Ik sjokte naar binnen, de trap op, gooide mijn tas op bed, liep naar beneden en de woonkamer in.
Ik ging aan tafel zitten en pakte mijn mobieltje. Toen ik voor me keek zag ik Rini pas.
'' What's up?'' Vroeg ik. Ze keek op van haar blaadje.
''Heej, waar was je gisteren?'' Antwoordde ze.
''Kan ik beter aan jou vragen.'' Ik lachte versuft.
''Miki! Rini!'' Hoorde ik opeens en keek opzij.
Hotaru liep naar ons toe.
Na een lange schooldag had ik mezelf op mijn bed neergekeild en was ik begonnen aan een dikke pil die we voor school moesten leren. Het was saai, maar gelukkig hoefde ik er niet veel voor te doen, en hoefde ik ook niet veel te onthouden.
Ik draaide een beetje heen en weer in mijn bed, tot er plotseling iemand naast me stond. Verbaasd keek ik op.
Ik keek Rini en Miki aan. 'Weet je, ik ben wat op mijn hoede door de moord en -' Ik vertelde hen over wat er gebeurd was met Takeshi. 'Zouden jullie een oogje op me willen houden als ik er ben? Just in case?'
Ze dachten beiden na.
- Hotaru Kiun
(je mag ook weigeren hoor, het is gewoon een beetje voor het verhaal )
Ik ijsbeerde over het voetbalveld. Het zweet brak me uit, zo zenuwachtig was ik. Hoe zou ze het opvangen? Zou ze me begrijpen, of zou ze gillend weg rennen? Misschien kwam ze wel helemaal niet. Ik zuchtte en ging zitten. Ik maakte mezelf alleen maar zenuwachtiger. Ze kwam en ze zou het begrijpen. Daar moest ik in blijven geloven, dan zou alles goed komen. Ik sloot mijn ogen en nam het hele gesprek nog een keer in mijn hoofd door.
'Gaat het wel?' Ik had gezien dat Kimmiko de badkamer invluchtte met tranen in haar ogen en legde een hand op haar schouder. 'Wat denk je zelf.' Antwoordde ze sarcastisch. 'Je bent verliefd op mijn beste vriendin, en ze gaat meer om met mijn eigen broer dan met mijzelf. Ja alles is oké.' Snauwde Kimmiko. Had Sakura het toch aan Kimmiko verteld? Oh, dat zal dan wel. Ik wist al vanaf het moment dat ik Sakura leuk begon te vinden dat als ik het ooit vertelde Kimmiko ontiegelijk kwaad zou worden. 'Ah, kom op zussie. Zo erg is het ook weer niet.' Probeerde ik haar op te vrolijken. Dat had ik beter niet kunnen zeggen want Kimmiko draaide zich om en ik zag dat haar ogen vuur spuwden.
Ik zat in het gras, net dicht genoeg bij het voetbalveld om Hotaru gerust te stellen.
Ik geloofde niet dat Takeshi haar wat aan zou doen, hij zou moeten weten dat Hotaru ons zou vragen..
Maar ja, misschien was hij wel van plan om haar te vermoorden en was hij gewoon niet slim..
>Rini Krimiean<
Ik stond op toen ik Hotaru aan zag komen lopen, maar ik zag ook Rini buiten lopen. Ergens was ik beledigd dat ze me niet vertrouwde, maar aan de andere kant begreep ik het ook wel.
'Dus. Wat wilde je vertellen?' vroeg ze.
'Kunnen we er even bij gaan zitten?' Ze knikten en we gingen in het gras zitten. Ik nam een diepe zucht.
'Er is een ding dat je zoiezo moet weten. Dit verhaal heb ik nog nooit aan iemand vertelt. Het is de reden dat ik zo afstandig ben en om niemand lijk te geven,' begon ik. Hotaru knikte en keek me aandachtig aan.
