Deze week komt er sowieso weer een update!

Ik heb er zin in FranSor

Ik ook

Geweldig verhaal. Ik heb een tijdje niet mkeer gekeken, maar ik heb echt genoten

komt er weer een up ?
ik weet het, ik zeur :'p

Arme Esther, arme Maarten .

Ik ga nu Simsen om jullie een update te bezorgen

Leuk leuk, kan niet wachten

Ik heb het verhaal helemaal gelezen, en ik vind het echt spannend! Ik ben echt benieuwd naar de volgende update.
I love it!

Een aantal weken later ging het een stuk beter met me. Ik voelde me verschrikkelijk over het feit dat ik misschien geen kinderen kon krijgen. Maar er zijn andere manieren om kinderen te krijgen! Maar voor ik daar over na ging denken, wilde ik wachten tot de uitslagen van mijn laatste onderzoek binnen was.
Ik woon nog steeds bij Maarten en om heel eerlijk te zijn ben ik weer verliefd op hem. Ik wil nog steeds heel graag kinderen, maar dan met hem. Het is allemaal een beetje vreemd, het is alsof we allebei weten dat we verliefd zijn maar dat we er niks mee doen. We draaien nog een beetje om elkaar heen. Ik moet gewoon mijn moed verzamelen en hem zeggen wat ik voor hem voel.



Maarten vermijdt het onderwerp kinderen heel erg, ik snap het ook wel. Het is voor hem vast heel erg lastig om erover te praten. Ik bedoel, hij weet dat ik dit heel graag wil. Ik ben geboren om moeder te zijn, ik wil mijn liefde kunnen geven aan iets dat van mij is. Ik wil graag kinderen maar kan ze misschien niet eens krijgen! Hij doet praat er niet met me over waardoor ik het gevoel krijgt dat hij denkt dat ik er geen moeite mee heb. Maar ik heb er wel moeite mee. Ik denk er non stop aan. Zie mij nou, ben ik aan het dweilen maar ook aan het huilen. Het is zinloos, ik moet mijn droom loslaten.



Op een dag na het koken pakte Maarten plots mijn hand. Ik voelde de vlinders tegen mijn buikwand vliegen en ik voelde mijn knieën van links naar rechts schudden. Zal hij dan nu eindelijk zeggen dat hij van me houdt? Dat hij wil dat ik bij hem blijf wonen? Zal hij straks een ring om mijn vinger schuiven? Er verscheen zweet op Maarten zijn voorhoofd en hij werd rood. Ik hou het niet meer.
‘Euh, het eten was heerlijk, Esther. Fijn dat jij hier bent om zo goed voor mij te zorgen.’ Een klein en enthousiast gilletje vloog uit mijn keel, maar plots had ik door dat dit geen liefdesverklaring was. Ik schonk hem een klein glimlachje. ‘Graag gedaan. ‘ En ik liep weg.



De volgende dag was ik weer alleen thuis. Ik werkte al een hele tijd niet meer, bang om Donald te zien. Ik keek uit het raam en ik schrok me wild. Daar stond Donald! Hij stond me vanuit buiten aan te kijken met die vreselijke blik in zijn ogen. Hij verafschuwde me, enkel en alleen omdat ik bij hem wegging….



Ik rende naar buiten om hem te confronteren en om hem weg te jagen. De deur sloeg achter me dicht en ik stond op de veranda. Maar er was niemand. Ik kreeg kippenvel en de rillingen liepen over mijn rug, had ik het me verbeeld?



Om alles even te vergeten nam ik plaats in mijn ligstoel om even te genieten van de zon en om een dutje te doen. Mijn ogen vielen net dicht toen ik iets hoorde. Ik keek op naar het huis en ik zag daar achter de schuifpui een maar al te bekende schim. Donald. Ik stond op en rende zo snel mogelijk naar binnen. ‘Ga weg! Laat me met rust en kom nooit meer terug!’



Eenmaal bij de voordeur aangekomen had ik hem eindelijk ingehaald. ‘Ga weg en laat me met rust!’ Ik voelde de woede in me borrelen maar ik was zo bang voor hem. ‘Niet zo’n grote mond jij. Je weet waar ik toe in staat ben, of herken je me niet met mijn baard? Maar waag het niet om iets geks te doen of ook maar iets te zeggen tegen iemand. Dan kom ik terug maar dan geef ik je iets heel anders, iets waardoor je die zielige oogjes van je nooit meer open zou kunnen doen en naar die vriend van je kijken.’ Ik voelde me als versteend en kon niks meer uitbrengen.



Ik was naar de bank gestrompeld en had gewacht tot Maarten terug kwam. ‘Goedemiddag mevrouw! Wat ziet u er pips uit vandaag. Niet genoeg gegeten soms? Weet je wat, ik maak het eten vandaag.’ Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik keek hem aan in de hoop dat hij het begreep.



‘Lieverd, wat is er toch?’ Ik kon het hem niet zeggen. Donald zou hem wat aan doen. ‘Ik ben gewoon heel bang. Voor alles. Voor nu, voor mijn toekomst. Kan je me even vasthouden?’ De tranen sprongen in mijn ogen, ik wilde hem niet voorliegen maar ik kon niks anders!



‘Kom maar, rustig maar. Ik ben er voor je en ik zal er altijd voor je zijn.’ Maarten trok me in zijn armen en alles voelde zo warm en zo veilig. Maarten had het niet door maar ik had die glimlach op zijn mond wel gezien. Dit klopt, dit hoort zo.



‘Ik vind je zo mooi.’ Maarten zijn stem klonk niet harder dan een fluistering maar het maakte niet uit, dit was perfect. Onze monden waren maar 10 centimeter bij elkaar vandaan maar ik durfde het niet. ‘Oh Maarten..’ Maarten streelde over mijn wang en kust deze zachtjes.



Perfecter kon dit moment niet zijn. Onze lippen ontmoetten elkaar en wilde nooit meer bij elkaar weg. Ik hoorde vuurwerk in mijn hoofd, alle vlinders fladderden om me heen en ik hoorde Cupido zuchten. Dit was het begin van iets moois, ik voelde het. Ik kon aan niets anders denken dan aan dit moment, aan Maarten en aan zijn kussen.



En van het één kwam het ander. Een bed vol liefde…

Volgende keer: De uitslag..

mooooooooooi

Super update!

Heel mooi!

Leuke update

Super!

super mooi

Wauw


Dat was







:bloemetje :bloemetje :bloemetje :bloemetje :bloemetje

FranSor schreef:

Geen "bedankt!" voor alle complimentjes?


Mooie update trouwens.

Ayumii schreef:

FranSor schreef:

Geen "bedankt!" voor alle complimentjes?


Mooie update trouwens.

Natuurlijk wel, een glimlach zegt meer dan 1000 woorden.