Ik keek om. Het was Darryl. Hij deed zijn mond open.
'Flynn, ik kan er niet meer tegen. Ik vind je leuk'
Mijn hart stond een seconde stil.
Ik kon wel gillen van blijdschap. Maar dat deed ik niet.

Ik viel Darryl in zijn armen en begroef mijn hoofd in zijn nek en ik fluisterde:
'Ik vind jou nog veel leuker...'

*Flynn McKinney

Ik strompelde terug naar het kamp, ik had mijn enkel verzwikt tijdens mijn val en mijn gezicht zat onder de schrammen. Ik voelde me een wildeman, waar waren we mee bezig? Tranen liepen over mijn gezicht. Ik had een vrouw gehoord over weggaan, verder. Op zoek naar mensen, de bewoonde wereld. Jill heette ze volgens mij. Ik was vastbesloten, ik wilde ook mee. Ik wilde hier niet achterblijven en wachten totdat de dood ook mij zou komen halen. Ik zocht Jill op en tikte haar op haar schouder 'Ik hoorde van je plan om te vertrekken, ik wil ook graag mee. ' ik probeerde vastbesloten te klinken maar dat slaagde niet echt. Er was weer een meisje dood en ik was zojuist over haar heen gestruikeld. Ik voelde me verschrikkelijk maar dat wilde ik niet laten merken. 'Ik ben het zat om hier te zitten en niets te doen, ik ben bereid om alles te doen maar neem me alsjeblieft mee!'

~Taylor Lawson

Ik pakte een stuk van de schors van een boom en een speerachtig takje. Ik besloot alle namen van de mensen wie ik verwachtte dat ze meegingen te krassen in het stuk schors. Dan zou ik er een vinkje achter zetten als ze toe zouden zeggen. Bij het inkrassen van Katy's naam werd ik een beetje misselijk. Dat kind was gestoord, ze had het lijk van dat arme kind gewoon uit het oerwoud gesleept, omdat ze haar haar zo mooi vond. Misschien moest ik haar nog doorkrassen, misschien had zij dat meisje wel vermoord voor haar haar. Ik gruwelde bij het beeld van Katy die grijnsend het oerwoud uit kwam met het dode lichaam in haar armen.. Jakkes!

Ik begon bij Brad, wat ik helemaal geen probleem vond. 'Hee Brad, je weet dat ik hier weg wil, dat ik het zat ben om te wachten. Nu vroeg ik me af.. ga je mee? We gaan niet alleen, dit zijn de namen van de anderen,' zei ik. Ik liet het stuk schors zien waarop de volgende namen gekrast waren:
Jill
Darryl
Brad
Flynn
Katy
Nora
Alex
Haylee
Taylor
Brad bekeek de lijst aandachtig. 'Je hebt een heel leger verzameld, Jill,' lachte hij. Ik lachte terug. 'Ja, ik weet nog niet of ze allemaal meegaan, behalve van Taylor, zij gaat sowieso mee. En jij? Wil jij mee? We vertrekken vanavond! We zien vanzelf wel wie er uiteindelijk meegaan, als wij deze jungle maar levend uitkomen.' Brad dacht na. Zijn mond opende, klaar voor een antwoord. Ik was erg zenuwachtig, als Brad niet ging kon mijn hart het misschien niet aan om te vertrekken.

- Jill Banks -

Marilyn was dood... vermoord, dat moest wel.
Ik was er niet voor Haylee... ik was er niet voor Haylee... niet zal ik mezelf vergeven. Haylee was haar beste vriendin verloren en ik die gezworen had Haylee voor meer onheil te beschermen was er niet. Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe heeft het zover kunnen komen?

Iedereen was gestoord geworden, iedereen... Katy had het lichaam van Marilyn meegenomen, vanwege de haren!? Straks gaat ze die er nog afsnijden ofzo?
Tuurlijk, ze was mooi, maar de haren horen bij Marilyn, ook al is ze dood. We zouden haar moeten begraven en niet een kaalgeschoren lijk achterlaten van wat eens een mooi meisje was.
Zo erg kon het toch niet zijn... ik had wat meegemaakt bij de FBI, maar ik kon er niet meer tegen. Als ik hoor ooit levend vandaan kom, dien ik mijn ontslag in. Ik kan er niet meer tegen, ik kan er niet meer tegen!
Ik slaakte een gil, uit het niets. Ik weet niet waarom, maar ik slaakte een gil.
'Ik kan er niet meer tegen!!!!!' vervolgde de gil meteen, daarna begon de gil weer.
Huilend bleef ik op de grond liggen.

