Chloé had gelijk, wat het meisje betreft.
Chloé zei dat ze ging slapen, en evenlater sliep ze ook. Ik gaapte, de film was saai, "ik ga ook slapen", murmel ik, en ik wankelde naar mijn bed.
Ik ben pas net weg gezakt als mijn nachtmerrie begint.
Even later word ik hijgend en zwetend wakker. Die droom, hij was afgrijselijk, tranen liepen over mijn wangen van de angst, "nooit meer", hijg ik.
Ik zette mijn handen op mijn benen en hijgde rustig uit.
"Dat voelde goed." lachte ik toen. Ik keek naar mijn rode knokkels.
Zacht begon ik erop te zuigen. Voorzichtig wiegde ik heen en weer.
Ik zat met mijn hoofd heel ergens anders. Ik hing middenin een fijne roes.
"hmm." Mompelde ik. "Soph?" Vroeg Ray voorzichtig.
Hij zwaaide voor mijn ogen. "Hmm?" Vroeg ik verveeld.
"Gaat het?" Ray klonk bezorgt. "Hmm. Gaat wel." Grijnsde ik.
Ik liet mijn hand langs mijn zij vallen. Ik besefte ineens dat ik nog wel gewoon in mijn ondergoed stond.
"Hmmmm." Giechelde ik. Ray en Jerrel keken me aan alsof ik gek was.
"Hoi Jacob." roep ik vrolijk. "Hoef je niet?"
"Je hebt toch ook niet..."
"Misschien." giechel ik. Mijn verdrietige gevoel is alweer verdwenen.
"Jij ook al?! Wat is er toch aan de hand?"
Nu is het mijn beurt. "Waarom speelde Chloe in plaats van mij?"
"Omdat jij weg was."
"Ze kon wel erg goed spelen. Zoeken jullie soms een nieuw bandlid?"
"Av, waar heb je het over? Ze was gewoon even aan het spelen, meer niet."
"Oke." Toch voel ik me niet helemaal beter. Ze was wel een soort... deel van een eenheid. Alsof ze altijd al bij hen hoorde, ook al speelde ze niet zo super goed. Ze leken.. plezier te hebben.
"Ik ga even drank halen." zeg ik.
Avalon ging drank halen, Heath zei iets.
"Jij een trekje?"
"Nee gast, ik rook niet weet je nog." Zuchtte ik. Ik blowde soms mee, voor de lol. Maar een roker worden zat er niet in. Ik dacht na over Avalon, ze voelde zich beledigd door het voorval met Chloe.
"Wat vind jij van dit gedoe?" Vroeg ik aan Heath.
"Welk gedoe?" Antwoordde hij.
"Met Av en Chloe." Zei ik ongeduldig.
Ik zucht diep, en was eindelijk klaar met mijn huiswerk .Ik neem wat nagellak mee en loop voor misschien wel de honderdste keer naar de bibliotheek. Ik begin met mijn nagels, en als ik eenmaal bezig ben voel ik een hand op mijn schouder.
"Wat moet je?" zeg ik.
"Ik moet jou." antwoord de stem bot.
"Voor wat?" zeg ik met een heel klein beetje angst.
"Voor iets waar jij niks aan kan doen, ik kom morgen weer terug" zegt de stem.
Ik draai me snel om en begin te schoppen. Maar voor wat, als er niks is? Begin ik nu gek te worden?
Of houd iemand me nu voor de gek?
Ik rolde met mijn ogen, "begin jij ook al" Jacob glimlachte schaapachtig en zette zich ook tege het muurtje.
genietend van mijn hemels jointje nam ik opnieuw een trek "Ik vind dat hij gelijk heeft" lachte Avalon sarcastisch en proetse het uit. Verontwaardigd trok ik mijn wenkbrauwen op en blies plagerishc de rook ik Avs gezicht. Ze gaf me een duw en ik viel van het muurtje, slaagkte een kreun toen ik mijn sigaret in de plas zag liggen. "Net goed" lachte Jacob en hij stampte de heerlijkheid fijn. Mokkend zette ik me weer op het muurtje, zonder afleiding. "Hebben julie bier" mijn lippen krulden zich tot een glimlach toen JAcob 3 flesjes tevoorschijn haalde. Terwijl ik genoot van de subtiele alochol zaten die twee nast mij in een discusie verwikkeld. Av beende weg voor een nieuw drankje en ik zette me naast Jacob "Wat vind jij van dat gedoe" vroeg hij me, ik fronste verbaast en antwoorde niet, ik had geen zin om een hele preek te krijgen. Daar zaten we dan, stil op het muurtje, mijn blik gleed naar Jacobs dromerige gelaat. "Ik ken die blik" zuchtte ik gefrustreerd toen ik hem dromerig voor zich uit zag staren.
schuldbewust haalde hij zijn schouders op en begon te blozen. "Niet weer hé" ik kende JAcobs liefdesleven maar al te goed, goed genoeg om te weten dat het nooit gelukkig afliep. "Wie is het ?"
