Mensen riepen en schreeuwden.
"Halfbloed ..."
Vorken en messen vlogen Liz' kant op.
Ik wou me door de mensenmassa doordringen
maar het ging niet.
Een vrouw kwam ten tonele, waar kende ik haar van.
Haar blonde haren, blauwe ogen net als de mijne.
" Zus" Gilde iemand, mijn moeder vloog de vrouw in de armen.
wat betekende dit, was dit mijn tante ... ?

-Cowl-

Cowl's ogen boorde in de mijne.
Dus ik word ook niet geaccepteerd als ik een halfbloed ben?
Nou best. Mijn moeder rende keihard op de moeder van Cowl af.
"Zus!" Schreeuwde mijn moeder.
Cowl was mijn neef? En mijn man. Ik greep naar mijn voorhoofd.
Nou gelukkig kon het wel dat een neef en een nicht trouwden.
En geen rare misvormde kinderen kregen.
Ik rende op Cowl af. Een paar mensen versperde me de weg,maar die duwde ik gewoon opzij.
Toen ik bij Cowl was vloog ik hem in de armen. "Hallo,Neefje van me." Plaagde ik hem.
Ik wees naar mijn moeder die nu vrolijk aan het kletsen was. "Dat is mijn moeder. We hoorden altijd al bij elkaar. " Suste ik. "Knijpen we er tussenuit?" Vroeg ik zachtjes. Voor hij kon knikken of antwoord kon geven had ik hem al meegetrokken naar buiten. Cleo en nog een Elf holde me achterna.

~Liz Red~

Een hoop paniek om me heen maar het enige wat ik wist was dat Liz een nichtje was van Cowl. Freaky! Cowl en Liz gingen naar buiten en ik volgde ze met Rory aan mijn hand. We renden naar het bos. Ik omhelsde Liz.
"Meid wat is hier in vredesnaam aan de hand," vroeg ik aan Liz. Liz vertelde het hele verhaal over haar moeder en over dat Cowl haar neef was. Cowl vulde haar soms nog blij. Ik grinnikte.
"Wat een vaag verhaal!"
Alle drie de elfen knikte. Plots besefte ik me wat.
"Ben ik nu de enige niet-elf?" grinnikte ik. Rory knipoogde naar me.
"Zullen we maar terug gaan?" stelde Cowl voor. "Ik denk dat ze nu wel een hoop vragen hebben daar."

-Cleo

Ik sta op het plein wat te acteren en ik krijg heel veel goud.. Zo word ik toch ooit eens rijk. Ik weet niets wat er gaande is..

xCraziya Movie

Hmm.. Liz blijft wel erg lang weg, de hele nacht lang.
Zenuwachtig schuivel ik op de rots heen en weer.
Liz is een elf. En Cowl ook. Ik ben verliefd geweest op een elf en mijn vriendin is er ook een.
Het klinkt allemaal zo ingewikkeld, ik heb me nooit met het mystieke en met magie beziggehouden.
Als ik erover nadenk is het eigenlijk best logisch. Het komt vast door de kracht van de magie dat ik ben flauwgevallen op de bruiloft, of in elk geval iets dat op flauwvallen leek.

Ik word wakker uit mijn gepeins als ik iemand zachtjes aan mijn jurk voel trekken.
Het is Finnick.
"Heb je lekker geslapen?" vraag ik.
"Het was een beetje hard, maar ik was erg moe."
Ik moet een beetje lachen. Wat is Finnick toch schattig, en wat lijkt hij toch oop zijn ouders.
Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Emylith zich aan het uitrekken is.
"Laten we even een wandelingetje gaan maken." stel ik voor.
Het lijkt erop dat Liz niet gauw terug zal komen en ik hoor de magen van de kinderen knorren.
Het is toch nog licht, en de appelvallei is hier niet ver vandaan.
Ik pak de handjes vast en we lopen de grot uit.

