Eindelijk. Even pauze. Ik had de hele namiddag van hot naar her gerend, om te helpen. Het was nog steeds druk in het restaurant, maar dat kon me niet zoveel schelen nu. Ik wou even ontsnappen uit die drukte die me zo nerveus maakte. Ik liep met zware benen naar het dek en leunde tegen de reling. Ik keek uit over de immense donker zee die voor me uitgestrekt lag. Ik dacht aan mijn broertje, die nog steeds in Appaloosa Plains zat, wachtend tot ik hem kwam bevrijden en we samen de wijde wereld in konden vluchten. Weg van alles wat we kenden. Ik slaakte een diepe zucht. Ik voelde me steeds zo eenzaam hier, hoewel ik dagelijks genoeg mensen zag. Plots werd mijn sombere gedachtengang ruw verstoord. 'Hoi.' zei iemand.

= Cindy Sand =

(Wie? )

Ik pakte de menu kaart en bekeek alle heerlijke gerechte. Ik ging niet al te uitgebreid eten, want anders miste ik het voetbal. Ik had mijn keuze gemaakt en binnen een paar minuten stond mijn eten al op tafel. Het eten was grandioos en was dus ook snel naar binnen gewerkt. Ik rekende af bij de ober en wilde naar René’s kamers gaan, totdat René voor me stond.

~Dick Walcom

Samen lopen we naar mijn kamer. Als we bij de deur staan om afscheid te nemen geven we elkaar een knuffel.. Daarna een zoen. Het is onverwacht maar ik laat het toe. Als hij daarna vraagt of hij binnen mag komen stuur ik hem ook niet weg. Hij gaat op mijn bed zitten. Ik doe de deur dicht en ga naast hem zitten. Hij bekijkt mijn kamer zijn blik valt op mijn gitaar. Zonder iets te zeggen pak ik mijn gitaar en begin er wat op te spelen. Vol bewondering zit hij te kijken.

- Anouk Mooij

we zijn binnen ze begint een liedje voor me te spelen, op haar gitaar. ze kan het echt goed. Dan stopt ze ik vraag aan haar of ze iets met me wilt. ik weet niet of dit te direct is maar ik probeer het toch, bang voor het antwoord, dat wel.

-Edward MC Curry

"Ik wil niks meer te maken hebben met dat nieuws. Niet nu op deze cruise. Zodra ik een telefoontje pleeg dan gaan ze vragen stellen. Iedereen kent me", zegt ze. Ik zie dat haar ogen vochtig worden. Het lijkt me vreselijk als je zulke wisselingen hebt.
"Het geeft niet, bedankt dat je even mee wilde komen", stel ik haar gerust.
"Oke, nou. Bedankt voor de troost. Ik ga maar weer eens..", voor ik het weet ik Suzy verdwenen. Weer geen hulp die ik nodig heb. Moet ik dan ook echt alles zelf doen? En waar is die beveiliging? Nog meer dingen om op mijn lijst te zetten.

Ik besluit om naar de bar te gaan en te kijken wie daar is. Als ik de gang in loop waar de bar en het restaurant zijn zie ik Rene en Dave staan. Ik wil me alweer omdraaien maar Rene heeft me al gezien.
"Helen! Wacht! Loop nou niet steeds weg, kom je ook naar VV Bridgeport tegen Sunset Soccer kijken?", tegen de vragende blik van Rene kan ik haast geen nee zeggen en ik loop naar ze toe. Misschien is dit mijn kans.

~Helen Wane.

Als ik de kruimels van mijn mond heb geveegd, besluit ik om een frisse neus te gaan halen. Ik doe mijn strandslippers van de Piet Simhof aan en stap naar buiten. Mijn longen worden gevuld met zilte zeelucht, terwijl ik meeuwen hoor krijsen en woeste golven tegen het schip voel beuken. Heerlijk.
Ik loop even verder en leun over de reling, waar ik meteen spijt van heb. De diepte begint weer voor mijn ogen te duizelen. Gauw til ik mezelf weer omhoog en kijk voor me uit. De zon is zojuist ondergegaan en aan de hemel verschijnen langzamerhand sterren. Op dit moment voel ik me ontzettend klein. De sterren zien er van ver klein uit, maar dat lijkt enkel zo omdat ik zo ver weg van ze ben. Tobias zei een keer dat als je een ster ziet, dat er een kans bestaat dat die niet meer bestaat en... Nee, niet aan Tobias denken. De tranen springen in mijn ogen. Nee, niet gaan huilen. Ik keer mijn blik weer naar het water. Kijken naar dansende golven is iets waar ik altijd rustiger van werd, zo ook nu. Miaschien is het tijd om weer naar mijn hut te gaan. Het doek wacht.
Als ik me omdraai, valt het me pas op dat er iemand naast me staat. Het kamermeisje. Hopelijk heeft ze niet naar mijn gezicht gekeken daarnet. Ik moet vrolijk doen. Vrolijk doen en vooral doen alsof er niks aan de hand is. Bovendien, misschien is ze wel aardig.
"Hoi," zeg ik dan maar.

Dani Broertjes...

Als ik klaar ben met mijn liedje vraagt hij of ik iets met hem wil. Dat had ik echt niet verwacht. Ik weet niet wat ik moet zeggen. 'Oh. Nou, weetje.. Ik vind je leuk maar we kennen elkaar nog niet zo lang en..', ik word onderbroken door een kus. 'Dat maakt voor mij niet uit, meteen toen ik je zag voelde alles goed', hij wacht op mijn reactie maar ik weet niet hoe ik moet reageren. Ik vind hem ook leuk, maar is dit het juiste moment? 'Denk er anders over na', zegt hij en pakt mijn hand.

- Anouk Mooij

Samen met Dave en Helen nemen we een tafeltje tussen alle andere mensen die naar de wedstrijd komen kijken.
'Wat willen jullie drinken? Dit rondje is van mij.' zeg ik met een glimlach. Ik kan me niet herinneren wanneer het voor het laatst was dat ik zoiets sociaals heb gedaan. Normaal gesproken ben ik alleen maar bezig met mijn studie.
'Doe mij dan maar een lekker koud biertje.' zegt Dick terwijl hij zich omdraait naar het grote tvscherm. Vragend kijk ik Helen.
'Eh... Doe mij maar gewoon een cola.'

'Thanks mate!' roept Dick als hij z'n glas heft om te proosten. Helen doet hetzelfde, maar zonder iets te zeggen. Precies op dat moment klinkt een fluitje, de wedstrijd begint.
Terwijl Dick erg geconcentreerd is op het spel, probeer ik een gesprek te beginnen met Helen.

René Smith.

Ik strompel terug naar mijn hut. Ik had spijt tegenover Helen, wat ik tegen haar vertelde was waar, maar ik heb niks gezegd over dat ik mijn mobiel kapot gegooit heb. Niet dat iemand dat hoeft te weten, niet datiemand wat hoeftte weten over mijn stemmingswisselingen. Als er echt een goed medicijn voor zou zijn zou ik die al lang hebbe uit geprobeerd. Maar die bestaat niet. 'Klootzak', zeg ik weer tegen mezelf. 'Pardon?', klinkt het opeens. 'Ik had het tegen mezelf', murmel ik zachtjes en kijk op.

~•Suzy Bradley•~

Het was het meisje waar ik eerder vandaag eten had opgediend.
'Hallo,' zei ik stil terug. 'Wou jij ook even ontsnappen van binnen?' Ik glimlachte naar haar.
Het bleef een poosje stil en we bleven in de verte staren.
'Misschien.' zei ze.
'Ik heb me eigenlijk nog niet voorgesteld. Ik ben Cindy Sand.'
'Dani Broertjes. Aangenaam.'
Ik schrok bij het horen van die naam. Was het haar echt? 'Wow, Dani Broertjes? Dé Dani Broertjes? De kunstenares? Ik ben weg van je werk! Het is zo inspirerend!' prevelde ik vrolijk.

= Cindy Sand =

Gelukkig had ik Dave weer gevonden, maar toch voelde het niet vertrouwd. Ik weet niet wat is was, maar iets zei in me dat het niet helemaal goed zat. Ik wilde niet overkomen als iemand die 'zomaar' getrouwd was. Ik probeerde te glimlachen, maar wilde het ook menen. Ik lag op het mooie witte bed, Dave was even naar het café.

~Eva Greenland

en ik loop weg, hopend op een morgen die goed zou zijn en dat ze ja zegt. Ik loop naar mijn kamer en ik loop weer langs die twee vrouwen ze deden weer geheimzinnig maar wie het waren? Ik weet zeker dat er met die 2 iets aan de hand is. Eenmaal in de hut begin ik aan mijn sherlock holmes collectie om hier het een en ander uit te zoeken

-Edward

Hij verlaat mijn kamer. Ik voel me rot. Ik hoop niet dat ik hem pijn heb gedaan. Hoofdpijn.
Ik neem een aspirientje en ga op mijn bed liggen. Het is kwart over tien en nu al ga ik slapen. Normaal slaap ik nooit zo vroeg maar ik merk het nodig te hebben. Eerst kan ik niet slapen. Er is veel gebeurd. Ineens besef ik dat we al een paar dagen niks van de moordenaar hebben gehoord. Misschien is hij/zij wel van boord gegaan. Misschien was het wel zijn/haar bedoeling om alleen de kapitein te vermoorden. Als we dat toch zouden wisten. Dat zou een hoop schelen.

