Mijn dood nee waarom ik nog zo jong maar ook dom.
Het deed pijn maar ik bleef rustig ik wist dat het telaat was het laatste wat ik wou zeggen was dag mooie wereld en mijn Liefe reisgenoten,maar het was telaat ik had pijn au au.opeens zag ik een rare kerel in een jurk en een poort waar ik André van duin zag en daar opoe van het schaap in mokum. we maakten een praatje ik zei mag ik daar rond spoken net zoals opoe die van de trap werd geflikker,neeee zij André en gooide mij de poort in wat is het hier mooi en ik was hier gelukkig.

Gisteravond kwam Nora ineens terug. En ze had nieuws, goed nieuws. Een neergestort vliegtuig en nog een hele voedsel voorraad. De helft daarvan mag dan wel bedorven zijn maar we kunnen in ieder geval weer een paar dagen vooruit.

Ik ben een van de laatsten die wakker word. Ik heb heel erg goed geslapen tot mijn verbazing. Het gene dat me waller heeft gemaakt is mijn maag. Ik ga in rechtop in mijn hangmat zitten en kijk in mijn rugzak wat ik nog aan eten heb, een paar bessen en een banaan. Eerst eet ik de bessen op, ze smaken niet meer zo lekker als toen ik ze geplukt had. Daarna eet ik de banaan op. Met een volle maag besluit ik om een wandeling te maken.
'Waar ga jij naar toe?' vraagt iemand.

- Anne Felix

* wie wil er mee ?

Bijna iedereen was blijkbaar meegegaan op een kleine expeditie naar een vliegtuig toe.

Ik in ieder geval niet, want ik was vroeg in slaap gevallen.
Ze waren gisteravond al teruggekomen. Een meisje staat plotseling op en ik vraag:
'Waar ga jij naar toe?'
'Oh, gewoon een wandelingetje. Niets bijzonders'
'Vind je het goed als ik meeloop?'
Plotseling voel ik me namelijk niet moe meer, maar opgewekt.
'Oh, ja hoor. Welke kant zullen we op gaan?'

*Flynn McKinney*

We hadden vannacht een heleboel eten meegenomem van het vliegtuig terug naar het kamp. Wat alleen niemand had gezien was dat ik wat eten in mijn rugzak had gestopt. Ik was bang dat Jill iedereen tegen mij op zou zetten en ik er alleen voor zou staan. Dan kon ik dat beetje eten wel gebruiken.
Ik besloot voor vandaag Jill maar te mijden en gewoon een gezellige tijd met Alex te hebben.

- Nora Grece -

Bijna iedereen was weg, waarheen? Ik moest in slaap zijn gevallen. Maar gelukkig kwamen er al gauw weer mensen aan. Ik keek stomverbaasd toen ik zag wat ze mee hadden, ETEN! Ik stond op en liep op hun toe, het was gedaan met het afzonderen. Vroeg of laat had ik toch mensen nodig om te overleven en alleen is ook maar alleen. 'moet ik komen helpen met dragen?' vroeg ik verlegen.

~Taylor Lawson

Ik had verschrikkelijk honger en ik snapte niet waar iedereen het eten vandaan heeft gehaald. Ik zucht geïriteerd en sta op. Ik ga eten zoeken, besloot ik. Al had ik geen flauw idee welke richting ik op moes en of het veilig was. Zwijgend loop ik maar wat rond, als ik het voor elkaar krijg om te struikelen over een wortel van een dikke boom. Ik vloek en sta weer op.
Ik had echt niks gevonden en dat struikelen schoot ook niks op. Ik stond stil en wilde me omdraaien en terug lopen.
"Shit, ik ben toch niet de weg vergeten", zeg ik geschrokken.
Ik loop terug en dat lopen veranderd in rennen, maar het levert niks op. Lekker zeg, verdwaald in de junle! Gelukkig had ik mijn rugzak nog bij met nog een halve fles water.
Ik plof neer op de grond en leg mijn rugzak naast me neer.

