"Hector is dood." Fluisterde ik. Ik drukte Ayme dichter tegen me aan. Ik Kuste Ayme. Toen ik haar weer losliet stonden er tranen in onze ogen. "Ik ben blij dat je weer je oude zelf bent." Zei Ayme. "ik ook." Hakkelde ik.
Ik werd wakker, en keek naar mijn buik waarin geschoten werd. Er lag een plas bloed om me heen. RIchard die was er ook niet, ik was volledig alleen! Maar ik was niet meer bij de schip, maar in een of andere hut. Ik kreeg kramp. Wat was er nu met mijn kinderen? Waren ze dood? Of hebben ze het overleefd? Vreemdgenoeg was er een doek om mijn buik heen gewikkeld. Waarom was ik hier?
Ik leg langzaam een bibberende hand op Cwen's schouder. "Rustig maar. Ik wist al gelijk toen ik Hector zag, dat hij iets in zijn schild wilde voeren. Hij was slecht, Cwen." zeg ik kalmerend. "Ja...ik weet..." zegt Cwen snikkend. Ik ben blij dat ze weer de oude is. Ze begint me te zoenen.
Ik dacht dat ze me niet hadden gehoord maar dat was niet zo. Lia had geen zin om er op in te gaan.
" Nou ja dan ga ik maar weer eens" zei ik een beetje afwezig, ik had echt zin in een wiskytje.
"Hij was vroeger altijd aardig en lief. Wat is er misgegaan." Vroeg ik na een lange kus.
"Ik weet het ook niet Cwen." Ayme stond op. Ik stond ook op. Ik liep richting Ayme. Ze liep achteruit. Ze liep tegen de muur aan. Ik zette mijn handen naast haar neer tegen de muur.
"Cwen..." Zei Ayme. Ik leunde voorover en Kuste Ayme.
Ik rende naar Cwen toe en zei: "Cwen wat doen we met het vijandelijke schip? Houden mischien dat is wel een mooie buit dan". Ik voelde me zelf erg trots omdat ik hun schip gekaapt had alleen.
Er kwam een man naar binnen. Een lange man met donkerblond haar, wat bijna bruin was.
"Gaat het?" vroeg de man. Ik schudde mijn hoofd. Ik was niet van plan om te gaan praten, dus hield ik mijn mond dicht.
Haar lippen raakten de mijne weer. Eindelijk weer dat vertrouwde gevoel. Maar is dit wel juist? Zullen de andere piraten niet raar opkijken? Geen zorgen Ayme, Cwen heeft alles onder controle. Alles zal goed gaan. Echt waar. Cwen duwt me op het bed.
Vele mensen stonden rond lijken om het dek, maar niemand huilde, zo was het bij ons piraten.
Er waren dan veel vijandelijke mannen gestorven maar ook piraten van ons ...
Ik ging naar de bar en zette me op een kist, nam een flesje rum en nam een grote slok
Wat deed dat eens goed ...
Darnell kwam heel hard binnenrennen. Hij vroeg wat we met het schip van Hector zouden doen.
"DUMP HET LAAT HET ZINKEN DOE ER IETS MEE IK WIL HET NOOIT MEER ZIEN!" Schreeuwde ik geschokt. Darnell liep snel weg. Ik draaide me naar Ayme en plantte mijn armen weer op de muur. Naast Ayme. ik kuste haar weer. Ik duwde Ayme op het bed.
De man had een kopje thee voor mij, maar ik dronk het niet op ondanks mijn dorst.
Straks was het vergiftigt? Wat moest ik dan in vredesnaam doen? Ik kon nu niet zo makkelijk weg gaan, met mijn buik. En die man had mij of gered, of hij had mij bijna dood geschoten. Ik hoorde voetstappen buiten. Ik hoop dat het Richard is...
Onderweg naar de bar kwam ik Lucas tegen. "hai,dat was een heftig gevecht he? ga je ook naar de bar?" vroeg ik aan hem. "O hoi! Oke dat lijkt me een goed idee!" zei hij terug.
-emerild-
Laatst gewijzigd door ladyygaga77 op za 19 feb 2011, 18:04, 1 keer totaal gewijzigd.
"Uhm,...Cwen, wat is er?" vraag ik aan Cwen wanneer ze me op het bed duwt. "N-niks hoor." stamelt ze. Maar toch komt ze niet overeind. Wat wilt ze nou doen?
Ik laadde de goederen van het schip in en daarna stak ik het oude schip van Hector in brand
Ik dacht zelf: zodne het is een mooi schip maar ja orders zijn orders. Totdat ik dacht we missen iemand alleen ik wist niet wie ik kwam weer naar de kajuit, deze keer klopte ik wel aan. Ze deed niet open dus ik schreeuwde: "Volgens mij missen we iemand alleen ik weet niet wie. Ik ga iniedergeval op onderzoek uit".
Ik zocht in de slaapvertrekken de bar en allemaal andere plekken maar ik kon niemand vinden, maar we misten toch echt iemand!
Ik kus Ayme voorzichtig. Voorzichtig hou ik haar arm vast.
Met mijn andere hand hou ik haar haar vast. Er werd iets geschreeuwd maar dat negeerde ik.
Ik pielde met mijn vinger aan een van de knoopjes van Ayme's blouse.
De man was weg. Ik stond op en liep naar het schip toe. Onderweg struikelde ik nog een keer of zes.
Toen ik eenmaal bij het schip aankwam schrok ik. Waar was mijn ketting! Mijn ketting die ik van mijn overgroot oma had gekregen, die bijna alles voor me deed, ze was er nu jammergenoeg niet meer. Dat was nog alles wat ik aan haar over had. Zij steunde me altijd als ik me even niet goed voelde, of vreselijke dingen had meegemaakt.
Helaas, de slaap was niet voor eeuwig. Mijn hoofdpijn was gezakt, ik had alleen last van mijn neus, van mijn gebroken neus. Ik bal mijn vuisten. Diegene zal boeten!
Ik kom langzaam overeind, ik had zo''n dorst! Ik hoefde deze keer geen water, ik wou drank, drank en nog eens drank. Ik loop langzaam naar de bar, ik zie Lucas zitten, hij glimlacht even, maar ik heb niet de kracht om terug te lachen.
Ik haalde nog steeds raspent adem, mijn luchtwegen brandde. Ik pak een fles rum en zet hem gulzig aan mijn lippen, in 1 keer klok ik de inhoud naar binnen, veel beter!
Mijn ogen worden groot. Wat doet ze?!! Ze maakt mijn knoopjes los. Ik wil vragen waarom ze dat doet maar ze heeft haar lippen op de mijne. Ik ben verbaasd. Wat doet ze nou. Ik moet het weten!!
~Ayme
(Ff voor de duidelijkheid, Ayme weet bijna niks over...uhm, dat onderwerp. )
De piraat slaat zijn handen om onze monden.
"Genoeg gekletst, stil!"
Ik zie aan de blik van Lia dat ze bang is.
Ik heb haar verhaal nog niet gehoord en nu moeten we ineens stil zijn! Wat een schoft.
Zou ik hem een schop geven? Nee, te gevaarlijk.
Met tranen in onze ogen wachten wwe af welk lot er ons te wachten staat.