-Greg-

Het is officieël, ik ben verliefd. Ik had haar bijna gezoend! IK HAD JILL BIJNA GEZOEND! Maar toen kwam Darryl aangelopen en verstoorde ons moment. Ik was blij, maar ook teleurgesteld. Ik wilde haar zoenen, maar toch ook weer niet. Ik ben verliefd, maar het gaat niet. Ik ben een crimineel. Jill zal dit nooit accepteren, ze zal woest zijn als ze hoord dat ik een gezochte crimineel ben. Het gaat niet, maar mijn gevoelens zijn te sterk voor Jill. Moet ik dit dan gewoon geheim houden voor haar? Of het gewoon vertellen?

"Hee Brad, je weet dat ik hier weg wil, dat ik het zat ben om te wachten. Nu vroeg ik me af.. ga je mee? We gaan niet alleen, dit zijn de namen van de anderen" begon Jill en ze liet het stuk schors zien waarop de namen gekrast waren. Ik bekeek de lijst aandachtig. "Je hebt een heel leger verzameld, Jill,' zei ik lacherig. "Ja, ik weet nog niet of ze allemaal meegaan, behalve van Taylor, zij gaat sowieso mee. En jij? Wil jij mee? We vertrekken vanavond! We zien vanzelf wel wie er uiteindelijk meegaan, als wij deze jungle maar levend uitkomen.". Ik dacht na. Jill had gelijk. We kunnen hier niet voor eeuwig blijven totdat we allemaal zijn verhongerd of vermoord. We moeten hier weg. "Is goed, ik ga mee" antwoorde ik.

- Brad Lane -

Wow, Jill was weggelopen. Ze kan me toch wel even helpen?! Ach, later nog maar eens een poging wagen dan. Opeens hoorde ik iemand schreeuwen en roepen! Ik keek rond en ik zag Greg op de grond liggen. Hey, misschien kan hij me helpen! Hij is mijn beste vriend, en ik hou van hem. Ik liep naar hem toe, met Marilyn in mijn armen, en ging naast hem zitten, op de grond.
"Hey, Greg!" ik groette hem met een glimlach terwijl ik Marilyn knuffelde.

~Katy

Om het allemaal alleen maar erger te maken kwam Katy ook nog is langs. Met het lijk van Marilyn...
trillend keek ik naar Katy op, die Marilyn zat te knuffelen. Haylee was al niet meer te bekennen. 'Hey Greg' zei ze... met trillende stem zei ik: 'eeuhhh... hoi...'
meteen ging ze over tot het punt, 'Greg, wil je me helpen? Dat sapje langs haar mond moet weg en haar haren, ze zijn zo mooi rood.'

Mijn mond viel open, onzeker keek ik Katy aan... ze wou haar hebben... gewoon hebben. Dat was toch onmenselijk? Wat moest ik doen, ik hield van Katy, dus ik zou haar willen helpen. Maar, Marilyn, ze was dood, ze dient begraven te worden, in al haar glorie niet als een kaal lelijk lijk. Daarnaast was er ook nog Haylee... ik kon het Haylee niet aandoen, Haylee was gewoon zo'n lief meisje en ze was haar beste vriendin verloren. Haar enige steun en toeverlaat, naast mij... maar als ik Katy nu ging helpen. Dan zal Haylee echt alles kwijt zijn... dat kon ik haar niet aandoen... maar ik kon het Katy ook niet aandoen. Wat moest ik doen?
'Kom, Katy, we moeten haar begraven. Dat is beter voor iedereen. Dit kun je haar niet aandoen.' Ik besloot de kant van Haylee te kiezen...
En als dit nou de relatie tussen mij en Katy zou verwoesten, Katy hield van me... ik wist het niet echt niet meer.

