Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

83 berichten • Pagina 2 van 5

Gebruikersavatar
Morsmordre
Snackventer Snackventer
Berichten:
84
Lid geworden op:
zo 22 sep 2013, 18:34

Re: 10G Forum Dagboek - Generatie 1 (Morsmordre) *Hfst 1 onl

Bedankt iedereen (:
______________________________________________________________________________
O.2

Afbeelding
Bij het aanbreken van de dag wordt ik wakker door de eerste zonnestralen die op mijn kussen vallen. Rustig kleed ik me aan. Vandaag is mijn eerste werkdag. Er kriebelen zenuwen in mijn maag maar ik probeer het onder bedwang te houden. Op de wc eet ik wederom een bakje cornflakes leeg en zet dan koers naar mijn tuintje. Het wroeten in de aarde zorgt ervoor dat mijn hoofd leeg is en dat is precies wat ik kan gebruiken. Ook gaat mijn tuiniervaardigheid met sprongen omhoog.

Afbeelding
Kennelijk is er ondertussen iemand van de Universteit geweest want er staat een groot pakket naast de brievenbus. Ik snuffel er even in, hou een paar voorwerpen omhoog en bekijk ze. Niets wat ik kan gebruiken en ik ga sowieso niet naar de universiteit. Geen geld.
Dan valt mijn oog op een stapeltje post. Rekeningen. Ik zucht als ik zie dat ik zelfs dat bedrag niet kan betalen.

Afbeelding
Bij het lokale zwembad glip ik de doucheruimte in. Het is niet ideaal maar je moet wat als je thuis geen stromend water heb.
Tijdens het douchen leun ik genietend tegen de wand en maak lijstjes in mijn hoofd voor wat ik allemaal zou kopen als ik mijn salaris krijg. Sowieso eerst de rekeningen. Een douche, wasbak, fornuis, aanrecht... Het is absurd dat ik een kokkin wil worden als ik niet eens een keuken heb. Ik draai de warme kraan iets hoger en fantaseer over een open keuken waar ik de heerlijkste gerechten bereid.

Afbeelding
Veel te snel is het al tijd om te gaan werken. Mijn collega's zijn vriendelijk, maar gehaast. Het is enorm druk in het restaurant en ik ren rond met borden die afgewassen moeten worden. Ik vul dienbladen voor de obers, geef de bestellingen door aan de koks en volg zowat alle orders op die ik krijg.
'Er zitten nog twee bedrijven in dit gebouw,' vertelt een collega me, 'Daarom is het zo absurd druk altijd.' Ik knik. Mijn oog valt op de souschef die met een bord vol eten naar het restaurant wil lopen.

Afbeelding
Ik zie het gebeuren voor hij het zelf ziet. Er ligt een komkommer op de grond en de arme man stapt er met zijn maat 46 gewoon in. In slowmotion zie ik hem achteruit vallen, het bord laat hij los. Ik schiet naar voren om het op te vangen terwijl de chef met een smak op de grond valt. Het is even stil in de keuken. Een paar collega's gniffelen en ik sta daar met een bord filet terwijl mijn baas op de grond ligt. Hij krabbelt snel overeind en kijkt me streng aan.
'Hoe heet je?' vraagt hij bars.
'Daphne,' stotter ik. Als hij me nou maar niet ontslaat omdat ik hem onderuit heb laten gaan.
'Vanaf morgen werk je hier als Kruidenverdeler, Daphne.' Hij pakt het bord van me over en loopt waardig de keuken uit.

Afbeelding
Als ik na mijn werk thuis kom, onderteken ik bijna jubelend de rekeningen. Een promotie op mijn eerste dag plus een kleine bonus! Niet gek!
Van mijn eerste loon koop ik een fornuisje dat nog net niet uit elkaar valt maar ik besluit het ermee te doen. Mijn droom komt stap voor stap dichterbij.
Het is al laat als ik mezelf uitgeput in bed laat vallen. Ik ben zelfs zo moe dat het hobbels in het matras me niet eens deren.

Afbeelding
En zo gaan de eerste dagen van mijn nieuwe leventje voorbij. Douchen bij het zwembad, werken in de tuin, lezen in de bibliotheek en werken bij het restaurant. Het is niet spectaculair of interessant. Maar toch ben ik dolgelukkig.

Afbeelding
Nadat ik wat overuren heb gedraaid, kan ik zelfs een aanrecht en een stoel kopen. Ik sta er stralend naar te kijken. De stoel zit ongemakkelijk en ik mis nog steeds stromend water in huis maar alles wat ik zie, heb ik zelf bij elkaar gewerkt. Eindelijk kan het koken beginnen.

