'Das klote', prevelde ik en klopte wat onhandig op de rug van Cindy. 'Kom', zeg ik en neem haar mee aan har hand naar het café. Daar bestel ik wat water voor Cindy en zet haar neer op een stoel, ik pak een andere stoel en ga tegenover haar zitten. 'Sshhjj', zeg ik en klop op Cindy's knie. De ober komt het water brengen en ik schuif het naar Cindy toe. 'Drink maar', zeg ik knikkend. 'Daar wordt je misschien wat rustiger van'.
Cindy oogt wat rustiger, behalve haar ademhaling, die hortend en stortend klinkt. 'Probeer wat dieper adem te halen, misschien word je er rustiger van', adviseer ik haar.

~°Suzy Bradley°~

'Edward' schreeuwt ANouk uit de badkamer, ik loop de badkamer in en ik krijg meteen natte voeten. ANouk wijst naar de spiegel en ik zie dead is youre future. ik zie zwart ik val flauw.

-Edward

René was niet in zijn kamer geweest toen ik op de deur geklopt had. Ik wilde hem niet achtervolgen en al helemaal niet opvallen dus ben ik maar gaan slapen. En vanochtend heb ik weer lekker uitgeslapen en wat rond gelopen op het schip. Ik heb zelfs tijdelijk geprobeerd me als een gast te gedragen en heb met een zonnebril op mensen bekeken vanaf één van de terrassen.

"Dennis?", vraag ik voorzichtig. Hij ziet er geconcentreerd uit terwijl hij worteltjes in stukjes snijdt.
"Ja, Helen?", zegt hij zonder op te kijken.
"Zou ik ook eens in de bediening kunnen helpen?" Ik wordt nu al gek van dat stilzitten en niks doen. Ik probeerde het te doen om niet aan al deze ellende te denken, maar het lijkt niet te werken.
"Kun je dat, Helen?"
"Ja, Dennis. Ik heb ook op de hotelschool gezeten hoor. Ik werd alleen gespecialiseerd in de kapitein bedienen, omdat jullie die nodig hebben. Maar ik kan het", verzeker ik hem.
"Oké, breng deze bestelling maar naar tafel 9", zegt Jessica die mee geluisterd heeft en een aantal borden in mijn handen drukt. "Roomservice werkt niet meer, doordat er geen telefoon is."
"WAT?", roep ik, gevolgd door het geluid van borden die breken op de marmeren vloer.

~Helen Wane.

'Het is maar een getal..' prevelde ik. Ik slikte de opmerkinDie g die ik wou maken, maar in.
'Mensen bekennen nooit. Dus waarom zou ik moeten weten dat je de waarheid spreekt? Wie zegt überhaupt dat je wel Amy Sourcy bent?' ik schudde mijn hoofd, verslagen om de onnozelheid van deze vrouw.
-Berntje

Edward staat bijna meteen in de badkamer. Hij kijkt naar zijn voeten die ook nat worden. Zonder iets te zeggen wijs ik naar de spiegel. Hij volgt mijn vinger en valt flauw. Wat moet ik nu doen? Ik pak Edward beet bij zijn armen en sleep hem naar zijn bed. Snel ren ik naar de gang. 'Help! Kan iemand me helpen?!', roep ik helemaal in shock. 'Wat is er aan de hand?!', vraagt iemand. Ik zie niet wie het is maar dat boeit me op dit moment ook niet.
'Mijn vriend is flauwgevallen, de kamer is over hoop gehaald.. en... bloed..', meer weet ik er niet uit te brengen. 'Rustig maar, laat maar zien waar het is', zegt de onbekende behulpzame persoon.

- Anouk Mooij
Wie?

Ik liep door de gang totdat ik iemand om hulp hoorde roepen.
'wat is er aan de hand?!' vroeg ik tegen de vrouw met rood lang haar.
De vrouw was in shock en ik voelde dat er iets goeds mis was.
''Mijn vriend is flauwgevallen, de kamer is over hoop gehaald.. en bloed..'
Ik probeerde ze te kalmeren en liep naar de kamer, waar haar vriend was flauwgevallen. Alles was overhoop gegooid, de vloer was nat en op de spiegel stond "dead is your future"

~Dick Walcom

Er waren meerdere kamers overhoop gehaald. Sommigen waren zelfs bedreigd, waaronder die vrouw met dat rode haar, Anouk. Ik had uit mijn kamer de belangrijkste spullen gehaald, ik wou de rest nog niet opruimen. Zuchtend riep ik een schoonmaakster en vroeg of ze een stoffer en blik, een bezem en een stofzuiger kon halen. De vrouw knikte en liep gehaast weg. Wat een vreselijke cruise is dit, ik ben helemaal alleen en alles gaat fout. Voor ik het weet ben ik misschien wel dood....

