Ik opende de deur en zag Chiyo op de bank zitten. Sakura was alwat opgeknapt, en Shino was spoorloos verdwenen. Ik ging naast Chiyo zitten. "Gaat het.." Mompelde ik, ik keek Chiyo aan. Het was een stil moment. Ik ging dichter bij Chiyo zitten en ging tegen hem aan liggen. Ik werd rood, maar het voelde goed en vertrouwd. "Er is zoveel gebeurd.."
-Kimmiko Chan
Vaag merkte ik dat Kimmiko tegen me aan lag. Ik was nog steeds erg afwezig, en ik wist niet wat te doen. Telkens weer zag ik Chiya voor me. Waarom was zij dood en ik niet? Ik staarde naar mijn handen. Ik voelde vaag dat mijn lichaam weer een beetje wakker werd. Dat was niet echt super, want ik voelde me behoorlijk depressief. Kimmiko legde haar handen in de mijn. "Het komt wel goed," fluisterde ze zacht. Ik knikte, al wist ik dat het nooit meer goed zou komen zonder Chiya.
Sorry voor pp, mar ik heb al meer dan een half uur niets gepost, en verder zou er ook niemand echt meer posten.
----------------------
Ik streelde over de wang van Chiyo. Hij was zo depressief. "Alles komt goed." Herhaalde ik steeds.. Een traan gleed over mijn wang. "Echt waar Chi." Ik streelde over zijn hand. "Ik, ik wil Chiya terug." Ik zuchtte. "Ze komt niet terug, maar ze zit in je hart." Ik wees naar zijn borstkas waar zijn hart zit. "Maar, ik ben niets zonder haar, dan is de tweeling niet meer compleet." Ik snikte. "Wij vinden de dader wel Chi." Mompelde ik wanneer ik mijn hoofd laat rusten. "Maak je maar geen zorgen." Zei ik en ik streelde weer met mijn hand over zijn wang. Ik kwam met mijn hoofd dichter bij de zijne en ik gaf hem een kusje. "Het komt echt goed." Mompelde ik
Ik duwde de deur van het tehuis open. Het regenen was inmiddels opgehouden, maar mijn kleding en haar was nog doorweekt. Met mijn handen in mijn zakken liep ik door het huis richting de slaapzalen. Eenmaal daar trof ik niemand aan. Er klonk geschreeuw van buiten. Nieuwsgierig keek ik uit het raam en zag een groepje mensen buiten om Chiya heen staan. Was Chiya dood? Vermoord? Nee, niet alweer een dode.
Ik was klaar met douchen en had me weer aangekleed. Er zaten overal nog mensen te snikken en te snotteren. Ik liep door het huis naar de woonkamer, en plofte naast Yukito op de bank. Ik zuchtte. Verassend genoeg voelde ik dat Yukito niet zenuwachtig deed, wat hij normaal wel doet.
''Erg hè?'' Zei ik. Hij knikte. Ik keek hem aan, hij keek mij aan. Hij had mooie bruine ogen. Eigenlijk was hij best leuk.... Ik wende mijn blik snel af, en liep weg met een rood gezicht.
Ik werd enorm rood. Een kus, nu al? Mijn zus was net overleden! Het was niet dat ik niet wilde... het was gewoon... -ik. Het voelde alsof ik in enorme emotionele tornado was veranderd. Kimmiko wilde me nog eens zoenen, maar ik duwde haar zachtjes weg. Ik had tijd nodig om na te denken... Kimmiko keek me gekwetst aan. "Sorry," mompelde ik. "Ik moet gewoon weg hier."
In het weekend mochten we gewoon naar buiten dus ik begon aan een wandeling door de stad. Kimmiko was me niet gevolgd, hopelijk snapte ze hoe ik me voelde... vast niet. Ik snapte zelf niet eens hoe ik me voelde. Mismoedig plofte ik op een bankje. Een oude vrouwtje kwam naast me zitten.
"Zit je in de put jongen?" zei ze tegen me. Ik knikte verdrietig.
"Het komt allemaal goed hoor jongen." zei het oude vrouwtje.