-Greg-

Nee...nee! Niet weer een dode! Verslagen zak ik door mijn knieën en ik begraaf mijn handen in mijn gezicht. Ik bedenk me dat ik vrijwel niet gedaan heb wat ik moest doen -Brad observeren-. En als ik heel eerlijk ben, staat mijn hoofd daar nu ook helemaal niet naar. Ik werk nu al zo lang bij de FBI en dit is van ongekende hoogte. Ik ben heel veel gewend, maar dit niet. De FBI weet niet dat ik een baan aangeboden heb gekregen bij moordzaken, specialisatie seriemoordenaars. Beetje Criminal Minds achtig, maar dan wel echt. Niet in 3 kwartier en een reclameblok

~ Sandy

Wat zegt hij? Hoor ik het nou goed? BEGRAVEN?! Nee, nee! Dat mag niet. Dan wordt ze opgegeten door wormen! Hoe durft hij, hoe durft hij...!
"BEN JE WEL NIET GOED SNIK?! Idioot, waarom zou ik haar kaal scheren? Dan is ze niet meer zichzelf! Greg,...Marilyn is een pop. Poppen scheer je niet kaal. Alleen gestoorde gekken zouden dat doen! Hahaha!" Pff, Greg is echt gek! Begraven?! Dat is absoluut geen goed idee, absoluut niet! Nee, Marilyn is mijn pop.
Ik giechel terwijl ik Marilyn knuffel.
"Greg...Ik wil alleen dat sapje weghalen, want het staat niet mooi! Ze is een prachtige pop, maar dat sapje verpest het een beetjehehehe, dus...heb je bladeren? Staat er misschien een boom dichtbij?!"

~Katy

Nadat we zijn teruggekeerd in het kamp heb ik me een beetje terug getrokken, alweer. Zo maak ik nooit vrienden hier. Ik hoor allemaal dingen over dat er een groep weg wilt gaan of zo, ik weet het allemaal niet. Ik rol uit mijn hangmat en begin gewoon rond het kamp te lopen. Ik zie Helen staan en besluit op haar af te lopen. 'Hey, Helen' 'Hey, Anne! Waar was je? Ik heb je al een paar dagen niet gezien', zegt ze. 'Ik was verdwaald..', zeg ik. 'Oh, nou fijn dat je weer terug bent!', zegt ze vrolijk. Ik kijk naar haar buik, ze is ietsje dikker geworden, maar dat ga je natuurlijk niet zo zeggen dus ik zeg: 'Hoe is het met je baby?'. 'Oh, gaat wel. Naast wat krampen en misselijkheid gaat het prima', zegt ze terwijl ze over haar buik wrijft. Ik lach. 'Ehh, ik hoorde iets over dat een deel van de groep van plan is weg te gaan, weet jij daar meer van?', zeg ik.

- Anne Felix

Weer iemand vermoord? Maar, hoe kan dat? Ik zag Marilyn alleen weggaan.. Waarom is ze dan nu opeens vermoord? "Ehm mensen..? Weten jullie wel zeker dat ze vermoord is?" zei ik, "Ik bedoel maar, het stikt van de paddenstoelen, slangen en giftige spinnen in dit woud, dan hoeft ze niet bepaald vermoord geweest zijn." en ze keken me gestoord aan. Ik heb biologie gestudeerd, dus er zijn hier genoeg dingen die iemand kan vermoorden.

- Alex

Katy vond dat ik gek was? Ze moest is in de spiegel kijken, maar ja, het is ook wel logisch dfat ze dat zegt want als iemand al gek is geworden, dan heb je dat vaak zelf nog niet echt door.
Ze wou Marilyn als een pop houden, een pop! Een lichaam, wat eens een meisje was gewoon houden als een pop! Maar ja, als ze echt alleen het sapje weg zou willen halen, dan kon ze daarna gewoon begraven worden. Ik gaf haar een paar blaadjes, meteen ging ze aan de slag. De ene veeg na de andere, tot ervan dat rare sapje niks meer over was.
Met tranen in mijn ogen keek ik naar Marilyn en ik dacht aan Haylee, als ze terug kwam... dan zou ze Katy zien met het lijk van haar beste vriendin...
Katy kwam naast me zitten en knuffelde Marilyn flink, 'wil je haar ook even vasthouden?' vroeg ze nog. Ik schrok, kwam tot rust en zei: 'nee hoor, ik gun jou het plezier.' Plezier... een lijk vasthouden, dat kan natuurlijk niet... maar ik moest wat zeggen aangezien Katy gewoon gek was geworden. Dat niemand het erg leek te vinden, iedereen boeide het gewoon niet dat Katy met een lijk zat rond te lopen, een lijk! Als een pop, een pop!

