We lopen al de hele dag. Helen, Dave en Jill voorop en ik daar vlak achter met mijn kompas. Ik schaam me eigenlijk best wel, een reisleider zijn was altijd al mijn droom en nu trek ik me terug. Later praat ik er wel met Helen over, zij kan me vast wel helpen.. Het lijkt haar allemaal zo makkelijk, het zelfde geldt voor Dave en Jill, ze weten gewoon wat ze moeten zeggen. Zoals net, eindelijk hebben ze het lijk van Marilyn van Katy af kunnen pakken en zijn er een paar begonnen met het graven voor haar graf. Ik vind het zo erg voor Haylee, en ook voor Katy. Ze is helemaal gek geworden door de dood van dat meisje, en dan doet iedereen ook nog zo gemeen tegen haar, wat ik ook wel begrijp.

- Anne Felix

Dit was gestoord! Darryl trok me mee, voorbij de bosjes. 'Maar als...'
Maar hij duwde me tegen een boom aan en kuste me in mijn nek.
Dit was gestoord! Nogmaals.
Maar ik had iets nodig om de spanning te doorbreken. Dus liet ik Darryl zijn gang gaan.
Ik legde mijn handen op zijn schouders en trok zijn T-shirt uit...

*Flynn McKinney*

Ik besloot me al snel bij het gravende groepje te voegen en nu zijn we hard bezig met een mooie, rustige plek voor Marilyn creëren. Opeens begint Taylor te huilen en stopt met graven. Het moederfiguur komt in me naar boven en ik stap over de kuil heen om een arm om haar heen te slaan. Hierdoor moet ze nog harder huilen.
"Het komt goed, Taylor. Het komt allemaal weer goed," probeer ik zo overtuigend mogelijk te zeggen. Maar na wat er vorig jaar gebeurd is, geloof ik daar zelf nauwelijks nog in. Bemoedigend wrijf ik over haar rug. "Je doet geweldig werk, echt waar. Het komt allemaal goed!"
"Dank je, Helen," zegt Taylor met snikken tussendoor. Ik begeleid haar na een iets afzonderlijkere plek en probeer haar verder te troosten. Hopeloos slaat ze haar armen om me heen en ik voel de tranen op mijn huid branden. En ook in mijn ogen.

- Helen Clarkson.

Hij legde zijn handen op mijn schouders en trok mijn shirt uit.
Ik trok ook zijn blouse uit. Knoopje voor knoopje gingen los.
Ik wreef mijn handen over zijn rug. Ik was in extase.
Niemand kon dit moment van mij afpakken. Hij is het gewoon voor mij!
Langzaam zakte mijn broek naar beneden.

- Darryl Ryan

"...Als je Marilyn niet teruggeeft, vertel ik iedereen wat je allemaal gedaan hebt." fluisterde Katy in mijn oor. Een schok ging door m'n lichaam. "Welk geheim?" vroeg ik. Natuurlijk wist ik welk geheim dat was, maar ik ontkende. "Dat weet je best, Brad" fluisterde Katy terug. "Het geheim over dat jij in drugs handeld". Ik kreeg het benauwd en begon te zweten. "In drugs handel? Hoe kom jij daar nou weer bij?! Dat heb ik nooit gedaan" loog ik. "Je bent echt gestoord Katy! Dat is niet waar!
HET IS NIET WAAR. Van wie heb jij dit gehoord? "

