ik zag Samantha toen ook al op eens, ik vroeg: "ben je ook al dood? is iedereen dood?" blijkbaar wel dacht ik, en toen herrinerde ik het weer wat er gebeurt was. een man, staal, hand, gat, bewusteloos, dood
maar natuurlijk ze zijn binnengedrongen en hebben iedereen vermoord daarom huilt iedereen nu

-Jerrel, elite-

Ik kijk Avalon even na en ga dan op de grond zitten. Mijn armen sla ik om mijn knieën en ik denk na.
Af en toe komen er mensen langs. Soms elite, soms kerkratten, maar er is geen die me opmerkt. Mijn talent - onzichtbaar zijn.
Soms vraag ik me wel eens af of het iets is waar ik blij om moet zijn of niet, mijn 'talent'. Maar ach.

~Ashi~Kerkrat

Mijn buik rammelde, ik moest wat eten. Ik liep naar de kantine.
Ik pakte wat eten, en liep naar een tafel in de hoek zodat niemand mij zag.
Ik was vervloekt, ik kan niemand meer vertrouwen, mijn leven is een hel geworden. En een van de ergste dingen is dat ik nu niemand meer kan helpen. Ik wil mezelf niet verraden, want dan ben ik echt de klos.
Ik begin wat te eten, maar echt lekker was dat niet. Ik zucht diep.

~Victoria River, elite

Wacht. Jerrel? Dacht hij dat hij dóód was?
"Jerrel, je leeft," zei ik kortaf en ging weer verder met Samantha.

"Het... het is gewoon lastig. Ik... weet niet goed hoe ik het moet uitleggen," stamelde ik en schudde mijn hoofd. Samantha ging naast me zitten en sloeg een arm om me heen.
"Je kunt me vertrouwen."
Ik heb geleerd risico's te nemen in het leven. En Jerrel is toch al op de hoogte.
"Samantha ik... ik vind..." ik slikte, "ik vind Heath leuk" piepte ik

CHLOÉ
~elite~

Ik stak mijn arm uit en ramde Sophia tegen haar arm.
"Kaasprut Kaasprut Sophia is een trut." Lachte ik.
Sophia wreef over haar arme n grijnsde toen valse naar me.
"Wat ben je van.." Ineens duwde twee handen mijn gezicht in de prut.
Sophia plofte weer op haar stoel en begon te schateren. Ik kwam overeind en veegde over mijn gezicht. "Bedankt he." Ik grijnsde. "Hey ik moet gaan." lachte ik. Snel duwde ik mijn bord weg en zocht naar Avalon. Ik vond haar in een klein troepje meiden. Ashi stond erbij.
Een grijns krulde over mijn gezicht. Ik baande me een weg en ging naast Avalon staan.
"Av gaat het?" vroeg ik zacht. Ik veegde twee zwarte tranen aan de kant.
Avalon keek me aan. "Finn." Fluisterde ze schor. Ik knikte.

-Finn- Kerkrat

Ik doof mijn sigaret op de grond, en gooi hem in een plasje water. Opeens hoor ik gehuil. "Ugh, was ik maar geen tiener moeder." Ik sta op en pak het kleedje. Ik open de tent. "Wat is er schatjevan me?" Ik kijk naar Mike met zijn grote blauwe kijkers. "Nameie" Wat een wonder, ik kon het verstaan. "Nachtmerrie? Oh, maar dat is maar een droom schatje.." Ik trooste hem. "Ga maar slapen.." Ik zong een liedje. Dat was nou een soort talent van mij, hij viel altijd in slaap als ik zong. Ik stopte hem goed in en gaf zachtjes een kusje. Ik sloot de tent en liep wat over het plein.

~Rachel.
Kerkrat.