Afbeelding
Toch begin ik me langzaam wat eenzaam te voelen. Buiten het werk spreek ik geen mens. Zelfs mijn ouders hebben me niet gebeld om te vragen hoe het met me gaat. Het doet pijn, maar ik verman mezelf.
Na een uitgebreide douchebeurt krijg ik een idee. Ik trek mijn telefoon uit mijn zak en toets het nummer in.
'Met Martina,' mijn collega klinkt gehaast.
'Met Daphne. Zeg, heb je zin om iets te gaan doen?' Het is even stil aan de andere kant van de lijn. Dan tettert ze vrolijk: 'Enig! Over een uurtje bij het strand?'

Afbeelding
Dolblij hou ik een taxi aan. Ik heb eindelijk sociaal contact!
Martina staat me al op te wachten. Het is zowat donker als ik aankom maar de lucht is prachtig bezaaid met sterren. We groeten elkaar.
'Wat een verassing dat je belde,' zegt Martina.
'Ja,' ik haal verontschuldigend mijn schouders op, 'Ik ben net nieuw hier. En nieuwe mensen onmoeten is niet één van m'n beste punten.' Martina lacht.
'Als mijn gerespecteerde collega vertel ik je graag alle roddels van deze stad.'

Afbeelding
'Waar kom je eigenlijk vandaan?' vraagt ze. 'Bridgeport.' Ze zet grote ogen op.
'Dat meen je niet! Waarom zou je daar ooit weg willen? De beroemdheden, de clubs...' ze staart dromerig voor zich uit. Ik lach zuur.
'Het is niet zo geweldig als het lijkt. Ik heb er een paar problemen gehad.' Met mijn voeten bewerk ik de aarde. Het laatste wat ik wil is nu over Bridgeport praten maar Martina heeft al een ander onderwerp gevonden.

Afbeelding
We lopen een stukje. Het is nog steeds warm, al is het avond. Een koel zeebriesje waait over mijn huid. Martina babbelt honderduit. Ze geeft me een recept om vegetarische chili te maken en biedt aan om een keer samen te gaan shoppen in de supermarkt. Ik neem het aanbod graag aan, ten slotte werkt Martina al als chef kok terwijl ik nog steeds de zout en suiker door elkaar haal.

Afbeelding
We staan nog even te kijken naar een straatartiest. Met valse noten krijst ze haar levenslied over het strand.
'Prachtig,' zegt Martina met een stalen gezicht terwijl ze wat munten in de pot stopt. Ik giechel om haar sarcasme.
'Ik moet er vandoor,' zegt ze, 'Maar ik ben blij dat ik je wat beter heb leren kennen.'
Als ze me een snelle knuffel geeft, ben ik dankbaar dat ik eindelijk weer een vriendin heb gevonden.
Gebruikersavatar
Morsmordre
Snackventer Snackventer
Berichten:
84
Lid geworden op:
zo 22 sep 2013, 18:34

Re: 10G Forum Dagboek - Generatie 1 (Morsmordre) *Hfst 2 onl

O.3

Afbeelding
'Au!' Ik gil als ik per ongeluk in mijn vinger snij. Vroeger was ik veel beter in pompoen snijden maar ik heb het al eeuwen niet meer gedaan. Toch heb ik speciaal voor Spookdag pompoenen geoogst en zit ik nu op de grond al een uur te ploeteren. Mijn haar hangt in slierten om me heen en ik heb nog niet eens fatsoenlijke kleding aan kunnen trekken.

Afbeelding
Maar het resultaat mag er wezen. Trots bekijk ik mijn huisje. Sinds ik promotie maak, begint het echt ergens op te lijken. Het bed is vervangen door een minder hobbelig exemplaar. Ik heb een echte douche en in de woonkamer staat een heerlijke fauteuil waar ik me elke avond in nestel. Ik heb niet veel te klagen, behalve dat mijn sociale leven nog steeds op none actief staat. Martina heeft het de laatste tijd ontzettend druk dus ben ik een beetje aan mijn lot overgelaten.

Afbeelding
Op een zeldzame vrije dag besluit ik om het herfstfestival op te zoeken. Ik kijk mijn ogen uit. Overal staan mensen. Ze lachen uitbundig en doen mee aan de activiteiten.
Bij de verkoper bestel ik een bord zoete aardappel frietjes. Het smaakt fantastisch. Langzaam loop ik over het festival. Er is een spookhuis (nooit dat ik daar in ga), en je kunt appelhappen en een wedstrijd taart eten houden. Grijzend loop ik naar dat laatste.

