Accidentally Pregnant door I_mJimmy
--
Hoofstuk 1:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Deel 7
Hoofdstuk 2:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Deel 7
Deel 8
Hoofdstuk 3:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Seizoen 2
--
Hoofstuk 1:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5 (einde dagboek)
--
Hoofdstuk 1 / deel 1
Ik zit in de auto, vele nare herinneringen laat ik achter in Sunset Valley, nieuwe kansen liggen open. Al generatie's lang leefde mijn familie het 'normale' leven in Sunset Valley, dit zie ik niet zitten. Ik ben geen huismoeder, ik heb geen kinderwens. Ik wil een leven lijden, in de grote stad, zonder kinderen, met lange nachten. Ik dwaal af in mijn gedachten, totdat de chauffeur mij onderbreekt. "Moppie, je hebt me twintig gegeven, maar dat is tot hier, wil je verder komen dan dit moet je meer dokken..." zegt ze op een toon die me niet aan staat. Ik antwoord dat ik niet meer heb en informeer naar het aantal kilometers tot de stad. Nog vijf kilometer, dat wordt lopen.
Het is fris, ik heb mijn sjaal om en handschoenen aan maar de kleding is te koud voor in december. "Mijn plan was dan ook om met de taxi richting mijn appartement zou gaan..." zeg ik tegen mezelf. De stad nadert, nog een paar honderd meter en ik loop de achterwijk binnen. Op hoge hakken loop ik langs het park en een metrostation, ik kijk op het bord en voel in mijn zakken. Geen geld, helemaal niks. Het enige wat ik hoor rammelen is de sleutel van het appartement wat ik nog net kon betalen. "Hé wijfie, kom is gezellig naar beneden, kunnen we iets leuks gaan doen!" roept een man van in de 50 vanuit de ondergrondse metro-gangen. Met hoog tempo loop ik weg, als ik iets van de ingang vandaan ben moet ik toch wel lachen.
Terwijl ik tussen de torenhoge gebouwen door loop, kijk ik naar de mensen die in de wijk wonen. Een van deze appartementen is van mij. Er rijden nauwelijks auto's in dit gebied, de enige die ik zie zijn een krantenmeisje en een donkere man die er niet verkeerd uitziet. Hij kijkt me aan, en ik geef een knipoog. De adrenaline schiet door mijn lijf, zo'n knipoog moest je niet naar iemand in Sunset Valley geven, het zou de hele buurt binnen no-time doorgaan.
Een paar gebouwen verderop komt er een enorme snack-wagen aanrijden, er loopt niemand op straat, op mij na, en de auto gaat toch langzamer rijden. Ik kijk om me heen, maar als ik omgedraaid sta gaat het allemaal heel snel, de auto wijkt richting de stoep en de deur glijd open, een gebogen hand klemt zich rond mijn middel en trekt me naar binnen. Ik worstel ertegen, maar loskomen lukt niet. Een steek in mijn buik en het gevoel van mijn kleding die naar beneden glijd is het laatste wat ik merk, vervolgens wordt alles zwart.
Als ik bij bewustzijn kom voel ik me misselijk, en ik sluit mijn ogen weer. Ik hoor de auto gieren en remmen en de hobbels maken het misselijk zijn er niet makkelijker op. Op een gegeven moment pakt iemand mij op m'n middel, en vervolgens word ik via de zij klep uit de auto gegooid. Ik kan nog niks bewegen, ik plof zo neer op het zand.
Ik word wakker, alles doet me pijn. Ik sta op en verzwik bijna mijn enkel. Ik heb het gevoel dat ik dronken ben en de pijn in mijn buik is niet normaal. Ik weet gelijk dat ik verkracht ben, ik voel het gewoon. Ik kijk naar het meer, ik heb geen idee waar ik ben. Ik pak mijn telefoon en schakel de navigatie in, ik tik op het beeldscherm en zie dat het dichtsbijzijnde ziekenhuis op 100 meter ligt. Ik besluit rustig er naartoe te lopen, maar ik voel me bekeken.
De deuren van het ziekenhuis gaan automatisch open als ik naar binnen wil gaan, de vrouw aan de balie ziet me aankomen en kijkt me verontwaardigd aan, de meeste mensen komen hier waarschijnlijk alleen voor een bevalling. Bij die geachten schrik ik me wezenloos, wat nou als ik zwanger ben?
Update volgt snel, geef je mening a.u.b
Morgen waarschijnlijk nieuwe update 
Dat vat ik op als een groot complement 
