@Gitte, 3 maand? Ik geloof niet dat ik al zo lang dit project heb, bovendien heb ik al uitgelegd waarom het wat langer duurt. En wanneer dit werkelijk een probleem is, dan hoor ik dat graag van de moderators die over dit project gaan.
Mijn banner pas ik zo snel mogelijk aan, moet ik per ongeluk verkeerd getypt hebben.
Hoe dan ook, ik heb nu vakantie dus ik hoop wat meer te gaan posten. Om nu meteen maar te beginnen is hier hoofdstuk 3.
Hoofdstuk 3 -
Het was inmiddels al een jaar later. Kendal en Ally hadden het ontzettend leuk met elkaar. Ze spraken veel af, mits Kendal thuis was dan. Want tussen al deze leuke momenten zaten lange periodes waarin ze niet samen waren, omdat Kendal weer in het één of andere verre land zat en de enige manier om elkaar te zien via de computer was.
Het was Kendal ook eindelijk gelukt: Hij mocht zijn foto’s exposeren in het museum, samen met enkele andere fotografen uit de buurt. Trots als een pauw maakte hij een praatje met iedere bezoeker, wees hen de hoogtepunten aan of vertelde één van zijn vele sterke verhalen. Het was de openingsavond en het was druk.
‘Je hebt het hem geflikt Kenn, iedereen vindt het prachtig’ Kendal voelde een por in zijn zij en zag Ally staan, met twee glazen champagne en een speels glimlachje, ‘Dat mag gevierd worden toch?’ hij lachte en nam het glas aan. ‘Nu jij nog, ik weet zeker dat ieder verstandig advocatenkantoor zo’n slimme en bovendien érg sexy advocate wil.’
‘Maar deze “sexy” advocate wil heel wat anders.’ knipoogde ze. Ze liep langzaam langs de muur met foto’s en bekeek ze nog eens goed. Kendal was verblind door verlangen, hij zette zijn glas aan de kant en greep haar om haar middel. ‘Ik wil je bij me hebben, kom bij me inwonen, alsjeblieft’ fluisterde hij in haar oor.
Ze glimlachte, maar werd daarna serieus. ‘Ik wil graag bij je wonen, maar ik ben niet bereid om elke avond een lege plek naast me te hebben, je bent altijd weg Kendal. Ik wil sámenwonen, niet praktisch alleen. Dat begrijp je toch wel?’ Hij knikte, natuurlijk begreep hij dat. Al besefte hij op dat moment nog niet dat hij voor Ally toch echt een groot deel van zijn reizen op moest geven.
Drie weken later:
‘Lief, kun je me even helpen met deze doos?’ riep Ally door de voordeur. Kendal kwam gehaast aanlopen. ‘Natuurlijk, geef maar hier, was dit bijna alles, ik moet opschieten weet je?’Ally zuchtte en plofte op de bank. Natuurlijk had Kendal weer net een vlucht geboekt op de dag dat ze alles zouden verhuizen.
‘Laat ook maar, als jij er niet de tijd voor wilt nemen dan doe ik het zelf zo wel.’ Kendal zette de doos met breekbare spullen voorzichtig naast de bank en plofte naast haar neer. Hij trok haar tegen zich aan en begroef zijn hoofd in haar nek. ‘Het spijt me echt All, als het anders had gekund dan had ik dat gedaan’ Ze kreunde, dit was het zoveelste excuus.
‘Je weet zelf wel dat het anders had gekund, je loopt gewoon voor me weg, je loopt voor óns weg’ ze stond op en sjouwde de doos met spullen zelf naar de slaapkamer. ‘Ga maar gauw, je wilt je vliegtuig niet missen.’ riep ze over haar schouder.
Kendal sprong op en trok de doos uit haar armen, hij zette hem naast het bed en drukte nog snel een kus op Ally’s mond, voor ze zich wegdraaide. ‘Tot over 21 dagen lief, ik beloof dat ik iets heel moois voor je mee terug neem.’ en hij snelde de kamer uit. ‘Als je jezelf maar mee terug neemt.’ zuchtte ze.
Die 21 dagen installeerde Ally zich in haar nieuwe huis, alleen, precies waar ze bang voor was geweest.
Kendal was het voorval allang weer vergeten, Italië bood genoeg afleiding ...