Ik had nog een tijdje met stan zitten praten. Hij was erg verdrietig dat zijn beste vriend dood was. Uiteindelijk ging ik naar bed.

Ik lag nog steeds in bed. Ik had geen zin om uit bed te komen, mijn bed lag namelijk heel erg lekker. Ik dacht terug aan het gesprek van gister. Zou een van hen misschien een moordenaar zijn. Maar hoe ze gister zo verdrietig waren, leek het er niet erg heel veel op, of ze konden gewoon goed acteren. Ik was nog steeds niet zo veel wijzer. Ik praatte met mensen om te kijken of ze moordenaarstrekjes hadden. Maar de mensen die ik tot nu gesproken had, leken niet erg verdacht. Uiteindelijk ging ik toch maar uit bed, ik wou namelijk meer te weten komen

Rex Bruin

Het was fijn om even te praten met Stephania en Rex. We hadden het over alle goede herinneringen aan Peter. Maar toen we bij het moment aankwamen over de vriendschap met Alexander, hield Stephania zich afzijdig en liep daarna plotseling weg. Vreemd, waarom deed ze zo? Ik besloot de dag erna met haar te gaan praten, ze zat in de zitkamer. “Hee” begon ik. Ze groette terug. “Wat was dat gisteren? Je liep plotseling weg” vroeg ik onbegrijpelijk.

Dominee Stan Groenewoud

Het was de dag na het flauwvallen van Elanoire' dochter. Gelukkig was alles inmiddels goed met haar. Ik had me in de zitkamer geïnstalleerd, toen Stan binnenkwam lopen. Hij begroette me en nam naast me plaats op de bank. "Wat was dat gisteren? Je liep plotseling weg." vroeg hij. Ik keek hem vertwijfeld aan. "Ik, ach.. het werd me even teveel denk ik." Ik kon hem de waarheid nu niet vertellen, niet net na de dood van Peter. Hij zou me haten, dat ik zijn beste vriend zo bedrogen had. Maar ik had werkelijk spijt, ooit zou ik het wel vertellen. Als het moment daar was, als ik hier levend weg kwam. Hij knikte begrijpend. "Dat snap ik, het is ook zo plots.." antwoordde hij. Ik slikte mijn tranen weg. "Zullen we anders even golfen? Ik ben dan wel een vrouw, maar Peter heeft me weleens wat trucjes geleerd. Wat afleiding zal me goed doen, en jou denk ik ook wel. Het is zo heftig hier allemaal." Ik glimlachte flauwtjes, wat afleiding zou me inderdaad goed doen. Stan zag er ook verslagen uit. De spanning in dit huis, het sloopte me. Ik moest er gewoon even uit.

Stephania Blaauw van Draet.

De tweede moordronde

Het was vroeg in de ochtend toen Saskia Lavendel en Rosa Roodhart elkaar stiekem ontmoetten in de serre. 'Waarom wil je me spreken?' vroeg Saskia. 'Ik.. ik heb nog nooit zoiets speciaals gevoeld als voor jou, Saskia.' Saskia begon te lachen. 'Wat een leuke grap, Rosa, doe niet zo gek. De mannenverslindster van de villa, de minnares van Dr. Swart biecht nu aan mij op dat ze me wil?' Rosa knikte met een rood hoofd. Saskia moest duidelijk even slikken. 'Ok, om eerlijk te zijn.. Ik denk dat ik ook gevoelens voor jou heb,' begon Saskia. Rosa begon te stralen. 'Ik ben zo terug,' zei Rosa. 'Even naar het toilet. Ik kan niet wachten om je zo weer te zien!' Ze liep de serre uit. Opeens kwamen er een paar anderen binnen. 'Ben je er weer, lieverd?' vroeg Saskia. 'Ben je er weer, lieverd,' deed iemand haar met een zeurderig stemmetje na. Geschrokken keek Saskia om. 'Wat.. wat doen jullie?' 'Er is in dit huis geen plek voor liefde, liefde zorgt alleen maar voor verraad!' zei één van de schimmen en voordat Saskia iets kon zeggen stak er een dolk in haar rug. Rosa Roodhart ontkwam aan de gruwelijke moord.

