'Aangenaam, alles goed? je ziet er een beetje bedroefd uit', vraagt hij. Alles goed? Hoe kan nou alles goed met me zijn? De kapitein is vermoord en de moordenaar loopt waarschijnlijk ergens rond. Maar ik geef een normaal antwoord. Hij toont gewoon belangstelling. 'Dat kan wel kloppen ja, ik ben ook niet echt vrolijk..' antwoord ik.
'Ik eigenlijk ook niet', zegt hij. We staan naast elkaar langs reling van het ship. Uit kijkend over de zee.

- Anouk Mooij

Terwijl ik met Suzy op het dek stond te praten had ik Rene gezien. Ik moest denken aan vanochtend en draaide me snel weer naar Suzy zodat hij me niet zou zien blozen.
"Ja..Ja natuurlijk, ik bedoel, jawel, maar ik ga niemand vermoorden ofzo", zei Suzy. Ik lachte.
"Denk je nou echt dat ik dat zou vragen?", vroeg ik haar lachend. Ze haalde haar hand langs haar gezicht. Ik wenkte dat ze mee moest komen en liep snel weg van Rene. Op dit moment schaamde ik me vreselijk voor hem. Hij had me in paniek in mijn pyjama gezien.

Suzy en ik zitten in de kajuit, voor de zoveelste keer.
".. En ik heb je dus nodig, omdat jij misschien contact kan leggen met de politie en een rechercheur kan regelen? Die moordenaar moet zo snel mogelijk gevonden worden", eindig ik mijn uitleg. Suzy staart een beetje bedroeft voor zich uit. "He, luister je wel?", probeer ik op een lieve toon te zeggen.
"Ja, sorry. Ik.. Ik..", ze zucht. Ze lijkt niet erg onder de indruk. Ze lijkt eerder bang voor wat ik haar vraag. Ik kijk haar vragend aan en leg mijn hand op haar been om haar wat moed te geven. Ze schrikt van mijn plotselinge actie en snel haal ik mijn hand weer weg.
"Sorry, ik wist niet dat je zou schrikken. Wat is er?"
"Ik.."

~Helen Wane.

ik sloeg een arm om haar heen, we keken samen naar de golvende zee. we begonnen te kletsen, over het broeikaseffect en ik vroeg aan haar of ze van boeken hield. ze vond ze wel leuk maar niet om dagelijks te lezen. en toen vroeg ik of ze al een vriendje had en ze zij...

-Edward MC Curry

Ik liep door de gangen op weg naar het restaurant, maar het Cruiseschip was zo groot dat ik de weg niet kon vinden. Ik bleef zoeken, maar ik had telkens het gevoel dat ik steeds rondjes bleef lopen. Mijn maag begon te zeuren en ik kreeg honger. Het laatste wat ik op had, was een broodje om 2 uur ’s middags, ’ Oo, fijn ik ben verdwaald.’ Zei ik tegen me zelf. Er stonden overal borden aangeven, maar ik snapte er niet veel van. Ik moest een plattegrond vinden van het schip of iemand vinden die mij de weg kon wijzen, maar er was geen plattegrond of iemand te zien. Ik gaf niet op en bleef zoeken naar het restaurant. Totdat ik iemand aan hoorde lopen. ‘Hallo! Kunt u mij misschien vertellen waar het restaurant is?’

~Dick Walcom
Wie?

Ik gooide het blikje naar hem en pakte er ook nog een voor mezelf. Daarna ging ik op het bed zitten en trok het blikje open. 'Dus, waarom ben jij hier, op deze cruise?'

Amy~

Ik kon zien dat Helen zich een beetje schaamde. Na een tijdje naar het water te hebben gekeken liep ik richting het restaurant om wat te eten.
Ik bestelde een vissoep en wat wijn en liep na het eten weg. Ik had zin in een drankje en een sportwedstrijd te bekijken, dus liep naar een van de barren.
Onderweg kwam ik een man tegen.
'Hallo! Kunt u mij misschien vertellen waar het restaurant is?' vroeg een man met donkerrood haar.
'Natuurlijk, hier rechtdoor lopen, bij de laatste kamer de trap op en dan komt u vanzelf op het dek. Daar zult u bordjes zien waar het restaurant is aangegeven.' zei ik met een glimlach.
'Bedankt... Eh....?'
'Renė,' zei ik.
'Dick.' zei de man en gaf me een hand.
'Ik heb niet echt veel te doen, maar vanavond speelt VV Bridgeport tegen Sunset Soccer, heb je misschien zin om als mannen onder elkaar een biertje te nemen, en de wedstrijd te kijken?'
Ik wachtte het antwoord af en hoopte dat hij me niet verkeerd begreep.