- Anouk Mooij

Ik liep langs het winkelgedeelte op het schip. De winkels waren gesloten, maar in de etalages brandden nog wat spotjes die kleding, tassen en parfum verlichtten. Met mijn neus tegen het glas staarde ik naar de luxe artikelen. Morgen zou ik kijken of ik wat kon kopen, dacht ik terwijl ik naar mijn portemonnee graaide en keek hoeveel geld ik nog had. Niet veel in ieder geval, dat wist ik wel zeker. Ik zuchtte en liep naar een bankje toe, plofte erop neer en staarde voor me uit. Ik bekeek de winkels nog eens en een etalage viel me op. Ik nam een kijkje en zag een grote stapel boeken uitgestald staan. Het kwijl begon al uit mijn mond te lopen. Verheugd liep ik terug naar mijn hut om zo snel mogelijk te gaan slapen, zodat ik morgen vroeg die boeken kon kopen.

Kaylee Bratt

"En hoe gaat het met je werk?", vraagt René wat onzeker. Ik glimlach, hij wil wel met me praten. Ik heb altijd gedacht dat hij alleen maar oog voor alles wat technisch was had, maar hij kijkt zelfs naar voetbal. En hij drinkt bier. Dat maakt hem alleen nog maar aantrekkelijker.
"Nou, op dit moment heb ik geen werk. Zoals je weet, bediende ik de kapitein.. En.. Tja", ik giechelde verlegen. Waarom begin ik nou te giechelen?
"Ja, dat weet ik. Dus je loopt maar een beetje rond?", gokt René.
"Nee, ik neem zeg maar een soort van de leiding over het schip. Omdat ik weet hoe alles werkt. Maar niet zo goed als een techneut zoals jou..", René kijkt me vragend aan. "Ik heb je nodig. Om.."
"JAAAAAAAAAA! 1-0 voor vv Bridgeport!", schreeuwt Dick er doorheen.

~ Helen Wane.

'Rondje van mij!' schreeuwt Dick, hij is zo te zien erg blij. Hij staat snel op en loopt naar de bar om nieuwe drankjes te bestellen. Ik kijk naar Helens glas met cola. Hij is nog meer dan de helft vol. Ze heeft het in de gaten en glimlacht.
'Stiekem houd ik niet zoveel van cola.'
Terwijl ik moet lachen bekijk ik haar. Dan komt Dick terug met de drankjes, twee bier en 'een martini voor mevrouw'.
'Je gaat toch niet de hele avond cola zuipen?!' het is meer een opmerking dan een vraag die Dick stelt tegem Helen.
Dick gaat snel weer zitten.
'Maar waar hadden we het net nou over?' vraag ik aan Helen.
'Nou... Ik wilde vragen of je-...' Helen wordt onderbroken door Dick.
'Sst jongens! Het is net zo spannend!'
Helen glimlacht naar me, en ik glimlach terug. Awkward....

René Smith.

Het is kwart voor zeven als ik wakker word. Ik stap onder de douche en laat het warme water over mijn gezicht stromen. Ik ga maar niet zingen want dan maak ik de rest van de mensen misschien wakker. Ik droog me af met een van die super zachte handdoeken. Dan ga ik maar weer rondjes lopen.
Wat ik ga doen weet ik nog niet maar op mijn kamer zitten heeft voor mij geen nut.
Ik weet trouwens niet eens waar Edwards kamer is. Dat komt nog wel, denk ik.
Er klinkt een harde knal uit een kamer daarna hoor ik iemand 'Shit' zeggen.

- Anouk Mooij
(Wie? )

ik wou ANouk weer een verassingsbezoekje brengen vanochtend, ik liep naar haar kamer en deed de deur open die gelukkig open was. ze was in de badkamer. ik liep naar haar bed en stootte perongeluk haar gitaar om, keiharde knal. Shit misschien heeft ze het gehoord, en met alles daarbij riep ik ook nog shit. IK zag de klink bewegen

-Edward

Toen ik gisteren Carina tegen kwam keek ze me heel boos aan. Ik wist dat ik haar tijd moest geven maar tegelijk wist ik niet hoe. Ik had me verschrikkelijk gedragen door mijn drugsverslaving. Al zou ze weten dat ik niks meer gebruik weet ik nog steeds niet of ze me kan vergeven. Ik zal iniedergeval alles doen om te zorgen dat het weer iets tussen ons wordt.

- James Mequari

'Dan deden ze het niet goed..' mompelde ik star. Toen ik voelde dat een paar ogen vragend over mijn gestalte gleed, keek ik met een ruk op. In de irissen van de vrouw, zag ik mezelf weerspiegeld. Mijn ogen waren vol haat. Nee, haat was het verkeerde woord. Woede. Ingehouden woede.
Het was niet op haar gericht, niet specifiek in ieder geval.
‘Denk je dat iemand echt veel om je geeft, echt veel? Ja, je vrienden en familie denk je. Je vader zou vast wel met tranen in zijn ogen een heel verhaal voor de televisie houden als je lot bekend wordt. Maar ik durf te wedden, ik durf te wedden dat in diezelfde zender,die dag nog, een keer de naam van zijn bedrijf valt’ ik keek haar strak aan. Ik snapte niets van dit meisje. Helemaal niets.
-Bernardjeh ;D