egt leuk!!!!

Hoofdstuk 11



Jenni komt gapend uit bed. Goodwin is al vroeg naar zijn werk gegaan. John is al door de schoolbus opgehaald. Jenni had besloten om uit te slapen. Ze moet nu echt wakker worden, want ze moet nog boodschappen doen en een hele boel andere dingen regelen. Vandaag houdt ze haar vrijgezellenfeest met haar moeder en Amy haar beste vriendin. Ze loopt naar de keuken toe waar ze haar briefje hebt neergelegd voor de boodschappen. Onder haar lijstje vindt ze een ander briefje.

Jenni, voor je boodschappen gaat doen, wil je dan voor mij even naar het balkon toe lopen. Ik heb daar een verrassing voor je achter gelaten.

xxx, Goodwin

Jenni wordt nieuwsgierig en loopt naar het balkon toe. Ze ziet dat Goodwin op het balkon een hondenhok, voerbak en bak met hondenspeeltjes heeft neergezet. Jenni kijkt in het hondenhok en schrikt als er een hond uit het hondenhok komt. De hond begint met zijn kop heen en weer te schudden. Jenni kijkt naar de hond en moet vreselijk om hem lachen. Ze vindt het grappig hoe de oren heen en weer flappen.



Jenni ziet dat er een briefje aan de halsband van de hond vastgebonden. Voorzichtig maakt ze het papiertje los van de halsband. Ze vouwt het papiertje open en begint te lezen.

Jenni, ik heb deze hond speciaal voor jouw gekocht. Ik denk dat het een leuke aanwinst is voor ons gezin. Ik weet zeker dat John ook veel plezier aan hem gaat bleven. Het is een mannetje. Ik heb nog geen naam bedacht. Ik ben benieuwd wat voor naam je hem zal geven.

Veel liefs, Goodwin

Jenni steekt haar hand naar de hond uit. De hond komt voorzichtig naar haar toe. Hij begint aan haar hand te ruiken. Als hij gewend is aan haar geur begint hij de hand te likken. Jenni moet er om lachen. Ze kijkt naar de hond en moet onbewust aan de naam Frankie denken.
'Frankie, dat wordt je naam,' zegt Jenni tegen de hond.



Jenni gaat nadat ze alles heeft geregeld voor het feest van vanavond met Frankie spelen. Al snel worden ze goede vrienden. Ze weet zeker dat Frankie haar als zijn bazin beschouwd. Voorzichtig tilt ze Frankie op. De hond begint haar gezicht te likken. Opnieuw moet ze lachen. Heel voorzichtig legt ze Frankie op haar schouder neer. Ze begint hem te knuffelen. Dan hoort ze de toeter van de schoolbus. Ze kijkt op haar horloge en ziet dat John alweer thuis komt. Ze weet zeker dat John haar cadeautje hartstikke leuk vindt. Ze moet snel beginnen met eten koken. Over een paar uur komen haar gasten er al aan.
'Hoi, mam!' zegt John terwijl hij de keuken binnen komt lopen.
'Hallo, schat. Was het leuk op school?' vraagt Jenni.
'Het ging wel,' zegt John.
'Ga maar eens op het balkon kijken.' zegt Jenni terwijl ze het vlees begint te snijden. Maar als ze achterom kijkt, ziet ze dat Frankie de keuken komt binnen lopen.
'Hebben we een hond?' vraagt John opgewonden.
'Ja, hij heet Frankie. Je mag nadat je je huiswerk hebt gemaakt met hem spelen.'
'Bedankt, mam,' zegt John terwijl hij haar omhelst. Jenni ziet dat hij daarna snel met zijn schriftje in zijn hand naar boven rent.



Ondertussen zijn de gasten al gearriveerd. John ligt al in zijn bed. Hij heeft de hele avond leuk met Frankie gespeeld. Hij had nog nooit zo snel zijn huiswerk af. Het was deze keer voor Jenni niet gemakkelijk om John naar bed te sturen. Goodwin is nog op zijn werk. In het laboratorium is een grote brand uitgebroken. Goodwin heeft Jenni gebeld dat hij erg laat thuis komt. Jenni heeft hem toen meteen voor zijn cadeau bedankt. Jenni ziet dat haar moeder ineens midden in de woonkamer gaat staan.
'Kom allemaal dichterbij dan ga ik een toespraak houden over Jenni,' zegt Renee.
Jenni schrikt ze hoopt niet dat haar moeder allemaal genante dingen gaat vertellen.
'Jenni, is voor mijn gevoel snel opgegroeid tot een jonge volwassene. Nu ik dit vertel, voel ik meteen oud worden. Het is moeilijk om te zien hoe je dochter op eigen benen gaat staan. Ze heeft een moeilijke periode achter de rug, maar ondanks alle narigheid is het ook weer goed gekomen. Binnenkort gaat mijn dochter zelfs trouwen. Ik hoop van harte dat ze samen met Goodwin heel oud mag worden,' zegt Renee.



'Ga eens op je knieën zitten, Jenni,' zegt haar moeder. Jenni vindt het een vreemd verzoek, maar doet dan wat haar moeder zegt.
'Doe je mond maar open!' Jenni doet voorzichtig haar mond open. Ze schrikt als ze ziet dat haar moeder plotseling een grote fles pakt. Ze ontkurkt de fles. De inhoud van de fles spuit in Jenni haar gezicht. In haar mond komt het meeste van de drank terecht. Ze proeft dat het champagne is. Jenni had het liever in een glas gekregen. Amy begint te lachen.
'Op je vrijgezellenfeest mag je wel lekker gek doen, Jenni. Daarna moeten wij dames ons in het huwelijk keurig gedragen,' zegt Renee met een glimlach op haar gezicht.



Jenni staat op en pakt de fles van haar moeder. Ze spuit de rest van de inhoud over Amy heen. Amy probeert weg te komen, maar Jenni spuit haar helemaal nat.
'Nee, stop!' gilt Amy.
'Mij uitlachen, hé! Ik zal je,' roept Jenni. Ze begint te lachen.
'Genade! Het spijt me!' gilt Amy.
Als de fles leeg is, staren Jenni en Amy elkaar aan. Ze hebben allebei de helft van de fles over zich heen gekregen. Ze zijn daardoor helemaal doorweekt.
'De volgende keer liever in een glas,' zeggen ze tegelijkertijd. Ze beginnen te lachen.



De moeder van Jenni heeft de muziek opgezet. Jenni en Amy zijn eindelijk uitgelachen. Ze kijken elkaar nog steeds met een grijns aan.
'Zullen we dansen,' zegt Amy. Jenni knikt ja. Ze begint Amy na te doen.
'Niet zo stijf, Jenni. Anders moet je eerst nog op dansles voor je gaat trouwen.'
'Anders dans jij toch met Goodwin,' zegt Jenni met een grijns op haar gezicht.
Ze beginnen allebei opnieuw te lachen.
'Wacht maar af tot je mijn verrassing ziet,' zegt Jenni haar moeder.



Jenni kijkt toe hoe haar moeder iemand binnen laat. Ze zegt iets tegen hem en wijst dan naar Jenni.
'Jij boft,' zegt Amy. Amy stapt opzij, zodat de man gelegenheid krijgt om zichzelf voor te stellen. De man komt meteen naar Jenni toe.
'Hallo, ik ben Bob de cowboy,' zegt hij met een glimlach.
'Hoi, ik ben Jenni Jones-Brown,' zegt Jenni niet op haar gemak.
'Zullen we dansen. Ik heb van je moeder gehoord dat je nog wat les kan gebruiken.'
'Is goed,' zegt Jenni. Jenni probeert hem na te doen, maar ze is veel te stijf.
'Je moet meer met je heupen draaien, Jenni. Kijk zo!' zegt Bob. Hij begint het voor te doen. Jenni voelt zich steeds ongemakkelijker worden. Het gaat Bob allemaal zo gemakkelijk af. Ze voelt zich naast hem als een amateur die helemaal niets kan. Ze is blij als hij het uiteindelijk maar opgeeft. Ze vindt het heel lief van Amy en haar moeder om haar nog wat dansles te geven, maar dit wordt helemaal niets. Ze is gewoon geen danser. Het wordt ondanks die ongemakkelijke ontmoeting een geweldig feest.

Hoofdstuk 12



John roept Frankie. Frankie komt er met een kwispelende staart aan gelopen. John haalt een borstel te voorschijn en begint Frankie te borstelen.
'Vandaag moet je er netjes uit zien. Vandaag komt mijn nieuwe broer bij ons wonen. Ik kan bijna niet wachten tot dat ik uit school kom. Ik wil hem zo graag ontmoeten.'
Frankie steekt zijn tong uit zijn bek en begint te hijgen.
'John, opschieten je komt nog te laat. De schoolbus is er over een paar minuten.' roept Jenni naar John.
'Tot straks, Frankie!' zegt John terwijl hij snel naar de voordeur toe loopt.



Jenni is het huis aan het schoonmaken als de bel van de voordeur gaat. Ze kijkt op haar horloge en ziet dat het precies tien uur is. Vandaag om tien uur in de ochtend zal de kinderbescherming de jongen bij hun thuis afzetten. Ze loopt naar de voordeur. Ze is benieuwd wie ze hebben gekregen. In de deuropening staat een strenge mevrouw. Ze heeft een strakke knoet in haar haar en een mantelpakje aan.
'We hebben alles al besproken op kantoor in het bijzijn van uw aanstaande man. Als er problemen zijn dan kunt u me bellen.'
'Komt u niet even binnen voor een kopje koffie?' vraagt Jenni.
'Ik heb nog meer te doen mevrouw Jones-Brown,' zegt de vrouw. Ze zet een stap opzij en een jongen met een lichtbruine huid, zwart haar en lichtbruine ogen staart haar aan. Jenni is meteen weg van de jongen. Hij ziet er zo stoer uit.
'Hallo, kom binnen,' zegt Jenni tegen de jongen. Aarzelend volgt de jongen haar naar binnen toe. De vrouw draait zich om en loopt naar haar auto. Jenni doet de deur dicht. Ze loopt met de jongen naar haar slaapkamer toe. Op het bed heeft ze zijn nieuw gekochte kleding neergelegd. Ze gaat even weg, zodat hij zich om kan kleden. Als ze terug komt, is ze sprakeloos. De kleren staan hem zo goed.