Saskia Lavendel was een moordenaar, zij was door de cupido gekoppeld aan Rosa Roodhart die gered werd door de nachtwaker.

Saskia Lavendel was de dochter van Dr. Swart en zij wist dit al lang voordat ze naar het feest kwam. Ze wist dat hij het testament had aangepast en verwachtte dat hij tijdens haar verblijf zou vertellen dat hij haar vader was. In dit emotionele verhaal had Saskia geen zin en ze besloot hem te vermoorden voordat hij hieraan kon beginnen en naar huis te gaan met haar verdiende erfenis.

'Zullen we anders even ergens gaan zitten? Dan kan je het me uitleggen en misschien kan je mij dan ook wel helpen.'
Meteen had ik spijt over wat ik had gezegd. Weer iemand die informatie probeerde te verzamelen. Zucht.
Ik vertelde haar alles wat ik wist. Niks dus. Oke, ik had wel mijn verdenkingen, maar ik wilde gewoon weg uit dit verschrikkelijke huis.
Ze leek niet erg tevreden. Ik zei dat als ik meer wist het wel zou vertellen en toen verliet ik de kamer.

Die nacht besefte ik dat ik dacht dat Saskia een moordenaar was, omdat ze me had geslagen.

Ik kwam Rosa de volgende dag tegen toen ze vrolijk het toilet uitholde, maar ik hield haar even tegen.
'Ik denk dat Saskia een moordenares is, want een tijd geleden heeft ze me zonder reden geslagen'
Die woorden kwamen als een klap in haar gezicht. Het leek haar echt pijn te doen.
Ze glipte langs me. Ze liep richting de serre, weer helemaal in haar sas.
Ik volgde haar en toen hoorde ik haar gesnik. Op de vloer lag niemand minder dan Saskia.
Als Rosa hier eerder heen was gegaan, was zij dan ook dood geweest?
Ik legde een hand op haar schouder en probeerde haar te troosten.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

Nadat Mandy was flauwgevallen, moest ze natuurlijk even bijkomen. Ik en Lieve hadden haar samen naar boven gebracht en op haar bed gelegd. Ik had de hele nacht naast haar gezeten en ze was net wakker geworden.
'Goedemorgen, lieverd, hoe gaat het met je? Zal ik een glaasje water voor je halen?'
Ze knikte en ik stond op om naar beneden te gaan.
Eenmaal onderaan de trap zag ik een vrouw op de grond zitten huilen. Het was Roodhart of Roos of iets in die trand. Pimpel stond naast haar en deed een poging haar te troosten.
Ik liep naar ze toe en zag Saskia op de grond liggen met een mes in haar rug. Ik schrok me dood, alweer. Maar op een of andere manier vond ik het niet heel erg deze keer. Saskia stond bovenaan mijn lijst met verdachten, ik wist bijna zeker dat ze een moordenaar was. Ze hier toch niet zomaar zijn, zonder reden? Nee. Ze had een hele goede reden, ze was een psychopaat. Maar Pimpel was wel alweer als eerste bij de plaats delict. En ik voelde met niet echt gemakkelijk in zijn bijzijn, hij was continu bezig om dingen uit te vogelen, hij hing rond met die vreselijke Hélène, ik vertrouwde hem niet.
Ik hield me sterk en knielde naast Roodhart. Ik legde mijn hand op haar schouder en hielp haar op een van de fauteuils te gaan zitten. Pimpel en ik bleven bij haar en probeerde haar te troosten, maar ze was zo overstuur, het leek wel om meer te gaan dan een simpele, tijdelijke huisgenoot.

Mevrouw Elenoire Fuchsia

Ik werd helemaal gek in dit huis. Ik had iemand nodig. Iemand. Ik had stiekem met Saskia afgesproken die ochtend. Ik moest het haar gewoon vertellen het kon niet anders. Tot mijn grote opluchting zag zij mij ook zitten. Ik wilde haar heel graag zoenen en vasthouden maar ik moest gewoon naar de wc.
'Ik ben zo terug,' zei ik.
Toen ik de wc's uitliep, stond Pimpel opeens voor mijn neus.
'Ik denk dat Saskia een moordenares is, want een tijd geleden heeft ze me zonder reden geslagen,' zei hij opeens. Wat? Saskia een moordenaar? Nooit! Ik liep snel terug naar de serre waar ze op mij aan het wachten was. Toen ik daar aankwam lag Saskia op de grond. Bloed vloeide uit haar lichaam.
'Nee, nee, nee,' huilde ik. Pimpel was ondertussen ook binnen komen lopen. Hij legde een hand op mijn schouder. Met betraande ogen keek ik hem aan. Vervolgens kwam ook mevrouw Fuchsia binnen lopen. Samen hielpen ze mij in een stoel. Maar ik kon maar niet ophouden met huilen.