Kaylee Bratt

"Sorry, het spijt me", zeg ik nog steeds geschrokken. Van de schrik dat er geen verbinding meer is heb ik de borden laten vallen.
"Helen, wat doe je? Je kunt toch niet zomaar dat eten laten vallen?!", roept Dennis verontwaardigd maar kijkt me niet aan. Hij is te druk met zijn karbonade.
"Ik zei toch dat het me spijt, ik ruim het al op."
"Wacht maar, Helen. Ik ruim het wel op, ga jij het maar aan de klanten vertellen", zegt Jessica en voor ik haar kan tegenspreken is ze al de schoonmaak spullen aan het halen. Ik zucht en veeg met mijn voet wat scherven bij elkaar.
"Ga naar die mensen toe, Helen!", roept Dennis. Ik snel de deur uit naar het restaurant.

Ik kijk op de plattegrond bij de deur, met een overzicht van alle tafels. Tafel 9 is helemaal achteraan. Ik baan me een weg tussen alle lachende en drinkende mensen door. En waar ik al voor vreesde is werkelijkheid. Aan tafel 9 is René. Ik geef hem een scheve glimlach en kom naast hem staan.
"Excuseer mij, er is wat fout gegaan in de keuken. Uw maaltijd zal later geserveerd worden. Als vergoeding zal U deze gratis van ons aangeboden krijgen", zeg ik op uit mijn studententijd. Dat ik dat nog weet. "Ik moet je vanavond spreken", fluister ik er achteraan.

~Helen Wane.

'Dit is heftig zeg', zegt de man. Ik loop terug naar Edward die nog steeds bewusteloos naast zijn bed ligt.
'Hij moet hier weg', zeg ik tegen die man. 'Ik help je wel, wat is je kamernummer?', vraagt hij.
'413', antwoord ik en samen dragen we Edward naar mijn kamer. We legen hem op mijn bed neer. 'Ehm.. wil je wat drinken?', vraag ik terwijl ik met mijn hand door mijn haar ga.

- Anouk Mooij

(droom) *Daar lag ik dan. Op de grond. het water stroomde langs mijn benen. Ik hoorde geklop. Ik sta op en ga naar de deur. Mijn rug nog steeds nat. Voor de deur staat een engerd. Zijn gezicht is gewikkeld in een zwarte sjaal en hij draagt zwarte kleren. Opeens pakt hij een knuppel van achter zijn en slaat mij op mijn hoofd. Ik hoor hem 413 zeggen en ik word gedragen. Ik plots op een bed. Volgens mij heeft hij handlangers want hij biedt iemand te drinken aan. Dan val ik weer in slaap.*

Ik wist echt niet meer wat ik met deze vent aanmoest. 'Jeetje, er is geen reden om me voor te doen als iemand anders, en ook niet om je te vergifitigen of iets dergelijks.. Zullen we gewoon even iets gaan doen? Ik word niet goed van hier de hele tijd op deze kamer zitten..'

Amy~

'Wat dan? Me overhoop knallen?' antwoordde ik sarcastisch. Maar ze had wel gelijk, ook ik werd doodmoe van de hele tijd zitten op dezelfde plek. In dezelfde bende.
Dat niet bij deze vrouw hoorde.
-Bernard.

'Alsjeblieft..', zeg ik en geef een hete kop thee aan de man, waar ik nog steeds de naam niet van weet.
'Dick, dankjewel', vult hij me aan. 'Anouk', zeg ik. Het lijkt er even op dat Edward weer wakker word. Zijn ogen gaan half open. 'Edward?!', zeg ik enthousiast. En ze gaan helemaal dicht. 'Het komt wel goed met hem', zegt Dick en wrijft even met zijn hand over mijn been om me te troosten. 'Bedankt'.