Eenzaam zit ik in mijn tent. Ik ben een van de weinigen die een eigen tent heeft. Maar hoe kan het ook anders. Ik heb hier geen vrienden. Ik ben maar een eenzaam iemand en soms heb ik het idee dat ik voor niets rond loop op deze wereld. Ik wil graag piano spelen nu, maar dat kan niet. De school deuren zitten op slot. Misschien kan ik.. Nee, slecht idee. Ik ga niet naar de repeteer ruimte van de band. Als ze me snapte.. Ik wilde ook niet gaan slapen. Bang dat die droom weer terug kwam. Ik besloot maar een beetje over het schoolplein te wandelen.
Op mijn blote voeten loop ik over het plein. Hier en daar zie ik wat groepjes mensen. Ik herken hun gezichten vaag maar de meeste ken ik niet van naam. In sommige tentjes zie ik licht en in een van een tent zie ik schaduwen bewegen. Ze zien er niet menselijk uit. Ik blijf op afstand staan kijken naar de schaduwen. Er klopt iets niet. Ik zie een schim die de vorm van mijn broertje heeft. Nee, dat kan niet. De tentrits gaat open en daar verschijnt het hoofd van mijn broertje. Ik wil er op af rennen maar ik sta aan de grond genageld. "Thom!", wil ik roepen maar er komt geen geluid uit mijn keel. De tranen stromen al over mijn wangen. Ik steek mijn hand uit. "Thom!", probeer ik opnieuw. Weer geen geluid. Hij komt dichterbij en wil mijn hand pakken. Maar iets houd hem tegen. Hij draait zich om en rent weg. Mijn broertje, ik zag hem. Hij was daar. Echt waar. Huilend zak ik op de grond.
Ik heb mijn broertje gezien. En hij hoorde me niet. Ik voel een arm op mijn schouder. "Gaat het?", vraagt een stem bezorgt.
Ik draaide me om en zwierde weg. Kort botste ik tegen Avalon.
"Hey!" gierde ik. "Sophia? Je gedraagt je alsof je dronken bent." Mompelde ze. Avalon's ene wenkbrauw kroop omhoog. Giechelend volgde ik hem met mijn ogen.
Ray en Jerrel kwamen aangesneld. "Ze sloeg een Elite in elkaar en sindsdien gedraagt ze zich zo." Legde ze uit. "Niks mis met mij gewoon een klein..." Ik maakte mijn zin niet uit en plofte op de grond.
"Lekker weertje istnie?" Lachte ik. Ik werd weer aangestaard. "Ze is niet helemaal goed wijs." Mompelde Avalon.
In mijn kamer lig ik dwars op mijn bed te denken over vanalles en nog wat. Victoria lachte niet, dus misschien zijn die dingen over die geesten wel waar.
Oké Tiffany, nu moet je ophouden, je word nu echt gek.
Ik trek mijn pyama aan, en begin in een boek te bladeren.
" ik tilde sophia om en liep naar mijn tent ik legde haar neer in de tent en legde er een deken bovenop '' ga jij maar eens slapen'' grinnikte ik , ik liep terug naar avalon '' ze zit waarschijnlijk heel erg in de problemen nu , de elite houden er niet van als een van hun inelkaar geslagen word'' zei ik
Ik staarde naar een struik verderop. Ik kreeg een tik op mijn schouder maar voelde het niet.
"WIE IS HET JACOB!?" Riep Heath geïrriteerd. Ik schrok me kapot.
"He wat? he, wie?" Stotterde ik. Heath keek me ongelovig aan. "Euh.."
"Ja?" Zei hij.
"Gaat je niks aan. Nog niet." Snel neem ik een slok van mijn bier en kijk naar de andere kant waar Av aan komt
Ik sta snel op, ik voelde me niet lekker, ik pakte mijn sigaretten en loop naar het balkon, ik zet mijn armen op de rond en geniet van de bries in mijn haar, ik zucht en sluit mijn ogen. Daarna doe ik ze open een steek een sigaret op, veel beter.
Ik kijk om me heen en kijk ook naar beneden, daar zag ik wat figuren zitten, kerkratten, eigenlijk vond ik het zielig dat zij buiten moesten slapen, en wij, de elite, binnen.
Ik sla mijn benen over de rand, ik hoefde nu alleen mijn evenwicht te bewaren. Ik glimlach, en blaas wat rook uit.
Ik kijk nog eens om of er iemand te zien is. Niemand is er, en ook niks is er dat sporen heeft achter gelaten.
Ik zucht en pak mijn nagellak. Ik loop naar mijn kamer toe en trek mijn pyjama aan. Ik duik onder mijn laken's en begin wat te lezen met een zaklamp.
