos gemaakt, dat mijn zicht een soort van rode waas kreeg. Alles wat ik nog kon bedenken was terugvechten, me niet meer laten kleineren. Want dat haatte ik. Ik was toch niet minder dan anderen? Met dat gevoel van onterechtheid liep ik al als kleine jongen.
Ik dacht dat ik alles begreep, maar toen ging Chiya dood en toen ik me net beter begon te voelen kwam Shino aan. En nu zag iedereen mij als de dader! Alleen maar omdat ik sterker was geweest. Iedereen ontfermde zich over die "arme" Shino, terwijl hij mij had aangevallen. Sakura keek me aan met boze ogen.
"Hoe durf je hem zo'n pijn te doen!" gilde ze.
Sinds Takeshi weggegaan was, voelde ik me verschrikkelijk en wou ik met niemand praten. Ik voelde me leeg. Zelfs muziek kon me niet meer opklaren. Ik miste hem zo verschrikkelijk. Ik ging in de tuin op een bankje zitten en staarde voor me uit. Ik durfde wedden dat die vijf dagen zonder hem zo traag gingen voorbijgaan. Ik wreef in mijn ogen om mijn tranen weg te vegen. 'Hee,' hoorde ik iemand zeggen.
Toen Shino weg gebracht werd met de ambulance stapte ik in. Nu kon het me niet scheel, vriendje of niet, liefde of haat. Ik hield van Shino en ik moest weten dat ze hem geen pijn deden.
Nu zat ik op een hard plastic stoeltje te luisteren naar Shino's ademhaling. Zijn been zat in het gips, de breuk was gelukkig niet heel erg diep, maar alsnog. Ik aaide zachtjes over Shino's wang, ondanks alles voelde hij nog steeds warm aan, tranen begonnen weer te stromen.
'Waarom deed je dit nu Chiyo?', mompelde ik onverstaanbaar. Ik boog over Shino heen en drukte een zachte kus op zijn lippen, daarna ging ik weer in het stoeltje zitten, maar pakte zijn hand beet.
'Ik blijf bij je, Shino', fluisterde ik.
Chiyo en ik waren in het ziekenhuis, Chiyo gaf geen antwoord op de vraag van Sakura want niemand hoorde het behalve ik. "Sakura, dit is niet Chiyo's schuld, ofnaja, half, het ging om mij, en Shino vind het niet goed dat ik Chiyo leuk vind, hij zag ons zoenen.. En toen volgde gister avond de 2e waarschuwing, en pakte hij Chiyo bij zijn kraag.. En toen draaide Chiyo door.." Antwoorde ik. "En als Chiyo hier had gelegen hadden we Shino de schuld gegeven, dus.. het maakt niets uit.. En dit is allemaal mijn schuld, daar houden we het op." Legte ik uit. Chiyo was nog steeds stil, maar diep kookte hij van woede. "Ik begrijp het niet." Antwoorde hij opeens. "Waarom mag jij mij niet leuk vinden?" Vroeg hij aan mij. Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het ook niet, vraag het hem als hij wakker is."
Ugh, als hij wakker is. Met de klappen die ik had gegeven duurde dat nog wel even.
"Ik moet naar buiten," mompelde ik.
"Je gaat toch niet weer roken, hè?" vroeg Kimmiko.
"Bah," zei Sakura alleen.
Ik rolde alleen met mijn ogen en stak een sigaret op. Ik probeerde minder te gaan roken, maar het was moeilijk. Zeker nu mijn leven in zo'n diep gat zat. Ik leunde tegen het muurtje en keek naar de mensen die voorbij kwamen.