- Brad Lane -

Nadat ik in Brad's oor had gefluisterd, zag ik dat hij schrok. "Welk geheim?" vraagt hij. "Dat weet je best, Brad." fluister ik terug. Ik giechel bijna en probeer het in te houden. "Het geheim over dat jij in drugs handelt." ga ik verder. Hij begint te zweten. "In drugs handel? Hoe kom jij daar nou weer bij?! Dat heb ik nooit gedaan! Je bent echt gestoord Katy! Dat is niet waar! HET IS NIET WAAR. Van wie heb jij dit gehoord?" dit is geweldig. Hij liegt. Hij probeert onschuldig te lijken, deze man. Ik weet dat er twee mensen van de FBI achter hem aanzitten. En die zijn hier. Nu. In deze jungle. En ik ga hem dit vertellen.
"Ahahahaha...Brad, Brad toch. Wat ben je schattig. Liegen verandert je verleden niet. Wist je dat er hier, in deze jungle, twee mensen van de FBI achter je aan zitten? Leuk toch? Spannend, toch?! Ahaha!! Één van die mensen ken ik...Daar heb ik het van gehoord! Oh, en nu de slagroom op de taart! Ik weet ook dat je nog veel meer hebt gedaan!"
Ik begin keihard te lachen terwijl ik naar de lucht kijk.

~Katy

'Hoe in godsnaam hebben we het zo ver kunnen laten komen?' snik ik. Helen heeft me meegenomen naar een rustig plekje en probeert me te troosten. Ze schud zachtjes haar hoofd, ook zij weet het niet. Ik ben haar dankbaar, bemoedigende woorden. Dat had ik even nodig. Langzaam kom ik weer tot rust, ik kijk haar aan 'Sorry, het was niet mijn bedoeling om me zo te laten gaan.' verontschuldig ik me. Weer schud ze haar hoofd 'iedereen heeft het zwaar.' zegt ze 'Soms moet het er gewoon even uit'. Ik knik, ze heeft gelijk. Ook zij heeft het zwaar natuurlijk, zij draagt een kind. Een kind wat ze alle liefde van de wereld wil geven, samen met Dave. En nu is het nog maar de vraag of ze daar ooit de kans toe zullen krijgen.
Ik sta op 'Het gaat alweer, heel erg bedankt. Ik had dit inderdaad even nodig..' zeg ik, en ik veeg de laatste tranen uit mijn ogen. Ook haar ogen zijn een beetje rood. Ik glimlach flauwtjes 'Zullen we terug gaan? Ik hoor geen geschreeuw meer, misschien is Katy weer een beetje bedaard.' Ze knikt en samen lopen we terug.

~Taylor Lawson

Het is allemaal hopeloos, nog steeds is Marilyn niet begraven en nog steeds vind er een gevecht om haar lichaam plaats. Dat kan toch niet? Natuurlijk, Marilyn moet begraven worden, maar omdat nou op deze manier aan te pakken? Zo zou Haylee het ook niet willen, toch? Anders zat ze nu ook niet tegen een boom aan te huilen, terwijl de ene groep een gat aan het graven was en Brad in een gevecht met woorden om Katy. Katy heeft Brad duidelijk in zijn macht... zou ik iets te veel verteld hebben? Waar is Sandy eigenlijk, ze zou toch ook een mening moeten hebben ofzo, of is ze weer is spontaan verdwenen om dingen door te geven aan de contactpersoon. Wacht is even, die contactpersoon... als wij een contactpersoon hebben, kan die ons hier allemaal uithalen. Of is die ook al vermoord?

Haylee zit nog steeds te huilen, zij kan er ook niet meer tegen. Heel voorzichtig loop ik naar haar toe. 'Wat moet je?' zegt ze boos. 'Haylee, wat vind jij, wat moeten we doen? Het is het moeilijkst voor jou dit allemaal, dus wat moeten we doen? Ik vind dat jij moet beslissen...' Haylee keek verbaasd op... 'Ik, ik weet het niet...' 'Denk er goed over na Haylee, jij moet het weten. Iedereen is alleen maar met zichzelf bezig, ik blijf bij je Haylee. Ik blijf bij je.'

-Greg-

Allemaal mensen waren aan het zeiken over wat er met Mary? Marily? Hoe ze ook heet, moest gebeuren.. Begraven of niet. Nonsens natuurlijk, begraven. Die meid die zegt dat ze niet begraven moet worden is een beetje reutemeteut.. Kom op nou, zo'n lijk gaat rotten en stinken en dan zijn we allemaal nog ver van huis.
"Zeg, is het niet beter om haar te begraven, ik bedoel maar.. Een lijk gaat stinken en rotten en dat.. Lijkt me vreselijk." roep ik naar de groep toe.

