Ik lag in mijn bed en had mijn mobiel vast. Ik wilde Irene een sms sturen maar ik wist steeds niet wat ik moest zeggen. Na een aantal keren iets getypt en terug verwijderd had legde ik mijn mobiel op mijn nachtkastje. Ik controleerde nog even of de ramen en deuren goed gesloten waren en ging toen weer op bed liggen en viel toen in slaap.

-Jasper

Brr... Het werd alweer avond
Ik wou dat ik een bunker had...
Maar jammer, die heb ik niet.
Ik wou ook politiebescherming vragen, maar het hele politiekorps was te druk. Ik at mijn avondeten op en ik ging nog even tv kijken om me af te leiden.
Werkt niet..
Lezen?
Werkt niet.
Zucht. Dan ga ik maar slapen..
Ik val in een zeer onrustige slaap..

zzzzzzz
Dat moet geschrapt worden.
Ik timmer eerst de ramen dicht met hout.
Zo, nu mag dat stukje komen.
Zucht. Dan ga ik maar slapen..
Ik val in een zeer onrustige slaap..

zzzzzzz

Ik krijg alweer een smsje van Elena. Ik antwoord niet, ik doe net alsof ik slaap. Morgen leg ik haar alles uit, omdat mijn vader erg boos was omdat ik mijn beltegoed te snel op had.

~irene~

Ik kreeg maar niets terug en het was alweer midden in de nacht.
Wie kon ik SMSen.. Jasper?
Nee, dat zal Jenny niet leuk vinden.
Noah? Nee ik SMS niet meer en ik ga nagellakkleurtjes tellen.
Roze nagellak, paarse nagellak, blauwe nagellak, groene nagellak, glitter nagellak, glans nagellak.
Ik viel in slaap en ik had een droom..
Het ging over Jenny, Jasper, Noah en mij.
Het was een fijne droom..

-Elena-

Hoofdstuk 3

Die nacht sliep iedereen, tot 3 uur, toen Maya dorst had. Ze liep naar beneden, de keuken en en pakte een glas water, en ze dronk het op.
Toen opeens, voelde ze, tegen haar gezicht, een stalen knuppel. Ze viel omver, op de grond. Het water dat nog over was viel op de grond, het glas brak nog net niet. Maya keek omhoog. Haar ogen werden wijd. Dat kan toch niet? "A-aaah, stop, alsjeblieft!" Haar ouders hoorden haar niet, die waren in een diepe slaap. De persoon met de stalen knuppel ging voor haar staan, deed de knuppel omhoog, en sloeg keihard in Maya's buik, waardoor ze bloed spuugte. Tranen kwamen langzaam uit haar ogen...Maar toen werden ze weer wijd toen ze een keiharde klap op haar hoofd voelde. Ze voelde eraan met haar hand. Er zat bloed uit te druppelen. Ze stond gauw op en rende weg, maar toen voelde ze een blinddoek tegen haar ogen aan, ze schreeuwde en krijsde, waardoor haar ouders wakker werden. De persoon sloeg nog één keer in haar achterhoofd, maar...de stalen knuppel ging er recht doorheen. Door Maya's huid, brein, linkeroog...Maya keek toen schrokkend, ze kon niet meer praten. Ze was lijkbleek en ze verslapte. Ze hing aan de stalen knuppel. De persoon liet hem snel weer los, want de persoon hoorde voetstappen op de trap naar beneden lopen, het klonk als "Wat was dat nou, Jason??" een vrouwenstem. Maya's moeder!! De persoon liet Maya gauw los, waardoor ze op de grond viel,op haar rug. De persoon sprong uit her raam met de stalen knuppel en maakte geen klein geluidje...niks.

Maya/o0simsfreak0o (BURGER) heeft een pijnlijke dood gehad, die helemaal gepland was door een moordenaar...

Het is nog middernacht. Amanda staat een niet zo geweldige verrassing te wachten als ze van de trap komt...