"Dat is toch niet erg? Liefde is liefde, daar kan je niks aan doen", was dit 'het' grote probleem? Chloé was verliefd? Ik had wat ergers verwacht.
Ik boog mij naar Chloé toe en fluisterde in haar oor;"de kerkratten zijn allemaal ook erg knap, met name de jongens", ik ga weer recht op zitten, Chloé kijkt me aan, ik knipoog.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Ze. Vond. Het. Niet. Erg.
Ze was het zelfs met me eens! Was ik hier nou zo bang voor?
"Dank je," fluister ik.
"Zullen we nu even die mascara van je wang poetsen?" zegt ze grinnikend. Ik knik en samen lopen we naar de wc's. Na een flinke poetsbeurt is het er allemaal af. We gaan naar het penthouse en ik werk mijn mascara even bij. Daarna pak ik mijn iPod, doe één oordopje in en doe de muziek heel zachtjes. Ik schoof op de bank, naast Samantha en Keira.

CHLOÉ
~elite~

Heith en ik gingen nog wat jammen, gewoon voor de lol. Ik zag dat het meisje van net nog steeds voor het raam stond, ik vond het wel mooi om te zien. Na een tijdje probeerde ze geruisloos binnen te komen en op een stoel te gaan zitten. Ik keek op en glimlachte.

-=- Jacob Orchid -=-

KR

Ik zuchtte en zette mijn handen onder mijn kin. Natuurlijk was ik de freak.
Ik was het meisje waarbij je aan kon kloppen,ze maakte je huiswerk en je had alles goed.
Een traan rolde kort over mijn wang. "Hoe ging het querido?" Veronica ging tegenover me zitten.
"Verschrikkelijk." Zuchtte ik. "Arme jij." Lachte ze tegen me.
"Ga lekker de Elite pesten." Grijnste Veronica tegen me. Ik knikte.
Vrolijk sprong ik op en rende weg. Ik liep voorzichtig naar de kantine van de Elite. Victoria zat in haar eten te prikken. Ineens knalde er een prop tegen mijn voorhoofd. "Kerkrat." Brulde iemand. Iemand stond op en liep met een valse grijns naar me toe. Ik deinsde achteruit. De elite gast greep mijn haar en trok er hard aan. "Au!" Huilde ik. "Laat me los." Schreeuwde ik. Ik tastte met mijn hand naar voren en greep het korte haar van de jongen. Ik gaf er een harde ruk aan en trok mijn hand terug. Snel opende ik mijn hand en keek naar een pluk haar die in mijn hand lach. Ik draaide me om en rende weg.

~*Sophia*~

Ik loop richting mijn tent, en kleed me om, snel kruip ik onder de dekens en ik probeer te slapen.

~IK GA OFF, TOT MORGEN! Dan mag je haar weer storen. ben morgen op school dus dan moet je haar effe sturen.
~Rachel Kerkrat.

Ik zet het bord terug in de rekken bij de keuken en loop naar buiten. De donkere jongen heet Ray. Ray Note. Hij zei niet veel, maar dat hoefde ook niet. Als ik in zijn ogen keek zag ik bedroefde ogen. Hij had een zwaar verleden gehad. Dat denk ik tenminste. Ik loop de school uit richting mijn tent. Achter me hoor ik een jongens stem. "Lorna!", roept de jongen. Ik draai me om en zie ...* aan komen rennen.

'Lorna Baker, kerkrat.
*Wie?

Ik was klaar met eten. Ik stond op en gooide mijn eten's restjes weg. Ik kon het nog steeds niet geloven, ik had vandaag voor het eerst gehuild. Ik zucht diep en loop naar de bibliotheek toe. Al de boeken die in al deze kasten waren, had ik al allemaal uitgelezen. Ik dacht na, over heel mijn leven over wat ik allemaal eigenlijk had gedaan.
Ik was eigenlijk alleen met puur duistere magie bezig, die eigenlijk ook voor een deel andere hielp. Mijn ouders waren overleden, en ik was eigenlijk nooit verliefd geweest...


~ Victoria River, elite

Ik hoorde sophia en ik zag der rennen ik rende achter der aan ik hoorde achter me geschreeuw "sh*t elite!" schreeuwde ik .
" jij ook hier"" vroeg Sophia
"rennen " schreeuwde ik
We kwamen bij het plein waar de kerkratten altijd waren we stopte met rennen de elite durfde en woude hier niet komen..