~Jody Fox

Flynn en ik lopen al een tijdje door de jungle, geen idee waar naar toe. 'Wacht even', zeg ik tegen Flynn terwijl ik mijn bidon uit mijn rugzak haal. We lopen langs een klein riviertje. Ik kniel naast het water en vul de bidon. 'Goed idee, eventjes pauze', zegt hij en gaat naast me zitten. 'Wil je ook wat?', vraag ik als de bidon gevuld is. Hij knikt en neemt de bidon van me aan 'dankje'. 'Denk jij dat de dood van de gids en van die jongen iets met elkaar te maken hebben?', vraag ik voorzichtig. Ik weet niet goed waar we het over moeten hebben, ik ken hem nauwelijks.

- Anne Felix

Zoals bijna elke man heb ik wel eens een schoonheidsslaapje nodig. Dus dat had ik ook gedaan, maar ik ben er niet mooier op geworden. Mijn haar zit gewoon niet goed en ik krijg ook last van die stomme baard. Ik ben benieuwd of iemand een mes bij zich heeft waarmee ik mijn baard kan afscheren, zoals we vroeger altijd deden. Ik keek zo even rond, maar zag niemand met een mes. Baal moment, hopelijk zie ik dadelijk iemand met een mes. Mijn maag knorde en kreeg dus wel trek in wat eten. Sommige hadden ergens voedsel gevonden, en niet z'n klein beetje ook. Wel jammer dat we hier niet z'n last hadden van de dieren, dan konden we gaan jagen. Gelukkig is er nog niemand op het idee gekomen om Dexter op te eten. Ik besloot om maar eens naar Jody toe te gaan, misschien is het wel slim om over onze relatie te praten. Ik heb daar eigenlijk geen zin in, maar het moet. Ik tikte een aantal mensen op hun schouders om te vragen waar Jody was, niemand wist het. ''Waar is Jody in Godsnaam?''

Jarry Sherman

"Waar is Jody in Godsnaam?", hoor ik Jarry roepen, lichtelijk in paniek. Ze zal toch niet de volgende zijn?
"Jarry, heb je hulp nodig?", vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me bedenkelijk aan en knikt dan.
"Ja, ik ben Jody kwijt. Heb jij haar gezien? Ik heb haar al even niet meer gesproken."
"Nee, sorry. Maar ik kan je helpen zoeken," bied ik aan. Opnieuw knikt hij. "Wacht even, dan trek ik mijn schoenen aan," al hinkelend volg ik Jarry. Hij loopt niet zo snel, dus kan ik mijn schoenen nog wel aantrekken terwijl we voort bewegen. Het moet er stom uit hebben gezien, want een aantal mensen keken me lachend aan.

"Gaan we gewoon keihard roepen?", stel ik voor.
"Het lijkt me beter als jij dat doet. Mijn stem is de oude niet meer.."
"JODY! JOOOOOODY! WAAR ZIT JE? JOOOODY!"

- Helen Clarkson.

Het meisje en ik lopen steeds dieper de begroeide jungle in. Na een tijdje stoppen we voor een korte pauze, ze vult haar bidon bij een beekje en ze vraagt of ik ook wat wil. Dankbaar neem ik het water aan.
Plotseling vraagt ze:'Denk jij dat de dood van de gids en van die jongen iets met elkaar te maken hebben?'
'Ik weet het niet. Eigenlijk hoop ik nog steeds dat dat bloed dat ze hebben gevonden gewoon bessensap was, en dat die Dexter zich ergens verstopt. Maar ik denk van niet.'
Ze knikte begrijpend.
Toen zei ik: 'zal ik ook mijn flessen vullen? Dan hebben we nog wat voor onderweg'
Ze knikte, en we vulden mijn twee flessen en haar bidon opnieuw.
'Wat is je naam eigenlijk?' Vroeg ik.
'Anne' antwoordde ze.
'Anne, uit welke richting kwamen we ook al weer?'
Ze kijkt me met grote ogen aan.
'We liepen met de stroming mee, toch? Of tegen?'
Ik wist het zelf ook niet meer.
'Zijn we ver de jungle in gelopen? Zouden ze ons kunnen horen?' Vroeg ik.