Ze staren elkaar een tijdje aan. Ze moeten natuurlijk nog aan elkaar wennen. Jenni verbreekt uiteindelijk de stilte.
'Hallo, ik ben Jenni Jones-Brown. Je nieuwe moeder. Welkom in ons huis!' De jongen staart haar nog steeds aan. Jenni vindt het moeilijker dan ze dacht om een gesprek met de jongen aan te knopen. Hij heeft nog geen woord gezegd.
'Je hebt een broer die John heet. Je nieuwe vader heet Goodwin. Verder hebben we een kleine, gevlekte hond die Frankie heet. Ik weet zeker dat je het hier leuk gaat vinden. Als je wilt kan ik je slaapkamer laten zien. John en jij delen de kamer.'
De jongen staart haar nog steeds aan. Ze weet dat hij gedragsproblemen heeft, maar ze had niet verwacht dat de jongen geen woord zal zeggen.
'Wat is je naam?' vraagt Jenni met een vriendelijke glimlach.
'Matthijs,' zegt de jongen uiteindelijk.
'Mooie naam,' zegt Jenni. Ze weet niet wat ze moet doen. Daarom probeert ze hem maar te omhelzen. De jongen probeert zich al snel weer los te trekken.
'Nou, ik ga verder met wat huishoudelijke werkzaamheden. Straks komt John thuis,' zegt Jenni een beetje in de war. Ze laat de jongen achter in de slaapkamer. Ze gaat er vanuit dat Matthijs zolang zichzelf wel kan vermaken.



'Mam, is mijn nieuwe broer er?' vraagt John aan Jenni. Jenni is de afwas aan het doen. Ze heeft nog niet zolang geleden met Matthijs geluncht. Al leek het wel alsof ze alleen lunchte. Matthijs had geen woord gezegd.
'Ja, ga maar naar hem toe,' zegt Jenni. Ze slaat haar zoon gade terwijl hij naar Matthijs toe loopt.
'Hallo, ik ben John. Hoe heet jij?' vraagt John.
'Matthijs.'
'Ik kijk er naar uit dat je mee gaat naar school. Volgens mij zitten we bij elkaar in de klas. Ik ben erg populair op school. Dus blijf maar in de buurt en jij wordt dat ook.'
'Ja, dat lijkt me leuk.' zegt Matthijs. Jenni is blij dat John zo gemakkelijk vrienden maakt. Misschien was Matthijs gewoon verlegen.



'Heb je mijn… Ik bedoel onze kamer al gezien. Mijn… Ik bedoel onze ouders hebben er een echte straaljager slaapkamer van gemaakt. Ik heb daar allerlei leuk speelgoed. Daar zit vast wel iets leuks tussen voor jou,' zegt John
'Nee, lijkt me leuk om te bekijken.'
'Als we boven zijn, zal ik je een aantal geheimen vertellen. Dingen die ouders niet horen te weten,' fluistert John.
'Interessant!'
'Kom mee!'
'John, niet je huiswerk vergeten te maken,' schreeuwt Jenni hem achterna. Als haar twee zonen naar boven rennen.
'Nee, mam,' zegt John terwijl hij haar voorbij rent. Voor hij de trap op gaat, kijkt hij met rollende ogen naar Matthijs. Jenni moet er stiekem wel om lachen. Ze is blij dat John Matthijs zo goed helpt om te wennen aan zijn nieuwe thuissituatie.



Goodwin komt laat van zijn werk thuis. Er was weer van alles aan de hand op zijn werk. Jenni staat in de keuken. Ze is bezig met het avondeten klaar te maken. Goodwin loop naar haar toe. Jenni draait zich om en geeft hem een kus.
'Hoe is het vandaag gegaan?' vraagt Goodwin nieuwsgierig.
'In het begin was hij nog zwijgzaam, maar John heeft hem spraakzamer gemaakt.'
'Ik wist dat John een goede invloed zal hebben op de jongen,' zegt Goodwin met een trotse glimlach. Hij is blij dat zijn nieuwe zoon nu al vrienden is met zijn echte zoon.
'Hij is boven. Zijn naam is Matthijs,' zegt Jenni terwijl ze verder gaat met het klaar maken van het avondeten. Goodwin gaat onderaan de trap staan.
'Matthijs!' roept hij naar boven met zijn hand voor zijn mond. De jongen is snel beneden. Ze staren eerst elkaar alleen maar aan. Goodwin heeft zijn hand nog voor zijn mond. Zo overdonderd is hij van het feit dat hij voor het eerst zijn nieuwe zoon ziet. Hij is qua uiterlijk zo anders als John. Hij weet niet wat hij verwacht had.



Goodwin beseft dat hij zijn hand nog voor zijn mond heeft en doet zijn arm weer naar beneden. Matthijs verbreekt deze keer zelf de stilte.
'U bent toch, Goodwin? De stoere brandweerman waar John het over had?' vraagt hij. Terwijl hij naar Goodwin wijst. Goodwin is totaal overdonderd. Hij wordt door mensen wel vaker als een held gezien, maar had niet verwacht dat zijn zoon dit zal vertellen aan de jongen.
'Ja, dat klopt,' stamelt Goodwin uiteindelijk.
'Maar noem me maar gewoon jij of je vader. Ik bedoel ik word uiteindelijk je vader.'
De jongen knikt ja. Opnieuw valt er een ongemakkelijke stilte.
'Heb je leuk gespeeld met John?' vraagt Goodwin. Al bedenkt hij meteen dat dit een stomme vraag is. Nu lijkt het net of Matthijs een nieuw vriendje van zijn zoon is. Hij ziet dat Matthijs hem ook vreemd aankijkt. Hij heeft geen idee wat hij tegen Matthijs moet zeggen. Hij had niet verwacht dat de eerste ontmoeting zo moeilijk is.



'Wat vind je van je nieuwe slaapkamer?' vraagt Goodwin dan maar.
'Hij is prachtig. Vooral het trein- en vliegmodel. Volgens John heeft u… ik bedoel jij die zelf ontworpen.' Op Goodwin zijn gezicht verschijnt een glimlach.
'Ja, klopt! Ik heb ze allebei ontworpen toen ik een tiener was.'
'Vet cool! Is die brandweerwagen ook van jou?'
'Ja, die heb ik gekocht toen ik zelf kind was,' zegt Goodwin. Hij is blij dat het gesprek nu op gang komt.
'Wil je zelf brandweerman worden?' vraagt Goodwin.
'Nee, ik heb andere plannen. Ik hoop alleen maar dat later iedereen me zal herinneren,' zegt Matthijs. Goodwin ziet een vals lachje op Matthijs zijn mond verschijnen. Of is dat maar verbeelding? Hij zet die gedachten van zich af.
'Als het leuk vindt, kan ik je wel handvaardigheid leren.'
'Het lijkt me erg leuk om iets met mijn vader te ontwerpen. Maar ik ben nog meer in scheikunde geïnteresseerd,' zegt Matthijs. Opnieuw verschijnt er dat rare lachje, maar deze keer let Goodwin er niet meer op. Hij loopt naar Matthijs toe en omhelst hem. Zoals hij ook altijd bij zijn zoon doet.
'Dat is dan afgesproken,' zegt Goodwin. Goodwin merkt dat Matthijs niet zo van dat knuffelen is gediend. Hij trekt zich alweer snel los uit zijn omhelzing en gaat dan snel weer naar boven toe.



'Aan tafel!' roept Jenni. Ondertussen zet ze het eten op tafel. John en Matthijs komen in hun pyjama aan tafel zitten. Jenni heeft een gezonde herfstsalade klaar gemaakt.
'Jongens, Jenni en ik moeten iets met jullie bespreken,' zegt Goodwin. De jongens kijken hem nieuwsgierig aan. Ook Frankie komt bij de tafel schooien. Jenni staat op en geeft Frankie iets lekkers. Daarna brengt ze Frankie terug naar het balkon, zodat ze zijn voerbak kan vullen. Als Jenni weg is, gaat Goodwin verder met zijn verhaal.
'Morgen hebben we besloten om te trouwen in het stadspark,' zegt Goodwin.
'Yeah!' roept John van blijdschap. Matthijs staart Goodwin alleen maar aan. Goodwin raakt er van in de war. Waarom uit Matthijs zijn gevoelens niet?
'Vindt je het niet leuk dat je nieuwe ouders gaan trouwen?' vraagt hij aan Matthijs.
'Natuurlijk! Gefeliciteerd,' zegt Matthijs. Goodwin heeft het gevoel dat Matthijs er niets van meent. Maar negeert uiteindelijk het vreemde gevoel. John begint zijn vader met een glimlach te feliciteren. Daarna begint hij allemaal dingen te vragen. Goodwin probeert overal zo goed mogelijk een antwoord op te geven. Als dat uiteindelijk is gebeurd ziet hij dat Matthijs al naar boven is gegaan. Jenni komt terug om de tafel op te ruimen. Ze kijkt haar zoon aan en zegt:
'Het is tijd om naar bed te gaan. Morgen wordt het een vermoeiende dag.'
John staat zonder mokken op en gaat ook naar boven. Dan kijkt Jenni Goodwin aan.
'Laten wij ook maar naar bed gaan. Er moet nog van alles voor morgen worden geregeld. Ik wil niet dat we helemaal doodmoe ja tegen elkaar zeggen.' Goodwin knikt ja en helpt Jenni vlug met de afwas.

Bedankt, voor de leuke reacties.

Na hoofdstuk 13 komt er weer drama en spanning in het verhaal. Ik ga nog niet te veel verklappen.
Ik ben alleen wel benieuwd wat jullie van Matthijs vinden.

Leuk! En Mathijs ziet er leuk uit en ik denk dat'ie van zelf wel wat minder stil word
Maar ik vond de reactie van'm op de bruiloft toch wel een beetje vaag...
Maar ik ben erg benieuwd naar de bruiloft!

Gelukkig dat je idd een back up had, ik las je dagboek ook dus ben heel blij dat die nu verder gaat !