'Het zit dus zo. Ik heb een verschrikkelijke jeugd gehad. Ik leefde van dag tot dag, hopend dat er niks met me zou gebeuren en ik de volgende dag zou halen. Mijn ouders keken nooit naar me om, ze mishandelde me en alleen als ik geluk had mocht ik binnen slapen. Anders moest ik buiten in die gevaarlijke buurt slapen waar een moord de normaalste zaak van de wereld was. Toen ik bijna van mijn leven was ontnomen, ben ik weggelopen. Uiteindelijk ben ik hier aangekomen en sindsdien woon ik ook hier. Maar ik ben bang om mijn gevoelens naar andere mensen te uiten. Ik heb nooit geweten hoe het is om verliefd te zijn, om iemand leuk te vinden. En toen je zei dat je mij leuk vond, kreeg ik een raar gevoel. Het voelt goed, maar het is ook een vreemd gevoel. Eigenlijk hoopte ik dat jij me zou kunnen vertellen wat het is,' zei ik met een brok in mijn keel. 'Het zit hier.' Ik hield mijn hand op mijn hart. Bang keek ik haar aan. Ik hoopte vurig dat ze het zou begrijpen, maar ik kon het niet opmaken uit haar gezicht..
-- Takeshi Tako --
(Holy, dat is best een lang verhaal O.o)
Laatst gewijzigd door ixkilledxthexcookie op di 27 sep 2011, 21:28, 2 keer totaal gewijzigd.
Ik had ja gezegd tegen Hotaru, en zou op het voetbalveldje wachten met Rini, maar ik werd helaas vertraagd in de wc's. Ik liep Shinju tegen het lijf. Boos keek ik haar aan.
Ze wou beginnen met lopen zeuren over iets, maar ik kapte haar af.
''Niet nu Shinju, ik doe iets belangrijks.'' En ik liep langs haar, althans, dat probeerde ik.
''Nee, luister naar me!'' Zei ze opdringerig.
''Later! Ik moet nu écht weg!'' En ik rende naar het veldje.
Hijgend kwam ik aan en plofte neer naast Rini.
''Sorry dat ik er zo laat ben, Shinju.....''
Shino was Kimmiko achterna gegaan en was nog steeds niet terug..
Ik zucht en prop al mijn boeken terug in mijn tas en ga languit op het bed liggen, vanuit de badkamer komt wat geschreeuw, ik zucht diep en pak een pyjama uit de kast, bestaand uit een kort broekje en een shirtje. Vliegensvlug wissel ik van kleren, bang dat Shino opeens binnen stapt, daarna ga ik weer languit op het bed liggen. Het geschreeuw uit de badkamer leek wat te dimmen.
'Heb jij een sigaret voor me?' Ik stond naast Chiyo's bed. Hij keek een beetje teleurgesteld mij te zien, maar stond op en pakte het pakje van een plankje.
'Thanks.' Zei ik droog toen hij het aan me gaf. Het leek alsof hij iets wilde zeggen, maar uiteindelijk zei hij toch niets. Ik haalde een sigaret uit het pakje en stond een beetje ongemakkelijk naast hem.
'Euh, ciao.' Ik liep weg, maar zag dat hij me een beetje raar zat na te kijken.
Oke, het was misschien een beetje vreemd. Ik bedoel, opeens deze week praat ik tegen hem.
Eerder negeerde ik hem net als de rest.
Vandaag was ik wel naar school gegaan, maar niets ging echt goed, na drie keer naar de meisjes wc rennen ben ik naar huis gestuurd. Nu zat iedereen nog op school. Ik zat op de bank, en keek een beetje tv, pokémon was erop, en het was echt vernieuwd. Ik dacht aan toen, toen ik met Sakura op de bank naar pokémon keek, maar nu is het voorbij, en misschien wel voorgoed, door die (...)broer van me.
Nog even.. dan mocht ik weer naar huis. Balen, zeg. Ik wou nog helemaal niet naar huis, vanaf hier had ik perfect uitzicht op Taiki. 'Usagi!' hoorde ik ineens de lerares mijn naam noemen. 'Usagi, heb je me ook gehoord!' 'Euh.. ja.. ja, natuurlijk,' zei ik zachtjes en ik begon te blozen. Wat zou Taiki van me vinden? dacht ik. Laatst al liep ik tegen hem op bij de bus en liet ik alle boeken vallen, eerder moest hij me al eens opvangen toen ik struikelde en nu zat ik weer dom voor me uit te staren terwijl de lerares me stond te roepen. Hij zal me wel een kluns vinden. Een sukkel, een nul..
Ik zat op de bank in de woonkamer, naar muziek luisterend en nadenkend wat Takeshi gisteren tegen me gezegd had. Net nadat hij uit zijn woorden gekomen was riep iemand dat we naar binnen moesten en ik had sowieso niet begrepen wat hij zei, laat staan wat hij bedoelde. 'Ehm? Ik weet het niet? Misschien moet je het het maar eens aan iemand anders vragen?' was mijn nogal zwakke antwoord, waarna ik Takeshi verward achtergelaten had. Ik staarde naar de muur.