Dat had Kimmiko ook al tegen me gezegd, maar waarom dacht iedereen dat? Ik kon het gewoon niet zien. Ik begroef m'n gezicht in mijn handen. Zachtjes regende het op mijn gezicht. Het vrouwtje klopte zachtjes op mijn knie. Wat wist zij er nou van? Boos stond ik op en wandelde ik verder de stad in.
gekwetst zat ik op de bank. Ik wou hem alleen maar troosten.. ik begreep het, of naja, ook weer niet. Ik moest iets gaan doen, ik wist alleen niet wat. Ik pakte mijn kladblok erbij, en begon te tekenen, een jongen die moest huilen en een meisje dat hem trooste. Ik werkte hem verder uit, en het zag er uit als een echtemanga. Ik kleurde hem in met mijn markers. Ik schreef erbij. "I'm so Sorry." Het werd een kaartje en ik klapte hem open. Ik schreef er een verhaal in. "Het spijt me, ik ging te snel, ik begrijp het.. het spijt me echt, ik wou je niets aan doen ofzo. Ik vind het zo erg voor je, en ik wil dat het goed met je gaan, ik mis je.." Ik legde hem op zijn bed en hoopte dat hij hem ooit zou gaan lezen.
Ik schrik zachtjes wakker van het onweer, maar algauw krul ik me weer op in bed, mijn wangen voelde hard aan van de tranen, mijn borstkas deed pijn van het gevoel alsof mijn hart eruit werd gerukt. Ik hoor hoe de deur open gaat en Kimmiko aankomt lopen, zij ziet er plots ook niet meer zo vrolijk uit.. Ik haal diep en trillerig adem en verstop mijn hoofd in mijn kussen, ik voel hoe het matras iets draait, alsof iemand erop ging zitten, 'ik weet hoe je je voelt', zei Kimmiko, als antwoord snikte ik weer. Iemand aaide zachtjes over mijn haar.
Toen ging de deur weer open, 'hey', klonk een bekende stem.
'Hey..' Uiteindelijk had ik toch de moed gevonden om weer naar Sakura toe te gaan. Ze keek op met haar bloeddoorlopen ogen en een verwarde uitdrukking nam plaats op haar gezicht. Ze draaide zich om en ging rechtop op haar bed zitten. Ik liep naar haar toe en ging naast haar zitten. Een druppel drupte vanaf mijn haar op mijn broek. Het was nog steeds niet droog geworden. Sakura haalde haar neus op en veegde een traan van haar gezicht af. 'Niet huilen..' Was het enige dat ik kon uitbrengen. 'Het komt allemaal goed.' Diep van binnen wist ik dat dat waarschijnlijk niet zo zou zijn vanwege Kimmiko die vond dat ik Sakura van haar afpakte. Kimmiko zat op het bed naast dat van Sakura en kreeg mij inmiddels in de gaten. In plaats van de gemene blik die ze me normaal gesproken toewierp, kreeg ik iets wat verdacht veel op een glimlach leek.
Ik lag op mijn bed en staarde naar het plafond. Vaag op de achtergrond speelde mijn muziek. De rest van de ochtend had ik Hotaru getroost. Iets in mij zei dat ik dat moest doen. Maar toen iedereen naar de woonkamer was gestuurd door de huisbaas, ben ik naar de jongensslaapzaal gelopen en heb de rest van de dag hier rondgebracht. Ik draaide me op mijn zij. Ik dacht aan Hotaru. Het vreemde gevoel schoot door mijn buik. Dat deed het iedere keer als ik aan haar dacht. En om een bepaalde reden, hield ik van dat gevoel.
Ik lag onder de warme dekens in bed. Het getik van de regen was rustgevend, maar ik kwam niet in slaap. Ik ging rechtop zitten en keek naar de bedden van Hotaru en Rini. Ze sliepen allebei. Ik stapte uit bed, schoof in mijn sloffen, en liep naar de woonkamer. Onderweg zag ik Shino, Kimmiko en Sakura.
´Heey....´ Zei ik voorzichtig. Sakura glimlachte naar me. Ik liep door naar de woonkamer en plofte neer op de bank. De kamer werd verlicht door een donderslag. Ik haalde diep adem en dacht na. Ik voelde me helemaal niet meer veilig hier, ik wil weg, maar ik kan nergens naar toe. Na een tijdje sta ik zonder na te denken op en loop naar buiten en ga zitten op het bankje onder het afdakje. Het gedruppel werkte echt kalmerend. Ik had zin in iets....
Met wat gekreun werd ik wakker. De meeste meiden sliepen nog, waaronder Hotaru.
Miki's bed was akelig leeg. Zou ze..?
Nee. Miki niet. Ik schoot in mijn kleren en liep met snelle passen naar buiten, de straat uit. Ik wierp geen enkele blik op de tuin toen ik er voorbij liep. Ik haalde opgelucht adem.
>Rini Krimiean<
Shino was gisteravond weggegaan, we hadden niks tegen elkaar gezegd, we hadden elkaar alleen wat aangekeken.
