Ik glimlach naar Emerild, als we plots een harde knal horen, daarna wat sissen. Ik voel mezelf verstijven, maar ditmaal kroop ik niet in een hoekje, ik ging kijken waarvan het kwam, eenmaal buiten zag ik vuur, overal.
De vlammen likten aan de mast, ik hoor mezelf naar adem happen maar deed niks.
Ik voel iets brandden, bij mijn benen, een vlam had mijn borke te pakken, ik begopn er wat op te slaan, terwijl ik achteruit struikelde. Ik moest 1 ding hebben. Toen ik naar mijn kajuit rende kwam ik Emerild weer tegen.
"Vuur. Schip. As." Stommel ik op en ik hol naar mijn kajuit. Ik pak mijn houten kistje en drukdeze dicht tegen mij aan. Daarna ging ik opzoek naar Emerild.


~Willow Smidweed~

stond in de bar, die al onbegaanbaar was geworden door het water, nu stond het schip in brand! De uitgang was aan het branden en ik had weinig opties.
"Jack, Jack!" Hoorde ik Lia roepen.
"Ja hier!" Riep ik met tranen in mijn ogen. Ik waadde door het water naar de deur. Ik gooide hem open maar een steekvlam doemde op. Ik sprong er van weg en hoorde iets sissen na mijn val op de vloer. Ik keek naar mijn arm, heel mijn shirt was aan 1 kant weg gesmolten, mijn arm zat onder de brandwonden.
"Waarom ik?!" Riep ik boos. Het was mijn gewonde arm, maar ik dacht er niet over na. Ik moest Lia redden maar kon niet door de deur. Ik nam een aan loop en sprong door een raam naar buiten. Glasscherven sneden heel mijn lichaam en gezicht. Happend naar adem kwam ik boven, ik proefde bloed op mijn lippen.
Mijn gezicht brandde, niet door brandwonden, die zaten op mijn arm, maar van het zoute water dat in de sneden in mijn gezicht kwam.

~| Jack Beckeans |~

Ik hapte naar adem en klampte me vast aan het enigr waar ik steun vond. "Lucas rustig straks verdinken we nog" het was Cwen, ik ademde rustig en voelde hoe mijn spieren zich ontspande. "Ik ga al vast kijken of er nog meer mensen zijn die gered moeten worden" zuchtte Cwen, ze grinnikte van mijn nog steeds verbouwereerde gezicht. Ik grijnsde, het was voorbij, ik was niet dood. Met rustige slagen zwom ik terug naar land. Ik zag in de verte een blauw stipje, mijn hart zwol op. Jane stond op me te wachten, snel probeerde ik me aan land te begeven maar ik was uitgeput en ging niet vooruit. Plots hoorde ik schreeuwen en een oorverdovend gekraak.
De mast brak los en viel naar voren, ik kon nog net omdraaien om te zien hoe een vlammenzee recht in mijn gezicht sloeg en me mee de diepte in sleurde.

-Lucas Folcalor-

Ik draaide me om toen ik een geweldige klap hoorde. " Verdomme waarom moet mijn schip nou juist in de fik worden gestoken?" Kwaad dook ik onder om te kijken of er nog meer mensen onder waren. Als ik kon zuchten had ik het gedaan. Lucas zat weer vast. Ik zwom naar hem toe en trok hem naar boven. "Cwen!" Hijgde hij toen we weer boven waren. "Beter dan Eve toch?" Lachte ik. Ik sleurde hem mee naar het land.
Ik trok hem het stuk strand op. " Lucas? Lucaas?" Geweldig was hij nog buiten bewustzijn ook.
Moet ik hem ook nog gaan redden. Hij mag me wel eens dankbaarder worden. Ik drukte mijn lippen op die van hem en blies een flinke dosis lucht in.

~cweb

"Lia!" Riep ik bang. "Lia, Lia waar zit je?" Ik dobberde rond in het water, de mast brak af!
Ik dook er van weg maar werd een paar meter onder water gesleurd. Toen ik boven kwam lag het schip er gewoon nog.
"Liaaaaa!" Riep ik huilend. Ik heb niet meer gehuild sinds ik een kind was. Mijn angst en pijn zijn nu te groot om te onderdrukken. Ik zwom snel richting een hoop drijvend hout, daar trof ik haar aan.
"Nee!" Riep ik verslagen. Ik voelde haar pols, ik slaakte een zucht van verlichting. Ik legde haar op een grote houten krat en peddelde ons naar de kust.

