'Daar staan we weer, lieverd, aan de voordeur van een huis. In dit huis wil ik met jou oud worden en met onze kinderen wonen. Het heeft een hele grote tuin waar ik mijn uitvindingen kan doen en waar jij een moestuintje zou kunnen beginnen. Wat vind je er van?' Sprakeloos kijk ik naar het huis. In de brochure stond dat het een grote woonkamer, keuken en eetkamer had. Drie grote slaapkamers die inmiddels waren verbouwd tot vier grote kamers en met een prachtige tuin. Hoe kon ik dit nou niet mooi vinden?
'Je zegt nu wel dat er weer staan, maar er is nu veel anders. We gaan er samen wonen, we weten wat we voor elkaar voelen, we hebben een kind en het is ons huis, ons thuis.' Ik gaf Maarten een kus. 'Op de toekomst.' Hand in hand liepen we naar binnen. 'Maart, laat jij Jay even zijn kamer zien? Per slot van rekening heb jij hem ingericht.' Maarten keek Jay aan, deze keek terug met een bedenkelijke blik in zijn ogen.
'Nou dit is het dan. Je moeder vertelde me dat je van strakke meubels houdt en dat wit en blauw je lievelingskleuren zijn. Wat vind je ervan?' Maarten had het erg lastig gevonden om deze kamer in te richten, hij wilde Jay niet teleurstellen maar hij wilde ook niet dat Jay zou denken dat Maarten zijn liefde probeerde te kopen. 'Kijk gerust rond, het is allemaal van jou.'
'Hoe kon je dit doen? Waar is mijn eigen bed, waar zijn al mijn spullen?' Maarten deinsde naar achter. Hij had Jay zijn spullen opgeslagen, het waren allemaal kinderspullen geweest. 'Je bent nu een tiener, ik dacht dat je wel eens wat anders wilde.' 'Wat anders?! Mijn gezinssituatie is helemaal op zijn kop gezet, ik woon in een anders huis, ik moet naar een andere school. Dat is anders genoeg!' Maarten liep achteruit naar de deur. 'Ik laat je wel even alleen. Slaap maar even goed, morgen is het onze eerste kerst samen. Ik wil je moeder een liefdevolle kerst geven.'
Kerst, dacht Jay, het feest dat mijn moeder, Meeka en ik altijd samen vierden. We maakten samen het huis mooi, ik speelde gitaar en Meeka en mijn moeder zongen dan liedjes. Die tijd zal nooit meer terug komen, Hij zal er nu altijd bij zijn.
'Lieverd je hebt heerlijk gekookt! Dit is onze eerste kerst, en er zullen nog vele volgen!' Maarten was heel erg blij dat we nu eindelijk kerst als gezin konden vieren. Eindelijk waren we compleet. Ik probeerde vrolijk mee toe doen, het ging alleen lastig. Jay leek niet heel blij en ik voelde me zo misselijk. 'Ik ben zo terug hoor voor het toetje.' Snel stond ik op.
Op het toilet kwam mijn maaltijd weer naar boven en eruit. Wat is dit toch? Ik voelde me al de hele dag ziek en misselijk, net nu het kerst is. Ik wilde Maarten niet teleurstellen. Daarom waste ik mijn gezicht en sloeg ik een paar keer op mijn wangen zodat deze er rood en gezond uit zouden zien.
Toen ik de eetkamer weer in kwam hadden ze de taart al gepakt. Alleen de geur ervan liet me weer kokhalzen. 'Ik voel me toch niet zo lekker jongens, het spijt maar maar ik hoef geen toetje. Ik ga het liefste even op de bank liggen. Sorry.' Jay keek verdrietig voor zich uit. 'Het maakt niet uit, kerst is toch niet meer wat het geweest is. Ik ga naar boven.' Jay stond op en liep zonder mij aan te kijken naar boven. Meende hij dit nou?
Ik voelde me vreselijk, en niet alleen omdat mijn buik salto's maakte. Maarten stond op en hield me vast terwijl de tranen over mijn wangen liepen. 'Rustig maar schat, hij moet er gewoon heel erg aan wennen. Het komt allemaal goed.' Maar iets in mij zei dat de relatie tussen mij en Jay nooit meer het zelfde zou zijn.
Ondertussen had Jay boven zijn gitaar gepakt en stond te piekeren. Hoe kunnen ze nou denken dat alles leuk is en gewoon? Ik heb mijn moeder nooit hoeven delen, ik moest zomaar verhuizen en dan heeft die sukkel ook nog al mijn spullen weggedaan! Ik heb nog geluk gehad dat hij niet zo stom was om ook mijn gitaar te vervangen. Kan ik het wel uithouden hier?
!
