De tranen prikken in mijn ogen.
'Hou je mond Cwen." met deze woorden draai ik mijn rug naar haar toe en been weg. Waarheen weet ik niet, zolang ik maar ver uit de buurt ben van Cwen.

Terwijl ik tegen een rots uit zit te hijgen gaan mijn gedachten weer er op los. Waarom zei Lucas niets?
Houdt hij van Cwen? Vond hij het wel leuk zo, op haar schoot? En die stomme Eve, wat wil ik haar graag een mep verkopen. Hoewel, edelvrouwen horen dat niet te doen.
Ik laat me op een steen zakken. Lucas vindt me vast te dik. Dat van daarbet zei hij vast zomaar, misschien was het zelfs grappig bedoeld. Kwetsend.
De tranen lijken niet te kunnen stoppen.
Lucas houdt niet van mij. Net als elke man.

xx- Jane -xx

Ik zie het strand in de verte. "Eindelijk!" Ik was zo bang dat ik hier zou verdwalen. Dan hoor ik gesnik. "J-Jane?" vraag ik voorzichtig. "Ga weg!" is het korte antwoord. Blijkbaar wil ze niet dat iemand haar zo ziet. Haar wangen zijn rood van het huilen. Toch loop ik naar haar toe en ga naast haar zitten. "Wat is er?" vraag ik voorzichtig

-Nora

"Heel erg bedankt Cwen." Gromde Lucas tegen me. "Ik deed niks! Ik wou haar helpen!" Gromde ik zacht.
"Nou je hebt me heel erg geholpen." Ging hij verder. Er rolde een traan over mijn wang. "Ik wou helpen." Huilde ik zacht. Ik voelde een brandende handdruk tegen mijn wang. "Waarom moet je me altijd slaan Lucas?" Huilde ik zacht. "Hou er nou mee op." Fluisterde ik zacht. Heel lang was het stil. Eve ging onverstoord verder. Ineens begon Lucas te kronkelen van de pijn. "Ev hou op! Wat doe je? Stop!" Huilde ik hard. Eve keek kwaad alsof ze Lucas wilde slaan. Ik dook op haar. "Eve hou op." Ik voelde pijnlijke steken door me heen gaan. Alsof iemand je met een brandend mes stak. "Eve stop. Alstjeblieft." Snikte ik. Er verschenen zwarte vlekken voor mijn ogen. Het schreeuwen van Lucas was opgehouden. Ik kneep mijn mond dicht. Ik wou niet schreeuwen. Eve bleef me kwaad aankijken. "Eve wat is er met je." Schokte ik zacht. Ik vloog uit mijn eigen lichaam en zag mezelf. Mijn ogen rolden omhoog in mijn kassen en mijn hele lichaam schokte. Ik bleef Eve vasthouden. Ik schrok. Ik schrok van mezelf.

~Cwen

"Ga weg!" herhaal ik, maar de nieuwe lijkt vastbesloten zijn om te blijven.
"Vertel me wat er is, daarna ga ik weg."
"Dan kan je nog lang wachten."
"Inderdaad, dan blijf ik maar wachten."
Ze houft haar mond en staart zwijgzaam voor zich uit. Het is overduidelijk dat ze verwacht dat ik ga praten.
Hou je sterk Jane, niet toegeven.
"Cwen heeft Lucas weer ingepikt." Wat heb ik nou weer gezegd?! Zometeen gaat ze nog denken dat ik een troosteloos, hulpeloos mens ben!

xx- Jane -xx

"Cwen zal er nooit helemaal overheen komen dat jij en lucas wat hebben. Ik denk dat dit haar manier is om met lucas contact te houden." er volgde een lange stilte gevolgd door gekrijs. Tijd om te antwoorden kreeg ze niet. "Is dat lucas?" vroeg Jane geschrokken. Ze rende weg. Ik volgde haar op de voet. Wat deed Eve daar?! Ik nam een aanloop en duwde haar omver. Ondertussen hoorde ik Jane huilen bij lucas.

-Nora

Ik voelde de schokken wegnemen. Ik vloog terug naar mezelf. Mijn zicht kwam langzaam terug.
Ik hijgde zacht. Lucas boog zich over me heen. "Cwen?" vroeg hij zacht. "Lucas?" Hijgde ik zacht.
"Cwen!" brulde Lucas naar me. Ik voelde twee armen die zich om mijn nek wikkelde. De steken werden erger.
Mijn lucht werd uit mijn keel gekneld. Ik hapte naar adem. "Eve.wat.is.er.met.je?" Hijgde ik zacht.
De hitte maakte het er nou niet bepaald makkelijker op. Ik klopte zacht op mijn zakken.
Er boorde iets kouds in mijn arm. Ik keek er vanuit mijn ooghoeken naar. Eve had haar mes in mijn arm geboord. Ik lag hier dood te bloeden en te stikken. Ik tilde mijn gewonde arm op en boorde mijn nagels diep in Eve's armen. Ze hapte naar adem en er stroomde een stroompje bloed uit de plekken waar ik haar had geraakt. Er klonken twee schoten en ik voelde een brandende pijn in mijn onderarm. Ik trilde zacht.
"Eve je draait door." hijgde ik zacht.

