mooooooooooi

Super update!

Heel mooi!

Leuke update

Super!

super mooi

Wauw


Dat was







:bloemetje :bloemetje :bloemetje :bloemetje :bloemetje

FranSor schreef:

Geen "bedankt!" voor alle complimentjes?


Mooie update trouwens.

Ayumii schreef:

FranSor schreef:

Geen "bedankt!" voor alle complimentjes?


Mooie update trouwens.

Natuurlijk wel, een glimlach zegt meer dan 1000 woorden.

daar heb je 'n punt

@ Ayumii
Ze is gewoon sprakeloos, zo dankbaar is ze voor alle complimentjes.

Dus hier heb je er nog een: wauwwauwwauwwauwwauwwauw
Ik kan niet wachten tot de volgende update. Maar Donald is echt eng... Ö

LittleMissLien schreef:. Maar Donald is echt eng... Ö

JAAA DIE IS ENG,


VOORDEREST WAUWWWW!!

Inderdaad, echt heeeeeelll mooi!!
leuke update!!

Waneer komt de volgende update?

Dat moet ik nog even kijken. Misschien dat ik nu nog genoeg materiaal heb, dan komt er dit weekend nog een update

Jippie, kan niet wachten

Midden in de nacht werd ik wakker van een vreemd geluid. Ik werd gelijk misselijk en bang. Ik probeerde dapper te zijn en sloeg de dekens van mij af om te gaan kijken waar het geluid vandaan kwam. Op mijn blote voeten liep ik over het tapijt naar de trap.



Daar onder aan mijn trap stond hij weer. Donald. Verbeelde ik mij dit nou of stond hij daadwerkelijk midden in de nacht in het huis van Maarten, hoe komt hij toch steeds binnen?



Een gil ontsnapte uit mijn keel en ik begon woest te huilen. 'Ga weg! Laat mij met rust, ik wilde je nooit kwaad doen, laat me met rust!' Ik zag niks meer door de tranen en mijn handen voor mij ogen. Ik wist niet wat ik moest, het enige wat ik kon bedenken was gillen dat hij weg moest gaan.



Het kon niet anders dan dat Maarten wakker werd van mijn gegil. 'Liefje wat is er toch? Kom maar hier.' hij sloeg zijn armen om me heen en hield me stevig vast. Ik probeerde hem weg te duwen zodat hij kon zien dat Donald daar stond. 'Kijk dan, Maarten snel bel de politie.' Maarten liet me los en keek naar beneden, waar niemand meer stond. Gelukkig werd op dat moment wel de deur nog dichtgeslagen. Maarten pakte me weer vast. 'Het komt goed, rustig maar, ik zorg ervoor dat hij het huis nooit meer in komt. Ik ga de deur goed dichtdoen, ga maar alvast in bed liggen.' Ik voelde me als een slappe pop zonder eigen wil, en zo ging ik weer in bed liggen.



De volgende dag bleef Maarten bij me, dit was belangrijker dan zijn leerlingen. De slotenmaker was gelijk langsgekomen om nieuwe sloten op de deuren te zetten en om er zelfs extra op te zetten. Hoe langer de dag duurde, hoe rustiger ik werd. Maarten en ik zaten aan de koffie en we namen het nieuws van de dag door.
'Lief, wist jij dat die lieve moeder van je ex dood is?' Dood? Dat lieve vrouwtje, dat kan niet. 'Nee dat wist ik niet, wanneer dan?' Maarten liet de krant zien, daarin stond een foto van haar. 'De begrafenis was vandaag, ik heb het gemist. Zullen we deze week naar het graf toe?' Maarten pakte mijn hand en streelde deze. 'Natuurlijk schat. Maar vanavond moeten we vroeg naar bed en morgen weer vroeg op.' Hoe kon ik dat vergeten?! 'Morgen krijg ik de uitslag of ik nog kindjes kan krijgen of niet!'



'Goedemiddag Maarten en Esther. Fijn om jullie weer te zien. Esther je ziet er geweldig uit, een stuk beter zo te zien.' De dokter van het ziekenhuis had ons uitgenodigd in haar prachtige kantoor. Ik voelde me gelijk op mijn gemak, wat deze vrouw wel niet allemaal voor me heeft gedaan! 'Hoe voel je je Esther? Wat voor gevoel heb je van binnen?'



Dit was de druppel. 'Ik voel me verschrikkelijk. Ik wil er over kunnen praten, maar het voelt zo vreemd om over iets te praten wat ik nooit zal krijgen.' Maarten wilde iets zeggen maar slikte het in en opende zijn mond toch 'Zo moet je nog niet praten Esther.'
'Maarten heeft gelijk Esther, natuurlijk het is vreselijk. Maar er zal binnen nu en een aantal minuten heel veel duidelijk worden.'



'Zoals je weet waren we veel te laat met de operatie. Je was er vreselijk aan toe. één eileider was helemaal kapot en de andere heb ik voor de helft moeten repareren. Het was verschrikkelijk om te zien, maar nog erger om het mee te maken. En ik, en Maarten vast ook, ben heel trots op je hoe je je er tot nu toe door heen hebt geslagen. Maar nu de uitslag..'



'Het is een stuk beter dan we hadden gedacht. Je hebt nog 40% kans op een kindje. Dat is nog best veel!' Ik wist niet wat ik hoorde. Ik kan nog een kind krijgen? Mijn wens is dus nog niet over? Ik kon het niet bevatten!



'Kom hier jij!' Maarten sloeg zijn armen om mij heen. Ik was nog steeds verbaasd. Hand in hand verlieten we de dokterspraktijk. Ik voelde iets branden in mij, dit was dus hoop. Hoop dat alles toch nog goed komt..

Update 16

WAUW je schrijft weer eens heel erg mooi. Nu wil ik weten hoe het verder gaat

awh leuk dat ze toch nog ene kind kan krijgen

ben benieuwd naar meer =D