Ik liep door het dorp. Overal zag ik mensen voor me uitwijken en angstig in alle hoeken kijken.
Het leek wel alsof iedereen ongelooflijk paranoïde is geworden sinds die moord, sukkels.
Ik begon te fluiten, en iedereen op straat keek verschrikt op. Heel melig dit. Het was wel al laat, misschien was het niet slim om nu op straat rond te lopen.. ach joh.
Ik liep nog wat verder. Opeens kwam ik langs een huis met dicht getimmerde ramen. Dat was ook wel overdreven. Ik keek door het raampje van de deur het huis in. Het was best groot. Ik kon door de open deur kijken en zag een man op de bank liggen. Hij leek vaag bekend.. neh, zal wel niet.
Ineens werd hij wakker. Snel rende ik weg, oeps!

~Marica

(Dit is op het tijdstip van de moord)

's Morgens wachtte ik op Irene, omdat het lang duurde besloot ik om naar haar toe te fietsen.
Ik kwam langs Maya's huis, huh politie?!
Ik ging naar de politie toe.
"Wat is er gebeurd?" Vroeg ik.
"Ik mag dat niet zeggen." Zei de agent.
"Maar ik ben een klasgenoot van haar en ik moet het weten voor de veiligheid van mij en m'n klas."
"Oké, je hebt gelijk meid." Zei hij. "Maya is vermoord, ik zou maar thuis blijven als ik jou was."
"Ook al!" Ik gilde.
Snel sprong ik op mijn fiets naar Irene.
Ik stond te trillen op mijn benen en belde bij Irene aan.

-Elena-

Weer een moord? Die grap begon een beetje oud te worden. Misschien konden ze nu een ontvoering doen of zoiets. Dat is een beter idee.
Ik zuchtte en draaide me om. Het was nog zo vroeg. Ik viel weer in slaap een droomde weg.

~Marica

Ik deed open, en Elena stond voor de deur. Ze zag hartstikke bleek.
'Wat is er?'
'Irene.. Ma-maya is ver-vermoord...'
'Nee!' ik schrok en de tranen liepen al een beetje over mijn wangen. 'Kom binnen.'
Ik keek nog snel even rond buiten en volgde Maya naar de keuken. We gingen zitten en ik gaf haar een glas water, zelf nam ik er ook één. Snel smste ik Jasper: ''Maya is vermoord, dit kan niet waar zijn...''

~Irene~

Ik zat bij Irene aan tafel en probeerde iets te drinken.
Ik trilde helemaal en het water vloog uit mijn glas.
Ik zag dat Irene naar Jasper SMSte dus ik besloot naar Noah te SMSen.

Ik heb verschrikkelijk nieuws, Maya is ook vermoord.
Ik ben nu bij Irene en we zijn hartstikke bang.

xX Elena

Ik klikte op verzenden.
'Wat ik zette er 2 kusjes bij!' Dacht ik.
Ik zag Irene kijken en stopte snel mijn telefoon weg.

-Elena-

'Heb je die naar Noah verstuurd?' zei ik lacherig. 'Je past wel goed bij Noah hoor..'
Ik moest een beetje lachen, maar al snel stopte ik weer met lachen. Elena werd rood.

~Irene~

"Ja.. Naar Noah ja. En jij naar Jasper dus." Ik werd knalrood.
"Weet ik." Zei Irene.
"Jasper en jij passen goed bij elkaar.. Heb je hem eigelijk op de mond gezoend?"
Toen werd ook Irene rood.

-Elena-

Ik kwam uit de douche en liep naar mijn kamer. Ik zag dat het lampje van mijn mobiel knipperde. Ik pakte mijn mobiel op, een SMS van Irene. Dacht ik vrolijk.

Maya is vermoord, dit kan niet waar zijn...