Hoofdstuk 13



Jenni en Goodwin gaan vandaag in het stadspark van Twinbrook trouwen. Jenni is behoorlijk gespannen. Ze maakt zich zorgen over het gedrag van haar ouders. Als ze met Goodwin, Jenni, John, Matthijs en Frankie in het stadspark arriveert, ziet ze dat haar moeder haar al op wacht.
'Jenni, je ziet er prachtig uit,' roept ze. Voor Jenni het weet, wordt ze omhelst door haar moeder. Ze ziet dat haar moeder tranen van geluk in haar ogen heeft.
'Bedankt! Alsjeblieft, mam probeer geen ruzie met pap te zoeken,' zegt Jenni.
'Nee, deze dag moet de mooiste dag ooit worden, zegt haar moeder met een glimlach. Jenni hoopt maar dat haar vader ook zo er over denkt.
'Ik kan het bijna niet bevatten. Dat mijn dochter al zo groot is. Dat ze vandaag gaat trouwen met Goodwin. Ik ben erg trots dat jullie je problemen hebben overwonnen.'
Daar is Jenni ook erg blij om.



Als Jenni met Goodwin naar de trouwlocatie loopt, ziet ze haar vader.
'Daar is mijn grote meid,' zegt haar vader.
'Fijn, dat je bent gekomen,' zegt Jenni.
'Natuurlijk! Een vader moet zijn dochter weggeven. Dat is de traditie,' zegt hij met een glimlach. Er verschijnt ook een glimlach op het gezicht van Jenni.
'Alleen mijn moeder is er ook. Pap, beloof me alsjeblieft dat je geen ruzie zoekt met mam. Ik wil dat de dag niet verpest wordt. Jenni kijkt haar vader smekend aan.
'Alles, voor mijn prachtige dochter. Ik ga dan alleen wel van een afstand toekijken. Ik wil je moeder echt niet meer tegen komen,' zegt hij.
'Ik zal ervoor zorgen dat mijn moeder plaatst neemt in het publiek,' zegt Jenni vlug. Daarna loopt ze snel naar de trouwlocatie toe.



Jenni loopt naar een tafeltje toe en gaat er aan zitten. Amy komt tegenover haar zitten. Jenni merkt haar pas op als ze wat tegen haar zegt.
'Jenni, je kijkt alsof dit een begrafenis is. Kijk eens wat vrolijker. Het is vandaag je bruiloft. Wat is er aan de hand?'
'Mijn ouders! Ze kunnen elkaar niet luchten of zien. Elke keer als die elkaar tegen komen ontstaat er een ruzie. Ze hebben zelfs een keer John zijn verjaardag verpest,' ze begint met haar ogen te rollen.
'Je maakt je zorgen,' zegt Amy.
'Ja! Hoe houd ik die twee ooit uit elkaar?'
'Ze houden toch van je,' zegt Amy tegen Jenni.
'Ja!' zegt Jenni een beetje verward.
'Liefdevolle ouders willen nooit de bruiloft van hun dochter verpesten. Ze weten hoe belangrijk dat moment is. Vertrouw ze, Jenni!'
'Bedankt, Amy! Je hebt gelijk. Ik moet me geen zorgen maken.' Daarna loopt Jenni naar de trouwboog toe. Waaronder Goodwin al staat te wachten.



Dit is de trouwlocatie waar het huwelijk tussen Jenni en Goodwin wordt bevestigd.



De trouwambtenaar begint met de plechtigheid. De gasten nemen plaats op de stoelen. Al snel zwijgt het publiek.
'Geachte aanwezigen. Vandaag voltrekken we het huwelijk tussen Jenni
Jones-Brown en Goodwin Goode. Ik zal eerst het woord richten tot Goodwin.' Goodwin pakt Jenni haar handen vast.
'Goodwin Goode, beloof je trouw te zijn aan Jenni Jones-Brown. Voor haar te zorgen in goede - en slechte tijden. Je aan de huwelijksvoorwaarden te houden die de wetten van Twinbrook aan het huwelijk verbonden hebben.'
'Ja, dat beloof ik,' zegt Goodwin.
'Jenni Jones-Brown beloof je trouw te zijn aan Goodwin Goode. Hem te steunen in goede - en slechte tijden. Je aan de huwelijksvoorwaarden te houden die de wetten van Twinbrook aan het huwelijk verbonden hebben.'
'Ja, dat beloof ik,' zegt Jenni.
'Om deze trouwbelofte te bevestigen worden er nu ringen aan elkaar gegeven. Tijdens het ringen wisselen, zal dit stel ook persoonlijk een trouwbelofte aan elkaar doen. John, kom maar naar voren en geef de ring aan je vader.' zegt de trouwambtenaar.



John geeft de ring aan Goodwin. Goodwin pakt de ring aan en pakt met zijn andere hand de hand van Jenni.
'Jenni, met deze ring beloof ik je om je altijd trouw te blijven. Ik ben blij dat het ons gelukt is om een gezin te worden. Ik zal de rest van mijn leven goed voor je zorgen. Ik houd van jou,' zegt hij terwijl hij de ring om Jenni haar vinger doet.
'Matthijs, kom naar voren en geef de ring aan je moeder,' zegt de trouwambtenaar.



Matthijs geeft de ring aan Jenni. Jenni pakt de ring aan en pakt met haar ander hand de hand van Matthijs.
'Goodwin, met deze ring beloof ik je om je altijd te steunen. Ik ben ook hartstikke blij dat we al onze problemen hebben overwonnen en eindelijk hier staan om in het huwelijk verbonden worden. Ik houd ook van jou.' zegt ze terwijl ze de ring om Goodwin zijn vinger doet.
'Dan verklaar ik jullie tot man en vrouw. Jullie zijn in het huwelijk verbonden met elkaar tot dat de dood jullie zal scheiden. Jullie mogen nu kussen,' zegt de trouwambtenaar.



Dat laten Jenni en Goodwin zich geen tweede keer zeggen. In aanwezigheid van iedereen, geven ze elkaar een passionele kus. Het publiek begint te juichen.



Jenni haar moeder houdt het niet droog. Ze begint te huilen van geluk.



Jenni haar vader begint luidt te applaudisseren. Matthijs kijkt angstig toe. Alsof hij het nauwelijks trekt om Jenni en Goodwin te zien kussen. Maar niemand lijkt dit vreemde gedrag op te merken.



Amy begint met confetti te gooien.



Net als John.



Als Jenni en Goodwin eindelijk stoppen met kussen, lopen ze naar de huwelijkstaart. Goodwin mag van Jenni de taart aansnijden. Hij pakt met een glimlach een mes. Iedereen kijkt gespannen toe. Ondertussen zorgt de bediening ervoor dat het buffet wordt klaar gemaakt. Sommige gasten zijn ongeduldig en beginnen al aan het buffet. Anderen wachten netjes op een stuk taart.



Als het eindelijk rustig is en iedereen geniet van een stuk taart en het buffet komt John naar Jenni toe. Hij omhelst zijn moeder. Hij is zo blij dat zijn vader en moeder eindelijk getrouwd zijn.
'Mam, gefeliciteerd!' roept hij met een glimlach.
'Bedankt, John! Ik ben blij dat ik dit samen met kinderen vandaag kan vieren,' zegt Jenni met tranen in haar ogen. Ze is zo trots op haar zoon.
'Ik denk dat het beter is voor jullie om naar huis te gaan. De oppas brengt jullie thuis. Anders wordt het wel erg laat voor Matthijs en jou.'
'Nee, ik wil op het feest blijven.' zegt John met een sip gezicht.
'De oppas zal goed voor jullie zorgen,' zegt Jenni. John gaat er niet verder op in.
De oppas neemt John en Matthijs al snel mee. Jenni zwaait ze uit en gaat dan op zoek naar haar vader en moeder. Maar eerst haalt ze nog een koel drankje.



Jenni vindt als eerste haar vader.
'Jenni, ik ben zo trots op jullie. Je hebt er een gaaf feest van gemaakt. Ik weet zeker dat heel Twinbrook nog lang zal praten over dit feest.'
'Bedankt, voor het compliment. Ik ben blij dat je je aan je afspraak hebt gehouden, pap. Daarvoor wil ik je nog bedanken,' zegt Jenni.
'Laten, we toasten op deze geweldige dag,' zegt haar vader. Hij pakt ook een glas van de bar.
'Ik hoop dat je een goed huwelijk hebt met Goodwin,' zegt hij terwijl hij zijn glas tegen Jenni haar glas klingelt. Ze praten nog even met elkaar na over het feest en nemen dan afscheid van elkaar. Jenni haar vader gaat naar huis en Jenni gaat op zoek naar haar moeder.



Uiteindelijk vindt Jenni haar moeder. Ze was al op weg naar huis.
'Mam, wacht!' schreeuwt Jenni. Jenni haar moeder draait zich om.
'Ik wil je bedanken dat je je aan de afspraak hebt gehouden,' zegt Jenni.
'Natuurlijk! Dat spreekt voor zich. Heb je een leuke dag gehad?'
'Ja, het is geweldig,' zegt Jenni.
'Daar ben ik blij om. Waar heb je dat glas vandaan? Ik heb nog wel dorst.'
'Wacht maar! Ik haal het wel op. We hebben een barman ingehuurd. Ik ben zo terug.'
Even later is Jenni er met twee glazen. Het andere glas geeft ze aan haar moeder.
'Jullie hebben het allemaal geweldig geregeld. Zullen we op jullie huwelijk toasten?' zegt haar moeder. Jenni knikt ja.
'Ik hoop dat jullie heel lang gelukkig zijn samen,' zegt ze terwijl ze haar glas tegen Jenni haar glas klingelt. Ze praten nog even met elkaar na over het feest en nemen dan afscheid van elkaar. Jenni haar moeder gaat naar huis en Jenni gaat op zoek naar Goodwin.