Rosa Roodhart

'Wat is hier aan de hand?' vroeg ik toen ik zag hoe Rosa Roodhart in een stoel geholpen werd. Ik liep verder de serre in en moest even wennen aan het zonlicht dat de hele serre sterk verlichtte. Toen zag ik Saskia Lavendel op de grond liggen met een dolk in haar rug. 'Dit kan niet waar zijn!' riep ik boos. Ik was er net achter gekomen dat Saskia één van de moordenaars was en wist zeker dat zij mij naar de andere drie kon leiden, hoe kon dit gebeuren.

Die middag riep ik iedereen bij elkaar in de bibliotheek. 'Ik moet jullie helaas vertellen dat Saskia Lavendel overleden is. Een paar dagen geleden heb ik ontdekt dat zij de dochter van Dr. Swart was.' Mandy zag er nog zwak uit en leek nu weer op het punt van flauwvallen te staan. Angstig keek ze haar moeder aan, maar die schudde haar hoofd. 'Het is niet waar,' fluisterde ze. 'Ook had Dr. Swart dit zelf recentelijk ontdekt en laten onderzoeken. Zij was opgenomen in zijn testament en heeft een groot deel van Dr. Swarts geld geërfd. Om die reden heeft zij hem ook willen vermoorden. Het touw waaraan hij gevonden is bevatte alleen vingerafdrukken van Saskia en ook vond ik een brief aan haar eigen moeder waarin ze spijt betuigt dat ze hem vermoord heeft, maar dat dit zijn verdiende loon was. Saskia was een moordenares.' Rosa Roodhart begon hysterisch te krijsen. 'Neem het terug! Dat is niet waar!' riep ze.

- Stefano Grauw -

Hint: Behalve Dr. Swart en de inspecteur had Saskia Lavendel alle moordenaars verteld over het feit dat zij de dochter van Dr. Swart was. Één van de moordenaars was zo woest dat diegene niet kon wachten om Saskia te vermoorden.

Samen met haar moeder bracht ik Mandy naar haar bed. Ze moest even bijkomen. De volgende dag wou ik even kijken hoe het met Mandy gaat maar zag Rosa overstuur in de hal zitten. 'Ze zal wel een paniekaanval hebben' dacht ik, want we zitten hier nu wel heel erg lang in deze villa en de één na de andere gaat hier dood.

'sMiddags riep inspecteur Grauw iedereen bij elkaar. Ik ging er snel heen 'misschien weet hij nu wie mijn schatje hebben vermoord' dacht ik nog.

De inspecteur nam het woord 'Ik moet jullie helaas vertellen dat Saskia Lavendel overleden is. Een paar dagen geleden heb ik ontdekt dat zij de dochter van Dr. Swart was.' Er ontstond wat rumoer. 'Ook had Dr. Swart dit zelf recentelijk ontdekt en laten onderzoeken. Zij was opgenomen in zijn testament en heeft een groot deel van Dr. Swarts geld geërfd. Om die reden heeft zij hem ook willen vermoorden. Het touw waaraan hij gevonden is bevatte alleen vingerafdrukken van Saskia en ook vond ik een brief aan haar eigen moeder waarin ze spijt betuigt dat ze hem vermoord heeft, maar dat dit zijn verdiende loon was. Saskia was een moordenares.' Rosa Roodhart begon hysterisch te krijsen. 'Neem het terug! Dat is niet waar!'

'Wat! Was Saskia één van de moordenaars, heeft zij mijn geliefde vermoord'. Plotseling keek iedereen mij aan. 'Was jij verliefd op mijn vader?' vraagt Mandy mij vies kijkend aan. Na wat aarzelen riep ik 'Ja!' en rende de tuin in.

