"Doe nog maar 3 bier!" Zei ik gretig. Op de monden van Rory en Cowl verscheen een glimlach.
"Het is bijna nieuwjaar." Zei Cowl
"Ja, dat is in ons land altijd een groot feest." Antwoordde Rory.
"Hoezo? Vertel eens?" Vroeg ik nieuwsgierig. Ik had op Cowl na nog nooit een elf ontmoet, en ik heb er verder ook nooit echt veel informatie over gehad. Ondertussen drink ik mijn glas leeg.
Ik had gelukkig wel mensen die me steunde. Ik glimlach, ik kon er nog steeds niet bij, ik was zwanger!
Hoelang?
"Liz?" Vroeg ik, "zou jij kunnen schatten hoe lang ik ongeveer zwanger ben?" Liz kijkt even bedenkelijk en gaat naast me zet, voorzichtig en zachtjes legt ze haar hand op mijn buik.
"Ik denk 6 à 7 maanden."
"Oké."
"Waarom wil je het eigenlijk weten?" Vroeg Liz nieuwsgierig
"Gewoon, dan kan ik een beetje weten wanneer.." Ik slik, "wanneer ik moet bevallen." Fluister ik.
Liz knuffelt me, "ik zal je niet alleen laten!" Fluisterd ze in mijn oor.
Ik begin weer te huilen, ik haat mijn hormonen!
"Groepsknuffel!"
We omhelzen elkaar, we zijn één.
"Het komt goed Catrijn. Maak je maar geen zorgen."
Ik zie een man onze kant op gluren.
"Catrijn," fluister ik. "Volgens mij heeft die knapperd daar een oogje op je."
Ik geef Catrijn een zetje in de goede richting en ga bij de mannen aan de bar zitten.
Catrijn redt het wel, maar ik kan het niet laten om me steeds om te draaien.
Katrien gaf me een zetje naar een man, ik voel meteen een bloos opkomen, eigenlijk wou ik geen vriend, ik kijk half angstig achterom, Liz en Katrien knipogen naar me. Als ik omkijk wenkt de man me, ik loop naar hem toe.
"Hallo" Begin ik.
"Hoi"
Ik wist niet echt hoe ik moest beginnen..
"Hoe heet je?" Vroeg de man.
"Catrijn, en jij?" Vroeg ik blozend. De man glimlacht, "Corneliss" antwoordt hij.
Ik voel een blos opkomen, waardoor Corneliss in de lach schiet.
Het word al allemaal wat licht in mijn hoofd.
" Wat betekend nieuwjaar voor ons ..."
ik denk terug aan de jeugdherinneringen van vroeger.
De kaarsjes op het meer, de kleine zoemende diamandvlinders
schitterend aan de klaterende waterval.
Ik moest toegeven dat ik het miste, maar nu had ik Liz
dat was nog duizendmaal beter ...
" hoe zit het met jouw en Katrien" vraag ik Xander
" al plannen voor kinderen "
"Plannen wel." Zei ik. "En de plannen zijn, hoe zal ik het zeggen, in uitvoering."
We lachte kort, iedereen snapte het wel.
"Wat gaan jullie dit jaar met Nieuwjaar dan doen?" Vroeg ik nieuwsgierig.
Ik werd begroet aan mijn andere zijde en ik zag dat Katrien naast me kwam zitten.
Ik hoor gelach uit een café. Ik kijk door het raam en zie Cowl, Rory, Xander en Katrien zitten. Ik loop naar binnen en schuif aan.
"Als ik moet ophoepelen geef je maar een gil," zeg ik met een grijns. Rory schudt zijn hoofd en trekt me tegen zich aan. Ik bestel een biertje.
"Waar hadden jullie het over?"
"Het nieuwe jaar!" zeggen ze in koor. Ik lach. De mannen praten verder en ik luister aandachtig.
Corneliss was erg aardig. Ik mocht hem wel.
"Kom je mee naar buiten?" Vroeg hij blozend, het was een vreselijk lief gezicht, ik kon niet anders dan knikken.
Corneliss pakt mijn hand en trekt me mee, we lopen langs de tafel waar Cowl,Rory,Cleo,Katrien en Xander zitten. Katrien knipoogt naar me, ik knipoog terug.
We lopen door de deur van het café, naar buiten. Corneliss trekt me mee naar het bos, en laat mijn hand los. Ik wierp een schuine blik op het café, ik volg zijn blik. Liz loerde naar ons, ik bloosde meteen.
"Ken jij haar?" Vroeg Corneliss plots, ik knik, "ze is een goede vriendin"
Corneliss knikt en leunt naar me toe, Liz keek nog steeds naar me.
Ik besloot Catrijn en Corneliss was het? Wat Privacy te geven. Ik sprong op een barstoel en bestelde een glas rum. " Hey Liz." Joelde Cowl,Rory en Xander tegelijk. " Heyy." Joelde ik vrolijk terug. Ik klokte het Glas snel naar binnen. Ik bestelde er nog twee.