Jenni ziet dat Amy en Goodwin aan het dansen zijn. Ze moet er wel om lachen. Ze had tegen Amy voor de grap gezegd dat ze wel met Goodwin mag dansen. Maar kennelijk heeft Amy dat te letterlijk opgenomen. Echt een gekke actie van Amy.
Ze kijkt toe en ziet dat Goodwin helemaal niet stijf is. Maar Amy is nog steeds een betere danser dan Goodwin.
'Goodwin! Amy!' roept Jenni.
'Hey, Jenni. Het was heel gezellig, maar ik moet er vandoor. Jullie hebben vast andere dingen te doen,' zegt Amy met een knipoog.
'Amy! Zo'n opmerking maak je niet,' roept Jenni haar achterna.



'Ze heeft wel gelijk laten we maar naar huis gaan. Anders is dit feest pas de volgende morgen afgelopen,' zegt Goodwin die Jenni haar hand vast pakt.
'Wacht! Waar is Frankie? De oppas kon hem ook al niet vinden, maar ik zei tegen haar dat ik hem wel mee naar huis neem.'
'Geen idee! Laten we gaan zoeken!' zegt Goodwin. Ze beginnen in het park te zoeken. Ze kijken achter de struiken. Maar nergens kunnen ze hem vinden.
'Frankie!' roept Jenni telkens weer. Tot nog toe luistert hij het beste naar haar.
'Kijk daar, Jenni!' roept Goodwin terwijl hij naar een stenen bank wijst. Op de bank ligt Frankie heerlijk te slapen. Ze moeten allebei lachen. Die gekke hond heeft door het lawaai van het feest heen geslapen.
'Frankie! We gaan naar huis,' zegt Jenni. Dat laat Frankie zich geen twee keer zeggen, kwispelend loopt hij achter Jenni en Goodwin aan naar de auto.



Moe en voldaan kruipen Jenni en Goodwin tegen elkaar aan op bed.
'Het feest is hartstikke geslaagd, Goodwin. Ik heb alleen maar positieve reacties gehoord,' zegt Jenni met een glimlach.
'Ja, ik ook. Misschien moeten we maar eens op reis.
'Je bedoelt een huwelijksreis?' vraagt Jenni. Goodwin knikt ja.
'Ik wil je niet kwetsen, maar we hebben twee jonge zonen. We kunnen toch niet aan mijn ouders vragen of die zolang op ze passen. Ze zijn veel te oud.'
'Ja, je hebt wel gelijk,' zegt Goodwin beteuterd.
'Maar we kunnen er wel een vakantietripje van maken. John en Matthijs hebben bijna vakantie. Zo kunnen we elkaar ook beter leren kennen. Ik bedoel Matthijs heeft aandacht nodig als hij wilt wennen in ons gezin,' zegt Jenni.
'Goed, dan verander ik mijn plannen,' zegt Goodwin.
'Ik denk dat Amy zolang wel op Frankie kan passen. Wat had je dan in gedachten?' vraagt Jenni nieuwsgierig.



'Dat ga ik niet zeggen. Maar ik ga je wel vertellen wat ik nu met je van plan ben,' zegt Goodwin met een grijns op zijn gezicht. Hij gooit Jenni op bed en begint haar te zoenen. Ze trekken bij elkaar voorzichtig elkaars trouwkleding uit. Ze willen deze mooie kleren niet vernielen. Daarna trekken ze elkaar onder de dekens. Ze houden de traditie in ere. Het wordt hartstikke laat, maar Jenni en Goodwin beleven wel een geweldige huwelijksnacht. Zo eindigt een prachtige dag.

Bedankt, voor de leuke reacties.

Sorry, beetje lang en veel foto's. Maar toen ik dit hoofdstuk schreef, kon ik niet echt goed kiezen tussen de foto's.

In hoofdstuk 14 en de volgende hoofdstukken krijgen jullie een beter beeld van Matthijs.

Leuke update weer, ben benieuwd of Matthijs kan wennen bij Jenni en Goodwin.

Wat een vage reactie van Mathijs...!
Erg leuke screens!

mooie bruiloft!!!

Hoofdstuk 14 deel 1



John kijkt zijn ogen uit. Hij is nog nooit in Egypte geweest. Hij is erg blij dat zijn ouders deze drie daagse vakantie hebben geboekt. Hij loopt naar de tenten toe. Matthijs loopt achter hem aan.
'Slapen, we daar?' vraagt Matthijs. Hij kijkt niet blij.
'Ja! Volgens papa is leren kamperen goed voor de ontwikkeling van een kind. We delen gezamenlijk een tent. Vindt je dat niet leuk? Net als thuis,' zegt John met een glimlach. John ziet niet dat Matthijs helemaal niet onder de indruk is.
'Ja, geweldig. Net als thuis,' zegt Matthijs op een sarcastische toon.
'Het wordt echt leuk. Papa gaat allemaal hele leuke dingen organiseren,' zegt John.



Goodwin kijkt tevreden naar het vakantiebord waarop allemaal leuke activiteiten zijn aangegeven. Hij ziet dat Jenni met veel meer zorgen naar het bord kijkt.
'Hebben ze geen normale activiteiten hier? Dit lijkt me allemaal zo gevaarlijk,' zegt ze op een bezorgde toon. Goodwin begint te glimlachen.
'Het is voor de jongens juist goed dat ze een andere cultuur leren kennen. Ik bedoel dat vormt hun karakter,' zegt Goodwin tegen Jenni.
'Ik was veel liever naar Parijs gegaan. Maar ik heb jou deze vakantie laten uitzoeken. Ik bedoel jij leeft voor avontuur en hangt graag de held uit,' zegt Jenni. Goodwin zijn gezicht betrekt. Hij is duidelijk beledigd.
'Denk je dat ik de jongens in gevaar breng? Met mijn baan als brandweerman heb ik heel wat levens gered. Ik neem echt geen risico's, maar gevaarlijke situaties neem ik altijd serieus. Dat kan namelijk het verschil uitmaken tussen dood en leven.'
'Ik wil je niet beledigen. Natuurlijk breng je je gezin niet in gevaar,' zegt Jenni vlug.



Gelukkig laat Jenni Goodwin gewoon zijn gang gaan. Hij gaat naar een plaatselijke bewoner toe. Als het goed is, heeft hij de sleutel van de tombe. Al snel vindt hij het adres van deze lokale bewoner.
'Aah, Goodwin. De dappere avonturier,' begroet de man Goodwin.
'Hallo, hebt u de sleutel, zoals afgesproken,' zegt Goodwin. De man knikt ja. Goodwin steekt zijn hand uit en ontvangt een vreemd soort sleutel.
'Je moet de sleutel gewoon in een blok steken. Dan gaat vanzelf de deur van de tombe open,' legt de man uit.
'Even nog voor de zekerheid. Deze tombe is helemaal veilig?' vraagt Goodwin.
'Natuurlijk! In deze tombe zijn de vallen onschadelijk gemaakt. Je moet alleen wat blokken verschuiven, maar verder is er helemaal niets aan de hand. We hebben deze tombe zo ingericht, zodat gezinnen op deze manier het avontuur ervaren zonder gevaar te lopen.'



Goodwin, Jenni, Matthijs en John betreden de tombe. Jenni volgt Goodwin, maar ondertussen voelt ze zich erg ongemakkelijk. Haar zonen lijken het allemaal erg interessant te vinden. Ze schrikt als ze iets in het zand ziet liggen.
'Goodwin, wat ligt er in het zand?' schreeuwt ze bijna uit. Ze kan zich nog net op tijd in houden, omdat ze haar zonen niet wilt laten schrikken.
'Jenni, maak je geen zorgen. Dat is nep. Dat is er gewoon neergelegd, zodat het allemaal wat echter lijkt. Ik breng je heus niet opzettelijk in gevaar.' Jenni knikt ja. Ze kijkt nog steeds met een onbehagelijk gevoel naar wat in het zand ligt. Ze is blij als ze naar een andere kamer gaan.



John wacht ongeduldig en gespannen bij een deur. Hij is helemaal niet zo bang als zijn moeder. Hij geniet er van om de kamers van de tombe te verkennen. Hij is geboeid door het verhaal van zijn vader. Hij kan niet begrijpen dat er zoveel kamers worden gegraven om een dode te bergen. Maar aan de andere kant kan een dode natuurlijk zelf niet meer zijn schat bewaken. Op deze manier raken schatrovers natuurlijk de weg kwijt.
'Hé, John!' roept Matthijs. John draait zich om en kijkt naar zijn broer.
'Heb ik je al eens verteld dat er mummies zijn in Egypte.'
'Natuurlijk! Onze juf heeft daar nog over verteld in de geschiedenisles.'
'Ja, maar papa en de juf doen net alsof mummies niet gevaarlijk zijn. In Egypte zijn ze niet alleen maar dood. Nee, ze komen uit hun sarcofaag en besluipen je dan. En als ze de kans krijgen dan spreken ze een dodelijke vloek uit,' zegt Matthijs met een gemene grijns op zijn gezicht.
'Dat is niet waar!'
'Jongens, geen ruzie,' zegt Goodwin.



John kijkt rond en ziet dan een skelet liggen. Papa heeft gezegd dat het nep is. Ik hoef daarom ook niet bang te zijn of me af te vragen wat er met deze sim gebeurd is, zegt John tegen zichzelf.
'Wat vinden jullie er van, jongens?' vraagt Goodwin.
'Geweldig! Ik wist niet dat graftombes zo groot en interessant zijn,' geeft John als antwoord. Hij kijkt een beetje angstig om zich heen.
'Jammer alleen dat het niet zo donker is als gebruikelijk,' zegt Matthijs.
'Ja, ze hebben toortsen opgehangen, zodat toeristen goed kunnen rond kijken.'
'Zijn er ook vallen?' vraagt Matthijs gretig.
'Nee, die zijn onschadelijk gemaakt,' zegt Goodwin. John ziet dat Matthijs teleurgesteld is.



Matthijs ziet dat John bang is geworden. Ook al probeert hij zich dapper voor te doen. Hij bedenkt een gemeen plan. Waarschijnlijk heeft hij John angstig gemaakt met zijn verhaal over mummies. Hij geniet van dat idee.
'Wrah! Wrah', gromt Matthijs. Hij besluipt John als een mummie. Hij ziet hoe John schrikt als hij zijn schouders vast grijpt.