Ray Note--
Kerkrat

Ik was blij dat Chloé me 'dankbaar' was, maar waarom zou ik het erg vinden? Bij zulk soort dingen mag je gewoon niet letten op hoe populair de ene is, als je verliefd bent telt dat niet, en anderen horen zich daar niet mee te bemoeien.
Inmiddels waren we weer aangeschoven aan de tafel, Chloé luistert muziek. En anderen praten, en ik? Ik staarde doelloos voor me uit. Eigenlijk wou ik ook verliefd zijn, maar ja, op wie dan? Misschien kwam ik ooit nog eens een leuke jongen tegen, met de nadruk op 'ooit'.
"Wat luister je?", vraag ik uiteindelijk aan Chloé.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

HEt jamuurtje was voorbij, ik had honger. Jacob rende me achterna "Wat vind jij van haar" hij knikte met zijn hoofd naar dat ene meisje, ik haalde mijn schouders op. "kweeni, waarom" verbaast trok ik mijn wenkbrauwen op en grijnsde toen ik zijn paarse gezicht zag. "Laat maar" zuchte eenmaal we de kantine binnen kwamen.

Zuchtend staar ik naar het goedje op mijn bord. Was een keer normaal eten teveel gevraagd. Mijn blik gleed langs de tafels en ik vond diezelfde ongenoegzame gezichten. Mijn lippen krulden zich tot een wreedaardige glimlach toen er een idee bij me opkwam. ik schoof mijn bestek aan de kant en stond recht, nam een flinke greep pap in mijn hand en brulde "Voedselgevecht!". Mensen gilden en lachten toen de drek recht in Jacobs dromerige gezicht terecht kwam.

- Heath Byrle (kerkrat) -

Vrolijk duw ik het andere dopje in Samantha's oor.
"Niets bijzonders. De goeie artiesten zijn dood," grinnikte ik. "Behalve Thunderstorm dan," zei ik terwijl ik naar Samantha knip oogde. Ze lachte. De anderen keken ons niet-begrijpend aan.
"Niks," grinnikte Samantha. Ik zag Bianca verwaand kijken. Wauw. Twee vijanden.

CHLOÉ

Ik sla mijn armen om hem heen. Finn zal ik nooit verliezen.
"Ik vertel het je later wel, misschien stel ik me aan." hik ik.
"Nee, jij huilt nooit zonder reden. Ik wil het weten."
"Kom dan mee naar mijn tent." Ik laat hem los en sleur hem mee naar mijn tent. Voor de zoveelste keer vandaag duw ik het tentzeil opzij en laat hem alle rommel zien.
"Jerrel is hier bijna doodgegaan. En dat is niet het enige. Ik ben bang dat ik mijn plek in de band verlies."

-*- Avalon -*-
(kerkrat)

"Dankje." zuchtte ik. "wat heb je gedaan dat de halve Elite achter je aan kwam?" Vroeg Ray bezorgd.
Ik wreef over mijn achterhoofd. "Ik heb iemand zijn haar eruit getrokken." Mompelde ik.
Ray rolde met zijn ogen. "He die stomme Elite trok eerst aan mijn haar." Zuchtte ik.
Ik zuchtte. "Als ik trouwens ooit je huiswerk moet maken kom je gewoon langs hoor." Het was een soort van mijn baantje geworden. Mensen hun huiswerk maken. "Hmm." Mompelde Ray.
"Vertrouw je me niet?" Zuchtte ik. "Ach."Mompelde hij.

~*Sophia*~

Mijn leven betekende eigenlijk helemaal niks, behalve magie en paranormaalheid.
Ik liep naar het lege muzieklokaal. Ik pakte een viool en begon te spelen.
Het klonk in mijn oren vreselijk, maar dat kwam ook omdat ik zelf vreselijk was.
Lekker dan, ben ik verder mijn leven aan het verpesten.
"Ren weg." hoorde ik.
Maar het was geen stem in mijn hoofd, maar ergens in de gang.

~Victoria River, elite