Ik begreep de sms niet helemaal en las het een paar keer opnieuw, was dit een grap of een spel ofzo? Maar toen drong het eindelijk tot me aan. Ik zakte ter plekke helemaal in elkaar. Ik begon te bibberen en te zweten, de tranen stroomden over mijn wangen. 'AAAAAAAAAAAAAAAH' Schreeuwde ik door de kamer zo luid als ik kon. Niet veel later hoorde ik donderende voetstappen de trap op stormen. En mijn deur vloog open. 'JASPER WAT IS ER!' Riep mijn vader.
'Mmmm..ma..ma..ma.' Ik kon het niet uitbrengen. Mijn vader gaf me een harde klap in mijn natte gezicht. Hij pakte mijn schouders vast en schudde me door elkaar. 'WAT?!' Riep hij nog eens luid. Mijn moeder zag mijn mobiel op de grond en pakte die op. Ze las het bericht en werd lijkbleek. 'WE GAAN ALLEMAAL DOOD ! WE GAAN ALLEMAAL DOOD!' Schreeuwde ik als een bezetene. 'NEE WE GAAN NIET DOOD HOU JE MOND.' Riep mijn moeder en liet het SMSje aan mijn vader zien. 'Jason's dochter?' Vroeg hij geshockeerd. 'Het is genoeg geweest we gaan hier weg.' Besloot hij toen 'Sta op en maak je spullen nu al klaar !' Beval hij
Ik kon mezelf amper bewegen...

-Jasper

John krijgt die dag een mail:

"Beste John Anderson.
Niemand mag het dorp verlaten! Als er maar 1 iemand het dorp verlaat, krijgt die persoon de doodstraf!! Ik maak deze mail maar kort en krachtig, want ik maak me echt vreselijk zorgen...

Stuard."

Hmm... Ik las de mail een paar keer door.
Ik mailde dit maar terug:
Beste Stuard. Bedankt voor je mail. Ik zal het dorp erover informeren.
Ik riep de pers van alle kranten en kanalen die in het dorp zijn,

Ik hield maar een geinproviseerde toespraak over de mail.
Dit kwam op alle plaatselijke kanalen, en werd door het hele dorp gezien (soms zelfs in plaats van hun tvprogramma, dat onderbroken is voor deze toespraak)
"Dit betekent dus Geen vakanites ( ), niet vluchten, en ook niet voor een andere reden het dorp uitgaan.
Politie zal 24 uur per dag de grenzen bewaken, en ook wordt er een avondklok ingesteld.
Na 5 uur 's middags mogen er geen onbevoegden buiten lopen.
Iedereen die buiten deze tijd buiten mag komen zal ik een speciale pas geven."

Dat is gedaan.
Ik nam mijn pas, en ik deelde er wat uit aan politieagenten, millitairen en bepaalde journalisten.

John.

Omdat het zo lang duurde voordat Irene antwoord gaf, zette ik de TV aan.
Op elke zender was te zien: NIEMAND MAG HET DORP UIT!
Dit kon niet waar zijn!
Nu konden we niet het dorp uitvluchten.
Mijn ogen vulde zich weer met tranen, ik was echt ongelooflijk bang.

-Elena-

Ik keek de hele tijd voor me, en gaf geen antwoord. Ik zag op de tv staan: NIEMAND MAG HET DORP UIT! Waar slaat dat op? Mensen voelen zich hier niet meer veilig, en dan mogen ze niet vluchten?!
Ik loop naar Elena toe en geef haar een knuffel, ik zie haar tranen. Ik zeg niks, en ik laat haar niet los.

~Irene~

Mijn mascara liep uit van mijn tranen.
"Irene, wil je hier blijven slapen met je ouders en broertje? Want ik wil niet meer alleen hier zijn, mijn vader is op zakenreis en mijn moeder moet 's nachts werken." Ik keek Irene aan terwijl er nog steeds tranen over mijn wangen rolde.

-Elena-

Ik zat thuis, te zitten.
Ik dacht aan dat ik bewusteloos ben geslagen.
Ik mailde Amanda, om te vragen of ze als rechter wou verschijnen voor een rechtzaak.
Ze vond het prima.
Ik mailde ook die Marica, om te zeggen dat ze vandaag om 3 uur 's middags bij de rechtzaak moest verschijnen, met advocaat of persoon naar keuze om als tijdelijke advocaat te werken.
Op niet verschijnen zette ik een boete van 100.000 euro, of 6 maanden gevangenisstraf.
Ook huurde ik natuurlijk even een zaal.

John.

'Natuurlijk! Ik laat jou echt niet alleen thuis..' mijn moeder kwam binnen en ik vertelde het haar. Mijn moeder gaf ons ook een knuffel, het voelde fijn.

~Irene~