John schrikt als hij een paar handen op zijn schouders voelt. Hij denkt meteen aan het mummie verhaal van Matthijs.
'Nee, doe me alsjeblieft niets,' zegt hij snikkend. Dan hoort hij gelach.
'Daar ben je mooi ingetrapt,' zegt Matthijs achter hem.
'Dat is niet leuk of grappig, Matthijs. Ik ga het tegen papa of mama zeggen.'
'Watje!' zegt Matthijs. Opnieuw begint hij te lachen.
'Wat is er aan de hand, jongens?' vraagt Goodwin.
'Niets!' zegt Matthijs vlug. John zegt niets terug.
'Nou doorlopen dan! Het wordt al bijna avond.'



'Maak je geen zorgen, Jenni! We zijn bijna bij het einde van deze tombe. De jongens waren gewoon aan het keten,' zegt Goodwin tegen Jenni terwijl hij haar in de armen neemt. Er vallen een paar tranen van Jenni haar wangen op zijn schouders.
'Ik dacht even dat we onze zonen de stuipen op het lijf hebben gejaagd door deze activiteit te ondernemen. Goodwin, beloof me dat we geen tombes meer onderzoeken. Ik ben doodsbang,' zegt Jenni.
'Ik beloof het. Morgen gaan we vissen,' zegt Goodwin geruststellend. Hij baalt dat Jenni helemaal niet van avontuur houdt. Hij wilt zo graag tombes en piramides onderzoeken. Jammer genoeg moet hij genoegen nemen met het onderzoeken van deze tombe en het alleen maar bezichtigen van de buitenkant van de sfinx en de piramides. Hij zal Jenni vast geen tweede keer zo ver krijgen om met hem mee te gaan op avontuur. Daar baalt hij van.



Ze gaan weer verder. Jenni houdt de hele tijd zijn hand vast. Ze knijpt zo hard dat Goodwin bijna geen gevoel meer heeft in zijn hand. Eindelijk bereiken ze de laatste kamer. Goodwin rukt zich los uit de greep van Jenni en rent naar de kist toe. Voorzichtig tilt hij het deksel van de kist op. Hij merkt dat Jenni nieuwsgierig achter hem gaat staan. Ze is kennelijk ondanks haar angst toch nieuwsgierig naar de schat.
Het goud blinkt zo erg dat Goodwin even verblind raakt. Daarna kijkt hij opnieuw en haalt er van alles uit. Hij is trots op zichzelf.



'Laat eens zien wat je hebt gevonden,' zegt Jenni. Goodwin laat de oude munten en de relikwieën aan Jenni en zijn zonen zien.
'Wooh!' roept John die gefascineerd naar de munten kijkt.
'Mogen we dat allemaal houden?' vraagt Matthijs. Goodwin knikt ja. Voor hij het weet, vliegt Jenni hem om de hals. Ze begint hem hartstochtelijk te zoenen.
'Mijn grote held,' zegt Jenni als ze eindelijk stopt met zoenen.
'Ik zei toch dat dit moeite waard was,' zegt Goodwin tegen een stralende Jenni.



Terwijl Goodwin de sleutel van de tombe terug brengt, steekt Jenni het vuur aan. Ze gaan als echte kampeerders eten. De jongens komen er snel bij zitten.
'Voorzichtig!' waarschuwt Jenni terwijl ze het voor doet. De jongens doen haar al snel na. Even later zitten ze met z'n drieën van alles boven het vuur te roosteren.



Als iedereen een bord vol met geroosterd eten heeft, begint Jenni een gesprek.
'Wat vinden jullie tot nog toe van deze vakantie?' vraagt ze.
'Geweldig! Ik ben benieuwd wat we morgen gaan doen,' zegt John.
'Gaan we nog een tombe onderzoeken? Deze keer wel één die gevaarlijk is?' vraagt Matthijs. Deze vraag beangstigt Jenni.
'Nee, ik heb met je vader besproken dat we nu genoeg tombes hebben onderzocht.'
'Pret bederver!' zegt Matthijs tegen Jenni.
'Wat gaan we dan doen?' vraagt John vlug. Hij wilt geen ruzie.
'We gaan morgen vissen in een echte oase. Ik denk dat het voor jullie wel bedtijd is. We moeten morgen weer vroeg op,' zegt Jenni tegen John. John staat op en loopt richting zijn tent.
'Matthijs, ik wil niet meer zo aangesproken worden. Ik ben je moeder.'
'Ja, mam!' zegt Matthijs tegen Jenni. Daarna loopt hij ook naar zijn tent toe.



Jenni zit in een boek te lezen als Goodwin eindelijk thuis komt.
'Je bent wel lang weg gebleven,' zegt Jenni zonder op te kijken.
'Ja, die plaatselijke bewoner deed moeilijk. Hij wilde dat ik opnieuw voor hem op avontuur ging.'
'Je hebt toch geen ja gezegd. Anders verpest je onze vakantie,' zegt Jenni.
'Nee, natuurlijk niet. Ik wil nu graag eten,' zegt Goodwin. Jenni laat Goodwin rustig eten terwijl zij verder leest in haar boek.
'Zijn de jongens al naar bed?' vraagt Goodwin aan Jenni.
'Ja, ik dacht dat je vast wel vroeg wilt vissen,' zegt Jenni.
'We gaan alleen vanochtend vissen. Dan kan je in de middag de plaatselijke markt bezoeken. Dat vindt je vast wel leuk.'
'Ja! Ik vraag me alleen af wat er met Matthijs is. Hij deed behoorlijk onbeschoft tegen me. Hij zei dat ik een pret bederver ben, omdat we niet meer tombes onderzoeken.'
'Ik zei toch dat jongens dat spannend vinden. Maar hij mocht niet onbeschoft doen. Waarschijnlijk moet hij nog steeds aan ons wennen.' Jenni knikt ja. Daarna besluiten ze allebei om ook maar naar bed te gaan.

Erg leuk!

Hoofdstuk 14 deel 2



John is van plan om te gaan douchen. Hij loopt de badkamer binnen. Hij zet de douche aan en gaat er in staan. Hij begint te klappertanden. De douche is ijskoud. Hij hoopt dat het straks beter wordt, maar de douche blijft koud. Heel anders dan hij thuis gewend is. Hij heeft geen zin om er weer onderuit te komen. Daarom pakt hij de shampoo en de zeep. Hij probeert zo snel mogelijk te douchen. Als hij uit de douchecabine stapt om zich af te drogen, beseft hij ineens wat er aan de hand is. Zijn haar is niet meer blond, maar geel gekleurd. Hij grijpt verschrikt naar zijn haar.
Mopperend stapt hij weer onder de koude douche om het gele spul uit zijn haar te spoelen. Ondertussen denkt hij dat Matthijs dit wel eens gedaan kan hebben.



Goodwin neemt de jongens mee naar een prachtige oase. Hij legt ze uit hoe ze moeten vissen.
'Ik heb vliegen meegenomen van thuis. Voorzichtig bevestig je een vlieg aan de haak van je hengel,' zegt Goodwin terwijl hij het de jongens voor doet.
'Daarna gooi je de vislijn zover mogelijk in het water. De dobber blijft drijven, zodat je weet waar je haak is.' Hij gooit zijn hengel uit.
'Als je rukjes aan je hengel voelt dan heb je beet.' Even later haalt hij met een glimlach een kikker uit het water.
'Je moet voorzichtig je hengel binnen halen. En dan op deze manier je prooi van de haak halen. Daarna doe je vangst in deze emmer met water. Begrijpen jullie het?'
'Ja, pappa,' zegt John met een glimlach.
'Simpel,' zegt Matthijs.



John heeft al snel beet. Voorzichtig haalt hij de kikker binnen.
'Pappa, ik heb ook een kikker gevangen,' zegt hij trots als hij voorzichtig de kikker van de haak haalt.
'Nou heb jij ook eens beet. Zoals ik je vanochtend beet had,' zegt Matthijs met een grijns. John zijn vermoedens worden daardoor bevestigd.
'Ik zeg het tegen pappa,' zegt John tegen Matthijs.
'Ach! Wat ben je toch een klein, zielig jongetje. Als je echt die stoere bink bent waar ze je voor aan zien op school. Dan los je zelf je problemen op. Dan ren je niet meteen naar pappa toe,' zegt Matthijs. John voelt zich gekwetst. Hij zegt helemaal niets terug tegen Matthijs.



'Wat vinden jullie van deze activiteit?' vraagt Goodwin na een tijdje.
'Heel leuk, pappa! Ik ga iedereen op school vertellen over deze vakantie. Misschien neem ik wel een kikker mee, zodat ik er een spreekbeurt over kan houden,' zegt John met een glimlach.
'Ik ben trots op je dat je zo ijverig bent op school. School is belangrijk voor je.'
'Ja, en saai. Net als dit,' fluistert Matthijs tegen John. Dan heeft Matthijs eindelijk beet. Hij heeft net als Goodwin en John ook een kikker gevangen.
'Ik kan niet wachten tot ik naar de middelbare school ga. Dan kan ik deze kikker tijdens biologie ontleden.' John kijkt hem met afschuw aan.
'Je bent toch niet bang voor ontledingen,' zegt Matthijs.
'Jongens, kom we gaan. Het is tijd om te lunchen.' roept Jenni.
'Misschien eten we wel kikkerbilletjes,' zegt Matthijs tegen John. Daarna rent hij snel naar Jenni toe. John helpt zijn vader met het opruimen van de visspullen.



Jenni neemt het gezin mee naar een plaatselijk café. Ze bestelt voor iedereen falafel. John heeft dit nog nooit gegeten. Hij vindt het heerlijk. Hij is blij dat Matthijs even niets zegt. Hoe meer hij zijn nieuwe broer leert kennen. Hoe meer hij begint te beseffen dat hij hem helemaal niet mag. Hij krijgt zelfs een hekel aan hem.
'Jenni, ik ga even naar de relikwieën winkel. Misschien zie ik nog wel een leuk souvenir,' zegt zijn vader terwijl hij zijn moeder een zoen geeft.
'Is goed, schat. Ik ga naar de boekenwinkel. Ik wil heel graag een aantal plaatselijke recepten kopen,' zegt zijn moeder.
'Doe in ieder geval die falafel,' zegt zijn vader. Daarna vertrekt hij.



