spannend!
snel meer!

'Esther, waarom staat deze beer toch hier zo alleen in deze kamer?' Maarten stond in de extra kamer waar ze nog niet wisten wat ze er mee wilden doen. Esther kwam de kamer binnen lopen. 'Die staat hier omdat ik het wel een mooi plekje vind.' Maarten keek opzij naar zijn vrouw. 'Dat slaat nergens op, een beer in zijn eentje in een kamer zonder meubels.' Esther pakte Maarten zijn hand. 'Hij staat hier omdat we de rest van de meubels nog moeten kopen.'



'Hoe bedoel je? Heb je al een idee wat we gaan doen met deze kamer?' Esther sloeg haar armen om Maarten heen en moest lachen om zijn onwetendheid. 'Ik dacht aan witte meubels..' Maarten fronste zijn wenkbrauwen. 'Wit? Alles in de rest van het huis is licht hout!' Esther drukte haar lippen op de zijne. 'Wit staat veel mooier bij roze.' Maarten hield haar even van zich af en keek van haar gezicht naar haar buik. 'Bedoel je dat, we.., je..?' Esther knikte blij met haar hoofd. 'Ja, we worden nu een echt gezin.'



'Hoi mam.' Jay was druk bezig met zijn huiswerk. 'Hai lieverd, wat is er? Je kijkt zo sip.' Jay keek even naar zijn moeder en toen weer terug naar zijn werk. 'Je had me wel even mogen vertellen dat je zwanger bent mam. Ik vond het niet zo fijn om ineens een kinderstoeltje te vinden in de eetkamer.' Esther voelde het bloed uit haar gezicht trekken, hoe kon ze dit toch vergeten aan Jay te vertellen? 'O lieverd, het spijt me. Ik wilde niet dat je er op deze manier achter kwam.' De tranen sprongen in Esther haar ogen.



Jay zag dat zijn moeder op het punt stond om te gaan huilen, dat was niet zijn bedoeling geweest. 'Sorry mam. Maar laat die buik eens zien, hoe lang duurt het nog?' Zo kende ze hem weer, haar altijd vrolijke Jay. 'Niet zo heel lang meer schat, een maandje of drie.' Jay wreef over haar buik. 'Nog drie maandjes en dan ben ik grote broer!' Jay probeerde zo opgewekt mogelijk te doen, maar hij was helemaal niet blij. Als de baby er zou zijn zouden zijn moeder en Maarten met de baby een gezinnetje kunnen vormen. Dan is hij overbodig.



De baby groeide goed, inmiddels was het kamertje helemaal klaar. Het kon niet lang meer duren. Maarten was helemaal opgetogen en Esther kon zich niets mooiers wensen dan nog een kindje. Alleen Jay was wat stil de laatste tijd, maar dat komt vast alleen maar omdat hij zo zenuwachtig is.



De week erna begonnen de weeën. Ze waren heel ernstig dit keer en drie weken te vroeg. Ik had gewoon staan schilderen toen ze ineens kwamen. Ze deden vreselijk veel pijn, veel meer dan bij de eerste bevalling. Met spoed bracht Maarten haar naar het ziekenhuis. Jay was op dat moment op school maar Maarten zou hem zo snel mogelijk bellen.



Drie dagen later waren ze eindelijk thuis. Jay had de hele tijd op ze gewacht, toen de weeën waren begonnen had hij een smsje ontvangen van Maarten maar voor de rest had hij niks meer gehoord. Hij had drie dagen alleen thuis gezeten en gewacht tot zijn moeder thuis zou komen met de baby. Toen hij de deur open hoorde gaan, nam Jay niet eens de moeite om naar beneden te lopen. Ze hadden de baby nu, ze hadden hem niet meer nodig.

Leuk hoor!

Ah, zielige Jay

Maar een leuke update!

Aw Arme Jay. Ze mogen hem ook wel wat meer aandacht geven.

Dat vind ik nou ook! Ben stiekem ook een beetje bang voor wat er gaat gebeuren als ze dat niet doen...

Waaaauw

Omg! Wat zielig! Wel superupdate's!

Arme Jay!!

Wat een geweldige update FranSor

..... Niet leuk voor Jay

Maar verder geweldig!

Dank jullie wel Na de kerst weer een update!

Fijne kerst allemaal

thnx het is echt spannend geworden, leuk verhaal hoor FranSor

update? je verhaal is echt geweldig :applaus

Het is al na kerst

Mooie update

Volgende?

Ik heb net alles gelezen 43 bladzijde 's en ik heb maar 1 opmerking:
Geweldig dagboek wel zielig voor die arme Jay maar hoe heet die baby trouwens?

Goeie vraag!

Heeft iemand een suggestie?

is het een jongen of en meisje ?

Meisje