*Flynn McKinney*

Urgh, waar was iedereen toch? Ik leek hier wel in mijn eentje te zitten. Jarry en Flynn waren weg, en ook Helen zag ik nergens. Gelukkig zag ik Jills haar bovenuit de bosjes steken. 'Jill! Jill! Ik moet je spreken!' En ik zag iemand omkijken. Het was helemaal niet het haar van Jill. Ik draaide me met een rode kop om. Toen zag ik Jill wel, denk ik. Ik liep op haar af en ze draaide zich om. Het was Jill gelukkig wel. Ik sloeg een diepe zucht van opluchting. 'Waarom zucht je zo diep?' vroeg Jill. 'Oh, niks laat maar.' Antwoordde ik, het was te genant! 'Uhm, Jill. Je moet me echt helpen met het koppelen. Ik kan er niet meer tegen...'

'Het was toch met de stroming mee? Of tegen?', ik weet het niet meer. We zijn verdwaald. Ik ga op de grond zitten en begin mij tas te doorzoeken. 'Waar is het nou?', zeg ik een beetje geïrriteerd. 'Wat zoek je?', vraagt flynn die me vragend aan kijkt. 'Ik zoek mijn kompas', zeg ik. 'Weet je dan welke kant we op moeten?' vraagt hij. 'Aha!', zeg ik terwijl ik het kompas bekijk. 'Nee, ik weet niet welke kant we op moeten, maar dan verzinnen we er gewoon een', zeg ik. 'Zullen we het zuiden proberen?', stel ik voor. Hij knikt. We gaan naar het zuiden.

- Anne Felix

Ik zat alweer de halve dag in m'n hangmat. Waah.
Dit was ik zat, dus ik begon rond te lopen. Opeens hoorde ik een stem.
'Uhm, Jill. Je moet me echt helpen met het koppelen. Ik kan er niet meer tegen!' ik draaide me om, maar de stem bleek van een man te komen. Hij was aan het praten met die Jill. Koppelen? Interesting! Ik liep op ze af.
Terwijl ik probeerde mijn gegiechel in te houden, vroeg ik 'Koppelen? Bwahaha.'

~Katy

'Je moet me echt helpen met koppelen. Ik kan er niet meer tegen!' zei Jill tegen me. Opeens stapte Katy op ons af. Als ik iemand te aanwezig en irritant vond was zij het wel.. 'Koppelen! Bwahahaha.' 'Zeg, wat denk jij wel niet?' vroeg ik haar. 'Dit is een privégesprek, hoor.' Ze werd rood en liep weg, maar bleef giechelen. 'Gelukkig heb je Flynns naam niet gezegd,' zei ik tegen Darryl. 'Ik help je, maar ik heb zelf zo ook mijn eigen liefdesleven te redden,' zei ik en mijn ogen zochten naar Brad. 'En.. en ik moet nog wat rechtzetten. Zoek jij Flynn vast op, dan loop ik straks even naar hem toe, ok? Ik ben zo terug.'

Ik zocht Nora en zag haar uiteindelijk tegen een boom zitten met Alex. Ze leek gehuild te hebben en toen ze me aan zag komen lopen leek het wel alsof ze een spook zag. 'Mag ik misschien..' 'Tuurlijk, tuurlijk, ga zitten,' zei ze bang. Ik ging zitten en nam een diepe zucht. 'Nora.. het spijt me. Ik had je nooit mogen beschuldigen van moord, maar ik ben zo bang, zo bang dat de moordenaar zich onder ons bevindt en het is zo lastig om mensen te vertrouwen hier. Kun je me vergeven?'