René Smith.

Het eten, had mij wel gesmaakt. Ik kreeg geen uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan, maar ja dat krijg je er ook van als je in een keuken gaat eten. Maar ja, alles beter dan in die zaal vol met stelletjes zitten. Ik stond op, bedankte de kok nogmaals en probeerde zo onopvallend mogelijk de keuken weer uit te lopen. Wat mislukte, want iedereen keek naar me. Ik liep stug door, net doen alsof ik niks gezien had. Maar ik had ze wel door en dan dat zachte praat toontje. Dat toontje dat je niet kan horen, maar dat je weet dat het over jou gaat. Ken je dat?
Zal Dani het verteld hebben? nee toch, dat zal ze niet doen. Als iemand ons nou had afgeluisterd en alles aan iedereen had door verteld, wat dan?
Diep in gedachten verzonken liep ik tegen iemand op. Ik riep meteen:
"ja, ik weet wel dat jullie het over mij hebben!!!"

-Jinzo-

'Je bedoelt op een boot zonder kapitein, waar iedereen zijn dood tegenmoet vaart?' antwoordde ik sarcastisch.
Meteen vlamde er weer iets van afschuw op, diep in mijn binnenste. Ik snapte niet hoe ze zoiets konden doen. Er had toch wel íets wat zich bewaking noemde aan boord moeten zijn?
Niet dus.
'Jij?' vroeg ik om verdere vragen te voorkomen.

-Bernnie ;D

Ik laat zijn arm toe om mijn schouder. Hij vraagt of ik een vriendje heb. Ik probeer mijn lach te onderdrukken. Dit verwachtte ik eigenlijk nog niet. Maar ik geeff gewoon eerlijk antwoord. 'Nee, ik ben single', zeg ik. Ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Ik ook'. Even is het stil. 'Ik denk dat ik maar weer naar mijn kamer ga', zeg ik.
'O, ik loop wel even met je mee', dringt hij aan.

- Anouk Mooij

Ik liep met opgeheven hoofd over het dek, zodat niemand kon zien hoe bang ik was voor mijn ex-echtgenoot die me stalkte.
Er liep een simpel schoonmakertje voor mijn voeten, dus ik schold hem uit. Níemand liep voor Carina Caribi's voeten, zo vertelde ik hem. Hij mompelde een verontschuldiging en rende weg. Opgeruimd staat netjes.
Ik leunde tegen de reling van de boot en staarde naar de zee.

~Carina Caribi

Nog steeds zoekend naar Cindy liep ik terug naar het restaurant in de hoop dat ze daar zou zijn. Opeens knalde ik tegen iemand op.
'Ja, ik weet wel dat jullie het over mij hebben!' schreeuwde de man. Ik schrok me helemaal kapot.
'Sorry, het spijt me,' zei ik snel. Toen herkende ik de man. Hij vroeg mij eerder of hij in de keuken mocht eten.
'Ehm. Heeft het gesmaakt net? Ik bedoel, in de keuken? Is er nog iets dat ik voor je kan doen?' stamelde ik.

-- Jessica Jones --

Ik haalde mijn schouders op. 'Zomaar, om thuis te ontvluchten.' Zelf wist ik niet eens waarom ik hier was, de keuze was impulsief geweest. 'Wie ben je eigenlijk? Ik ben trouwens Amy, Amy.. Sourcy..'

Amy~

"nee, sorry. Het spijt mij, ik had me een beetje laten gaan. Ik moet je juist bedanken want in die zaal zitten, had mij niet goed gedaan."
Jessica, ja, zo heette ze. Had ik het goed onthouden, keek mij verbaasd aan.
Waarop ik zei: "ik heb het er liever niet over, het ligt nogal gevoelig"
Ze leek het gelukkig wel te accepteren. Dus toen ze nogmaals vroeg of ze wat voor me kon doen. Zei ik maar:
"nou ja, aangezien het dus echt heel gevoelig ligt... vroeg ik me af, of ik dan voortaan altijd ergens anders kan eten, in plaats van in de zaal?"

