'Sorry, ik kan dit niet aan. Ik moet even alleen zijn.' treurig liep ik weg. Ik dacht aan alle leuke momenten van Aiko en mij. Als ik ergens mee zat, of hij..we konden altijd bij elkaar terecht. Ik was zo blij voor hem dat hij eindelijk de liefde had gevonden, maar helaas werd dat te snel van hem afgepakt. Wat was het leven toch oneerlijk. Ik kwam weer aan bij mijn geheime plek. Ik ging in het gras zitten en de tranen stroomden over mijn wangen. Ik liet mezelf in het gras vallen en staarde naar de hemel. 'Ben jij daar, Aiko?' zei ik tegen de blauwe lucht...
- Mika Stone -