Lieve Mint

Inspecteur Grauw had ons allemaal bijeen geroepen in de bibliotheek. Er hing een gespannen sfeer, iedereen wist al waar dit naartoe ging. Ik had Mandy mee naar beneden genomen. Ze stond naast me en ik hield haar stevig vast. Ik begon echt weer van haar te houden en kreeg alle moedergevoelens weer terug.
'Ik moet jullie helaas vertellen dat Saskia Lavendel overleden is. Een paar dagen geleden heb ik ontdekt dat zij de dochter van Dr. Swart was,' zei Grauw.
Er schoot van alles door me heen. Saskia was niet van mij, dus ze was van een van zijn 'nimfjes' die hij 's nachts in zijn kamer uitnodigde. Wat zou de moeder van Saskia wel niet denken? Misschien was ze hier wel in huis? Misschien verborg ze wel deze hele relatie, misschien wilde haar moeder helemaal niet dat dit openbaar werd? Wie weet hoe ver ze daarin zou gaan? Maar dan had ze nu toch zeker niet haar zin gekregen.
En wat zou Mandy wel niet denken? Ik keek opzij en ja, hoor. Mandy keek me verschrikt en onzeker aan. 'Het is niet waar,' fluisterde ik, maar het was waar. Alexander had een tweede dochter, hàd, nu niet meer. Mij verbaasde het niets, ik had zoiets wel zien aankomen. Zo vaak had hij mij bedrogen, dat zoiets niet vermeden kon worden. Ik had het altijd als een soort droom gezien, maar dit was toch echt werkelijkheid, al begon deze ervaring steeds meer op een nachtmerrie te lijken.
Opeens begon Lieve door de kamer te brullen: 'Wat! Was Saskia één van de moordenaars, heeft zij mijn geliefde vermoord'. 'Was jij verliefd op mijn vader?' vroeg Mandy. Afschuw bekroop me, wat een walgelijk mens vond ik haar opeens. Na de vraag van Mandy aarzelde Lieve even, maar schreeuwde toen 'Ja!' en rende weg. Mandy zag lijkbleek. Ze was nog zwak, maar ze moest ook wel erg veel tegelijk verduren.
Ik zocht de blik van Stephania. We zouden elkaar helpen, maar zou ze mij nu nog wel vertrouwen? Ik voelde me opeens erg onzeker en vooral bang.

Mevrouw Elenoire Fuchsia

Beetje lang

Dr. Swart wist natuurlijk weer een moment te verpesten. We moesten weer naar die bibliotheek.
Hij denkt natuurlijk weer om belangrijk te zijn. Bijna iedereen was er al, toen ik binnen kwam.
'Ik moet jullie helaas vertellen dat Saskia Lavendel overleden is. Een paar dagen geleden heb ik ontdekt dat zij de dochter van Dr. Swart was.'
Ik moet zeggen, Dr. Swart was met veel vrouwen naar bed geweest. Het verbaasde me niet dat zij ook een dochter was.
Ze was een beetje gestoord, niemand kon haar verstaan. Of nouja, begrijpen.

Ik besloot maar even met Grauw te praten.
'En, weet je al meer over mijn broer?' vroeg ik poeslief.
Ik zag de twijfel in zijn ogen.

Hélène Bordeaux

ik liep rustig door de gang een erg donkere gang maar toen. ik schok er stond iemand voor mij. ik gilde het uit au au au ik schreewdw dat ik de dochter van Swart was en overleed.

Saskia Lavendel

ik lag nog in bed en zat met Mevrouw de Wit te praten. We zaten te praten over wie de moordenaar zou kunnen zijn. Toen kwam de inspecteur en die zei dat we naar de bibliotheek moesten komen. Ik wist haast zeker dat er iemand weer vermoord was, want vaak als we bij elkaar kwamen was dat omdat iemand vermoord of dood was.