Rusteloos draaide ik me om, was gisteravond een teken dat Shino en ik weer wat hadden? Nee, dat zeker niet.
Na nog een paar keer gedraaid te hebben sta ik op en trek een joggingsbroek en een shirtje aan en vertrek uit de meidenzaal. Waarnaartoe? Naar Shino.
Na de jongenszaal gevonden te hebben sta ik twijfelend voor de deur. Ik schrik als de deur plots open gaat.
Chiyo was nog steeds niet thuisgekomen, en ik maakte me zorgen, heel erg zorgen. Ik pakte mijn mobieltje en belde het nummer van Chiyo, na 5 keer overgaan nam er iemand op. "Met Chiyo.." Klonk hij. "Euhm, waarom ben je niet thuis? Ik maakte me zorgen." Stamelde ik. "Oh fuck, ik ben op een bankje inslaap gevallen, ik loop nu naar huis." Hij hing op, ik had geen zin in Harajuku, daar was ik niet voor in de stemming, ik wachte maar op Chiyo.
Ik had haar verteld dat ik per ongeluk in slaap was gevallen op een bankje. Niets was minder waar; ik had de hele nacht door de straten gewandeld. Ik had tegen afvalbakken geschopt, en tegen bomen getrapt. Alles probeerde ik om mijn frustratie weg te krijgen. Nu was ik alleen nog maar heel erg moe. Ik sjokte terug naar het huis. Toen ik aankwam omhelsde Kimmiko me.
"Gelukkig ben je terug! Ik was zo bezorgd!"
"Ik wil slapen, sorry," mompelde ik. Kimmiko liet me los en ik liep naar bed. Daar lag een kaart. Een prachtige tekening op de voorkant, en een excuus aan de binnenkant. Ik wilde opstaan om Kimmiko te vertellen dat alles goed was, maar voordat ik kon opstaan was ik al in slaap gevallen.
Er was vannacht weer veel gebeurd en zoals gewoonlijk had ik weer niets gemerkt. Ik bleef liever slapen, lezen of nadenken tot diep in de nacht. De sensatie zocht ik liever niet op, dat liet ik aan de andere meiden over..
Ik deed de deur open en tot mijn verbazing stond Sakura voor de deur. Ze stond een beetje verlegen in de deuropening en ik bekeek haar van top tot teen. 'Kom je voor Shino?' Vroeg ik. Ze knikte verlegen. 'Als je hem nog depressiever wilt maken moet je vooral binnenkomen.' Antwoordde ik bot. Sakura wendde haar hoofd af en achter haar klonk een een vrolijke kreet. 'Satooo!' Shinju duwde Sakura aan de kant en vloog me om de hals. 'Ik heb je zooooo gemist!' Ik knuffelde Shinju terug en langzaam schuifelde Sakura naar achter, richting haar eigen slaapzaal.
Chiyo sliep nu, en ik had niets te doen, wat nou als hij boven op mijn kaartje was gaan zitten? Het was nu al 3 uur geleden, zou ik hem wakker maken? Langzaam sloop ik naar de jongenskamer en klopte op de deur, ik zag Sakura net weglopen. Chiyo opent de deur. "Oh je bent al wakker." Zeg ik. Chiyo knikt, hij ziet er niet beter uit. "Ik heb de boodschappen gister gedaan, en heb ijs mee genomen, daar ben je wel aan toe." Lach ik. Ik loop mee met Chiyo naar de keuken en zet de bak ijs voor zijn neus. "Eetse." Lach ik. "Eet mee, dit krijg ik nooit alleen op.." Zei Chiyo levenloos. Ik pate een extra lepel. "Oké dan." Giechelde ik.
Ik werd laat wakker vandaag, buiten nog wel. Ik was op het bankje in slaap gevallen. Ik wreef in mijn ogen en liep naar binnen, rechtstreeks naar de douches. Toen ik klaar was liep ik naar de woonkamer en deed de tv aan. Het nieuws was op.
''..En bedankt voor het verslag Henk. En dan nu: een 2e moord in korte tijd in Harajuku...'' Snel drukte ik de tv weer uit. Ik móest met iemand praten, of iets doen. Ik pakte mijn jas en ging naar buiten. Het was nog vochtig van vannacht. Ik liep door de plassen. Plotseling voel ik een hand op mijn schouder.
'Wat doe jij hier?' vroeg ik verbaasd aan Miki. Ik was niet slim bezig, maar voor het zelfde geld
zag Miki míj. En dat zou raarder zijn, iemand die je kent niet begroeten op straat..
>Rini Krimiean<
-