Afbeelding
Met z'n drieën staan we er klaar voor. Iemand geeft het startsignaal en ik gooi mijn gezicht zowat in de taart. Volgens mij proef ik bosbessen.
Ik schrok zoveel mogelijk stukken naar binnen en kom even overeind om adem te halen. Mijn blik valt op de jongen naast me. Hij is al aan zijn derde stuk taart bezig en hapt als een bezetene. Ik glimlach. Hij ziet er niet verkeerd uit.

Afbeelding
Het is geen verassing dat ik de wedstrijd verlies. Ik krijg nog niet eens één taart op, terwijl de anderen er makkelijk acht weg schrokken. De jongen die naast me stond kijkt me grijnzend aan.
'Ik wil je natuurlijk niet in verlegenheid brengen, maar er zit wat taart op je gezicht,' zegt hij wijzend. Ik begin te lachen.
'Je bent zelf zowat een taart.'

Afbeelding
Hij stelt zich voor als Stein Svard en geeft me een knipoog. 'Ik ben Daphne Simsnieuws,' zeg ik.
'En hoe komt het dat ik Mevrouw Simsnieuws nog nooit gezien heb?' vraagt hij grijnzend.
'Omdat Mevrouw Simsnieuws normaal niet met complete taarten op haar gezicht rond huppelt,' antwoord ik. We lopen automatisch naar het appelhappen.
'Revanche?' vraagt Stein. Ik knik.

Afbeelding
Dit keer win ik. Ik kan geen appel of wat voor eten dan ook nog zien, maar ik win. Triomfantelijk kijk ik naar Stein. Hij klapt even.
'Zou de winnaar de verliezer dan de eer willen doen om mij haar nummer te geven?' vraagt hij. Met een glimlach som ik mijn mobiele nummer op. Hij slaat hem op en knipoogt weer.
'Ik moet werken, maar ik bel je snel.' Ik kijk hem na als hij naar zijn auto loopt en betrap me er op dat ik sta te grijnzen als een tienermeisje.

Afbeelding
Ik heb inderdaad dezelfde avond al een sms.
Jij. Ik. Strand morgen? Neem a.u.b geen taart mee. x. Mijn vingers schieten over het toetsenbord.
Deal. Ik zorg voor appels.
Doe me dat a.u.b niet aan.
Stel je niet aan, of het wordt appeltaart.
Die appels klinken opeens geweldig.

Afbeelding
De volgende dag staan we in de plenzende regen bij het strand.
'Volgende keer check ik het weerbericht even,' beloofd Stein.
'Als ik je een volgende keer gun,' zeg ik plagend. Hij knikt.
'Punt voor jou natuurlijk.' Hij wijst naar het strandhutje en we rennen naar binnen.

Afbeelding
Het water druipt op de grond als ik binnenstap. Stein is lekker droog gebleven door zijn paraplu. Ik moet toch eens zo'n ding aanschaffen.
'Dus, vertel eens wat over jezelf?' vraagt Stein. Ik denk even na.
'Ik woon hier nog niet zo heel lang en ik werk bij de Bistro als Voorproever,' begin ik.
'Voorproever?' herhaalt Stein. Ik knik. 'Als mijn collega's ooit besluiten rattengif in het eten te gooien, ben ik als eerste dood.' Stein grijnst. 'Cool.' Hij verteld dat hij in de muziekindustrie zit ('Bandmanager, van de slechtste band ooit') en dat hij gek is op het eten van de Bistro.

Afbeelding
Mijn oog valt op een bar in het hutje. Ik loop er heen. Vroeger was ik ontzettend goed in het mixen van drankjes, misschien kan ik er indruk mee maken op Stein.
'Drankje?' vraag ik lief. Hij schudt zijn hoofd. 'Alleen iets zonder alcohol. Ik drink dat spul niet.' Zijn blik wordt zelfs een beetje duister.
Ik trek een wenkbrauw op. Alles aan zijn uiterlijk schreeuwt bijna dat hij een rebel eerste klas is. Een rebel die niet drinkt dus.
Ik mix een alcoholvrije cocktail en zet hem voor zijn neus.