toen we in de bibliotheek waren aangekomen begon meneer Grauw te spreken. 'Ik moet jullie helaas vertellen dat Saskia Lavendel overleden is. Een paar dagen geleden heb ik ontdekt dat zij de dochter van Dr. Swart was.' toen hij die zin had uitgesproken leek het erop dat Mandy moest flauwvallen, maar dat deed ze niet. in de tijd dat ik tuinman was had ik ook gehoord dat Dr. swart een aantal affaires had gehad. de inspecteur ging weer verder met praten:'Ook had Dr. Swart dit zelf recentelijk ontdekt en laten onderzoeken. Zij was opgenomen in zijn testament en heeft een groot deel van Dr. Swarts geld geërfd. Om die reden heeft zij hem ook willen vermoorden. Het touw waaraan hij gevonden is bevatte alleen vingerafdrukken van Saskia en ook vond ik een brief aan haar eigen moeder waarin ze spijt betuigt dat ze hem vermoord heeft, maar dat dit zijn verdiende loon was. Saskia was een moordenares.' Rosa Roodhart begon opeens hysterisch te krijsen. 'Neem het terug! Dat is niet waar!' riep ze. Ik had al wel verwacht dat saskia een van de moordenaars was, ze deed namelijk heel erg vreemd, maar waarom rosa opeens zo uitbarstte wist ik ook niet. maar ik was in ieder geval blij dat er een moordenaar minder was.

rex bruin

'Weet je al meer over m'n broer,' vroeg Hélène Bordeaux. 'Genoeg,' antwoordde ik, 'maar niets wat jij op dit moment moet weten.' Ze keek me verbaasd aan, ze was het vast niet gewend om zo aangesproken te worden.
Het was tijd voor mij om alles op een rijtje te zetten. Wie kon dit gedaan hebben? En wat was er met Lieve aan de hand, die vreemde meid? Ze was de tuin in gevlucht, maar ik zag het niet zitten om haar op te komen halen.

'Genoeg' zei hij! Genoeg, hoe durft hij!
Het is toch zeker wel mijn broer, en ik mag niet weten wat hij weet.
Hij denkt toch zeker niet dat ik het hierbij laat zitten.
Dadelijk denk hij dat ik de moordenaar ben?!
Genoeg, genoeg, genoeg krijg ik er van!
Ik moet achter zijn papieren komen, maar hoe?

Hélène Bordeaux

Al een tijd zaten mevrouwe Fuchsia en ik Rosa te troosten. Ze leek over de ergste schrik heen, maar was nog steeds in tranen.
Fuchsia was hier, het troosten en de lieve woordjes, erg goed in en ik was haar dankbaar dat ze Rosa ook troostte.
Ik had oprecht medelijden met haar. Maar toch kon ik maar niet uit mijn hoofd krijgen dat ik alweer iets dichter buiten dit huis stond. Figuurlijk dan. Een van de vier moordenaars dood, nog maar drie.
Dan naar huis, gewoon weer in mijn eentje. Waar niemand op mijn lip zit.

~ Professor Siegfried Pimpel ~

Drukte, drukte, drukte. Het zoveelste slachtoffer was gevallen. Ditmaal was het Saskia, het ietwat vreemde meisje. Ze bleek de dochter van Alexander te zijn geweest. De dochter van Alexander, maar ze was niet van Elanoire. Ik werd weer lijkbleek bij het idee. Er was een derde vrouw in Alexander' leven geweest, misschien ook wel een vierde. Het was te verwachten, ik kan ook niet zeggen dat ik het niet had geweten. Want dat was wel het geval. Maar toch, hij had mij me speciaal laten voelen. Misschien dat dat me had tegengehouden om de bedrieger, die hij was, in hem te zien.
Iedereen stond in de bibliotheek druk met elkaar te praten. Lieve bleek verliefd op Alexander te zijn geweest, de vierde? Mandy was er in ieder geval kapot van, ze keek haar walgend na. Ik leunde tegen het dichts bijzijnde bijzettafel, en ademde zwaar. Alles kwam ook zomaar in één keer uit de lucht vallen, ik was overdonderd. Ik keek naar Elanoire, onze blikken kruisten elkaar. Ik liep langs haar en fluisterde in mijn voorbijgaan: "De keuken, nu?"
Ik was snel naar de keuken gegaan, die nu natuurlijk helemaal verlaten was. Ik wachtte ongeduldig op Elanoire, ik hoopte dat ze zou komen. We moesten een plan hebben, om hier weg te komen, om de moordenaars te ontmaskeren. En dat kon ik niet alleen. Ik had iemand nodig die ik kon vertrouwen, iemand met wie ik kon praten. En Elanoire was op het moment de enige die ik vertrouwde, en Stan.