Ik zuchtte. Volgensmij vond Chiyo me echt niet leuk meer.. "Ik moet even naar de wc." Slikte ik, ik liep naar de vrouwentoilet, en keek in de spiegel. Er was echt iets met Chiyo, hij vond me niet leuk meer.. Hij.. die kus.. Mijn hoofd stroomde over met vragen, ik kon het niet meer hebben. Ik liep weer naar de kamer van Shino. "Uhm, ik denk dat ik maar weer naar huis ga." Ik pakte snel mijn jas en tas. En rende zowat naar buiten. Ik zag Chiyo staan, en ik liep snel weg, in de hoop dat hij me niet zag. "En waar ga jij heen?" Vroeg hij, telaat.. "Naar huis, ik kan het niet meer aan.. uh.. om Shino zo te zien bedoel ik dan hé." Stamelde ik. "Dan ga ik mee, ik wil niet dat je weer wegloopt.." Ik zuchtte. "Oké dan.." Ik liep samen met Chiyo naar huis. We stonden voor het tehuis, en ik moest het vragen, ik was te nieuwsgierig. "Wat is er met je?"
Gisteren was de ergste dag ooit. Ik had Shino achtergelaten bij Sakura en Kimmiko en was weggelopen. Ik lag op bed, en begroef mijn gezicht in het kussen. Ik kon het Yukito niet kwalijk nemen, maar had het wel gedaan. Ik voelde me zo'n stomkop, ik durfde de zaal niet meer uit te komen. Uiteindelijk stond ik op en liep naar buiten. Ik zag Hotaru op een bankje zitten, ze keek heel verdrietig.
'Hey.'Zei ik zachtjes. Ze keek op. 'Hoi.'antwoordde ze.
'Takeshi is weg?'Ik plofte naast haar neer. Ze knikte.
'Ik mis hem nu al....' Ik hoorde mijn mobiel trillen. 'Yukito' stond in de display. Ik drukte op het rode telefoontje en zuchtte. Hotaru had meegekeken.
'Ging het gisteren niet goed?' Ik schudde mijn hoofd. 'Hij heeft cola over me heen gegooid.' Ze lachte.
'Kon je verwachten hè?' Ik schoot in de lach.
Chiyo, de eikel. Toen hij me in het water duwde is mijn been tegen de kant aan geklapt en nu zit mijn been in het gips. Veel kan ik me niet meer herinneren, maar de belangrijkste dingen weet ik nog. Ik was degene die begon, niet Chiyo. Ik zou echt mijn excuses aan moeten bieden, maar de kans dat hij me weer op mijn bek zou slaan is groot. Langzaam zette ik een stap zonder krukken maar al snel schoot er een steek door mijn been. Ik liet me vallen op een bankje buiten terwijl er zachte voetstappen naar mij toe kwamen. 'Gaat het weer een beetje?' De zachte stem van Sakura haalde me uit mijn gedachten.
Ik kreeg gewoon geen antwoord van Chiyo, dus ik was maar naar binnen gelopen. Ik was echt in een bad mood, Chiyo stond buiten een sigaret te roken, alweer. Het waren erg warme dagen.. Ik had een tshirt met korte mouwen aan, je zag littekens op mijn armen, van vroeger, toen ik nog een horror kind was. Ik was zoveel veranderd, ik was vrolijk enzo.. Maar niemand wist mijn verleden, ik had het nog nooit verteld.. Misschien moest ik het aan Chiyo vertellen.. Ik stormde naar buiten en sleurde Chiyo mee naar de schommels. "Sorry voor het sleuren." Giechelde ik. "Maakt niet uit.." Mompelde Chiyo. "Uhm, er zit me dingen dwars, zoals een verleden, en ik kan het tegen niemand kwijt, dus mag ik het aan jou vertellen?" Chiyo knikte. "Vroeger was ik nogal snel boos, ik sloeg snel, en schopte snel, en als iemand me kwetste sneed ik mezelf. Ik luisterde screamo, en had heel lang haar, en mijn pony zat voor mijn ogen, ik was zoals een emo, maar ik vond het niet leuk meer, ofnaja anderen vonden het ook niet leuk. Ik werd een ochtend wakker en mijn haren waren afgeknipt, ik had geen pony meer, en mijn haar was boblijn lengte. Sindsdien ben ik altijd vrolijk, of probeer ikzo te doen, maar ik krop mijn emoties op, en die snij neigingen komen en gaan, ik moet tips.." Het was een heel verhaal, maar ik zat er mee..
Ik aaide zachtjes over Shino's wang. 'Je moet weer in bed gaan liggen', fluisterde ik, Shino kreunde ennlegde zijnn hoofd tegen mijnnschouder. Liefdevol sloeg ik
mijnn armen en hem heen, 'het spijt me', fluisterde ik.
'Waarom zou jij spijt moeten hebben?' Fluister ik terug. Sakura had haar armen om me heen geslagen en ik drukte haar dicht tegen me aan. 'Ik ben hier diegene die alles heeft veroorzaakt, het is mijn schuld. Niet de jouwe.' Sakura zucht en kruipt nog dichter tegen me aan. 'Doet het nog veel pijn?' Vraagt ze tenslotte maar na een lange stilte. Ik negeer haar vraag en gooi mijn krukken aan de kant. Sakura legt haar hoofd tegen mijn borstkas aan en zucht nog eens diep. 'Ik heb je gemist Sakura.' Antwoord ik en druk een kus op haar lippen.
'Hey, hey!' zei ik snel. Nadat Kimmiko alles eruit had gegooid, begon ze te huilen. Ik omarmde haar, op een nogal onhandige manier. 'Het is niet erg, ik ben ook niet bepaald een lieverdje...' mompelde ik. Waarom was ik zo slecht met woorden? Ik vond dit meisje echt heel leuk, en ik wilde eigenlijk altijd bij haar zijn. Toch wist ik nooit de goede dingen te zeggen, anders was ze nu niet zo aan het huilen. De drang om nog een sigaret op te steken was groot, maar ik hield me in. Ik wist dat Kimmiko er niet echt van genoot als ik de lucht vervuilde met al die rook. Kimmiko was gestopt met huilen, en keek me dankbaar aan. 'Laten we naar binnen gaan, het is al laat," zei ik voorzichtig. 'We kunnen morgen na school langs je broer gaan... als je dat leuk vindt.
Ik stelde het alleen maar voor omdat Kimmiko haar broer waarschijnlijk wilde opzoeken, maar ik voelde er weinig voor om op bezoek te gaan bij hem. Ik kon het gewoon niet goed met hem vinden... maar ik moest het maar voor Kimmiko over hebben.
Shino was na een tijdje weer gewoon in het huis. Ik liep op Shino af. "Uhm, Shino.. Ik wil eigenlijk..," Ik durfde het niet te zeggen, maar ik moest het wel zeggen. "Ik wil eigenlijk dat je je niet meer zoveel met mijn leven bemoeid, je bent wel mijn broer, maar komop ik ben 16 en jij 17 ik kan wel voor mezelf zorgen.. En jij moet je zorgen maken om jou leven." Shino keek me onbegrijpelijk aan en zuchtte. "Oké, ik probeer het.." Tevreden liep ik weg."Dankjewel Shino.." Mompelde ik onverstaanbaar. Chiyo keek me blij aan. "Het is gelukt." Riep ik blij en ik omhelsde hem. "Ga alstjeblieft geen ruzie met hem maken." Fluisterde ik in Chiyo's oor. "Beloofd." Ik zag Chiyo zich ietsje beter voelen. "Kijk, ik heb deze ketting gevonden." Ik haalde mijn haar weg, en de spike ketting zag er gevaarlijk uit. "Hij is van mijn verleden, maar hij staat best stoer vind je niet?" Grinnikte ik. "haha, ik kijk nu wel uit voor je." Lachte Chiyo. Ik genoot van zijn lach, hij lachte zo leuk. Ik keek naar Chiyo's prachtige ogen. Hij wou me kussen. Maar we stonden in een hoekje van de kamer, waar iedereen ons zag. "Hmm, dit is niet zo prettig voor Shino, we kunnen maar beter even naar buiten gaan." Fluisterde ik. We liepen samen naar buiten, ik ging op het bankje zitten en Chiyo kwam naast me zitten. "Sorry.." Fluisterde hij. Ik keek naar Chiyo, en kuste hem als een het maakt niet uit. Ik bloosde, ging ik weer super sonisch snel?
)
