Hoofdstuk 1:
‘Kom hier jij.’ Mirthe pakte Jaap nog een keer stevig beet. ‘Ik ga je missen lieverd, pas alsjeblieft goed op jezelf en fijne kerst alvast.’ Na een flinke smakkerd lieten de twee elkaar los. ‘Misschien moet jij wat beter voor jezelf zorgen, hop naar binnen jij voor de baby nog bevriest!’ ‘Je hebt gelijk lieverd, ga maar gauw. Veel plezier deze kerst, ik heb nu al zin om volgend jaar kerst met zijn drieën te vieren.’ Jaap wreef even kort over de buik van Mirthe. ‘Anders ik wel.’
Jaap stapte in de taxi en keek nog eenmaal naar zijn vrouw. Hoe vreselijk hij het ook vond hij moest weg. Vandaag was de dag dat Jaap weer weg moest naar de kazerne, zo rond kerst konden ze iedereen wel gebruiken voor als er wat mis ging. En zo ging hij weg, met pijn in zijn hart liet hij zijn zwangere vrouw achter, maar volgend jaar zouden ze het uitgebreid vieren met zijn drieën.
Eenmaal binnen besefte Mirthe dat ze alleen was. Het oude huis kraakte zachtjes door de gure wind die buiten flink bezig was. Mirthe was het gewend om alleen te zijn, ze is namelijk opgegroeid in een weeshuis en als je je ergens eenzaam voelt is het daar wel. Jaap was één van de weinige mensen die haar begreep, hij is op jonge leeftijd zijn ouders verloren. Hun eenzaamheid had hun samen gebracht en met zijn tweeën konden ze de wereld aan.
Nouja, alleen zal ze niet echt zijn. Inmiddels is ze al acht maanden zwanger en half januari zal ze bevallen van haar eerste kindje. Het eerste kindje van haar en Jaap, hun kleine creatie. Ze zouden niet de mooiste kleertjes kunnen kopen of de nieuwste speelgoedjes maar ze wist zeker dat ze het kindje meer dan genoeg liefde zouden geven en een warm thuis konden bieden. Nog maar een maandje wachten.
Maar in dat maandje moest er nog wel heel veel gebeuren. Gelukkig hadden ze een aantal spulletjes kunnen krijgen van mensen die ze kenden. Zo had een oude schoolgenoot van Mirthe deze mooie speelgoedkist over en had Jaap van een collega hout gekregen en heeft zelf dit mooie bedje in elkaar gezet.
Het huis was een chaos, de laatste dagen hebben Mirthe en Jaap helemaal niks aan het huishouden gedaan. Ze wilden gewoon samen zijn en genieten. Zo hebben ze lekker lang in bed gelegen, veel spelletjes gedaan en zelfs romantisch gepicknickt in de woonkamer. Maar dat maakt wel heel veel rotzooi. Hoeveel pijn Mirthe ook had, ze wilde dat het huis netjes was. Het moest klaar zijn voor als Jaap thuis kwam en voor wanneer ze hun kindje mee naar huis zouden nemen.
Nadat het huis weer aan kant was, had Mirthe rust nodig. Het kindje schopte al erg. Wat zeiden ze ook alweer over babytjes die heel erg schopten? Betekende dit dat ze een jongetje zou krijgen. Snel pakte ze het babyboek erbij, hier moest het ergens staan. Zou het niet geweldig zijn als Jaap kon voetballen met zijn zoontje? Misschien kregen ze wel een meisje met dansbenen, dan konden ze samen naar de dansvoorstellingen van hun meisje gaan. Nog even wachten Mirthe, nog even geduld.
Doordat Mirthe zo druk was in huis, is ze helemaal vergeten eten te halen voor deze week. Het was wel erg fris, maar door de gierende hormonen door haar lichaam en met flink door te stappen wist Mirthe warm te blijven. In de auto zette ze de verwarming extra hoog, met deze kou zou het haar niks verbazen als het snel zou gaan sneeuwen.
Maar wat eet je als je alleen bent met kerst? Als het aan Mirthe lag zou ze de kerstdagen beschouwen als normale dagen, maar je kan er niet omheen. Ze wilde het hoe dan ook goedkoop houden, ze had helemaal geen zin om veel kwijt te zijn aan zichzelf. Dat wilde ze bewaren voor als ze weer met Jaap was. Ze had eigenlijk ook helemaal geen zin om te eten, niet zonder haar grote liefde. Dan maar een magnetronmaaltijd.
WORDT VERVOLGD
Dit kerstverhaal is gemaakt door Fransor en Nina.Alles over de S3N Advent kalender vindt je ook op deze informatie pagina