-Greg-

Greg had me een paar blaadjes gegeven en vervolgens had ik al het sap weggeveegd. Ik keek naar d'r gezicht. Ja, ze is weer de oude! Geweldig! Fantastisch! Super! Enthousiast opende ik mijn mond om iets te zeggen. 'Greg, bedankt! Bedankt!' Ik gaf Marilyn een dikke knuffel. Ze is zo schattig! Haha!
Wel vroeg ik me af waarom dat sapje er zat. Het past niet bij Marilyn. Had ze misschien dorst? Hm, maar dat kan niet, want poppen hebben geen dorst. H-Heeft iemand dan misschien water in haar gezicht gegooid?! Ik vergeef ze nooit, ik vergeef ze nooit...Ahaa, maar ze is nu weer veilig, en het sapje is weg, en ze is weer helemaal de oude! Ik kan niet geloven dat Greg haar niet wilt knuffelen. Hij zit me al de hele tijd raar aan te kijken. Misschien kan ik het hem vragen!
'Wil je haar ook even knuffelen?' vraag ik, lachend.
Even is het stil. Hij kijkt me weer raar aan. Na een paar seconden zegt hij eindelijk wat.
'Nee hoor, ik gun jou het plezier.'
Volgens mij is hij echt gek! Wie wilt zo'n schattige pop nou niét vertroetelen?! Pff, dan moet ik het hem maar leren!
'Greg toch, je hebt echt geen hart!' zeg ik. Ik laat Marilyn's snoezige gezicht aan Greg zien!
'Kom op, hoe kan je dit nou negeren?' Vraag ik lief.

~Katy

Ik zit opgekruld tegen een paar bomen aan met mijn armen om mijn knieën geslagen voor me uit te kijken. Ik heb niets meer, niemand. Waarschijnlijk zouden ze mij ook niet missen. Ik hoorde dat Jill een plan had bedacht om met een paar anderen de jungle te gaan verkennen en zo onze eigen "expeditie in een expeditie" te starten. Eerst leek het me nog een goed idee, maar hoe dieper het tot me doordrong dat Marilyn er niet meer was, hoe gekker ik werd. Nog even en ik zou gewoon doordraaien. 'Kom op! Hoe kan je dit nou negeren!' Hoor ik in de verte Katy's stem roepen. 'Kijk naar haar gezichtje, die haren, een en al perfectie!' Ik bedenk me waar Katy het over zou kunnen hebben en sta langzaam op om in de richting van het geluid te lopen. Als ik daar aankom, weet ik niet wat me overkomt. Greg en Katy zitten beide geknield bij het lijk van Marilyn. Katy lijkt helemaal in haar nopjes met Marilyn in haar armen terwijl Greg er een beetje ongemakkelijk bij zit. 'Hoe kun je dit maken, Katy!' roep ik uit, zonder er bij stil te staan. Mijn ogen beginnen langzaam waterig te worden en zonder ook nog maar 1 woord te zeggen ren ik weg, op zoek naar Jill. Als ik bij haar aankom, tik ik haar met een trillende hand op haar schouder.
'I-ik doe ook mee.'

- Haylee Castro -

Haylee, zag ons en kreeg tranen in haar ogen. Logisch, natuurlijk. Daarna rende ze weg...
'Zie je nou wel wat je gedaan hebt, Katy! Hoe kan je dit Haylee aandoen???!' 'Mijn popje...' was het enige wat ze zei. Boos stond ik op, ik rende naar Haylee toe...
'Haylee!' ik riep haar, waar kon ze nou zijn. Uiteindelijk vond ik haar, bij Jill. 'Haylee, alsjeblieft... Ik, ik... kan er niks aan doen. Katy is gek geworden... vergeef me, alsjeblieft.' Ze huilde alleen maar, ze bleef maar huilen, logisch ook. Ik wou een arm over haar heen slaan, maar ze draaide zich boos om. 'Haylee alsjeblieft...'

-Greg-

Haylee was komen kijken. Haar reactie, haar gezicht...het was geweeeeldig!!! Ze rende nogal snel weg, wat ik niet erg vond, maar Greg rende haar achterna. Dat vond ik niet zo top. Ik knuffelde Marilyn terwijl ik in de verte keek. Greg en Haylee staan bij Jill. Ze vinden mijn pop vast prachtig, en nu vragen ze natuurlijk of Jill haar ook wil zien! Ja, de vorige keer rende ze weg...Misschien was ze druk bezig! Ja, dat moet het zijn. Ik ga ze roepen! Ik leg Marilyn op mijn schoot.
'Heeey Jiiilll!!! Kom, kom! Kom kijken! Come on, come on!!' Ik zwaai terwijl ik dit zeg.