Ik stond te wachten tegen de muur waar we hadden afgesproken. Het was een nogal afgelegen plekje en dat was juist de bedoeling want Sakura had liever niet dat mensen het te weten kwamen. Nog niet in ieder geval. Kimmiko wist het al, maar voor dit hele gebeuren waren we als de beste maatjes en kon het haar niets schelen. Nu was ze enorm veranderd. Aan de ene kant snapte ik het ook wel weer, want ik had natuurlijk haar beste vriendin van haar afgenomen. Maar dat betekende toch niet dat ze Sakura niet meer als vriendin kon hebben? Sakura had gewoon met Kimmiko's broer, Shino. Hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik vond dat Kimmiko zich aanstelde. Vanaf nu zal ik net zo gaan reageren zoals ze zelf ook doet.
Verward had ik Hotaru nagekeken toen ze gewoon was weggelopen. Ik wist dat ik het haar nooit had moeten vertellen. En die fout zou ik nooit meer maken. Ik zou de komende paar jaar gewoon tegen niemand praten totdat ik er weer overheen ben. Ik heb niemand nodig. Ik kan het allemaal zelf wel. Ik pakte een sigaret uit mijn tas, het kon me even niks schelen als iemand het zag, mijn leven was toch al genoeg verkloot. Ik zette mijn muziek zo hard mogelijk en stak mijn sigaret aan. Ik kon het even allemaal niet meer hebben..
Ik liep een beetje door het tehuis. Ik trok mijn jas aan en liep de tuin in, het was als een prachtige japanse tuin ingericht, ik ging op de brug staan en dacht na. Sakura zag me niet meer staan.. Ik keek naar mezelf in het spiegelbeeld. "Ik.. ik ga weglopen, ik stel me niet aan ofzo, maar ik ga weglopen.. Ik kan mijn broer en Sakura niet meer in de ogen kijken." Ik rende naar binnen en pakte mijn pikachu rugzak, ik stopte er spullen in. Ik krabbelde snel op een briefje:"Ik ben weg, en zoek me niet, ik zoek naar een nieuw huis.." Snel liep ik naar de gang. En opende de deur. "Waar ga jij heen?" Vroeg iemand nieuwsgierig.
'Waar ga jij heen?' vroeg ik. 'Naar een winkelcentrum of zo? Lijkt me echt iets voor jou! Maar wacht, op dit tijdstip? Je bent toch geen...euh. Vergeet wat ik zojuist heb gezegd.'
Ik zei bijna iets ongepast en bloosde. Wat ben ik toch raar soms.
Toen ik uit school kwam begon ik gelijk met het huiswerk maken. Dit keer was het geschiedenis. Ik was altijd al geïntereseert in geschiedenis. Dat was altijd mijn leukste vak. Vooral de geschiedenis over Japan en Canada vond ik leuk. De andere leerlingen vonden het echt dood saai, maar ik ... ik niet. Toen ik mijn huiswerk af had liep ik naar de woonkamer, Daar zag ik Usagi helemaal alleen tv zitten te kijken. Ze keek naar me en schrok.
Shinju was me achterna gekomen en liet me niet met rust. Uiteindelijk was het dat ze een shirt van me wou lenen. De volgende dag was weer zo saai als wat. Ik strompelde door het huis. Ik dacht aan mijn oude vriendje. Hij had de mooiste ogen, je kon erin verdrinken....
Ik droomde weg bij hem. Ik kon niet bij hem blijven, hij was te veel betrokken bij de bende. Ik plofte op de bank neer. Ik dacht weer aan hem. Aan de goede dingen, maar ook aan de slechte dingen. Hij had zoveel tegen mij gelogen, en ik bleef maar bij hem. Totdat hij werd neergeschoten en ik hem nooit meer zag. Het teken voor mij om bij die bende weg te gaan. Ik liep naar buiten en stond tegen de muur.
Een traan rolde over mijn wang.
Ik zwerfde op straat, ik kocht drinken en eten, maar zoveel geld had ik niet meer, hoe kon ik snel aan geld komen, nee ik deed niet aan prostitutie en alhelemaal niet stelen, iemand moest me komen redden uit deze boel..
)