Afbeelding
Hij complimenteert me met mijn mixkunsten en ik voel dat ik lichtjes bloos. We praten een tijdje. Hij verteld over zijn muziek, dat hij het liefst een rockster wil worden.
'Ken je Jimi Hendrix? Die gitaren, man!' Hij maait enthousiast met zijn armen in de lucht.
'Ik heb geen idee, ik hou maar van R&B,' zeg ik zwakjes. Stein haalt zijn schouders op.
'Dat leer ik je wel af.' Hij kijkt even om zich heen en stelt voor om nog een drankje te drinken bij hem thuis. Opgelaten stap ik in zijn auto.

Afbeelding
Hij woont met zijn broer Stefan in een huis, niet zo gek ver van het mijne.
'Al die tijd waren we praktisch buren,' zeg ik verbaasd.
'Mmm, heb ik toch nog een knappe buurvrouw.' Weer die knipoog. Mijn wangen kleuren weer licht rood en ik hoop dat hij het niet ziet. We hangen wat rond, hij speelt een melodietje op zijn gitaar en de avond vliegt haast voorbij.

Afbeelding
'Ik moet echt naar huis,' zucht ik na een blik op de klok. Ook al werk ik laat in de middag, ik heb mijn slaap hard nodig.
'Jammer,' hij legt zijn gitaar aan de kant en begeleid me naar de deur.
Ik kijk hem hoopvol aan maar krijg alleen een knuffel. Hij ruikt naar zeep. Appelzeep. Ik snuffel en probeer zijn geur zo goed mogelijk te onthouden.
'Bel me,' zeg ik. Hij grijnst.
'Zodra je de deur uit ben.'

Afbeelding
Eenmaal thuis heb ik teveel energie. Ik stuiter nog net niet door de muren heen. Stein is waarschijnlijk de leukste jongen die ik ooit ontmoet heb.
Met mijn energieboost geef ik het hele huis een schoonmaak beurt terwijl ik zachtjes een paar zoete liefdesliedjes zing. De dagen daarna sms'en we heel wat af en in bed droom ik van zijn geur en ogen. Zachtblauwe ogen, waar ik uren in wil staren.

Afbeelding
En uiteindelijk krijg ik toch mijn kus.
Op de laatste herfstdag die onverwacht warm is. Uit het niets druk ik mijn lippen op de zijne. Hij twijfelt niet maar zoent me onmiddellijk terug.
'Zou Mevrouw Simsnieuws mij de eer willen doen om mijn vriendin te zijn?' vraagt hij, ietwat verlegen.
'Mevrouw Simsnieuws wil niets liever,' glimlach ik.
Gebruikersavatar
Morsmordre
Snackventer Snackventer
Berichten:
84
Lid geworden op:
zo 22 sep 2013, 18:34

Re: 10G Forum Dagboek - Generatie 1 (Morsmordre) *Hfst 3 onl

Bedankt iedereen en sorry dat een update een tikkeltje lang duurde :c
__________________________________________________________________________________

Afbeelding
De winter in Aurora Skies is streng. Al dagen sneeuwt het aan één stuk door. De wegen zijn praktisch onbegaanbaar en bijna iedereen blijft binnen of is op het Winterfestival. Zelf vind ik het witte landschap niet erg. Het is prachtig en ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten.

Afbeelding
Stein woont al een tijdje bij me in. We zijn nog steeds erg verliefd en alles gaat geweldig. Misschien een tikkeltje te geweldig. We werken allebei laat in de avond en zijn dus op dezelfde momenten thuis of weg. Het begint soms een beetje op mijn zenuwen te werken om altijd maar iemand om me heen te hebben. Dus vandaag ben ik gevlucht uit huis. Door de kou kan ik beter nadenken.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Sinds we samenwonen is mijn huis er stukken op vooruit gegaan. Het is fantastisch om een tv te hebben, na zo'n lange tijd. De keuken is verbeterd zodat ik me nu helemaal kan uitleven met potten en pannen en zelfs de slaapkamer is een stuk gezelliger geworden.
Eigenlijk begin ik alles te krijgen wat ik maar wil en dat is juist wat me zo angstig maakt.

Afbeelding
Ik heb mezelf heel lang van alles verboden. Mijn laatste jaar in Bridgeport was één grote nachtmerrie waarin ik niet uit bed wilde komen, niet wilde shoppen, niet uit wilde gaan. Geen leuke dagjes meer met vriendinnen, niet meer genieten van concerten, helemaal niets. Twee maanden afkickkliniek, een paar keer per week groepstherapie en een baantje bij de supermarkt was alles wat ik had.

