De komst van Prixa was een geschenk uit de hemel. Het mooie meisje werd met de dag groter en verbazingwekkender. Ze was heel speels en at goed. Ik nam haar vaak mee naar buiten om met de dieren te spelen rond de meren. Ze leek meer op haar vader dan op mij. Uiteraard; aan ieder voordeel zit een nadeel. Ik was nog niet met Prixa in mijn slaapkamer geweest waar haar vader lag. Ik wist ook niet zeker wanneer de tijd juist was. Ik vertelde Kallu iedere avond wel over zijn beeldschone meisje, maar Prixa zou het niet snappen. Ze is nog te jong om het te begrijpen; laat staan om te snappen dat het haar vader is. Dit gevoel knaagde erg aan mij, maar ik moest hier nog mee wachten.
De jaren vlogen voorbij en al gauw was Prixa een peutertje. Ze was een snelle leerling; lopen en praten waren voor haar een eitje. Vandaag waren we in de tuin en ineens komt Prixa naar me toe gewaggeld. "Mamma?" begint ze stilletjes. "Ja, lieverd?" Ik kijk haar aan met een glimlach op mijn gezicht. "Waar is Pappa?" Ze stopte haar kleine vingertjes een klein beetje in haar mondje. Daar was het dan. De vraag die ik zo lang gevreesd had. Ik hurkte op de grond en klopte met me hand op mijn benen. Prixa kwam naar me toe lopen en ging lichtelijk op mijn benen zitten. Ik deed mijn armen om haar heen "Lieverd.. Hoe kom je ineens op die vraag?" Prixa haalde haar schouders op, terwijl ze aan het bandje van haar jurkje begon te kauwen. Ik slaakte een diepe zucht en trok het bandje uit haar mond. "Je pappa.. Ja.." Ze keek me aan met grote ogen. Ik kon haar niet weerstaan en misschien was het ook wel tijd om het haar te laten zien.
Ik tilde Prixa op; haar handjes krulde om mijn shirt heen. Als ik het huis binnenstap twijfel ik nog even en richt mijn blik op de slaapkamerdeur. "Kom op, Haryn. Je dochter verdient het haar vader te kennen." dacht ik in mezelf. Met lood in mijn schoenen loop ik richting mijn kamer. Prixa kijkt me nog steeds aan met haar grote lieve ogen. Zodra ik de deur opendoe word haar blik vrijwel gelijk naar het bed toe gericht. Haar grote ogen kijken ineens niet zo lief meer, maar een beetje angstig. Ik strijk me hand over haar zachte haren heen; "Rustig maar, meisje. Het is niet eng." Ik ga naast het bed staan, met Prixa nog steeds in mijn armen geklemd. "Lieverd.." Prixa keerde hij hoofdje naar mij toe. "Dit is pappa." Het meisje stopte weer één van haar vingertjes in haar mond en zei niks terug.
Ik ging naast het bed zitten met Prixa in mijn armen. Ze leek ineens niet zo bang meer voor Kallu en klom op het bed. "Pappa?" klonk het lief uit haar kleine mondje. Ze legde haar handjes op Kallu's gezicht. "Pappa!" Ik observeerde het hele geval. Haar handjes waren zo klein vergeleken met Kallu's gezicht. Prixa kroop dichterbij haar vader en schuift haarzelf onder de dekens dichtbij hem. Langzaam kwamen de tranen bij mij opzetten. Ze is zo lief en het ontroerde me hoe ze nu al zo vertrouwd was met Kallu. Prixa drukte haar kleine lipjes tegen Kallu zijn wang aan en tot mijn schrik draaide hij zijn gezicht richting Prixa. "Pappa!" klonk het blij vanuit het meisje. Kallu zijn ogen opende lichtjes en uit schok druk ik mijn handen tegen mijn mond aan. Zou het kunnen? Dat dit kleine meisje haar vader uit een diepe slaap heeft kunnen ontwaken? Kallu merkte mij nog niet eens op, maar de glimlach op zijn gezicht was breed. "Prixa.." klonk het zacht en schor vanuit hem. Ik kon geen woord uitbrengen, maar Prixa leek wel alsof ze naar een pretpark toe mocht. Ze sprong gelijk bovenop haar vader. "Kom spelen, pappa!" Kallu draaide zich om en zag mij zitten, nog steeds verstijfd. "Nee, Prixa.. Pappa komt zo." en hij streek zijn hand moeizaam over haar wangetje heen. Prixa rende eigenlijk vrijwel de kamer uit om zich ergens te gaan verstoppen.
Kallu ging rechtop zitten in bed en pakte mijn handen. Ik keek hem nog steeds vol ongeloof aan. "Ze is mooi." en hij keek me recht in mijn ogen aan. Ik begon te huilen en spring bijna op hem. "Ik heb je zo gemist!" roep ik door mijn tranen heen. Hij doet zijn armen stevig om mij heen en drukt mij tegen hem aan. "Ik jou ook, lieverd." Het was zo vreemd, maar ik wou niet praten over hoe en waarom. Het was genoeg voor mij dat mijn gezin herenigd was. Kallu en ik praatte nog even met elkaar over Prixa. Hij was zo trots op dat kleine meisje, al was dit de eerste keer dat hij haar zag. Hij vertelde me dat hij mij wel degelijk kon horen al die tijd en voelen. We knuffelden en kuste elkaar, maar toen kwam Prixa ineens de kamer binnen. "Pappa! Kom nou!" riep ze een beetje teleurgesteld dat ze nog steeds alleen buiten was. Ze rende naar hem toe en trok aan zijn hand. Hij moest lachen en keek mij aan. "Oké Oké!" Hij ging met haar mee. Ik bleef achter in de kamer, nadenkend over hoe magisch Prixa wel niet was. Één bezoek aan haar vader en ik had gelijk mijn gezin weer terug. Vanaf nu zouden we gelukkig zijn, met elkaar en voor altijd.
Einde Haryn Xila: Generatie 1.
(Familiefoto komt nog.)
---------------------------------------
Dit was Generatie 1: Haryn Xila. Zoals jullie kunnen lezen, was deze generatie best goed verlopen. De volgende update begint waarschijnlijk met een Proloog. (Ja, een tweede proloog!) Deze proloog zal gaan over Prixa haar jeugd en opgroeiing en de persoon die ze nu is! Het kan voelen alsof Haryn plots geëindigd was, maar wie weet komt ze later nog terug in het verhaal?
Dank jullie allemaal! Het is erg fijn om te weten dat mensen mijn 10G leuk vinden!
Jullie zijn nog steeds über-geweldig en ik hoop dat jullie het nog steeds blijven lezen met de volgende generatie.
Dat brengt mij bij dit punt:
Een voorproefje van de nieuwe generatie foto.
Haha! Hoop dat jullie uitkijken naar de volgende update!