- Anouk Mooij

(droom) *Ik lig hier nog steeds. Ik voel een adem dicht bij me komen. Ik voel een kus. IK doe mijn ogen open.* Ik doe mijn ogen open. Ik zie Anouk voor me. 'Hij is wakker' schreeuwt. Ik kijk haar duizelig aan, ik zie ook iemand anders zitten het is een man. 'Hallo jongen.' zegt hij ' Ik moet maar eens gaan' zegt hij vriendelijk en wenst ons succes. Als hij weg is vraag ik aan Anouk. 'Je bent flauwgevallen' zegt ze. En ik val weer in slaap. ik hoor anouk nog welterusten zeggen.

-Edward

Na nog een tijdje bedient te hebben had ik er wel weer genoeg van. René komt er vast zo aan. Ik zit in het café en ben van plan hem later mee te nemen naar.. Ja, naar waar? Naar privacy, dat sowieso. Hij moet weten dat er geen verbinding meer is en dat we een nieuwe kapitein nodig hebben. En, wat voor mij het belangrijkste is, ik wil eindelijk eens alleen zijn met hem. Sinds de tweede keer dat hij op de cruise was sloeg de vonk bij mij over, maar omdat hij nooit langer dan twee weken op de cruise mee vaarde, kreeg ik niet de kans mijn liefde voor hem toe te geven. Misschien zou ik dat vanavond doen.

~ Helen Wane.

Terwijl ik fris gedouchet mijn kamer uitliep fluitte ik. Ik was vrolijk. Het plan van de avond was een biertje doen in het café en dan zag ik wel verder. Ik liep de trap op naar het dek, liep via het dek naar het restaurant en daardoor naar het café. Ik liep richting de bar todat ik Helen zag zitten.
Ik zwaaide naar haar en liep naar haar toe.

René Smith.

Weer gaan zijn ogen open. 'Hij is wakker!', schreeuw ik. 'Hallo jongen', zegt Dick tegen Edward. 'Ik moet maar weer eens gaan', zegt hij vriendelijk en wenst ons succes. Ik bedank Dick nog even met een korte lach.
Ik leg Edward even uit hoe hij hier is gekomen en dat hij flauw is gevallen. Zijn ogen gaan langzaam weer dicht. 'Weltrusten', zeg ik tegen hem en kruip naast hem in bed. Ik ben ook wel toe aan slaap.


- Anouk Mooij

Ik werd zo moe van deze man. Hij kon alleen maar sarcastisch doen en me beschuldigen. 'Laten we iets gaan drinken bij de bar.' Ik had geen zin meer om met hem hier te zitten.

Amy~

Ik besluit om naar Helen toe te gaan, ik heb lang mijn bedenktijd gehad, ik moet haar, en de rest van de passagiers helpen, hoe dan ook! Maar waar zou ik haar moeten vinden, ik heb haar wel een paar keer zien lopen, maar niet op zo een moment dat ik haar aan zou spreken. Ik besluit naar de kajuit te gaan. Daar is niemand te vinden. Ik heb haar rond zien dwalen in het restaurant, dus daar kan ik ook een kijkje nemen. Ook hier is ze niet. Eva heeft twee vriendinnen gemaakt en ligt nu echt de hele dag in de spa, het is dat ik mezelf prima kan vermaken alleen, anders had ik dit nooit overleefd. Ik zak moedeloos op een bankje neer, ik wil naar huis. Ik moet bier, een lekker, ijs koud biertje. Ik sta op en loop richting het café.

- Dave Clarkson.

Na al die dagen stiekem doorbrengen in de reddingsboot, wil ik er ook wel eens uit. Ik wacht nog even tot de serveerster weg is, en spring met een lenige beweging de boot uit. Dat deed wel even pijn, met zo weinig beweging. Raar genoeg heeft niemand het gezien, iedereen kijkt een beetje over zee. En dat mag ook wel, als je langs zo'n mooi eiland vaart. Ik zag ze de laatste tijd alleen vanuit mijn bootje.
"Hoi!" zeg ik spontaan tegen een glimlachend meisje. Ik schrok er zelf van. "Oh, hoi. Ik heb je nog niet gezien op dit schip?"

-Marcel Swift-