~Cwen

Ik hoorde gegil en samen met Jack rende ik er heen. Wat ik zag was een slagveld met een woeste Eve in het midden. Bezig mensen uit te moorden. Ik slaakte een kreet en stortte me op haar. Onderschat. Ze greep me beet. Een brandende pijn gierde door mijn lijf.
"AAH!" schreeuwde ik. Ze tilde me een stukje op en smeet me naar achter. Ik hoorde mijn arm kraken. Jack knielde naast me neer.
"Lia! LIA! Zeg wat!"
"Het is niets," zeg ik met een vertrokken gezicht.

LIA

Snel ren ik naar het slagveld. Eve had zich weer tot Cwen gericht. Ik wou haar lostrekken maar mijn hand brandde en stak toen ik haar aan wou raken. Niemand kon haar aanraken.
Als het zo doorging zou Cwen niet lang meer te leven hebben.

-Richard

Ik pakte Eve's arm vast en wou haar van me af trekken. De schokken en steken werden erger.
Bepaalde mensen liepen op me af. "NEE!" schreeuwde ik angstig. "Ik heb haar hierheen gehaald. Het is mijn straf." Gromde ik zacht. "Eve waarom doe je dit." Huilde ik zacht. Eve negeerde niet. Mijn adem raakte langzaam op. "Eve. Laat me los." Hijgde ik zacht. Ik voelde Lucas aan mijn arm trekken. Hij schokte zacht.
De schokken werden erger voor mij. Lucas hijgde zacht. "Lucas? Waarom doe je dit." Lucas antwoordde niet.
Hield hij van mij? Of leidde hij zoveel pijn omdat hij een vriendin wou redden? Ik begon te krijsen en te schreeuwen. Ik zakte langzaam weg.

~Cwen

ik kan mijn sabels niet trekken, straks raak ik iemand nog!
In paniek probeer ik Eves been vast te grijpen. Moeiteloos schopt ze me weg.
Ik voel me net een bedelaar. Vies, lelijk, minacht, hopeloos.
Dit is de druppel. Niemand waagt het om Jane zomaar weg te schoppen als een zwerfhond!
Ik spring op Eve, met mijn benen om haar middel geklemd, en trek wild aan haar haren. Ze gilt het uit van pijn.
Nu haal ik mijn mes tevoorschijn en snij in een keer haar keel door.

xx- Jane -xx

Ik deed een stap richting Cwen. Haar ogen waren gesloten.
Er stroomde bloed uit haar beide armen en ze ademde zwaar.
Op haar gezicht stroomde ook een stroompje bloed. Er lag een diepe snee op haar rechterwang.
Ze lag inelkaar gekruld. Ze zweette zacht en schokte soms nog steeds heel licht.
Ze zag er afgrijselijk uit. Er zaten op bepaalde plekken op haar rug en armen grote blaren.
Ze was heftig verbrand.

-Richard

Ik hijgde zacht. Mijn huid brandde en ademen deed pijn. Er stroomde een traan over mijn wang.
Hij rolde in mijn wond en prikte. Ik hoorde de zachte stem van Lucas. "Cwen?" Ik wou mijn mond opentrekken en gillen schreeuwen en huilen. "Cwen?" Hij herhaalde het een paar keer maar ik kon mijn mond niet opentrekken. Lucas legde zijn handen licht op mijn armen en draaide me. Mijn rug lag nu op het brandende zand. Ineens voelde ik twee warme lippen op die van mij. Kuste Lucas me nou vrijwillig?
Aangezien Jane die zacht gilde dacht ik van wel. Ik kon mijn lichaam nog slechter bewegen.
Ik had mijn handen in zijn nek willen leggen. Hem dichter tegen me aandrukken. Maar mijn lichaam wou niet bewegen.

~Cwen

Ik wist me overeind te krijgen. Wat ik zag was verschrikkelijk. Eve was dood en Cwen lag als een hoopje ellende op de grond. Ik was duizelig en zakte weer terug. Jack knielde naast me neer en ondersteunde mijn rug met zijn armen. Ik bekeek mijn handen. Brandblaren. Dat mens was gek! Jack drukt een zoen op mijn lippen.
"Ik moet naar Cwen," fluisterde ik schor. Maar hij schudde zijn hoofd.
"Eerst aan jezelf denken. Er zijn ook niet-gewonde mensen!"
Ik schudde mijn hoofd en probeerde op te staan. Een stekende pijn schoot door mijn lichaam en een met een klein kreuntje zakte ik weer neer. Wat had Even met me gedaan?

**LIA**

"Cwen" mijn stem klonk verbaast maar bezorgd, ik moest dan wel niets van haar weten maar ze was wel een vriendin.
"Cwen" Richard stond naast me, zijn stem schoot de hoogte in. "Lucas ..." zuchtte ze, ze was duidelijk buiten zinnen. "Nee het is mij, Richard" verbeterde hij haar. Stillaan werd haar gezicht paars, ze kreeg geen adem.
"Ze krijgt geen adem" gilt iemand. Richard lijkt een seconde te twijfelen en drukt dan zijn lippen op die van Cwens en blaast. Uiteindelijk hapt ze naar lucht en een grijns verschijnt over haar gezicht. "Lucas, je hebt me gekust" puft ze buiten adem. Ik kijk haar verbaast aan, wat had Eve met haar gedaan, ze was duidelijk nog niet helemaal goed bij haar hoofd. Snel draaide ik me om en liep weg, opzoek naar Jane, ze zat in een hoekje tegen een boom. Ik ging naast haar zitten, de stilte duurde voort. "Wat is er" smeekte ik uiteindelijk, niet in staat om te wachten tot zei erover begon.

-Lucas Folcalor-

Ik snuif en kijk hem recht in zijn ogen aan.
"Lucas, hou je écht van me?"
Hij knikt. "Hoe kun je daaraan twijfelen."
"Je leek het anders best leuk te vinden met Cwen."
"Jane, hou nou eens op met dat belachelijke gedoe!"
"Dit is niet belachelijk! Denk nou eens goed over de vraag na. Ik hoor later wel het antwoord van je."

xx- Jane -xx

Ik drukte mijn handen trillerig tegen Richard's borst aan en duwde. Mijn armen waren zwak.
Ik voelde me een lappenpopje. Mijn hoofd flitste en bonkte. Er schoot van alles door me heen.
Oude herrineringen. Nieuwe herrineringen. De dood van Hector.
De dood van Eastred. Ik wou mijn armen om iemand heen slaan. Misschien Alice.
"Mama?" Klonk er naast me. "Ga weg." Was het enige wat er zacht uit mijn keel kwam.
"Je hoeft me zo niet te zien." Fluisterde ik. "Mam?" Alice'stem was bibberig.
Iemand nam haar mee. De brandwonden branden alsof ze in brand stonden.
Was dan niemand van plan om me te helpen ofzo. Of was ik er zo erg aan toe dat niemand me wou helpen. Ik jammerde zacht. Ineens branden Eve's armen weer om mijn keel en brandden haar handen op elke plek die ze aanraakte. Ik greep naar mijn keel. Geen armen. Er verscheen een grote brandwond over mijn linkerarm. Ik plofte op de grond. Iedereen hapte naar adem.
Ik wou dat ik dat kon want mijn adem werd nog steeds bekneld.

~Cwen

Ik wou rennen maar kon dat niet het deed teveel pijn. "Jowl? Kun je ze gaan helpen! We geven ze wel een andere keer een naam ja!" zei ik zacht. "Oke" zei jowl snel en hij rende weg. Ik was te zwak om te rennen of te lopen het deed pijn.

-Emerild-

Ik balde mijn vuisten. Gekweld keek ik naar wat er hier gebeurde.
Hoe kon een moeder toch zo bruut van het leven beroofd worden? Ik stapte vooruit. Ik greep Cwen's arm en probeerde haar weg te trekken. Er was een flits en twee seconden later lag ik op het hete zand.
Snel krabbelde ik overeind. Ik rende weer naar Cwen en pakte haar arm. Er brandde iets door me heen.
Ik beet op mijn tanden en bleef trekken. Er was weer een flits en ik werd het water in geworpen tegen het schip aan.

-Richard

"Haal haar hier weg. Iemand doe iets. Alstjeblieft!" Huilde ik hardop. "Vermoord me! Dood me." krijste ik hard.
"Weldra zal je dood zijn." Siste iemand in mijn oor. "Doe het dan sneller." Huilde ik. "Nee." Fluisterde Eve.
"Doe het! Doe het nu!" Huilde ik. "nee." Fluisterde Eve weer. Ik begon harder te huilen.
Alice kwam aanrennen. "Mama!" Schreeuwde ze. "Ga weg!" Huilde ik. "Ga weg! Nu!" Schreeuwde ik.
Alice schudde haar hoofd maar zette wel twee stappen achteruit. "Verder. Ga hier weg! Kijk niet naar me!" Huilde ik hardop. Alice rende huilend weg. "Iemand anders! Vermoord me." Krijste ik.
"HEt zal niet werken." Fluisterde Eve tegen me. "Vermoord me nou maar." Huilde ik. Ik opende mijn ogen en keek de menigte in. Iedereen stond angstig en verbaasd naar me te kijken. "Doe het!" Huilde en schreeuwde ik.

~Cwen

Ik keek naar het vreemde geestentafereel met Cwen. En ineens dacht ik terug aan mijn Zhǔ, mijn leermeester. Hij had me iets verteld over geestverdrijven en ik wist het nog! Zacht begon ik te mompelen. Het gemompel werd harder en veranderde in zingen. Ik herhaalde steeds hetzelfde lied. Het werkte! Cwen kreeg adem! Ik bleef onvermoeibaar zingen. IK zou niet opgeven!


LIA