- Alex

"Ahahahaha...Brad, Brad toch. Wat ben je schattig. Liegen verandert je verleden niet. Wist je dat er hier, in deze jungle, twee mensen van de FBI achter je aan zitten?" De zweetdruppels druppelde over m'n hoofd. De FBI? Wordt ik hier bespioneert? "Leuk toch? Spannend, toch?! Ahaha! Één van die mensen ken ik...Daar heb ik het van gehoord! Oh, en nu de slagroom op de taart! Ik weet ook dat je nog veel meer hebt gedaan!" Ik stond in een dillema! Als ik Marilyn niet aan haar terug geef, dan zal ze mijn geheim vertellen. En dus weet Jill het ook! Dan kan ik die relatie tussen mij en Jill wel vergeten. Maar als ik Marilyn wel aan haar geef... dat kan ik Haylee en anderen niet aan doen. Wat moest ik nou? "Nou?" begon Katy. "Ga je mij Marilyn nog geven of..." Het was stil, ik dacht na. "Nee, ik ga je Marilyn niet geven. Vertel het maar aan iedereen. Vertel mijn geheim dan! Je bent een psychopaat, gestoord, gewoon gek geworden. Ze zullen je toch niet geloven. En ik zal het blijven ontkennen. Ik heb het niet gedaan. Ik heb nooit in drugs gehandelt. Het is niet waar!

- Brad Lane -

Ik wacht. Volgens mij zit hij na te denken. Hier kan hij echt geen nee tegen zeggen. "Nou? Ga je me Marilyn nog geven, of..." zeg ik zodat hij sneller een antwoord geeft.
"Nee, ik ga je Marilyn niet geven. Vertel het maar aan iedereen. Vertel mijn geheim dan! Je bent een psychopaat, gestoord, gewoon gek geworden. Ze zullen je toch niet geloven. En ik zal het blijven ontkennen. Ik heb het niet gedaan. Ik heb nooit in drugs gehandeld. Het is niet waar!"
...Heheheh.
"Okay! Dan ga ik dat doen, wel met de FBI mensjes erbij natuurlijk! Anders gelooft niemand me omdat jullie allemaal gek zijn geworden! Maarrr eerst..."
Ik kijk naar Marilyn. Ze ligt achter Brad, gelukkig nog niet begraven. Misschien kan ik...
Ik ren zo snel als ik kan Brad voorbij, naar Marilyn. Ik til haar op en druk haar tegen me aan, grijnzend.
Snel verstop ik me achter een boom.

~Katy

Met een arm om Taylor heen geslagen loop ik terug naar de rest van de groep. Katy en Brad zijn ruzie aan het maken en ik vang een aantal woorden op, zoals: FBI en drugshandel. Pardon? Wat speelt er hier eigenlijk allemaal in deze groep? Ik kijk de groep nog een keer rond, maar als ik weer naar Brad en Katy kijk, is zij opeens verdwenen. En ook Marilyn is weg. Mijn mond valt open en even weet ik niet wat ik moet doen. Die meid is echt krankzinnig. Ze steelt gewoon een lijk!
"Uhm, jongens.. Waar zijn Katy en Marilyn gebleven?", vraagt Dave met zijn handen in zijn zij. Het gat is groot genoeg, maar het lijk is verdwenen..

- Helen Clarkson.

Ik vluchtte achter Brad aan de jungle in, maar hij was veel sneller. Opeens zag ik een paar prachtige rode haren achter de boom vandaan komen. Langzaam stapte Katy achter de boom weg. 'Jill.' Ze zei alleen mijn naam. 'Jill. Jill. Jill.' Ik was doodsbang, dit kind was ziek. Ze was niet goed bij haar hoofd. Ik stapte achteruit en struikelde over een wortel van een boom. Katy kwam dichterbij. 'Help!' riep ik zo hard als ik kon gevolgd door een keiharde schreeuw.