- Jill Banks -

Anne begint plotseling in haar tas te rommelen.
'Wat zoek je?' Vraag ik?
Ze zoekt haar kompas. We besluiten naar het zuiden te gaan.
Maar de jungle word steeds dichter begroeid en ik betwijfel of we goed zitten.
"Ehm... Anne, volgens mij gaan we verkeerd'

*Flynn Mckinney*

Ik was heel gezellig met Alex aan het kletsen. Ik voelde soms zelfs een soort kriebel in mijn buik. Waren dat vlinders? Op dat moment kwam Jill aanlopen. Ze wilde bij ons komen zitten. Ik zei maar snel dat ze dat mocht omdat ik bang was dat ze weer naar me zou schreeuwen. Mijn hart klopte in mijn keel toen ze om vergiffenis vroeg. Lang staarde ik haar aan. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest.
'Voor deze keer wel... Denk ik,' zei ik twijfelend. 'Ik ben ook heel bang. Wij allemaal. Maar val alsjeblieft niet nog eens zo naar mij uit, want dat maakte mij echt bang,' vervolgde ik. Jill knikte.
'We're good?' vroeg ik terwijl ik mijn hand naar de vrouw uitstak.

- Nora Grece -

'Ehm... Anne, volgens mij gaan we verkeerd', zegt Flynn. Ik hoor is zijn stem dat hij bang is. Ik voel me eerlik gezegt ook niet bepaald veilig. 'Ik denk dat je gelijk hebt..', zeg ik. We staan stil. We zijn verdwaald in de jungle, met zn tweeën. Het begint al te schemeren. 'Ik ben bang dat we deze nacht niet in het kamp zullen doorbrengen..', zeg ik. Ik kijk naar Flynn. Ik voel een schuldgevoel opkomen, door mij zijn we de verkeerde kant op gegaan. 'Sorry, Flynn. Door mij zitten we zo ver in de jungle, weg van de groep', mijn ogen worden waterig. Ik wil nu niet gaan huilen. 'Het geeft niet, ik wilde met je mee', zegt hij en legt zijn hand op mijn schouder in een poging mij te troosten. 'We zullen dan maar een slaapplek moeten zoeken voor vannacht. Morgen gaan we de andere kant op', stelt hij voor. Ik knik.

- Anne Felix

Vanuit de verte staarde ik naar Jill. Het is een leuk aardig meisje, maar vond ik haar ook echt leuk? Telkens dacht ik aan haar, maar had haar vandaag de hele dag nog niet gesproken. Zou ze mij leuk vinden? Ach, wat maakt het uit. Het kan toch nooit iets worden, want ik ben nou eenmaal een crimineel. Ik heb mijn leven verpruts. Nu moet ik boeten voor mijn daden en mijn welverdiende straf uitzitten. Maar ik durf het niet, ik wil niet naar de gevangenis. Maar moet ik dit dan mijn hele leven geheim houden? Mijn hele leven proberen te ontvluchten voor de politie? Een eenzaam leven lijden? "Dat wil je toch ook niet Brad", zei ik zachtjes tegen mezelf.

- Brad Lane -

De hele dag zat ik een beetje lonely op een boomstam. Soms begon ik te huilen en daarna sloeg ik mezelf om me weer bij verstand te brengen en om ideeën te bedenken hoe we hieruit komen en hoe ik de moordenaars kan vermijden. Ik zat na te denken over mijn liefdesleven en over mijn vriendin. Ik mistte haar zo erg. Maar zij is net zo als de reisleider dood. ''Liefde doet pijn'', zei ik tegen mezelf. ''Misschien wordt ik nog verliefd op iemand uit deze groep, wat eigenlijk best wel ra...'', zei ik tot iemand aan kwam lopen en me onderbrak. Maar wie was het?....

~Zane Robbins~

Ik keek Jill erg minachtend aan toen ze haar excuses aanbood, toen Nora ze accepteerde ging ik even met Jill zelf praten. "Jill, ik wil je één ding zeggen. Als jij nog één keer zo tegen Nora doet terwijl ze niks verkeerd heeft gedaan, dan heb je ruzie met mij. Ze was echt verschrikkelijk geschrokken en helemaal van slag af, hopelijk doe je zoiets niet nog een keer." zei ik. Ze knikte, ik hoop dat het nu duidelijk is. "Nora, alles is opgelost" fluisterde ik haar toe. "Ik zal je altijd beschermen." zei ik.

- Alex