Sims Nieuws Forum

Mooie updates en ik ben ook erg benieuwd naar de baby!

De baby komt!

Moest even wat updates inhalen, wat een twist opeens. Spannend geschreven en ben ook erg benieuwd naar de baby

Mooie update! Ik ben benieuwd naar het kindje =)

Toch wel erg voor haar. Mooi geschreven weer.

Aw, wat gemeen van Stein om haar in de steek te laten en niks van zich te laten horen als ze zwanger is. HEt is toch ook zijn kind neem ik aan.
Maar mooie update. Ik leef zo met haar mee.

Ik kijk uit naar de volgende update.

Hoi Morsmordre Hoe staat het ervoor? Lukt het nog om generatie 1 af te maken of zijn er dingen tussen gekomen? Dit met het oog op dat we nu nog geen kindje hebben gezien voor generatie 2 en omdat ik las dat je op stage zou gaan binnenkort (als ik me dit goed herinner). We zouden het fijn vinden als je even laat weten hoe het ervoor staat Dit kan hier of je mag mij natuurlijk ook een pm sturen!

Haha ik wilde al een tijdje iets posten maar het internet was hier de laatste dagen niet zo goed.
Inmiddels ben ik inderdaad op stage en het plan was om alles af te hebben voor ik hier naar toe ging. Ik was van plan om morgen een update te plaatsen, aangezien ik dan vrij heb.

De videokaart op mijn laptop is helaas wel wat minder als op mijn pc, dus de kwaliteit van de screens zal iets achteruit gaan. Maar morgen dus de volgende update ^^

Oke, heel erg fijn! Ik ben benieuwd naar de update!

Nieuwe hoofstuk kwam iets later dan verwacht maar hier is ie dan. De volgende komt als het goed is vanavond, mijn huisgenoten zijn dan aan het werk dus heb ik geen afleiding ^^
_____________________________________________________________________________________________


De bevalling is zwaar en vermoeiened. Er is geen familie om me te steunen, geen man om mijn hand vast te houden. Het felle tl licht aan het plafon is het enige wat ik me kan herinneren. Zelfs het luide gehuil van een baby als de bevalling voorbij is, doet me niet veel. Het enige wat het zo moeilijk maakt is de afwezigheid van Stein. Ik kan hem niet vertellen dat hij een dochtertje heeft gekregen. Hij weet zelfs de naam niet die ik haar heb gegeven: Jasmijn.


Het opvoeden van een kind is enorm zwaar. In het begin kan ik het nog wel aan, omdat ik nog een paar daagjes vrij heb om van mijn kind te genieten. Maar het punt is dat ik helemaal niet geniet van het moederschap. Vroeger wel, als Stein en ik naar de sterren lagen te kijken en we fantaseerden over een huisje boompje beestje. Maar die tijd is voorbij en het enige wat ik heb is een dochter die teveel op mijn man lijkt.


Als Jasmijn wat ouder wordt, besef ik me dat ze Steins haar en zijn neus heeft. Zelfs de vorm van haar mond komt overeen met die van hem. Maar als ik in haar ogen kijk, zie ik alleen maar mezelf. Een blauw kleur die ze van mij heeft. Toch is het moeilijk om ook maar een beetje liefde voor haar te voelen. Sinds Stein weg is, heb ik het gevoel dat ik nergens meer van kan houden. Alsof al het leven uit me is weggezogen.


Elk vrij momentje dat we hebben, brengen we door in het Wonderkind Leercentrum. Jasmijn leert er te praten door met andere peuters te brabbelen. Ze hobbelt wat voort in een loopstoel en speelt met het eindeloze speelgoed dat er ligt. Ik hou mezelf voor dat ik dit doe omdat ik zoveel van haar hou. Maar het is een hele opluchting om Jasmijn in de box te zetten en weg te lopen. Even verlost te zijn van de eeuwige herinnering aan Stein.


Het is wel vreselijk vervelend om continue met andere moeders te zitten.
‘Mijn Marloes kan al lopen én ze praat met hele zinnen.’
‘Nou, mijn Daan kan al een beetje lezen.’
‘Onmogelijk.’
Zo gaat het urenlang door en ik moet heel eerlijk bekennen dat ik niet eens heb bijgehouden wanneer Jasmijn voor de eerste keer ‘mama’ zei of haar eerste stapjes zette.


Als het even kan, werk ik in de tuin. Inmiddels is het niet meer nodig om mijn eigen groenten te verbouwen om in leven te blijven maar het is een manier geworden om rustig te worden. Ik werk nu als Chef de Partie, wat wil zeggen dat ik eindelijk echte gerechten mag bereiden in de keuken. Maar ik word al oud en soms ben ik bang dat ik nooit Chef Kok zal worden.


De rimpels staan in mijn gezicht. Zorgen, ellende. Mijn ogen staan dof. Ik heb er nog wel aan gedacht om een nieuwe man te zoeken, iemand die me kan ondersteunen bij het opvoeden van Jasmijn. Maar telkens als ik in de spiegel kijk, heb ik het idee dat ik maar beter gewoon vrijgezel kan blijven. De deur gaat open en Jasmijn loopt wankel naar binnen. Ze steekt haar armpjes in de lucht en vraagt met grote ogen:
‘Eten?’
Ongelofelijk dat ik alweer vergeten ben mijn eigen kind eten te geven.


Ik aai over haar hoofd en loop naar de keuken om een flesje te maken. Maar als ik door de woonkamer loop en mijn blik naar het raam trekt, zie ik een gedaante onze tuin inkomen.
Mijn hart slaat een paar keer over. Het is Stein en op zijn gezicht zie ik een vastberaden uitdrukking.

Oeh, spannende up.

Yes! Eindelijk een nieuw hoofdstuk

Jasmijn vind ik een mooie naam

Ben benieuwd wat Stein komt doen, hopelijk komt alles goed

Spannend! En eindelijk een nieuw deel:D

Nice! Interessante en spannende update.

Leuke update

Welkom Jasmijn!
Erg spannende update. Ben benieuwd wat Stein komt doen..

Spannend! Ik kijk uit naar de volgende up!

Spannende up. En een leuk meisje is Jasmijn

Jasmijn is een leuke naam
Interessante up....
Ik denk niet dat Stein veel goeds van plan is, maar ik hoop dat ze het uit kunnen praten.