Katrien Bom~

Met zijn allen lopen we terug naar het kasteel. Vanuit het kasteel is geen feestgeluid meer maar ook een geluid van afkeur of wanhoop. Rory pakt mijn hand vast en ik kijk hem lachend aan. De moeder van Liz stond druk te overleggen met Cowl's vader en moeder. Alle ogen waren op ons gericht toen we binnenkwamen. Meteen liep Cowl's vader naar Cowl toe en omhelse hem.
"Het spijt me zo, mijn zoon. Dit wist ik niet. Ik gedraagde me als een malloot."
"Ik zei het toch, vader."
Cowl was nog steeds boos. Ik kon het me voorstellen.
"Die laten we maar even alleen," fluisterde Rory in mijn oor. Ik knikte. Rory nam me mee naar de tuin van het kasteel. Overal waren fontijnen en oplichtende beestjes. Rory verdween even en kwam toen terug met een mooie bloem. Ik rook aan de dieprode roos-achtige bloem en stopte het toen in mijn haar. Rory nam me mee naar een fontijn. Hij was prachtig! Hj pakte mijn hand vast en trok me dichter tegen hem aan. Plots drukte hij zijn lippen op de mijne. Een vlinder-storm gierde in mijn buik. Ik zoende hem terug. Hij legde zijn hand op mijn rug. Hij keek me afwachtend aan. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en zo stonden we nog een tijdje naar de fontijn te kijken.

-Cleo

Mijn vaders blik ontspande ...
een halfbloed, daar kon hij mee leven.
opvallend was wel dat hij haar niet in de ogen durfde te kijken.
Het feest ging verder van start maar
ik kon er niet van genieten.
Vele mensen keken en vloekten naar Liz.
wierpen per ongeluk drankjes op haar.
één iemand legde zelfs een kaars zo neer
dat Haar jurk in brand vloog.
Ik legde mijn arm over haar schouder.
"Laten we even wandelen in de Kasteeltuinen ..."
fluisterde ik in haar oor.

-Cowl-

Ik verbaasde me over het feit dat dit helemaal niet verkeerd voelde. Was ik dan zo snel over Tom heen? Was het allemaal nep geweest? Zoals ik iets voor Rory voelde had ik nooit iets voor Tom gevoeld.
"Cleo ik wil je nog zo veel zeggen en nog zo veel vragen maar er is zo veel gebeurd en..."
Ik legde een vinger op de lippen van Rory.
"Niet nu."
Mijn woorden werden gevolgd door een lange, intense zoen

-Cleo

Stomme sukkels. Ik doofde mijn jurk en liep samen met Cowl weg. "Lemas." Fluisterde ik zachtjes en het begon keihard te regenen in de zaal. Ik zorgde wel dat Cowl's vader niet nat werd. Mijn witte jurk was niet meer zo wit. Samen liepen we de kasteeltuin in. Het was prachtig. Ik keek Cowl aan. "We waren dus altijd al familie." We wisten het alleen niet. Ik omhelsde hem en was van plan om hem nooit meer los te laten. We kwamen bij een waterval. "Wie het eerste beneden is." grinnikte ik. Ik trok mijn kleren uit tot ik alleen nog maar mijn onderjurk aan had en sprong van de waterval. Met een gigantische plons viel ik in het water.
Cowl volgde. Ik voelde een ruk aan mijn been en viel achterover in het water. Ik keek recht in de ogen van Cowl. Zijn prachtige blauwe ogen. Hij grijnsde en zwom snel weg. Snel ging ik hem achterna. Ik trok hem uit het water en kuste hem.

~Liz Red~

Een steek, zo krachtig als de kruisboog van Cowl, raasde door mijn hoofd.
Ik wurm mijn handen uit die van Finnick en Emylith.
Alweer hetzelfde gevoel... Dit kan toch niet waar zijn.
Jawel. Ik voel weer de heftige krampen in mijn maag, gevolgd door heftige misselijkheid. Ik weet me nog net in te houden.
Als ik zie dat Finnick en Emylith gek opkijken, antwoord ik met een vaag: "Het zal wel een griepje zijn."
Ze knikken gehoorzaam en houden troostend mijn arm vast, de schatten. Ja, ze lijken echt op hun ouders.
Ik zie in hun ogen dat ze weten dat het niet zomaar een griepje is, maar ze weten net zo weinig over de oorzaak van mijn lijden als ik.
Haastig raap ik een paar appels van de grond, controleer ze of ze niet verrot zijn en stop ze in mijn zakken.
""Laten we terug naar de grot gaan." stel ik voor.