~| Jack Beckeans |~

De koude zee en de rook maakten me moe en misselijk. Ik hapte naar adem en zwom richting een paar houtstukken. Ik klampte me vast aan een plank.
"JACK!" gilde ik. Plots hoorde ik zijn stem, maar ik viel flauw

---

hoestend kwam ik overeind. Voor ik weer neerviel grepen twee armen me vast. Ik herkende ze.
"Jack?" fluisterde ik schor. Het water had me uitgedroogd.
"Je bent veilig," suste hij. Het lukte me mijn ogen te openen. Daar zag ik het gewonde gezicht van Jack bezorgd boven de mijne.
"Je bent gewond," zei ik bezorgd en klom overeind. Ik bekeek Jack. Er zaten blaren op zijn armen.
"Gaat het?" vroeg ik geschokt. Hij knikte lachend en hielp me overeind. Ik wankelde maar hij hield me stevig vast. Ik zag grote vlammen in de zee. Ons schip. Een traan rolde over mijn wang. Jack veegde hem weg.
"We leven nog Lia. En de anderen ook, zekerweten!"
Hij drukte me stevig tegen zich aan en ik keek over zijn schouder naar de zee.

LIA

Plotseling voelde ik een schok. Een laatste schok van leven? Een laatste manier om de mensen te tonen dat ik wel nog bestond? Dat ik wel nog gevoelens had?
Op een moment voelde ik me weer mens. Ik was verward, maar had al snel door dat ik geen mens was, ik was in mijn zeemeermin. Al die mensen daar beneden konden nu zien wat voor een monster ik was. Mijn haar golfde in de lucht. Iedereen keek nu naar me.
Ik zong een lied, het lied. Ik zong, maar dit keer niet hypnotiserend, of wat dan ook. Ik bleef zingen, terwijl ik zocht naar twee prachtige ogen. Ver beneden me zag ik Lucas omhoog komen. Cwen had zijn leven gered, ik was haar dankbaar.
Nu keek ook Lucas omhoog, en hij werd nog witter, als dat al mogelijk was. Zijn ogen stonden vol schrik, het was alsof ik onze hele tijd samen voor mijn ogen kreeg te zien, en hij ook.
"IK HOU VAN JE!"
Toen werd alles zwart.

----

~ Eastred March

Ik wreef met mijn handen over mijn benen. " Nou fijn dat je wakker bent. Het was nou niet bepaald fijn om je een soort van te moeten kussen zonder dat je echt iets voor me voelt." Lucas zuchtte en sloeg zijn armen om me heen. Ik voelde me geschokt. " Ehm Graag gedaan?" Zei ik. Ik keek omhoog en lachte naar Eastred.
Kort zwaaide ik naar haar. " Het spijt me East!" brulde ik tegen haar. Ze lachte en zwaaide. Lucas drukte me iets dichter tegen zich aan.

~Cwen

Het hap naar adem. Onder me voel ik nat zand, het doet pijn aan mijn rug.
Zeewater kietelt mijn tenen.
Ik draai me om op mijn buik, leun op mijn ellebogen en hoest het zoute water uit mijn longen.
De tranen springen me in mijn ogen, het doet zo'n pijn...
Lucas, ik moet weten hoe het met hem gaat.
Ik leun op mijn knieën en sta dan volledig op, speurend naar hém.

xx- Jane -xx

een waterige glimlach kruipt over mijn lippen. "Eastred ..." zucht ik zacht. Ik voel een eenzame leegte, een leegte die enkel opgevuld kon worden door Jane. Ik rukte me los uit cwens arme en mompelde een bedankje.
Zo snel als mijn benen me konden dragen strompel ik over het strand. "Jane" kreun ik en laat me op mijn knieën vallen. "Lucas ..." ze huilde en greep me stevig vast. Beiden hadden we Eastred gekend en beiden stond ze nou aan ons hard. "Blijf bij me" smeekte ik, ook mijn oen werden vochtig. Ik wou haar nooit verliezen ...

-Lucas Folcalor-

Ik kroop overeind. Een verschrikkelijk depressief overspoeld me.
Als ik dat al niet had overleefd wie had er dan om me getreurd? Ik staarde naar de lucht. " Ik mis je Ailyn. Jij zou er voor me zijn." Ik liep snel het water weer in. Wachtend tot er iets op mijn hoofd zou vallen ofzo.

-Richard

Ik legde Lia neer op een zeil op het strand.
"Blijf maar liggen." Sus ik.
"Maar Jack.. je gezicht, je arm." Sputterde Lia tegen.
"Dat is niet belangrijk, jij wel." Antwoordde ik. De sneden in mijn gezicht prikte zo hard dat ik mijn nagels in mijn gezicht wilde zetten, maar dat deed ik niet. Ik keek met een speurende blik over het strand, in de verte zag ik zwarte stipjes.