Afbeelding
Ik raakte gewend aan de hatelijke blikken die ik kreeg. Mijn ouders walgden van me. Ze praatte over me terwijl ik in dezelfde kamer was maar deden alsof ze me niet zagen.
'Ze heeft iemand dóódgereden, Ria. Ze is mijn dochter niet meer,' zei mijn vader altijd. Dus werd ik in een kliniek gestopt voor mijn drankgebruik.
Opgeruimd staat netjes met Daphne.

Afbeelding
Sinds ik Stein heb ontmoet, ben ik zo vreselijk gelukkig dat het me bang maakt.
Ik heb iemand doodgereden, en hier ben ik. Vreselijk blij terwijl ik me diep zou moeten schamen. Ik heb niet eens de familie om vergeving kunnen vragen. Mijn ouders hadden zo'n hoge positie in de stad dat ze me uit de jeugdgevangenis hebben kunnen houden, zelfs uit de kranten. Ik ben er goed mee weggekomen maar dat maakt het er allemaal niet beter op.

Afbeelding
Sinds Stein promotie heeft gemaakt in de muziekindustrie, staat er regelmatig paparazzi voor de deur. Onze relatie stond zelfs in een lokaal roddelblad. Het was maar een klein stukje, niet groter dan 4 regels maar toch. Ik betrap ze erop dat ze zelfs regelmatig me bij mijn werk staan op te wachten. Het laatste wat ik zocht toen ik naar Aurora Skies kwam, was publiciteit.

Afbeelding
Op een dag gaan Stein en ik samen naar het winterfestival en ook daar staat iemand ons op te wachten.
'Soms wou ik dat je gewoon een simpel kantoorbaantje had,' zucht ik. Stein glimlacht en trekt me dichter naar zich toe.
'Part of the job,' fluistert hij in mijn oor en zoent me.

Afbeelding
Het volgende half uur sta ik te kijken hoe mijn vriend zich uitslooft met zijn snowboard.
'Dit ding moet in de achtertuin!' schreeuwt hij naar beneden.
Ik sta alleen maar met mijn handen voor mijn ogen, bang dat hij zijn nek breekt maar Stein blijkt een soort natuurtalent te zijn.

Afbeelding
Als hij eindelijk beneden is, nestel ik me dicht tegen hem aan. Het is ontzettend koud en mijn vingers vriezen er bijna vanaf.
'We moeten opschieten,' zegt Stein terwijl hij met zijn hand over mijn rug wrijft.
'Waarvoor?' vraag ik verbaasd. Er verschijnt een speelse glimlach op zijn gezicht.
'Verrassing.'

Afbeelding
De verrassing is een luchtballon.
'Ik bedacht me dat je Aurora Skies nog nooit uit de lucht hebt gezien,' grijnst hij terwijl we in het mandje stappen. Hij prutst wat met het gas en we stijgen langzaam op.
'Wat gaaf!' roep ik uitgelaten. Het landschap is prachtig hier vandaan. We kijken onze ogen uit.

Afbeelding
'Ik ben zo blij dat ik je heb leren kennen,' zegt Stein als we een uurtje in de lucht hangen. Hij laat zich op de bank vallen, waardoor het mandje even gevaarlijk schommelt. We lachen en hij trekt me voorzichtig naast hem. Hij ruikt nog steeds zo vreselijk lekker dat ik er bijna duizelig van wordt.
'Ik ben ook nog steeds heel blij met jou,' fluister ik en hij geeft me een zachte kus.

Afbeelding
Dan laat hij zich op zijn knieën vallen en haalt een klein doosje uit zijn zak.
'Daphne, ik weet dat het niet altijd makkelijk is om mijn gitaarherrie aan te horen. En ik weet dat de paparazzi je af en toe gek maakt. Maar ik hou van je. Ik hou van hoe je bent, hoe je urenlang in de keuken staat en hoe je pompoentaart maakt. Hoe je slaapt en hoe je haar zit als je wakker wordt. Ik hou zelfs nog van je als je die vreselijke R&B van je draait. Dus wil jij, mevrouw Simsnieuws, met me trouwen?'
Ik sta hem perplex aan te gapen.

Afbeelding
Hij kijkt zo smekend dat ik bijna in de lach schiet. Een klein stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik hem moet afwijzen, dat ik helemaal het recht niet heb op zo'n leuke jongen maar ik wuif het weg.
'Ja, mevrouw Simsnieuws wil dat heel graag,' fluister ik zachtjes.
Hij schuift de ring om mijn vinger en ik val bijna in zijn armen van geluk.
We blijven nog een uur in het mandje zitten, in ons eigen perfecte wereldje.

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie