Ik voelde me toch wel een beetje alleen, want iedereen heeft groepjes met elkaar gesloten. Maar ik had af en toe uiteraard een gesprek met de meesten, maar toch voel ik mij alleen? Ik zit op dit moment alleen op een steen ik was uiteraard een beetje aan het dichten in mijn hoofd, mijn hersenen moesten uiteraard wel gaan werken in de grote jungle je weet het maar nooit. Is er echt niemand die mij aardig vindt?

William hoffman

Ik zag een jongeman eenzaam zitten op een rots/steen. Ik kan zijn naam niet herinerren. Volgensmij heb ik nog nooit met hem gesproken. Ik denk dat hij wel wat gezelligheid kan gebruiken. Ik liep naar hem toe. "En hoe heet jij?", vroeg ik,"mijn naam is Jarry "Ik ben William", en hij stak zijn hand uit. "Hoe gaat het?", vroeg William. "Aangezien we vastzitten in de jungle, 2 mensen zijn overleden en mijn relatie niet goed verloopt......kan beter", zei ik lachend.

Jarry Sherman

Alweer dat gevoel van leegte, het voelde gewoon niet goed. ''Ik wil op dit moment iemand die om me geeft en me kan troosten wanneer ik het moeilijk heb. Ik wil gewoon een vriend'', zei ik tegen mezelf. Ik keek om me heen of er iemand was en ik begon te huilen. ''Waarom.... waarom moet dit nou....'', zei ik terwijl ik medelijden had met mezelf. Opeens kwam Dave aangelopen ik werd helemaal rood van schaamte....

~Zane Robbins~

Het was een rustig dagje geweest. Alles ging weer goed met Helen en Jody was teruggevonden of teruggestort in het kamp, laten we het maar zo noemen.. Ik had Darryl nog even gesproken en Brad vanmorgen vroeg, maar waar was hij nu? Opeens zag ik hem lopen in de verte. Wat een lichaam zeg.. Ik probeerde me ergens anders op te focussen, op Darryl en een andere meid die zich vooral afzijdig hield in het kamp. Ze gingen joggend de jungle in. Wat een rare bedoeling is dit eigenlijk zeg. We gaan een tocht maken door de jungle, onze reisleider wordt vermoord, één van de reisgenoten wordt doodgestoken en van een klif afgeflikkerd en wij blijven gewoon gezellig een soort bingoclubje op pretsafari spelen. We lijken wel niet goed wijs! Het is gewoon afwachten totdat de volgende keer doorgesneden wordt of tot er iemand het ravijn heen geslingerd wordt. Helaas had ik niet de energie en de puf om op te staan en iedereen eens even goed wakker te schudden..

- Jill Banks -

En toen zaten we met z'n vieren. Gisteravond kwamen Darryl en nog een ander meisje, Taylor geloof ik, aangerend en Anne en ik waren door het dolle heen dat we eindelijk terug konden naar de rest.
Maar ze wisten de weg terug niet meer. Dus maakte Anne onze bladerhoop groter en probeerde ik -samen met Darryl- nog een vis te vangen.
Taylor ging op een steen naar ons zitten kijken.

Nu werd ik 's ochtends wakker en ik lag tussen Anne en Darryl in, met een vredig gevoel.

*Flynn McKinney*

Kon het nog erger? Verdwaald....
Ik zuchtte, de morgen brak aan en de zon scheen al gauw heet en brandend op ons neer. Ik kreeg het bloedheet. 'Hé! Wil er iemand een eindje gaan zwemmen?' Ik trok mijn shirtje uit, waaronder ik mij bikini droeg. Volgens mij voor al drie dagen. Ik waadde het water in en dook kopje onder. Lachend en proestend kwam ik weer boven. 'Het is heerlijk!' riep ik de andere drie aan de kant toe. Ik vergat mijn verlegenheid en plonsde nog eens het water in. Na een tijdje kwamen Anna, Darryl en Flynn er ook in. Het water was lekker verkoelend en voor het eerst sinds tijden genoot ik even van het oerwoud. In het water kon ik alles even loslaten en tot rust komen. Tsja, dat heb je als je een echte waterrat bent.

~Taylor Lawson

Sinds de avond dat ik die krampen had, moest ik het van iedereen rustig aan doen. Ik lig nu hele dagen in mijn hangmat en mijn rug begint vreselijk te zeuren. De verzorging die iedereen me geeft is super, maar ik wil niet zo afhankelijk zijn van anderen. Als Dave even naar het riviertje is klim ik snel mijn hangmat uit en ga op zoek naar bekende gezichten. Het valt me nu pas op dat ik Anne al een tijdje niet heb gezien. En Jody is ook weer terug. Heb ik soms hele dagen geslapen? Ik besluit om op Jody af te stappen en te vragen waar ze is geweest, en of ze misschien nog wat gevonden heeft.

"Hey Jody, tijd niet gesproken," begin ik alsof we elkaar al jaren kennen.

- Helen Clarkson.

Ik was nog steeds mega moe van mijn 'avontuur' in de jungle. Maargoed, ik had het kamp weer gevonden.
Languit lag ik op mijn rug naar de hemel te staren.