Goodwin loopt over de markt. Het is er behoorlijk druk. Hij kijkt even naar de slangenbezweerder. Hij is blij dat hij dat niet hoeft te doen. Hij is niet bang voor slangen, maar hij weet zeker dat hij totaal niet muzikaal is. Hij kijkt ook nog even in de kampeerwinkel. Hij ziet een paar prachtige tenten staan waarin hij graag met de jongens een keer wilt kamperen. Dan ziet hij bij de relikwieën winkel een vrouw staan. Een vrouw die hem wel heel bekend voor komt.



Zonder dat hij het begrijpt, moet hij ineens terug denken aan zijn allereerste kus.
Hij ziet de lippen van Lara voor zich en weet nog hoe hij zelf onhandig zijn lippen tegen haar lippen heeft gedrukt. Maar hij weet nog goed hoe hij zich toen voelde. Alsof zij en hij de wereld aan konden. Hij proeft die heerlijke smaak weer op zijn mond. Mist hij haar zo verschrikkelijk, vraagt hij zich af. Waarom denkt hij hieraan? Het is voorbij. Hij zal haar nooit meer zien. Maar dan ineens beseft hij wie die vrouw is. Het is Lara. Hij begrijpt niet hoe ze hier plotseling in Egypte kan zijn.



'Lara?' vraagt Goodwin verbaasd.
'Goodwin? Wat doe jij hier?' vraagt Lara even verbijsterd.
'Die vraag kan ik ook aan jou stellen. Ik ben hier op vakantie met mijn gezin. Een cadeau van mij aan Jenni, omdat ik eindelijk met haar getrouwd ben.'
'Gefeliciteerd! Ik ben blij dat jullie het hebben opgelost,' zegt Lara met een glimlach.
'Dat komt voornamelijk door jou. Als jij ons niet geadviseerd had dan was het waarschijnlijk heel anders gelopen.'
'Ik ben hier voor mijn werk. Ik reis veel. Op het moment ben ik nu bezig met een klus in Egypte,' legt Lara uit. Ze loopt naar Goodwin toe.



Goodwin loopt naar Lara toe en omhelst haar vriendschappelijk.
'Ik heb je zo gemist. Ik dacht dat het beter was om geen contact meer op te nemen,' zegt Goodwin tegen Lara.
'Ik heb jou ook gemist. Al had je me toch niet gevonden. Ik ben naar Riverview verhuisd. Mijn moeder is overleden. Ik had een nieuwe start nodig. Daarom ben ik vertrokken uit Sunset Valley. Ik kan bijna niet geloven dat ik je hier nu ontmoet. Wat kan de wereld soms toch klein zijn,' zegt Lara. Ze laten elkaar los.
'Oh! Wat vervelend voor je. Nog gecondoleerd met je moeder. Ik weet hoe close jullie waren. Het spijt me dat je er niet was om je te steunen,' zegt Goodwin oprecht.
'Ik waardeer het dat je dat zegt, maar ik heb in de tussentijd het rouwproces afgesloten. Ik heb mijn leven weer opgepakt.'



'Laten we opzoek gaan naar Jenni. Ik moet je nog zoveel vertellen. Ze is in de boekenwinkel,' zegt Goodwin tegen Lara.
'Dit lijkt me geen goed idee, Goodwin. Ik wil me niet bemoeien met jullie gezinsleven. Misschien moeten we gewoon vergeten dat we elkaar ontmoet hebben.'
Goodwin gaat al op weg naar de boekwinkel. Lara volgt hem, omdat ze op deze manier geen afscheid van hem wilt nemen.
'Waarom niet? Het is tussen ons toch afgesloten.'
'Ik begrijp heel goed dat Jenni ondanks alles zich toch bedreigd voelt. Ik wil geen problemen veroorzaken. Meestal ga je niet met je ex om,' probeert Lara Goodwin uit te leggen. Maar voor ze het weten staan ze al voor de ingang van de boekenwinkel.
Ze zien hoe Jenni met de verkoper in onderhandeling is. Lara kan er nu niet meer vandoor gaan. Jenni heeft hen al opgemerkt.



Jenni draait zich om en loopt naar achteren met haar aankopen. Goodwin loopt achter Jenni aan en pakt Lara haar hand vast, zodat ze noodgedwongen mee wordt getrokken. Goodwin voelt dat ze zich probeert los te rukken.
'Wat doet zij hier?' vraagt Jenni. Ze kijkt niet enthousiast.
'We kwamen elkaar toevallig op de markt tegen. Grappig hoe zulke dingen kunnen lopen,' legt Goodwin met een glimlach uit. Jenni glimlacht niet.
'Het was gewoon toeval. Ik ben hier voor mijn werk. Ik zal jullie verder met rust laten,' zegt Lara. Ze maakt aanstalten om te vertrekken.
'We zien elkaar nog,' roept Goodwin haar achterna. Jenni neemt geen afscheid van haar. Ze kijkt Goodwin aan, maar hij lijkt niet door te hebben hoe ongemakkelijk deze ontmoeting was. Ze ziet dat Goodwin juist dol enthousiast is dat hij weer contact heeft met Lara. Als Goodwin haar eindelijk aan kijkt, verdwijnt zijn glimlach.
'Wat is er? We zijn gewoon vrienden. Dat heb ik je toch eerder uitgelegd.'
'Dan hoef ik haar nog niet als een vriendin te beschouwen,' zegt Jenni.
'Ik snap niet wat je bedoelt. Dat vraag ik toch niet van je. Maar je kan haar toch tolereren?' Jenni geeft geen antwoord. Zwijgend gaan ze weer terug naar het tentenkamp. Ze hebben het niet meer over Lara.



De volgende dag neemt Goodwin Jenni en de jongens mee naar de drie piramiden. Zoals hij Jenni heeft beloofd gaan ze niet naar binnen toe. Hij ziet dat de jongens het prachtig vinden. Zelfs Jenni die de hele tijd naar de ontmoeting met Lara nog al uit haar doen was, is nu weer haar vrolijke zelf. Goodwin is blij dat ze weer geniet, want het is vandaag de laatste dag van de vakantie. Jenni heeft een fotocamera meegenomen en neemt een aantal prachtige foto's van de drie piramiden. Ze wil deze foto's graag aan haar ouders en Amy laten zien.



Daarna neemt hij Jenni en de jongens mee naar de sfinx. De jongens vinden deze net zo geweldig als de drie piramides. Ondanks dat Goodwin het liefst op onderzoek uit ging in de piramides zelf geniet hij ook van deze bezichtigingtour. Hij is blij dat hij dit georganiseerd wordt. Niet veel sims in Twinbrook zullen deze unieke ervaring hebben meegemaakt. Het lijkt hem wel leuk om tegen Charmaine en Shyla over deze vakantie op te scheppen. Zij scheppen steeds tegen hem ook over van alles en nog wat op. Hij zal deze prachtige vakantie nooit vergeten. Hij neemt afscheid van Jenni en de jongens met de mededeling dat hij nog iets moet doen voordat ze vertrekken. Jenni kijkt hem even achterdochtig aan, maar vertrekt uiteindelijk met de jongens om zich klaar te maken voor de terugreis naar Twinbrook.



Hij ontmoet Lara in het plaatselijke café. Hij vindt dat hij het tegenover Lara niet kan maken om niet op een fatsoenlijke manier afscheid van haar te nemen.
'Vond Jenni het niet erg dat je afscheid van me wilt nemen?' vraagt Lara.
'Nee! Ze begrijpt dat we vrienden zijn,' liegt Goodwin. Hij heeft Jenni niet eens gezegd wat hij ging doen. Hij moet straks, maar een goede smoes verzinnen. Ze bestellen falafel en gaan aan een tafeltje zitten.
Goodwin vertelt eerst over zijn gezin en zijn baan bij de brandweer. Daarna begint Lara te vertellen over haar nieuwe start in Riverview. Ze is nog steeds alleen.
'Goodwin, als Jenni het niet erg vindt, wil je me dan helpen?' vraagt Lara.
'Waarmee?'
'Met mijn werk. Ik verzamel relikwieën, zeldzame stenen en edelstenen. Ik verkoop ze voor een redelijke prijs aan mijn opdrachtgevers. Daarmee bekostig ik mijn reizen. Ik wil je vragen of je misschien mee wilt op één van mijn reizen,' legt Lara uit.
'Ik houd van avontuur. Bij de brandweer is er ook altijd wat te beleven.'
'Het kan gevaarlijk zijn. Ik waarschuw je alvast. Denk er goed over na,' zegt Lara.
'Waarom wil je mijn hulp?'
'Je bent dapper en we zijn altijd goede vrienden geweest. Ik weet zeker dat ik deze klus niet in mijn eentje kan klaren,' zegt Lara. Goodwin knikt ja. Eindelijk avontuur.
Ze beloven met elkaar in contact te blijven en nemen dan afscheid van elkaar. Goodwin is blij met zijn hernieuwde vriendschap met Lara.

Ik hoop dat de reis van Lara en Goodwin goed gaat...
Maar hele leuke reis! En ik ben echt benieuwd wat er nou 'achter' mathijs zit....!

Bedankt, voor de leuke reacties.

In hoofdstuk 15 heb ik een leuke verrassing.

Ik zal dit hoofdstuk morgen plaatsen.

Hoofdstuk 15



Matthijs is vroeg opgestaan. Hij heeft een verassing voor die irritante moeder van hem. Ze heeft niet eens een baan. Dat beetje huishouden neemt heus geen dagen in beslag, denkt hij met een gemene grijns op zijn gezicht. Hij heeft wel gemerkt dat zijn moeder veel op internet surft. Of met die rare meid van een Amy chat. Nu kan hij haar eens goed laten schrikken. Toen hij nog bij dat nare mens van jeugdzorg verbleef, heeft hij van een jongen geleerd hoe deze screensaver op de pc instelt. Hopelijk krijgt ze er een hartaanval van.