~| Jack Beckeans |~

"Natuurlijk zal ik er altijd voor je zijn als jij mij nodig hebt, net zoals jij dat altijd voor me hebt gedaan."
Ik wrijf zijn tranen weg.
"Niet huilen. We redden het wel. Samen, met Eastred bij ons." ik zie een klein maar hemelsgelukkig glimlachje verschijnen. Dan ontmoeten onze lippen elkaar.

xx- Jane -xx

Ik pakte de touwladder die half verbrand was en klom het schip op. Langzaam liep ik naar mijn kajuit.
Ik pakte de deurklink en de deur viel meteen los. Ik liep mijn kajuit in. Er lagen een paar half verbrande spullen. Ik pakte er een op. Er schoot een brok zo groot als een tennisbal in mijn keel.
Het was een blouse van Hector. Ik tilde hem op. langzama draaide ik hem rond. Ineens kraakte het plafond en stortte het naar beneden.

~Cwen

Emerild kon ik niet vinden, ik had haast een mast op mijn hoofd gekregen, "Emerild!" Brul ik. "Emerild!"
"Hier" klinkt een kreun, ik loop naar het geluid toe en zie dat Emerild daar ligt, ik help haar overeind, "gaat het? Je ziet er niet best uit." Voeg ik eraan toe. Emerild glimlacht naar me, "ik wed dat jij er slechter uitziet. Je hebt haast overal brandwonden." Ik haal mijn schouders op en shor Emerild overeind. "Kom"
Snel trok ik Emerild naar het water, toen we van eht dek af wilden springen brak een andere mast af. Snel geef ik Emerild een zet, ze valt overboord maar wel in het water.
Ik hoor het vuur achter me, blijkbaar boos dat ze was ontsnapt.
Snel volg ik Emerild en trek haar mee naar het strand, aangekomen holt Emerild naar Jowl, en valt hem in de armen. Ik glimlach wat en laat me vallen. Ik was moe, en ik had overal pijn. Zachtjes kreun ik. Hopelijk was er niemand meer op het schip. En al zou het zo zijn, diegene zouden niet meer leven. Dat was zeker.


~Willow Smidweed~

Ik liep rond ik had een hoofdwond maar dat was niet belanrijkste " waar is emerild" schreeuwde ik het was een akelig gevoel ik zag niemand ,Todat ze aan kwam rennen " ik hou van je schat " zei ik.

Willow lag neer " we moeten veder" zei ik tegen haar . Ze viel weer neer toen ik haar hielp met opstaan "zo kan dat niet" zei emerild zacht in mijn oor "dan zo" zei ik luid ik pakte Willow op en nam haar op mijn schouder "ze was zwaar
-------

Willow Emerild en ik liepen een stukje verder en we zagen Jack en Lia ik rende naar Jack " Jack" schreeuwde ik hij draaide zich om "HIER" schreeuwde hij.

-Jowl Saggins-

Daar kwamen jowl willow en emerild!! Ik sprong overeind en we vielen elkaar in de armen.
"jullie leven," bracht ik snikkend uit.
"tuurlijk leven we gekkie," antwoordde emerild.

Lia

Er stak iets in mijn rug. Er brandde iets aan mijn been. En de geur van verbrand vlees drong mijn neus binnen. Er stroomden tranen over mijn wangen. Ik kon me niet bewegen en mijn zelfgekaapte schip stond in brand. " Iemand kom me halen." Fluisterde ik zacht. Zo hard als ik kon begon ik te schreeuwen.
"Lucas! Emerild! Willow! Jack! Iemand! Lucas! Jane! Eastred zou ook mogen!" Brulde ik hardop.
Mijn been brandde en stak. Er drong een ranzige lucht mijn neus binnen.

~Cwen

Ik probeerde me los te worstelen, ik vond het niet prettig. "Zet me neer, je maakt me misselijk." Fluister ik in Jowl's oor. "Alsjeblieft." Voeg ik eraan toe.
Toen Jowl me neer wou zetten verstijfde ik, iemand riep, mijn naam en die van andere, meteen toen Jowl me neer zetten rende ik naar de zee, ik sprong in het water en zwom zo snel mogelijk terug naar het schip. Iemand was daar, iemand had hulp nodig.

~Willow Smidweed~

Ik rende achter Willow aan. Ik wist wie er aan het schreeuwen was Cwen je hoort het aan haar stem nog is ze vreselijk in gevaar klinkt ze nog dapper. "Cweeeeeeeeeeeeeeeen" schreeuwde ik. "Hieeeer" Gilde ze ergens vanuit het schip. Willow en ik rennen naar het schip en springen aan boord. "Oke Will! Doe wat ik zeg. Blijf bij me en hou mijn arm vast" zei ik snel. "Oke" zei willow ook snel want er viel weer een mast om. We renden door de vlammen en vonden Cwen.Ze was bewusteloos.

-Emerild-