Ik zag een meisje huilen een kerkrat zielig alleen in haar tent, ik liep op haar af en bedacht ook tegelijk wat ik zou zeggen: he kerkrat, nee mmmm.... Wie ben jij, nee kan ook niet ik wist het daarna bedacht ik waarom noem ik mensen die hier verblijven nou nog kerkrat, maar hoe dan zouden ze het opvatten als scheldwoord dan zal ik vragen wat ze willen, ja! Ik was bij haar aangekomen en ging naast haar zitten en zei: "meisje, wat is er toch?" ze mompelde wat ik zei maar weer "je kan me wel vertrouwen hoor, ik ben Jerrel en jij bent? "Lorna" mompelde ze. "rustig maar alles komt wel goed je verlangd naar vroeger ik weet het ik zelf ook ik mis mijn hond ik hoop maar dat die het overleefd heet. Ik hoor af en toe geblaf, ik nam haar op mijn eerste school dag hiermee naartoe zal ze hier nog wel rondlopen ik mis haar zo" en begon ook te huilen.
"Ik kom het wel te weten" grijns ik breed, "Wat te weten" vraagt Avalon nieuwsgierig, ze reikt me een biertje aan die ik direct open maak met mijn aansteker. "NIets" snauwt Jacob me gauw af als ik mijn mond wil openen.
Ik grinnik en slaak een zucht. "Er is hier niets te doen" kreun ik verveeld en leg mij hoofd op Avalons schoot.
"Niet klef gaan doen" ze staat op en haar gezicht klaart op. "Wat dacht je van een overnachting bij de elite" ik grijns bozaardig en wrijf in mijn handen. "Wat is je plan"
Ik liep wat heen en weer door de school, mijn gedachten ergens anders. Ik had moeten weten dat lopen en denken voor mij niet samengaat; plotseling voelde ik *boem* en had ik pijn. "Stoute muur," mompelde ik aan de muur waar ik tegenaan was gelopen. Een meisje dat ik niet kende liep langs en keek me vreemd aan. Waarschijnlijk vond ze het niet normaal dat ik tegen levenloze objecten praatte, maar ik was tevreden zolang ze niet terug zouden praten.
Met een krat bier in mijn hand (gestolen uit de kelder natuurlijk) wandel ik troimfantelijk naar de jongens toe. Ik zwaai vrolijk.
"Hebbes!" roep ik.
"Sst, iedereen slaapt al." sust Jacob, al weet hij natuurlijk ook wel dat dat niet zo is.
Ik barst in lachen uit. "Schaapjes tellen zeker. Zo vroeg kan niemand slapen."
Ik zet het krat met een bons neer en deel de flesjes uit. Ik plof weer op het muurtje en haal het bierdopje met mijn kiezen van de fles. Altijd handig, sterkte kiezen hebben.
Ik gooi het de dop naar beneden en zet de fles aan mijn mond. Het bier stroomt mijn keel binnen. Eigenlijk houd ik er helemaal niet van, maar het is zo.. gezellig.
Na een paar slokken veeg ik mijn mond af en laat een flinke boer.
Toen kwam Heath met een geweldig idee.
"Dat gaan we doen."grijns ik en wrijf in mijn handen.
Haast was ik in slaap gevallen, haast was ik gevallen. Snel ga ik rechtop staan. Ik wist niet waarom, maar ik huil, ik laat me zakken en kruip in een hoekje, waarom ik huil? Geen idee, mijn schouders schokken, maar je hoort mijn gehuil niet gelukkig. Ik sta op en trek mijn kleren aan, mijn zwarte kleren, een zwart leren jack, daaronder een zwart t-shirtje met een zwarte spijkerbroek en motorlaarzen, mijn favoriete schoenen. Ik stop het pakje sigaretten in mijn zak en loop naar beneden, nu ben ik op het terrein van de kerkratten, nou en? Ik stop mijn handen in mijn zakken en strompel voort, niet veel later steek ik een sigaret op. Ik voelde mezelf depri, waarom? Geen idee, het kwam zo..zo plots, weer stromen er wat tranen over mijn wangen, ik kijk omhoog, naar de sterren, ik sta nu onder het balkon van onze kamer. Ik buig mijn hoofd en loop naar de muur, ik laat me zakken en trek mijn knieën op, ik huil, alweer.
Ik weet niet wie het was. Door mijn waas van tranen kon ik zijn gezicht niet zien. Hij kwam bij me zitten en vertelde over zijn verhaal. Hij miste zijn hond en wilde ook zijn verleden terug, net als ik. Nu is weg weer weg en lig ik alleen in bed. Ik ben bang, doodsbang. Niet voor mijn broertje. Maar voor de droom. Ik hoop dat hij niet terug komt. Ik bid nooit, maar nu bid ik wel degelijk dat die droom niet komt. Ik ga liggen en doe de zaklamp boven mijn hoofd uit. Ik durf niet te slapen, ik durf het niet. Maar uiteindelijk huil ik mezelf in slaap.
'Lorna Baker, kerkrat.
Ik ga ook naar bed. Tot morgen!
Laatst gewijzigd door Anna op zo 27 feb 2011, 21:09, 1 keer totaal gewijzigd.