Stephania Blaauw van Draet.

We werden alle opgeroepen om naar de bibliotheek te komen, het vijfde slachtoffer was gevallen. Er werd ons vertelt dat Saskia Lavendel overleden was. Grauw had ontdekt dat zij de dochter was van Dr. Swart. Maar dit was niet van Elanoire, maar wie dan? Met grote verbazing stond ik te kijken. Had Dr. Swart nog een dochter? Vele zag dit aankomen, maar ik, zijn beste vriend, had het niet verwacht. Alexander en ik deelde nooit onze diepste geheimen. Ik wist eigenlijk vrij weinig van hem. Ik sloeg zo af en toe een balletje met hem en dronk een glas wijn, maar verder ook niet. Wie was Alexander? Ik kende hem als een vriendelijke, rustige man die hield van een grapje. Maar hoe was hij buiten mij om? Wat vonden andere mensen van hem?

Saskia bleek ook één van de vier moordenaars te zijn. Iedereen was overdonderd, Rosa begon hysterisch te krijsen. “Neem het terug! Dat is niet waar!” begon ze terwijl ze in huilen uit barstte. Ik keek om me heen, wie kon ik hier nog vertrouwen? In m’n linkerooghoek zag ik Stephania de hal binnen lopen richting de keuken. Haar kon ik wel vertrouwen, ik liep achter haar aan.

Dominee Stan Groenewoud

Gelukkig ving ik de blik van Stephania. 'De keuken, nu?' fluisterde terwijl ze langs me liep. Om het niet te opvallend te laten lijken, wachtte ik even, maar volgde even later. Daar stond Stephania te wachten.
'Ik weet wat je denkt,' zei ik, ietwat zacht, zodat er niet meegeluisterd kon worden. 'Het wordt te gevaarlijk hier. Het wordt tijd dat we met een idee komen. Als inspecteur Grauw het niet kan, moeten we zelf maar de moordenaars ontmaskeren.'
Ik zag aan haar dat ze het er moeilijk mee had. Alles ging zo snel, nog even en het hele slot zou uitgemoord zijn. Ik hield me sterk, voor Stephania, voor Mandy. Om de mensen in dit vervloekte huis te laten weten dat ik dit aankan, maar ondertussen was ik bang, doodsbang. Ik deed mijn best om de anderen te helpen en te troosten, maar zelf had ik ook even troost nodig. Ik miste het leven dat ik vroeger had, nog lang geleden. Toen Mandy net geboren was, Alexander en ik nog gelukkig samen... Als ik daar nog even zou kunnen zijn, al was het maar een minuutje...
Ik vermande me en keek Stephania strak aan.
'Eerst moeten we even onze gedachten gelijk leggen, dit klinkt misschien rot, maar wie denk jij dat de moordenaars zijn?'
Op dat moment zagen we Stan in de deuropening staan.

Mevrouw Elenoire Fuchsia

"Ik weet wat je denkt, het wordt te gevaarlijk hier. Het wordt tijd dat we met een idee komen. Als inspecteur Grauw het niet kan, moeten we zelf maar de moordenaars ontmaskeren." Elanoire was me gevolgd, zoals ik had gehoopt. En ze brandde meteen los. Ik slikte, het was lastig allemaal. Ook Elanoire had het moeilijk, ik kende haar al langer dan vandaag. En wist dat er achter die harde buitenkant een gevoelig innerlijk schuilde.
"Eerst moeten we even onze gedachten gelijk leggen, dit klinkt misschien rot, maar wie denk jij dat de moordenaars zijn?" Ik keek haar aan. "Elanoire.." Ik maakte mijn zin niet af, want ik zag Elanoire de andere kant op kijken. Naar de deur. Daar stond Stan, hij keek ietwat verward. Ook Elanoire was van haar stuk. "Ik vertrouw hem, Elanoire. Hij was één van Alexander' beste vrienden, en ook die van Peter." zei ik. Het was waar, ik vertrouwde Stan, net zo goed als ik Elanoire vertrouwde. Ik keek van Elanoire, naar Stan, en weer terug. "Met zijn drieën staan we sterker?" vroeg ik.

Stephania Blaauw van Draet.