-Jinzo-

Eindelijk iemand die mij de weg kon wijzen. Hij wees me de weg en ik bedankte hem.
'Ik heb niet echt veel te doen, maar vanavond speelt VV Bridgeport tegen Sunset Soccer, heb je misschien zin om als mannen onder elkaar een biertje te nemen, en de wedstrijd te kijken?' zei René.
‘Natuurlijk, leuk! zei ik met volle enthousiasme.
‘Oke, dan zie ik je mij mijn kamer, is dat goed? Mijn kamer nummer is 507’
Ik knikte en zei ja.

Ik liep de kant op waar René mij naar toe wijste. Ik liep de trap op en kwam op het dek. Héhé, eindelijk kwam ik bordjes tegen waar “restaurant” op stond. Ik volgde de bordjes en kwam bij het restaurant terecht. Tijd om wat te gaan eten, maar ik moest wel opschieten, anders begon de wedstrijd al.

~Dick Walcom

'Je thuis ontvluchten?' hoonde ik. 'Dus daarom ben je maar op deze dodenreis gegaan?'
Ik praatte verder zonder haar de kans te geven om te antwoorden.
'En dan ook nog zomaar. Zomaar weg van je familie, vrienden? Zeg niet dat je ze niet hebt..' ik haalde diep adem. 'Volgens mij mag ik je feliciteren dat je de domste keuze hebt gemaakt die je kan maken' ik Ik zoog nog een hap lucht naar binnen. Ik wist dat het verkeerd was wat ik ging zeggen.
Maar ik moest het zeggen.
'Wees blij dat je mensen hebt die om je geven. Die om je gaven. Want denk je dat er ook maar een kans bestaat dat je dit overleeft?'

-Bernard.

Ik lachte hatelijk. 'Ja, ik had vrienden, familie, het enige wat er jammer was dat ze niks om me gaven. Ze moesten het altijd hebben van het geld, van de faam. Ik moest elke kans aangrijpen, en deze deed zich voor, wist ik veel dat de eerste beste dag de kapitein vermoord zou worden.' Ik had heel erg het gevoel dat deze man me niet begreep.

Amy~

Eindelijk had ik gezelschap voor vanavond. Ik liep naar de cafetaria, kocht wat bier en chips en liep toen terug naar mijn kamer.
Aangekomen in mijn kamer ruimde ik wat uitgeprinte papieren over allemaal technische spullen waar ik nog een rescensie over moest maken op mijn blog. Het was wel een beetje raar, met een man op je kamer een wedstrijd kijken... Maar ik bedoelde er in iedergeval niets mee...
Ik bedacht me en liep terug naar boven, naar een bar naast het restaurant. Dick zou me wel moeten zien als hij klaar was met eten.
Aangekomen in de bar zaten er al een aantal mannen op stoelen de voorbespreking te bekijken. Ik bestelde een biertje en moest ondertussen opletten of Dick niet al klaar was met eten, zodat ik hem kon vertellen dat de plannen gewijzigd waren.

René Smith.

Mijn buik begint te knorren. Geen wonder, het is al best laat en ik heb de reswt van de dag staan schilderen.
Geld voor het diner heb ik niet totdat er eindelijk iets uit de galerie van de bergmansstraat is verkocht: iets dat nog lang kan duren.
Inventief haal ik een zak met brood van gisteren onder mijn bed vandaan en begin op een sneetje te kauwen. Brood van een paar dagen oud ben ik onderhand wel gewend. Gewoon stevig doorbijten.

Dani Broertjes...

'Nou ja, aangezien het dus echt heel gevoelig ligt... vroeg ik me af, of ik dan voortaan altijd ergens anders kan eten, in plaats van in de zaal?' vroeg hij.
'Ehm. Meneer..'
'Noem me maar Jinzo.'
'Jinzo. Je zou heel misschien in de personeelskamer kunnen eten. Maar gezien wat er twee dagen geleden is gebeurd met de kapitein, zullen mensen het waarschijnlijk verdacht gaan vinden. Met mensen bedoel ik, ehm, mijzelf. Dus ik ben bang dat je mij toch zal moeten vertellen waarom u zo afgezonderd van de rest wil zitten,' zei ik twijfelend. Ik hoopte dat ik hierdoor niet in de problemen zou komen met de rest van het personeel.

-- Jessica Jones --

we lopen naar haar kamer. Eeen romantische wandeling met de maan op de achtergrond, het was net een film. We waren bijna bij haar kamer en ik pakte haar hand vast. voor haar kamer gaf ik nog een knuffel. En zonder dat ik het wist gaf ik haar meteen een zoen. Ze was eventjes verbaasd. ik vroeg aan haar of ik naar binnen mocht.

-Edward MC Curry