- Jill Banks -

'Heeeeelp!' Klonk er een eindje verder, gevolgd door een scherpe gil. Ik keek op van het tafereel dat zich voor mij afspeelde en keek in de richting van het geluid. Daar zat Jill, angstig tegen de stam van een boom aangekropen, met grote ogen kijkend naar Katy die voor haar stond. Katy daar in tegen was alles behalve bang. Ik rende richting Jill en met het kleinste beetje dapperheid dat ik nog had schraapte ik mijn keel en ging voor haar staan. Oog in oog met Katy. 'Katy, ik weet dat je heel veel van Mar-, Marilyn houd, maar het is beter voor ons allemaal als we haar nu achter ons laten.' Zei ik met een zacht stemmetje, hopend op Katy's begrip. 'Wat? Mijn pop begraven? ZIJN JULLIE HELEMAAL GEK GEWORDEN, ZE IS VAN MIJ!' Schreeuwde Katy en greep naar mijn keel terwijl ze herhalend 'VAN MIJ-' bleef roepen en ik mijn nagels in haar handen probeerde te zetten zodat ze me los zou laten.

- Haylee Castro -

Horror, verschrikking, krankzinnigheid...
Dat was het, Katy was gevlucht met Marilyn. Brad was weg, Jill was weg. Een harde gil klonk door het woud. Het was Jill, wat in godsnaam gebeurde er?! Iedereen rende richting het geluid, en daar stond Katy. Nog steeds met het... het lijk. Ik stond abrupt stil. Jill zat tegen een boom, doodsbang. Katy klemde haar handen om Haylee's nek. Iedereen was geschokt, maar Helen rende meteen naar Katy toe. Ze greep haar vast en probeerde haar weg te trekken. Ik ging erachteraan en greep naar Katy haar handen, die om de nek van Haylee zaten geklemd. Ik probeerde ze los te peuteren. Mensen kwamen val alle kanten en probeerden Haylee los te krijgen, die al blauw aanliep.
'Laat haar los!' schreeuwde iedereen van alle kanten.

~Taylor Lawson

Katy...Nee! Dat was het eerste wat ik dacht toen ik haar Brad hoorde chanteren. Lekker dan, de hele missie nog meer in gevaar! "Greg! Zie je nou wat je hebt aangericht? En waag het niet om weg te lopen"! Dan weten ze maar dat ik bij de FBI werk. Ik kan me gewoonweg niet meer beheersen. Ik heb zo ontzettend genoeg van deze missie. Ik zie Jill bijna door haar benen zakkend staan, ondersteund door Taylor. Ik snel naar Taylor toe om haar en Jill te helpen.

~ Sandy

Haha...Ik heb Marilyn terug, Brad. Ik heb Marilyn terug, iedereen!! Joepie, ahaha!!
Ik zie opeens Brad voorbij rennen. Gelukkig heeft hij me niet gezien! Jill volgde hem, maar ze stopte dichtbij mij om op adem te komen. Haar kan ik wel vertrouwen. Ja, ze is aardig. En mooi. En cool.
Ik sta op met Marilyn, die ik met één hand tegen me aan hou. Ik mag haar niet nog een keer kwijtraken. Mijn popje.
'Jill.' zeg ik.
Ik begin naar haar toe te lopen.
'Jill.' zeg ik nog eens.
Ik kijk haar aan.
Vreemd, ze kijkt bang.
'Jill.' herhaal ik.
Waarom...? Waarom kijkt ze bang?
'Jill.'
Ik sta nu één meter van haar verwijderd.
Ze stapt achteruit, maar ze struikelt.
..Aww, da's zielig...ha...haha...die stoere Jill...struikelt...?
Ik kom dichterbij. Ik kwijl, grijnzend, giechelend.
'Help!' roept ze.
Waarom? Ik wil haar geen kwaad doen, hoor...waarom zou ik? Ik ben niet gek of zo...
Opeens begint ze te schreeuwen. Shit, nu moet ik weg, anders komen die gestoorde gekken op het geluid af en gaan ze Marilyn weer afpakken!
Ik kijk snel rond. Haylee komt aanlopen. Ik wist het!
'Katy, ik weet dat je heel veel van Mar-, Marilyn houd, maar het is beter voor ons allemaal als we haar nu achter ons laten.' zegt ze zacht.
Ik kijk haar een tijdje recht in haar ogen aan.
...Nu ben ik het echt zat!!! Waarom vertelt iedereen me dit?! Ik begin te schreeuwen!
'Wat? Mijn pop begraven? ZIJN JULLIE HELEMAAL GEK GEWORDEN, ZE IS VAN MIJ!'
Ik grijp met mijn vrije hand naar Haylee's keel! Ik haat jullie, ik haat jullie allemaal! "VAN MIJ, VAN MIJ, VAN MIJ, VAN MIJ VAN MIJ VAN MIJ VANMIJVANMIJVANMIJVANMIJVANMIJVANMIJ!!" Ik roep dit steeds sneller! Idioten! Idioten! Gestoorde idioten! Ik voel Haylee's nagels in mijn hand niet eens. Ik ben verschrikkelijk boos!!! Ga weg! Verdwijn!!



~Katy

De tweede moordronde

Jody liep nog steeds in shock een eindje de jungle in. Het tafereel met Marilyn bleef door haar hoofd spoken. Ze was al een eindje de jungle in gelopen en het werd steeds dichter bebost, naarmate ze dieper de jungle in liep. Opeens hoorde ze stappen achter zich en ze draaide zich om.
"Aha! Daar zijn jullie! Wie gaan we deze keer vermoorden?", vroeg ze enthousiast, toen ze de gezichten van de andere moordenaars herkende.
"Jou, we gaan jou vermoorden. We hadden Marilyn al niet meer nodig en aan jou hebben we nu ook niks meer," zei één van de moordenaars. Er werd naar de anderen gebaard en ze begonnen een strop te knopen.
"Wat? Maar we waren toch een team?", riep Jody verontwaardigd. Zonder verder nog een woord te zeggen tilde de eerste moordenaar haar op en liet haar hoofd door de strop glijden. Zelfs om een laatste woord werd niet meer gevraagd en Jody werd los gelaten. Daar hing ze, aan een galg van lianen.

Jody Fox (Simmielove) is vermoord. Zij was een moordenaar.

Je mag nog een laatste keer posten waarin je je dood beschrijft.

''Wha!'', ik schrok wakker. Weer z'n enge droom. Ik krijg de laatste tijd erg last van nachtmerries. Komt misschien door alles wat ik de laatste tijd heb gezien. Het is erg donker, ik zie niks. Dus opstaan heeft geen zin, hopelijk kom ik weer in slaap. Het was fijn om met Jody gepraat te hebben. Misschien moeten we dat vaker doen. Ik probeer haar mogen wel weer te zoeken.........

Jarry Sherman

Gisteren was een heel gevecht om Marilyn haar lijk, maar ik heb er niets van mee gekregen.
Want ik had het iets te gezellig met Darryl, aan de andere kant van hetvkamp.
Toen ik terugkwam viel ik direct in slaap, ook al zou ik normaal zijn wakker gebleven door al het woedende geschreeuw.
Plotseling moest ik weer aan het boek van Jody denken. Waar mensen elkaar begonnen op te eten.
Ik keek om me heen. Onze groep begon al flink te slinken.
Waar was Jody eigenlijk? Ik keek om me heen. Ik zag haar niet.

Ik dacht dat ze wel bessen aan het zoeken zou zijn, maar op de een of andere manker geloofde ik dat niet.

Ik kwam overeind uit mijn hangmat, en besloot een stukje te lopen.
Totdat ik plotseling twee voeten net boven de grond zag bungelen.
Mijn ogen volgden de benen omhoog, en iets boven mijn eigen hoofd hing Jody, aan een soort strop van lianen.

'W-wa-wat is er gebeurd?' Stamelde ik. Had ze zelfmoord gepleegd? Of had iemand die strop om haar nek gedaan. Ik rende met tranen in mijn ogen terug naar het kamp.

'Jody! Jody hangt!' Riep ik huilend.

*Flynn McKinney*