~Katy

Verdwaasd kijk ik naar een meisje dat midden in het kamp zit... met een lijk in haar armen?! Wat mankeert haar? Hoe kan ze dat doen? Heeft ze dan geen enkel respect? Ik kan wel over mijn nek gaan, hoe lang is ze van plan met dat lijk om te lopen? Voor ik weet lopen er weer tranen over mijn wangen, niet alleen van verdriet. Maar ook van het besef dat we allemaal gewoon één voor één hartstikke gek worden...
Ik heb behoefte aan een gesprek, woorden horen. Ik loop naar Anne toe, die met Helen staat te praten. Het laatste wat ik hoor is '..een deel van de groep dat van plan is weg te gaan, weet jij daar meer van?' 'sorry dat ik stoor, ik hoorde je wat vragen over het vertrekken van de groep. Ik weet toevallig dat ze snel willen vertrekken, Jill heeft het op touw gezet en ik ben ook van plan mee te gaan. We kunnen hier moeilijk blijven zitten voor altijd en...' ik keek naar het meisje met het lijk in haar handen 'en.. gek worden..' Zei ik tegen Anna. Ik wist niet of ze mee wilde, en ook niet of Helen mee wilde gaan met Dave. Maar aan de ene kant hoopte ik het wel, zij waren de enige die echt met me gepraat hadden en ik vond ze aardig. Ik wilde er niet de hele tijd alleen voor staan. 'Zijn jullie ook van plan mee te gaan?' vroeg ik voorzichtig.

~Taylor Lawson

Jill had nog geen enkele kans om te reageren op mijn aanbod want Greg rende me achterna en probeerde zijn arm om me heen te slaan. 'Haylee, toe nou, het spijt me van Katy, ik-' 'Zorg jij nou maar dat je je vriendinnetje een beetje in de hand hebt!' Beet ik heb kribbig toe zonder er bij na te denken wat ik precies had gezegd. Ik rende kwaad en geschokt weg, richting de plek waar mijn tas nog stond. Ik ging weer tegen de boom aan zitten en begon onbedaarlijk te huilen. Ik werd gek, ik moest hier gewoon weg!

- Haylee Castro -

"Zijn jullie ook van plan mee te gaan?," vraagt Taylor een beetje verlegen na een korte samenvatting van Jill's te hebben gegeven. Jill heeft gelijk. Hier blijven zitten heeft geen enkel nut. Mijn respect voor die vrouw groeit met de dag. Ze is een geboren leider, al zeg ik het zelf. Ik, de leider bij het vorige vreselijke tafereel op de Cruise. Waarbij zich precies hetzelfde scenario had afgespeeld als nu. Toen konden we geen kant op, maar nu ligt alles open. Waarom hebben we zo lang op dezelfde plek doorgebracht?
"Ja, ik ga mee. En jij ook, toch Anne? Dave gaat ook vast mee!", zeg ik zonder Dave er verder bij te betrekken. De afgelopen dagen hebben we ons afzijdig gehouden en samen de gebeurtenissen verwerkt. Nu kunnen we wel verder.
"Ja, ik ga ook mee!", zegt Anne zonder enige twijfel. Zij wil blijkbaar net zo graag weg als ik. Als je die freak daar ziet zitten die Marilyn als pop gebruikt, dan kun je ook bijna niet anders.
"Mee? Waarheen?", hoor ik Dave's stem achter me.

- Helen Clarkson.

'Ik vind jou nog veel leuker...' zei Flynn. Het was geweldig! We zijn nu officieel een koppel. De kus was goddelijk! Maar ach, dat past ook wel bij mij. Tsja, ik kan er ook niks aan doen.

En Jill kwam met het goede plan om hier te vetrekken. Dat leek mij een goed plan! Weg hier, samen met Flynn. Een leven opbouwen buiten de jungle. Toen ik nog eventjes rondliep, zag ik de rugzak van het vermoorde meisje. Ik besloot haar spullen in mijn rugzak te stoppen. De kauwgum, halfleeg flesje citroen water en wat make-up (Kan altijd handig zijn...) droeg ik vanaf nu bij me.

-Darryl