Katrien Bom~

Plots voelde ik een steek in mijn maag. Het voelde als een messteek. Ik keek naar mijn buik; geen mes. Jemig! Weer een steek! Ik zakte op de grond.
"Cleo! Cleo! Wat is er?!"
"Buikpijn," hijgde ik. Dit was niet normaal meer.
"Haal Liz," fluisterde ik. Rory rende weg. Na een paar minuten kwam hij terug met Liz aan zijn arm meegesleurd. Ze knielde ongerust naast me neer. Weer een steek.
"Je bent hier te lang, je moet terug naar de mensenwereld. Door de bezwering kun je een bepaalde tijd hier blijven maar ik had niet gerekend op zó lang," legde ze uit. "we moeten terug naar de poort."
Weer een steek. Ik kreunde. Dit deed zó'n verrekte pijn! Rory tilde me in zjin sterke armen en samen met Liz en Cowl, die zich inmiddels bij ons had gevoegd, renden ze richting de poort. We waren in het veld voor de poort en de steken werden erger. Ik greep naar mijn buik.
"Laat het stoppen!" gilde ik.

-Cleo

"Cleo h we zijn er bijna! hou nog even vol!" Ik bleef rennen. Cowl groette Rory heel snel en rende toen weg met ons door de poort. Toen we op de grens waren werd het iets minder maar het was duidelijk dat ze ook niet tegen de grens kon. Ik dook snel het vertrouwde water naar de mensenwereld in en legde Cleo daarna op het zachte gras voor de waterval. Ze hijgde nog na. Cowl was aan de andere kant van Cleo gaan zitten. Ineens bedacht ik me iets we konden naar de grot waar Katrien nu zat met de kinderen.
"Kom snel!" Ik tilde Cleo weer op. Ze had nu geen pijn meer maar ze was wel zwak. En rende samen met Cowl naar de grot. Toen we bij de grot kwamen zaten Katrien Emilyth en Finnick samen aan een appel te knabbelen.

~Liz Red~

Met alle haast en spoed loodsen we Cleo door de poort.
" Waar is Rory" mompeld Cleo.
Ik schud mijn hoofd, " hij kon niet mee"
Cleo bijt op haar lip.

Ik strompel terug naar de poort en vertrek terug naar mijn rijk.
daar zie ik Rory op ons plekje zitten.
Op de rots naast het klif.
" Cleo is ... geweldig" ik mompel instemmend.
Het was duidelijk dat hij haar leuk vond, maar
waarom keek hij zo droevig.
Ik sloeg mijn arm om hem heen.
" Ik ben uitgehuwelijkt" fluisterde hij.
Ik kijk in zijn betraande bruine ogen,
het verdriet dat hij heeft is bijna tastbaar ...

-Cowl-

Cowl was teruggegaan. Nu dacht ik alleen maar aan Cleo. "Rory." Fluisterde ze. Ik had Katrien alles al uitgelegd. "Ze wilt naar hem toe he?" Vroeg Katrien zachtjes. "Maar als mens is het onmogelijk om daar te blijven tenzij je veranderd word in een elf of er voldoende bezweringen worden uitgesproken. Maar die houden het niet eeuwig. En als elf moet je jarenlang testen doen om hier naar toe te kunnen. En tegen die tijd zou Cleo al lang dood kunnen zijn. Met alle misdaad hier." Voegde ik er snel achteraan. "Emilyth." Fluisterde ik zachtjes. Emi kwam al meteen aanrennen. "Ja mamma?" Finnick was ook aankomen lopen. "Schrik alstjeblieft niet van het kunstje dat ik nu ga doen." Ze ik. Ik legde mijn hand op Cleo's voorhoofd. "Nox" Fluisterde ik. En ik draaide mijn hand op. Cleo hapte naar adem. Ik had een kleine ster in mijn hand. Hij pulseerde een beetje en soms knalde er een lichtvlokje tegen de randjes.
"Evanesca" fluisterde ik. Voorzichtig legde ik mijn hand weer op Cleo's voorhoofd. De ster vloeide terug in Cleo. Haar ogen schoten open. Ik bracht mijn hoofd naar Cleo 's oor. "Ik kan je tijdelijk in een elf veranderen. Het duurt maar een dag." Fluisterde ik. Cleo knikte hevig. Ik tilde haar op. Ik tilde haar op en liep naar de waterval. "Specialis revelio" Riep ik. Er trok een damp over het veld. Mytische wezen kwamen tussen de bomen vandaan. Een Fenix kwam aanvliegen. Een Centaur liep tussen de bomen.
Een kleine Loras kwam tussen de struiken vandaan. We stonden in een kring. "Cleo wat er nu gaat gebeuren zal je nooit meer vergeten." Fluisterde ik. "Cistem Aperio." Zei ik zachtjes. Cleo rees omhoog en lag volledig stijf. Er verscheen een sterrenlicht om haar heen en wortels kronkelde omhoog en hielden haar gevangen in een soort Cocon. Ik wachtte en keek toe.

~Lzi Red!

Mijn hele lijf tintelde. En ik had onmense koppijn. Ik voelde dat ik zweefde maar ik kon mijn ogen niet op en doen.
Het voelde alsof mijn lichaam uiteengerukt werd. Ik wilde gillen maar het kon niet. Ik kon me niet bewegen. Dit duurde bijna een dag! Ik kneep harder met mijn ogen en beet op mijn lip. Een dag zou ik dit wel vol kunnen houden. Ik probeerde de meditatie-oefeningen die ik ooit eens had geleerd maar het werkte niet. De pijn was te erg aanwezig. Ik wachtte rustig af.

-Cleo

Ze lag nu al bijna een uur daar. Ineens opende de wortels zich en Cleo zweefde langzaam omlaag. Ik liep naar haar toe. "Cleo,Welkom in mijn wereld." Fluisterde ik zachtjes. Voorzichtig stond ze op. "Kan ik naar hem toe?" Vroeg ze. Ik knikte. We zullen samen gaan. De wezens kropen allemaal langzaam weg. Cleo keek ze verbaasd na. Ik pakte Cleo's hand vast en liep naar de waterval. We zwommen onder de waterval door. Samen staarden we naar de poort. We liepen er snel doorheen. Het fijne gevoel overviel me weer.
"Ze zijn bij de Cliff." fluisterde Cleo. "Cleo tot hoe ver kan je zien?" Vroeg ik. "Tot aan de rand van het gouden bos." fluisterde ze. Het gouden bos? Wow! Dat is heel ver. Samen liepen we naar de cliff. "Hallo Rory." Zei Cleo opgewekt. Cowl en Rory keken allebei op. "Je zou toch niet denken dat ik Cleo gewoon wegjaagde bij haar grote liefde?? Ze heeft geen afscheid kunnen nemen." Fluisterde ik tegen Cowl. "En ik ben ook niet van plan om jou hier te laten." Zei ik vrolijk. We hebben niet voor niets jaren lang testen gedaan om vervolgens hier te blijven." Ging ik verder. Ik sloeg mijn armen om Cowl heen.
"Zonder jou zou ik niet verder gaan." fluisterde ik. Ik keek hem aan. De man die mijn leven had opgefleurd. Ik bracht mijn hoofd dichter naar het zijne en kuste hem.