Maar hij heeft er niet opgerekend dat zijn vader naar boven loopt om zijn rot broer en hij wakker te maken, zodat ze naar die saaie school moeten.
'Wat doe je daar? Zit je met de laptop van je ouders te knoeien. Laat ik dat gedrag niet meer zien!' schreeuwt Goodwin boos tegen Matthijs. Matthijs kijkt hem geïrriteerd en venijnig aan.
'Nu aankleden, ontbijten en naar school gaan,' zegt Goodwin tegen Matthijs. Matthijs wordt hartstikke boos. Hij is helemaal niet gewend om zo aangesproken te worden.



'Hoe durf je zo tegen mij te schreeuwen. Je bent mijn vader niet eens! Ik doe waar ik zelf zin in heb. Heb je dat begrepen!' schreeuwt Matthijs.
Goodwin schrikt van het gedrag van Matthijs. Als hij zo'n waarschuwing aan John had gegeven, had die meteen zijn excuses aangeboden en om vergeving gevraagd.
'Je hebt geluk dat ik al van plan was om me klaar te maken voor die saaie school,' zegt Matthijs ineens weer normaal. Hij draait zich om en loopt zijn slaapkamer binnen. Goodwin vindt het gedrag van Matthijs angstaanjagend. Had Jenni ook niet gezegd dat hij totaal geen respect voor haar toont? Hij moet het er maar eens met haar over hebben.



Jenni gaat boodschappen doen als haar zoons naar school zijn en haar man alweer op de kazerne is. In de supermarkt komt ze een buurvrouw tegen. Ze kletsen even over alledaagse zaken. Opeens begint haar buurvrouw te praten over één van haar dochters. Haar dochter blijkt in verwachting te zijn van haar eerste kind. Jenni feliciteert haar van harte. Al is dit onderwerp nog steeds erg pijnlijk.
'Als ik niet beter wist, zal ik denken dat jij ook in verwachting bent, Jenni. Ik hoop niet dat je de laatste tijd zo erg bent aangekomen. Ik zeg altijd dat buitenlandse voedsel is helemaal niet goed voor je gezondheid,' merkt de buurvrouw ineens op. Voor Jenni de buurvrouw daar een antwoord op kan geven, is haar buurvrouw aan de beurt bij de kassa. Ze neemt ondanks alles toch beleefd afscheid van de buurvrouw. Als zij aan de beurt is geweest, loopt ze met haar boodschappentas naar buiten. Plotseling voelt ze pijnlijke steken in haar rug. Ze moet de boodschappentas even neerzetten en haar rug even masseren. Misschien toch maar even de dokter bellen, denkt Jenni.



Jenni zit op de bank te wachten. Eigenlijk was vandaag de dokter vrij, maar hij wilde voor Jenni wel een uitzondering maken. Ze denkt na over de kwetsende opmerking van die buurvrouw. Ze heeft gelijk ze kan al maanden niet meer haar normale kleren aan. Misschien kan ze met de dokter praten over een dieet, zodat ze haar normale figuur weer terug krijgt. Dan zullen de lichamelijke klachten wel afnemen. Maar stel dat ze wel zwanger is. Ze vrolijkt daarvan helemaal op, maar dan moet ze opnieuw aan de woorden van de dokter denken.
'Het betekent niet dat je helemaal niet zwanger kan worden, Jenni. Maar dat de kans kleiner wordt.'
Ze schrikt op uit haar gedachten als ze de deurbel hoort.



Ze ziet dat de dokter voor de deur staat en laat hem snel binnen.
'Fijn, dat u zo snel kan komen, dokter Fernandez.'
'Wat zijn de klachten, Jenni?' vraagt de dokter.
'Ik heb de laatste tijd erg veel last van mijn rug en ik ben ook veel dikker geworden.'
'Heb je de laatste tijd een ander eetpatroon dan normaal?'
'Tijdens onze trip naar Egypte heb ik anders gegeten dan normaal. Al heb ik de laatste tijd wel meer trek dan normaal. Ik probeer die vreetbuien zoveel mogelijk in controle te houden en ik ben gaan sporten. Maar het heeft nog weinig resultaat opgeleverd,' vertelt Jenni de dokter.
'Heb je misschien iets verrekt tijdens het sporten?' vraagt de dokter.
'Niet dat ik weet, maar ik heb al wel lang last van mijn rug en af en toe steken in mijn buik. Vooral de onderrug en de onderbuik.'
'Zijn er periodes geweest dat je ziek was?' vraagt de dokter.
'Ik heb een aantal maanden terug een aantal weken gehad dat ik maar bleef overgeven en me helemaal niet goed voelde. Last van hoofdpijn en erg moe. Maar dat zal wel een griepje geweest zijn, want dat is nu over.'



De dokter stapt naar Jenni toe en begint haar onderrug te betasten. Jenni kijkt zwijgend toe.
'Ik kan geen zwelling of stijve spier vinden. Mag ik even aan je buik voelen?' vraagt dokter Fernandez. Hij betast de buik zwijgend. Jenni wacht gespannen af. Ze vindt het goed dat de dokter haar klachten serieus neemt en haar grondig onderzoekt. Alleen heeft hij nog steeds niet gezegd wat er aan de hand is. Ze weet nu alleen dat ze geen ontsteking in haar rug heeft.



Hij legt nu zijn oor tegen haar buik aan. Dan trekt hij haar trui iets omhoog, zodat hij de stethoscoop tegen haar buik aan kan leggen. Het voelt koud aan. Hij beweegt het apparaat over haar buik en haar onderrug heen.
'Even zuchten,' zegt hij. Jenni doet wat hij zegt. Uiteindelijk bergt hij de stethoscoop op. Hij pakt een notitieblok en begint zwijgend aantekeningen te maken.
'Dat dacht ik al. Ik denk dat je beter een afspraak bij het ziekenhuis kan maken,' zegt hij uiteindelijk. De opluchting die Jenni eerst had gevoeld is verdwenen. Ze is geschrokken van deze opmerking.



'Hoezo? Wat is er dan aan de hand?' vraagt Jenni.
'O, niets ernstigs. Dit zijn hele normale symptomen als je in blije verwachting bent.'
'Bedoelt u dat ik zwanger ben?' vraagt Jenni verrast.
'Ja, dat ben je zeker. Ik wil dat er een echo wordt gemaakt, zodat we kunnen zien hoelang je al zwanger bent en of alles goed is,' legt de dokter uit.
'Maar het was een kleine kans. Ik ben helemaal verbijsterd. Ik dacht dat het nooit meer zal gebeuren.'
'Gefeliciteerd!' zegt de dokter. Hij loopt weer naar de deur toe. Jenni neemt afscheid en laat hem er uit.



Als Goodwin eindelijk thuis komt, is Jenni al naar het ziekenhuis geweest. Ze is bijna vijf maanden zwanger. Ze heeft al uitgerekend dat het tijdens hun huwelijksnacht is gebeurd. Ze is er nog steeds van beduusd. Ze had haar droom op nog een eigen kind al helemaal opgegeven. Ze hoort nauwelijks het verhaal van Goodwin over zijn werk. Hij heeft het over een of andere stunt die Shyla en Charmaine weer hebben uitgehaald. Opeens begint hij te lachen. Ze begrijpt dat het een grap is.
'Luister je wel, Jenni! Ik vertel je net over die grap die Shyla en Charmaine uitgehaald hebben. En hoe boos Betty daarom werd, omdat zij vindt dat de brandweer een serieuze aangelegenheid is.'
'Ja, een hele logische reactie,' zegt Jenni afwezig.
'Is er iets?' vraagt Goodwin ineens bezorgd.
'Ik ben zwanger,' flapt Jenni er uit.
'Zwanger?' roept Goodwin. Hij kijkt geschrokken naar Jenni.



Jenni is even bang dat Goodwin het maar niets vindt. Ook al heeft hij haar wel eens vertelt dat hij nog meer kinderen wilt hebben. Misschien vindt Goodwin het nu te snel gaan. Of misschien is het de leeftijd wel, denkt Jenni bezorgd.
'Geweldig, Jenni! Van harte gefeliciteerd. Eindelijk is een droomwens van ons beide uitgekomen. Een baby is meer dan welkom,' zegt hij met een glimlach.
'Ik dacht even dat het niets vond. Je schrok zo,' zegt Jenni opgelucht.



'Nee, ik ben trots op je. Alleen ik schrok, omdat ik het niet meer had verwacht.'
'Ik ben al bijna vijf maanden zwanger. Ik begrijp niet dat ik er niet eerder aan gedacht had,' zegt Jenni. Ze begint te vertellen over de echo in het ziekenhuis.
'Dat is toch logisch. Het is zo onverwachts gebeurd. Die klachten hadden ook veroorzaakt kunnen zijn door de overgang. We zijn al bijna helemaal volwassen. Daarom is het helemaal bijzonder,' zegt Goodwin.
'Ja, je hebt gelijk. Er is een wonder gebeurd. De kans was zo klein.'
'Ik kan niet wachten om dit aan John en Matthijs te vertellen,' zegt Goodwin.



'Mag ik weer voelen?' vraagt Goodwin. Jenni knikt ja. Ze kijkt met een glimlach toe hoe Goodwin met haar buik begint te spelen. Ze glimlachen allebei als de baby een schopje geeft. Dan begint Goodwin tegen het kind te praten.
'Hallo, klein wondertje. Je hebt je papa en mama met je komst wel laten schrikken. Nu kan ik niet meer wachten tot je echt bij ons bent. Dan kan ik je in mijn armen nemen. Je kussen en knuffelen,' vertelt Goodwin tegen de baby.
Jenni moet om het malle gedrag van Goodwin lachen.



Uiteindelijk bevalt Jenni van haar tweede zoon. Ze hebben hem de naam Ricardo gegeven. Deze keer ging de bevalling wel goed, maar moeizaam. Het heeft behoorlijk lang geduurd totdat Ricardo op de wereld kwam. Toen Goodwin en Jenni Ricardo zagen, wisten ze allebei dat dit hun laatste eigen geboren zoon is. Jenni heeft het gevoel dat haar gezin nu compleet is.

Erg leuk!
Maar ik vind Mathijs echt vaag!