"Hey Jody, tijd niet gesproken", zegt iemand opeens en ik kijk op, Helen staat voor mijn neus en glimlacht naar me. Ik schiet in de lach. "Zeg dat wel", grijns ik en ga rechtovereind zitten. "Maar dat hoeft mij echt niet nog een keer te gebeuren. Het was echt niet leuk", klaag ik. Helen glimlacht en gaat naast me zitten. "En het was nog bijzonder koud voor de temperatuur die hier normaal is. Het enige was dat ik van plan was die plek te zoeken waar jullie eten vandaan hadden gehaald. Natuurlijk verdwaal ik weer", zucht ik. Kleine kinderen verdwalen vaker, denk ik. Maar ach! Ik ben weer terug, en dat doet een klein kind echt niet na!
Ik grijns naar Helen. "Verder is er niet echt wat gebeurt, is er hier nog iets 'spectaculairs' gebeurt?", vraag ik.

~Jody Fox

Dit wordt de derde nacht niet bij het kamp.
De eerste was alleen met Anne, de tweede ook met Darryl en Taylor.
Nu zaten we hier nog steeds met z'n vieren. Nou ja, hier...
We waren al vaak in rondjes gelopen, en we waren allemaal ons richtingsgevoel kwijt.
Dus hier was niet echt dezelfde hier als de eerste nacht. Ach laat maar, ik denk te moeilijk.
Het liefst zou ik nu dicht tegen Darryl aankruipen en in slaap vallen.
Maar ik weet nog steeds niet wat hij van me vindt.

*Flynn McKinney*

Djiezus. Dit geloof je zelf toch niet? Verdwaald. En niemand heeft een idee waar we heen moeten.
Vandaag had Taylor het voorstel om te gaan zwemmen. Ik moest gelijk denken aan de ontmoeting met Flynn bij het meertje. Dat was best wel spannend. Ik besloot toch maar het water in te gaan. Maar tegen een uur of 5 koelde het af, en besloten we uit het water te gaan. We vingen nog een lekkere en grote vis, en gingen slapen onder het bladerdek. Ik was moe. Moe van alles wat we hier beleefd hadden, en wat we nog moeten gaan beleven... Ik zag Flynn al liggen. Sliep hij al? Ik ging erbij liggen. Wat Taylor en Anne deden weet ik niet, maar ik sloeg een arm om Flynn heen. Wat voelde dat vertrouwd.

-Darryl Ryan-

Het leek net of de groep telkens kleiner word, of ligt dat aan mij? Jody is gelukkig terug, een grote opluchting. Maar die supermodel, Darryl als ik me niet vergis, is ook nergens te bekennen. Volgens mij is hij een homo. Kweet het bijna zeker. En zijn maat is ook nergens te vinden. Zitten vast ergens te "spelen". Mij een zorg. Maar ik moet echt met Jody praten. Ik zag Jody en liep naar haar toe. Ze zag me, dat weet ik zeker. Maar ze liep meteen weg. Ik denk dat ze gewoon moe is. Net als ik, ik ga maar eens naar mijn hangmat.

Jarry Sherman

Mijn hemel. Ik had Darryl al zo'n lange tijd niet gezien, ik had de hele dag naar hem gezocht. Ook Flynn leek afwezig. De laatste keer dat ik Darryl zag rende hij met één of ander meisje de jungle in. Ik geloof om te joggen, maar dat weet je maar nooit met Darryl.. Ik besloot iets te doen, onhandig stapte ik op een boomstam. 'Luister mensen!' Sommigen sliepen al en die tetterde ik wakker.. het zij zo.. 'Er zijn minstens twee personen uit ons kamp vermist! Aangezien er ook al twee vermoord zijn en er vermoedens zijn dat één van ons daar meer van weet wil ik ze gaan zoeken! Met z'n allen! We moeten al onze spullen meenemen, want zodra we ze gevonden hebben lopen we linea recta deze bende van een jungle uit. Ik weet niet hoeveel tijd we hebben, misschien zijn ze al wel vermoord.' Ik schrok van m'n eigen woorden. 'Ben je wel goed snik?' vroeg iemand aan me. Ik draaide me om om te kijken wie het was. 'Zijn we met elkaar wel goed snik? Het is net of dat we gezellig vadertje en moedertje hier met z'n allen lopen te spelen in de jungle. WE ZIJN VERDWAALD IN MALEISIË, ONZE REISLEIDER IS VERMOORD DOOR ÉÉN VAN ONS, NET ALS ÉÉN VAN DE REISGENOTEN! Wat doen we hier nog?'

- Jill Banks -

Aah, de dagen vlogen voorbij. Pff, ik wilde hier echt weg!
Opeens hoorde ik geschreeuw. Wie is het, weer die Hele- Oh, het is Jill. Kan ook joh. Ze tetterde iets en ik lette er niet echt op, maar ze bleef doorgaan. Dus ik liep naar d'r toe en vroeg iets.
'Ben je wel goed snik?'
Ik wachtte op een antwoord. Ze draaide zich om.
En opeens...
'Zijn we met elkaar wel goed snik? Het is net of dat we gezellig vadertje en moedertje hier met z'n allen lopen te spelen in de jungle. WE ZIJN VERDWAALD IN MALEISIË, ONZE REISLEIDER IS VERMOORD DOOR ÉÉN VAN ONS, NET ALS ÉÉN VAN DE REISGENOTEN! Wat doen we hier nog?'
Ugh, zo vervelend. Ik antwoordde. 'Ik wil hier ook weg. Het is saai en heet. En oh, je kan ook op normaal volume praten, schattebout.'

~Katy

Na een paar dagen rondlopen zijn Flynn en ik nog steeds niet terug in het kamp. Wel hebben we twee gasten erbij, Darryl en Taylor. Over een tijdje zitten we hier met z'n allen. 'Miste niemand ons?' Vraag ik ineens. 'Nee, niet echt. Iedereen is druk bezig met zich zelf eigenlijk. Maar nu we met z'n vieren zijn denk ik dat dat wel op zou moeten vallen. Ze komen ons vast zoeken.. Binnenkort', antwoord Taylor. 'Ik vind het eigenlijk best lekker, dat we niet op iedereen hoeven te letten. We hebben het prima gered de afgelopen dagen', zegt Flynn. 'Dat is waar', zeg ik. 'Ik begin al honger te krijgen. Zal ik anders opzoek gaan naar wat bananen of zo. Misschien kunnen jij en Darryl weer gaan vissen?', stel ik voor.

- Anne Felix

Ik liep even met Nora alleen rond, ik was even weg bij de menigte want ik moest haar wat vertellen, ik ging op een punt staan waar ik zeker wist waar niemand was.. "Waarom zijn we zo ver gelopen?" vroeg ze... "Ik moet je wat vertellen" en haar gezicht trok een beetje spierwit aan.. "Niks ergs, naja.. Ik heb wel een heleboel zenuwen.." ze pakte me vast.. "Je kan me alles vertellen, Alex.. Alles." keek ze me heel aandachtig aan.. "Nou.. Sinds de laatste tijd... Ehm... Begin ik je... l-l-leuk te vinden.." Nora keek me geschrokken aan.. "Wat?" vroeg ze..
"Maar.. I-Ik jou ook wel... Ik twijfelde of jij mij leuk vond.." en ik schrok. Betekende dit dan een ja? "En..." voordat ik de rest van m'n woorden gezegd kreeg kuste ze me.. "Ik vind je meer dan leuk!" begon ze te huilen. We knuffelden, het leek voor mijn gevoel wel uren te duren.. Helemaal alleen.. Romantisch bij zonsondergang..

- Alex

Darryl en ik gingen weer vissen, terwijl Anne en Taylor bananen zochten.
Ik vond Darryl echt leuk. Gisteravond voelde ik zijn arm om me heen slaan, en vandaag was ik de hele dag in een vrolijke bui.
We pakten onze 'speren' en probeerden wat vis te prikken. Ik zuchtte.
Darryl maakte zijn mond open om iets te gaan zeggen, maar hij slikte zijn woorden gauw weer in.
Later kwam het er toch uit.
'Zeg Flynn, ik moet je wat vertellen...'

*Flynn McKinney*

Eindelijk had ik een beetje contact met de groep, en ik had een super gesprek met Jarry Sherman
Maar ik was op dit moment redelijk moe dus ik ging maar eventjes rusten, maar toen werd er op mijn schouder getikt.


William hoffman

Stomverbaasd was ik door de woorden van Alex. Nooit had ik ervan durven dromen, maar het was echt waar. Ik drukte hem nog iets steviger tegen mij aan.
'Nu horen we echt bij elkaar,' fluisterde ik.
'Ja,' zuchtte Alex. Ik keek hem recht in zijn ogen aan.
'We moeten hier uit komen. Samen.' Hij knikte. Hand in hand liepen we terug naar het kamp. Ik tikte Jill op haar schouder.
'Wilde je actie ondernemen om hier weg te komen?' vroeg ik.

- Nora Grece -

Ik leek wel alsof de groep steeds kleiner werd. Waar is iedereen?, vroeg ik me af. Het zal toch niet zo zijn dat ... dat die ook vermoord zijn? Een grote schrok ging door me heen. Nee, dat kan toch niet? Gelukkig zag ik Jill nog wel bij het kamp en liep naar haar toe. "Hee!" zei ik en ze groette terug. "Zeg, waar is iedereen?"

- Brad Lane -

Vanmorgen had ik nog verkondigd dat ik weg wilde bij dit kamp. We moesten een oplossing vinden voordat de hele groep uitgemoord werd. Maar toen Brad op me afstapte en 'Hee!' naar me riep besefte ik dat ik wilde blijven. Als we zouden ontsnappen uit de jungle, zou ik hem nooit meer zien. 'Hallo,' antwoordde ik. 'Zeg, waar is iedereen?' vroeg hij. Meteen bekroop dat angstige gevoel me weer. Darryl was weg, vermist. 'Ik.. ik weet het niet! Darryl is ook al een tijd zoek. Ik ben bang dat er iets gebeurd is..'

- Jill Banks -