~Liz Red~

Ik ging naast Rory zitten en pakte zijn hand. Maar hij trok hem weer weg! Verbaasd keek ik hem aan.
"Ik moet je iets vertellen. Kom maar even mee," zei Rory ernstig. Ik kreeg een naar gevoel in mijn maag. We liepen naar een rustige plek aan de rand van het bos. Hij had me de hele weg niet aangekeken.
"Rory wat is er aan de hand?" vroeg ik paniekerig. Rory keek me nu wel aan. Hij had tranen in zijn ogen.
"Cleo ik houd van je maar..."
"Wat maar?! Vertel het me!"
"Maar mijn vader heeft me uitgehuwelijkt."
Uitgehuwelijkt! Dus ik mocht hem niet meer zien? Ik zakte neer op de grond en huilde.
"Cleo, er zijn nog zo veel mannen die beter zijn dan ik. Menselijke mannen die..."
"Maar ik wil jou!" gilde ik. Hij knielde naast me neer en trok me tegen zich aan.
"Het spijt me zo Cleo maar ik kan er niets meer aan doen."
Ik schudde mijn hoofd. Dit kon niet! Dit kon niet waar zijn!
Ik hoorde voetstappen achter me, er kwam iemand naar ons toe.

-Cleo

" Wat" schreeuwde ik verbaast.
Was Rory uitgehuwelijkt.
Hij liet me de ring zien, net zoals Liz en
ik was er een sterren diamant in vererkt.
" Onafscheidelijk ..." mompelde ik.
Hoe kon hij Cleo dit aandoen, ik wou beginnen schreeuwen maar plots
veschenen Cleo en Liz.

Mijn woedde verminderde even en Liz vloog me in de armen.
Ik was zo blij dat ik terug bij haar kon ziijn.
Ik zag hoe Rory ongemakkelijk heen en weer schuifelde.
Hij moest het haar vertellen ...

Plots daagde er iets in me, Cleo ... hier.
" hoe kan het .." voreg ik Liz.
ze lachte, ik heb haar voor een dag in een elf veranderd.
mijn glimlach verdween " dat is verboden magie, m'n leifste" zei ik serieus.
Liz chrok, haar regels waren anders als de mijne.
Als iemand dit tewete kwam ...
" Nou ... het is maar voor één dag" fluisterde ik haar toe en
maande haar tot rust.
Zacht drukte ik mijn lippen op de hare ...

Cleo en Rory hadden zich afgezonderd,
maar ik voelde de droevige sfeer .


-Cowl-

Ik hiel Cowl stevig vast. Mijn hand lag dicht bij het touwtje van zijn blouse. Ik kon het bijna niet laten om het los te trekken. Cowl zijn handen lagen bij de sluiting van mijn Korset. Aslof hij het ook niet kon laten om het touwtje los te trekken. Ik greep het touwtje vast en gaf er een ruk aan. Cowl's blouse viel op de grond. Cowl grinnikte. Hij hield ook het touwtje van mij vast en trok er aan. Mijn korset viel op de grond. Ik sleepte Cowl de bosjes in. Ik scheurde mijn blouse open en die viel ook op het gras nodig. Cowl hield de achterkant van mijn onderjurk vast. Hij trok hem los en de bovenkant van de jurk scheurde los. Ik sloeg mijn armen om zijn nek.

~Liz Red~

Ik had me vergist. Er kwam niet iemand naar ons toe, maar Rory liep weg! Ik rende hem achterna.
"Waar ga je heen?!"
"Ik kan niet langer bij je zijn Cleo. Het doet te veel pijn. Ik ben nu al verbonden met haar. Tenzij ze wordt vermoord of weet ik veel wat kan ik je niet meer zien. Ik kan het gewoon niet!"
"Dus je laat me hier achter?"
"Ja," zei Rory bedroefd. Ik besloot om een eindje te gaan wandelen. Was ik maar dood. Ofzo.
"Gaat het met je, meisje?"
Ik draaide mijn hoofd. Er stond een grote Centaur achter me. Ik schudde mijn hoofd.
"Waar kom je vandaan?"
"De mensenwereld. Maar ik ben een tijdelijke elf."
De centaur keek geschokt en trappelde weg. Raar beest/man/ding. Ik liep weer verder.

-Cleo