Hoofdstuk 16



De tijd vliegt voor dat Jenni en Goodwin er erg in hebben, zijn ze allebei alweer jarig. Ze vieren het gezamenlijk. Er worden veel mensen uitgenodigd. Als Goodwin de kaarsjes heeft uitgeblazen, staat Jenni nog over haar wens na te denken. Uiteindelijk weet ze wat ze wilt wensen. Ze wenst dat ze samen heel erg oud worden. Dan blaast ze met een glimlach de kaarsjes uit en hoort ze dat de gasten juichen en klappen. Als ze naar Goodwin kijkt ziet ze alleen dat de rimpels in zijn gezicht beginnen te verschijnen, maar verder lijkt Goodwin nog steeds dezelfde. Ze merkt aan Goodwin dat hij er hetzelfde over denkt. Het wordt een gezellige verjaardag.



Een aantal dagen later vieren ze dat Ricardo een peuter wordt. Ze vindt het moeilijk om afscheid te nemen van het kleine baby'tje. Waarschijnlijk, omdat ze weet dat er geen baby's meer bij komen. Ze heeft dan wel geen groot gezin, maar ze is intens gelukkig. Ze moet maar in gedachten houden dat haar zoons op een dag ook een baby krijgen. Dan kan ze die knuffelen en verzorgen. Ze moet leren accepteren dat elk klein baby'tje groter wordt. Als ze even later kijkt, heeft ze een peuter vast. Hij lijkt heel veel op zijn vader. Dit wordt ook weer een leuke fase, denkt Jenni met een glimlach. Ricardo moet ook alles weer leren.



Goodwin ziet dat Jenni zich vermaakt met zijn zoon Ricardo. Hij is trots op de jongen die er precies zo uit ziet, zoals hij er uit zag toen hij nog klein was. De moeder van Jenni komt naar Goodwin toe.
'Nog gefeliciteerd met jullie zoon en mijn kleinzoon,' zegt Renee.
'Bedankt, jij ook gefeliciteerd,' zegt Goodwin.
'Ik had niet verwacht dat ik er nog een kleinzoon bij kreeg. Ik was zo verrast over dit nieuws. Maar ik ben wel heel blij voor jullie,' zegt Renee.
'Wij ook niet. Het is totaal onverwachts gebeurd, maar het is een welkom geschenk.'
'Zullen we dansen?' vraagt Goodwin. Renee en Goodwin beginnen op de muziek te dansen. Al snel doen de andere gasten mee en wordt het een gezellige dansparty.



Het gedrag van Matthijs is ondertussen niet veranderd. Hij laat Jenni te pas en te onpas schrikken. Jenni is elke keer bang dat haar hart het nog eens begeeft. Ze is het gedrag van die jongen helemaal zat. Hem waarschuwen of boos op hem worden, lijkt op geen enkele manier te helpen. Hij lijkt maar niet te begrijpen dat niemand dit een leuke grap vindt. Ze heeft hem zelfs al eens straf gegeven, maar dat lijkt hem niet eens te deren. Ze weet niet meer hoe ze zijn gedrag kan veranderen.



Matthijs laat Goodwin ook vaak schrikken. In het begin vond hij dit nog niet zo erg, maar nu begint hij het ook zat te worden.
'Matthijs, nu is het wel leuk geweest met die ongein. Ga, lekker met je broer spelen of ga zelf iets doen. Het is niet goed als je ons de hele tijd lastig valt.'
'Ik hoor je niet. Ik ben een monster,' geeft Matthijs als antwoord.
'Je hebt me wel gehoord, jongen. Stop met die onzin!'
'Je bent mijn vader niet! Ik hoef niet naar jou te luisteren!' schreeuwt Matthijs.
'Matthijs, jij gaat nu naar je kamer om na te denken over je gedrag!'
'Nee! Ik heb je al eens gewaarschuwd dat niemand mij commandeert!' schreeuwt Matthijs woedend. Goodwin loopt weg. Hij weet het ook niet meer.



John heeft gehoord wat Matthijs tegen zijn vader zegt en wordt boos op Matthijs.
'Zo praat je niet tegen mijn vader,' zegt hij.
'Ik zeg wat ik wil,' zegt Matthijs.
'En je mag hem al helemaal niet bedreigen.'
'Ik doe wat ik wil. Ik zal maar oppassen, John. Je hebt geen idee waartoe ik allemaal in staat ben,' zegt Matthijs. Daarna verlaat hij de woonkamer. Hij laat een bange en geschrokken John achter. John vraagt zich af of dat allemaal loze woorden waren. Of zal Matthijs echt in staat zijn om zijn vader iets aan te doen?



Matthijs wilt net naar zijn kamer gaan als hij ziet dat Ricardo een lekkere lolly van Jenni heeft gekregen. Het jongetje zit er genietend aan te likken. Matthijs loopt naar hem toe en grist de lolly uit de kleine handjes van zijn broertje. Eerst kijkt Ricardo hem verbaasd aan. Matthijs begint voor zijn neus aan de lolly te likken.
'Het is niet goed om een lolly aan een klein jongetje te geven. Dat is heel slecht,' zegt hij met een grijns. Ricardo kijkt hem bedroefd aan. Hij houdt de lolly nog dichterbij, maar telkens als Ricardo hem probeert te pakken, trekt hij hem weer weg. Al snel begint Ricardo te huilen.
'Huilen, helpt je niet om de lolly terug te krijgen,' zegt Matthijs. Hij loopt daarna snel met de lolly naar zijn kamer toe. Op zijn kamer hoort hij Ricardo nog krijsen.



Tegen de avond komt Matthijs van zijn kamer af en ziet dat John bezig is met zijn huiswerk. De brave Hendrik, denkt Matthijs. Hij loopt naar John toe.
'Heb je je huiswerk al af?' vraagt Matthijs.
'Ja, net af,' zegt John met een tevreden glimlach.
'Alsjeblieft, dan kan je dat ook van mij doen,' zegt Matthijs met een grijns.
'Wat? Nee, dat ga ik echt niet doen,' zegt John.
'Als je dat niet doet dan neem ik je te pakken,' zegt Matthijs dreigend.
'Wat wil je dan doen?'
'Ik kan aan dat ene leuke meisje vertellen hoe kinderachtig jij je nog gedraagt.'
'Stop! Oké, ik doe het.' Met een glimlach geeft Matthijs zijn huiswerk aan John.
Hij weet dat John dat meisje erg leuk vindt en niet zijn kans bij haar wilt bederven.



Jenni heeft gezien wat Matthijs haar zoons heeft geflikt. Het heeft haar veel moeite gekost om Ricardo weer rustig te krijgen. Nu dwingt Matthijs John om zijn huiswerk te maken. Ze heeft zelfs al een paar verontruste telefoontjes gehad van school over het gedrag van Matthijs. Het schijnt dat Matthijs de grote bullebak van het schoolplein is geworden. Ook Matthijs zijn juffrouw weet niet meer wat ze met hem aan moet.
'Matthijs, kom eens hier!' schreeuwt Jenni. Matthijs volgt haar naar haar slaapkamer.
'Matthijs, je mag Ricardo niet aan het huilen maken door zijn snoep af te pakken. Het is nog een peuter en dan moet jij als zijn grote broer het goede voorbeeld geven. Ik wil ook niet dat je John dwingt om je huiswerk te maken. Als je niet meteen zelf je huiswerk gaat maken, bel ik de school op en leg ik de situatie uit.'



'Doe wat je niet laten kunt. Jullie lijken nog steeds niet te begrijpen dat jullie niet mijn ouders zijn! Ik ben eigen baas en ik doe wat ik wil en ik zeg wat ik wil!' schreeuwt Matthijs haar toe. Jenni wordt boos, maar probeert kalm te blijven.
'Dat gedrag is onwenselijk en zeer ongepast, Matthijs. Je moet tot jezelf komen en maar eens over je gedrag nadenken. Hoor je zo met mensen om te gaan?' Matthijs zegt niets terug. Jenni is allang blij dat hij niet meer boos is en tegen haar schreeuwt.
'Misschien kun je nu beter naar je kamer gaan. Morgen moet je weer naar school,' zegt Jenni dan. Ze ziet dat Matthijs haar slaapkamer verlaat en ook naar boven gaat.



Jenni en Goodwin maken zich klaar voor de nacht.
'Goodwin voor we gaan slapen, wil ik met je praten over Matthijs. Dit gaat echt niet langer. Als hij al zulk gedrag vertoont nu hij een kind is. Hoe zal hij dan zijn als hij last krijgt van pubergedrag? Iedereen klaagt tegen mij over zijn gedrag. De school wil hem het liefst naar een bijzondere school sturen, zodat Matthijs de aandacht krijgt die hij nodig is. In de klas en op het schoolplein is hij onhandelbaar,' vertelt Jenni
'Ik weet dat hij niet de makkelijkste is door zijn gedragsproblemen. Maar wat wil je doen. Hem weg sturen?'
'Dit is allang geen gedrag dat wordt veroorzaakt door gewenning. Ik wil mijn gezin niet in gevaar brengen, Goodwin. Hij valt John en Ricardo lastig. Hij jaagt ze angst aan en dwingt ze om klusjes voor hem op te knappen. Ik weet zeker dat John zijn mond houdt door hem. Merk je niet hoe stil hij de laatste tijd is?'



'Ik begrijp je standpunt, Jenni. Maar we kunnen hem toch niet zomaar wegsturen. Waar moet hij dan heen? Hij kan niet zomaar op straat zetten en hem het zelf laten uitzoeken. Ik ben van mening dat we moeten wachten over zulke beslissingen tot hij een tiener is. Misschien valt het allemaal wel mee,' zegt Goodwin.
'Maar Ricardo en John dan?'
'Als jij er voor zorgt dat Matthijs niet meer in de buurt komt van Ricardo, zal ik met John gaan praten. Misschien is er wel iets heel anders aan de hand. John, moet leren om voor zichzelf op te komen. Anders is hij altijd de dupe. Ik weet zeker dat alles op deze manier weer goed komt,' zegt Goodwin. Jenni en Goodwin gaan zich omkleden en gaan dan naar bed toe. Goodwin ligt al snel te slapen, maar Jenni ligt nog lang wakker door een onbehaaglijk gevoel.

Die Mathijs...! Ik denk dat er achter zijn gedrag toch ''iets' zit daarom heb ik toch wel medelijden met hem.
Ben benieuwd wat er gaat gebeuren