Ik dronk ze snel op. "Liz,Hoeveel heb je er nu al op??" Grijnsde Cowl. " Meer dan jou." giechelde ik terug. " Zuipwedstrijd!!" Joelde Xander. De Barman kwam meteen aanlopen met nog vijf glazen ieder. Cowl klokte ze snel naar binnen. Cowl dronk sneller. Ik kon meer aan. Na zeven glazen gaf Cowl op. Ik had gewonnen met twee glazen meer. " Ik heb gewonnen!" Joelde ik vrolijk. Ik verloor mijn evenwicht en viel van mijn kruk. Daarbij sleurde ik Cowl mee. Hij greep Katriens kruk en die greep Xander's haar. Xander greep Rory's blouse en Rory greep een tafel. Schaterend lagen we op de grond. Lang geleden dat ik dit fijne gevoel had meegemaakt.
Daar lagen we dan; een hoopje dronken vrienden. Ik lachte me dood. Grinnikend stond ik op en drukte Rory een zoen op zijn mond.
"Misschien moeten we naar de herberg?" zei ik grinnikend. Daar waren het de meesten wel mee eens. Met zijn allen liepen we terug.
"Ga maar vast, wij komen zo," zei Rory en hij trok me mee de andere kant op.
"Wat ga je doen?" giegelde ik. Hij zei niets maar begon me heftig te zoenen en aan mijn korset te peuteren.
Corneliss lippen zaten tegen die van mij aan. Hij ging iets dicht tegen me aan staan. Ik hoorde hard gelach vanuit het café komen, ieder had lol. Ik ook. Corneliss streelde me, zachtjes. Ik legde mijn armen in zijn nek, ik trok hem dichter tegen me aan. Ik miste dit. Corneliss was lief, ondanks dat ik hem net kende, had ik het gevoel alsof ik hem al jaren kende.
Corneliss haalt zijn lippen van de mijne en drukt zijn wang tegen die van mij.
"Ik houd van je..." Mompelt hij zachtjes.
"Ik ook van jouw..." Zwijmel ik, "Corneliss, ik moet je eigenlijk nog wat vertellen." Fluister ik er achter na.
"Oké.." Corneliss laat me los en ik laat mijn armen zakken, ik voelde dat ik trilde, ik wist niet hoe ik het moest brengen. "Catrijn! Wat is er! Je trilt helemaal!" Fluisterd hij. "Het is gewoon...gewoon moeilijk om te zeggen.."
"Want.." Corneliss wist blijkbaar dat er meer kwam, "omdat ik bang ben dat je me dan niet meer leuk zo vinden.." Corneliss trekt me tegen zijn borst, en aait me over mijn hoofd.
"Komop Catrijn! Houd me niet langer in spanning, oké?"
Ik knik, "Corneliss, ik ben zwanger. Dit is het oké!" Even verstijft hij, maar daarna gaat hij lachen.
"Wat is er zo grappig!"
"Catrijn! Het is helemaal niet erg! Echt niet! En laat me raden, je vriendin vond dat je een vader moest zoeken!" Corneliss buldert haast van het lachen, terwijl ik hem raar aankijk. Vond hij het niet erg!?
"Ja, ze vonden dat ik eenzaam was. Ze vonden dat ik een vader moest zoeken..."
Corneliss gelach stopt en hij neemt mijn gezicht in zijn handen, "dus je zou mij als vader kiezen?" Vraagt hij.
Ik knik, Corneliss glimlacht, "dat is lief!" Fluisterd hij en hij drukt zijn lippen tegen die van mij. Deze keer lief, heel voorzichtig. De kus duurde 10 seconden, of misschien langer.
"Ga je me nog voorstellen aan je vrienden?" Vraagt hij nieuwsgierig.
Ik kijk naar het café, het gelach werd telkens harder. "Nee, morgen misschien. Nu kan je niet normaal met hen praten." Zeg ik, Corneliss knikt en ik open mijn mond om verder te praten, "kom je? Ik breng je naar de plek waar wij overnachten." Ik pak Corneliss' zijn hand voordat hij wat kon zeggen, ik trok hem mee naar de herberg. Ik duwde hem neer en nestelde me op zijn schoot. Corneliss sloeg zijn armen om me heen, terwijl ik zachtjes weg zakte, voelde ik hoe hij zijn lippen nog even tegen mijn voorhoofd drukt.
Ik draai me om naar Catrijn. Ah, ze loopt weg met die jongen. Ik hoor de naam Corneliss langskomen, dus waarschijnlijk heet hij zo.
Ik geef Xander een stevige zoen op zijn mond en ga dan verder op zijn nek.
"Rustig Katrien, doe dat maar in de herberg," lacht hij.
"Ik kan me niet inhouden." Ik ga door, dit keer nog heftiger.
"Hey niet zo klef jullie!" hoor ik Cowl achter me.
Nu moet ik wel stoppen, er wordt op ons gelet.
Met schaamrode kaken lopen we verder naar de herberg.
Daar laat ik me op het bed ploffen.
Vlug loop ik naar buiten en roep Katrien nog na: "Ik kom zo ook schat!" Ik draaide me om en liep tegen de deur aan van het café. "Auw, dat was niet handig." Zei ik lachend. Ik wankelde naar binnen en nam mijn plaats aan de bar weer in.
"Jij nog een drankje Cowl?"
" Nee hij gaat met mij mee." Zeg ik vrolijk. Ik greep zijn mouw vast en ik sleurde hem terug naar de herberg. Ik trok hem verder naar de berging. Ik gooide de deur dicht en draaide hem hem op slot.
Ik draaide me weer om naar Cowl en kuste hem. We trokken elkaar de kleren van het lijf.
Speels beet ik Cowl in zijn schouder. Hij grinnikte. Cowl drukte zijn warme lippen in mijn nek.
Dit waren moment waar ik van genoot.
Ik merkte dat ik op Corneliss lag toen ik wakker werd. Mijn buik deed heel veel pijn, en ik had vreselijk honger.
Voorzichtig kroop ik van hem af, vrijwel meteen word hij wakker, hij kijkt me even aan en ziet mijn bezweete gezicht.
"Catrijn! Wat is er!" Fluistert Corneliss. “Ik voel me niet zo lekker.” Fluister ik.
Corneliss legt zijn hand op mijn voorhoofd, zijn ogen werden groot van schrik, “Catrijn..je voorhoofd is gloeiend heet! Je hebt hartstikke hoge koorts, je moet echt even gaan liggen.”
Ik kreun en schud mijn hoofd, ik wou naar buiten de kou in, maar Croneliss houd zijn hand tegen mijn schouder, waardoor ik niet op kon staan. “Catrijn! Ga alsjeblieft liggen! Je bent ziek!” Smeekt Croneliss.
Ik schud eigenwijs mijn hoofd, “Catrijn!” Sist Croneliss. Hij duwt me naar achteren zodat ik op mijn rug kwam te liggen. Croneliss probeerde het voorzichtig te doen, maar het deed pijn in mijn rug.
“Sorry schat! Echt!” Fluisterd Croneliss, hij zag er niet uit alsof hij wist wat hij moest doen.
“Ik blijf wel liggen.” Fluister ik, ik wou Croneliss niet angstiger maken. Ik sluit mijn ogen, inplaats van het snikheet te hebben had ik het plots ijskoud. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen eromheen. Ik rilde.
“Oo Catrijn! Je bent ziek! En niet zo lichtjes ook!” Fluisterd Croneliss bezorgt terwijl hij het haar van mijn klamme voorhoofd haalt, “lieverd toch!”
“Het gaat.” Fluister ik, maar Croneliss schud zijn hoofd, “het gaat niet, Catrijn. Je bent ziek. Je hebt vreselijk hoge koorts, en je bent kwetsbaarder als normaal. Dat komt doordat je zwanger ben. Catrijn, alsjeblieft, weet je waar de rest is? Dan kan ik iemand gaan halen!”
Ik schud mijn hoofd, Cronreliss mocht me niet alleen laten! “Blijf bij me! Alsjeblieft!” Smekend kijk ik hem aan, ik zie hem op zijn lip bijten, zijn ogen schoten naar buiten en weer naar mij. “Alsjeblieft!” Fluister ik weer. Uiteindelijk blijven zijn ogen bij mij hangen. “Catrijn… Je moet naar een doktor! Alsjeblieft, lieverd!” Smeekt hij, en weer schud ik mijn hoofd. Ik had een nare ervaring met dokters, en dadelijk willen ze mijn kind weg halen! Ik sla mijn handen om mijn buik en maak me zo klein mogelijk. Corneliss pakt een deken en legt hem over mij heen, daarna gaat hij twijfelend naast mij liggen.
“Catrijn! Je geeft niet op, oké?” Waarom zou ik opgeven? Ik was gelukkig! Ik kroop dicht tegen Croneliss aan. “Je hebt me nog geen antwoord gegeven.” Mompelt hij, maar ik was te verweg om antwoord te geven.
De rode ochtendzon scheen door een spleet tussen de gordijnen onze kamer binnen. Het was eigenlijk de bedoeling dat de mannen en vrouwen apart sliepen, maar iedereen vond een eigen slaapplek.
Ik opende mijn ogen, en ik zag Katrien's gezicht, zo schattig. Ik lag half over haar heen en had mijn arm ook over haar heen liggen. Ik bleef zo liggen, ze sliep nog en ik wilde haar niet wakker maken.
"Wat hebben we gisteren nou gedaan?" Dacht ik. Ik wist nog maar flarden van gisteren, maar aan Katrien's gezicht te zien was het goed.
Ik streelde haar wang zachtjes, ze sliep er gewoon doorheen. Ik glimlachte en speelde met een haarlok.
Ik legde mijn hoofd tegen die van haar aan, ik ging wat dichter tegen haar aan liggen. Ze sliep nog steeds. Ik deed mijn ogen dicht en rook een heerlijke geur, die kwam van Katrien, die zoete geur herken ik uit duizenden.
Terwijl ik daar over nadacht viel ik ook weer in slaap.
Corneliss wiegde me heen en weer, ik merkte dat hij het niet prettig vond, dat hij geen hulp van me mocht halen. Ik kruip iets dichter tegen hem aan, "Catrijn! Laat me alsjeblieft iemand halen!" Smeekt hij weer, ik schud mijn hoofd "er komt vanzelf wel iemand aan." mompel ik.
Ik voelde Corneliss zuchten, ik wist heus wel dat hij dit niet wou. Ik hoorde dat hij zachtjes tegen zichzelf aan het fluisteren was, ik hield mijn adem in en luisterde nieuwsgierig, helaas had Corneliss het door, en hield meteen zijn mond.
"Wat deed je?" Vroeg ik nieuwsgierig, ondertussen kuchte ik een paar keer.
"Nou ik probeer te bedenken hoe ik je hier weg krijg, of hoe ik hier iemand heen krijg" Mijmerde hij. Corneliss maakte zich dus echt zorgen! Ik drukte mijn jubelende lippen tegen die van hem, maar Corneliss duwde me zachtjes weg, "zorg maar eerst voor jezelf, lief. Voordat je me weer zoent" Corneliss drukte zijn lippen tegen mijn hoofd, boos sla ik mijn armen over elkaar heen. "Catrijn!" Zuchtte hij, "jij bent eigenwijs, lief. Ik hoop niet dat je kind dat ook krijgt!"
Mijn kind, het klonk raar. Ik vouwde mijn handen over mijn buik, hij was behoorlijk bol. Corneliss zei dat ik het rustig aan moest doen, niet te veel werk verrichten, dat zou slecht zijn voor de baby.
"Catrijn! Onspan! Je hebt al veel aan je hoofd, ik weet het, probeer nou alsjeblieft te genezen, daarna mag je weer mokken, oké?" Fluisterde Corneliss in mijn oor. Er zat niks anders op dan ja te knikken, "zo mag ik het horen." Fluisterde hij in mijn oor.
Ditmaal kreeg ik een hitte aanval, ik wou de deken en Corneliss weg duwen, maar Corneliss hield me stevig vast.
'Catrijn, dadelijk krijg je het weer koud!" Mompelde hij, zijn stem klonk als een slaapliedje, ik wist niet of hij het ditmaal zo bedoelde, maar ik zakte m,eteen weer weg, helaas was deze droom net zo onrustig als de andere.
Niet veel later hoorde ik zachtje stemmen, 1 van Corneliss en van iemand anders, ze hadden het over mij. Hoe ze me wilde helpen. Ik negeerde he t gesprek en kroop dichter tegen Corneliss aan.
De ochtendzon prikkeld mijn gezicht.
wanneer ik mijn ogen zachtjes open doe zie ik Liz door de kamer wandelen.
Vrij van kleren en vrij van schaamte, " Je bent wakker" giecheld ze en trekt snel
een laken voor haar.
Ik kijk haar met open mond aan " ik hou van je " zeg ik dromerig en trek haar terug in bed.
haar warme lichaam drukt tegen mijn borstkas en haar vingers vlechten zich rond mijn hals.
" We moeten door" zegt ze streng maar ik snoer haar de mond met mijn lippen.
" we hebben nog even tijd" grinnik ik en kruip dieper tussen de lakens...
Ik voel iets steken in mijn buik. Ik worstel me los uit Crneliss' armen en snel ergens naartoe waar hij me slecht kon zien. Op die plek gaf ik over.. Hoeveel kon er nog uit me komen? Ik kreun. Mijn hele lichaam deed pijn. Vooral mijn rug.
Ik wist nu al dat ik zwanger zijn niet geweldig vond, ik keek vooral tegen de bevalling op. Het lijkt me zoveel pijn doen!
Ik merk dat ik weer huil, het werd met de dag erger! Corneliss streelt zwijgend mijn rug en houd h
mijn haar uit mijn gezicht. Hij was lief. Ik hoorde wat gestommel, maar ik reageerde er niet op. Niet nu! Ik voelde me vreselijk beroerd! Ik was vreselijk duizelig, misselijk, alles deed pijn!
Lekkere combinatie! Zwanger en ziek zijn!
