Ik staarde naar Elenor, de hartmonitor piepte gelijkmatig. Ik maakte me zorgen, wat als Elenor nooit wakker zou worden? Wat dan? Dan was ik alleen. Helemaal alleen, mijn ware had deze wereld verlaten... Ik slikte.
Einde door Dirk
Ik werd langzaam wakker, ergens links van me hoorde ik irritant gepiep, het klonk wat gelijkmatig. Maar het was echt irritant, ik kreunde zachtjes.
Langzaam kwam ik overeind, mijn lichaam voelde zwaar aan en mijn hoofd bonkte, 'Elenor!', klonk een stem verweg, 'Dirk..?', vroeg ik aarzelend, 'Elenor', ditmaal klonk de stem opgelucht.
'Elenor blijf liggen', waarschuwde Dirk me maar ik negeerde hem en zette voorzichtig mijn voeten op de koude vloer, ik rilde even, maar toen stond ik op.
Iets te snel voor mijn hoofd blijkbaar, want gelijk begon de kamer te draaien, 'Elenor! Ga liggen', ik schudde mijn hoofd, maar eerder in de hoop om ervoor te zorgen dat de kamer stopte met draaien. Maar het hielp niks.
Dirk duwde me voorzichtig terug op het bed.
Ik liet me achterover duwen totdat ik op het bed lag, en toen schoot me iets te binnen, 'mijn kind!', schreeuwde ik, en mijn handen vouwde zich over mijn buik, hij was leeg en plat. 'Waar is mijn kind?', brulde ik, Dirk keek me verdrietig aan, 'ze hebben haar weg gehaald. Als ze dat niet hadden gedaan, hadden jullie beide dood geweest... Je... Het kind..', Dirk stopte met praten en er leken tranen op te komen in zijn ogen, en er stroomde tranen over mijn wangen.'En jij hebt dat toe gelaten?', fluisterde ik schoor, Dirk keek weg, 'ik wil je niet kwijt Elenor', zei hij, 'ons kind is verdomme dood!', schreeuwde ik verdrietig, Dirk reageerde niet.
Ik vloekte zachtjes, 'ga slapen', klonk Dirk's bevelende stem, ik zuchtte en kroop onder de dekens.
Mijn kind was dood, alleen maar omdat Dirk mij niet kwijt wilde, verdomme, hij had gewoon mijn kind laten sterven! Ik haat hem, ik haat hem!
Met tranen in mijn ogen viel ik weer in slaap op het harde ziekenhuisbed.
Dirk heeft het beste met haar voor^
Hij wilde haar niet kwijt, hij is al hun kind kwijt, maar om dan Elenor erbij kwijt te raken, dat wil hij dus niet.
Dit is dus zegmaar zijn gedachte...
Omg, ik houd echt van jullie
Ikl had nooit gedacht dat zoveel mensen een dagboek van mij zouden lezen ;x
Dit is een kleine up van hoe het nu met Dirk & Elenor gaat. Er komt zowiezo binnenkort een spannende update (:
Iig dat vind ik
~~~~~~
Hoofdstuk 5
Zuchtend zit ik op het tafeltje voor de tv, ik was weer zwanger, en ik heb Dirk vergeven. Ik voelde hoe 2 warme armen om me heen sloegen, 'ik ben weer thuis', fluisterde Dirk, ik glimlachte en leunde tegen zijn borst, Dirk had sindsdien een baan in het leger, want er moest wel geld binnenkomen. Gelukkig had hij een hele aardige baas, die 'm soms gewoon dwong vrij te nemen. Hij was echt aardig.
'Ik hou van je', glimlachte ik, Dirk drukte een kus op mijn keel, en daarna gleden zijn lippen naar mijn oor, 'ik ook van jou', fluisterde hij zacht.
Ik glimlachte even en maakte me toen los uit onze omhelzing.
Ik zakte neer op de bank en sloeg mijn armen rond mijn knieën. Dirk bleef op het tafeltje zitten maar draaide zich naar mij toe, 'wat is er?', het leek alsof hij mijn gedachte raadde.
'Ik...Ik..', ik kon niet verder, de brok in mijn keel was te groot, 'je bent bang dat we dit kind ook verliezen hé?', vroeg hij, ik knikte droevig.
'Dat zal niet gebeuren', zei hij en keek me oprecht aan. Hij hield mijn blik vast toen hij opstond en voor me ging staan. 'We blijven samen, wat er ook gebeurd, oké?', vroeg hij, ik knikte en liet wat tranen over mijn wangen.
Dirk trok me omhoog en sloeg zijn armen om me heen, 'we blijven voor altijd samen, oké?', fluisterde hij zacht, ik knikte weer, en merkte dat ik zijn shirt vervuilde met mijn tranen. 'Sorry van je shirt', fluisterde ik, 'wat maakt een shirt me nou uit? Jij bent veel belangrijker', ik glimlachte door mijn tranen heen en klemde me tegen hem aan.
Dirk liet me wat los, en kuste me. Ik zuchtte en drukte stevig mijn lippen tegen de zijne, 'ik laat je nooit meer gaan', prevelde ik tegen zijn mond, ik voelde dat hij glimlachte, 'en ik laat jou nooit meer gaan', fluisterde hij zachtjes.
'Mam..?', mijn stem klonk stil. Mijn maag draaide om, mama was toch naar buiten gegaan? 'Mama?', lichte hysterie borrelt op in mijn stem, weer geen reactie. Ik slikte. Laat er niks aan de hand zijn, dacht ik.
Bedankt beide
Ik zal zo de volgende update afschrijven, en dan komt die online, ik heb voorlopig wel genoeg screens, en ik heb een klein probleempje met mijn game, dankzij foute downloads, dus die ga ik ook verwijderen.
De volgende ochtend moest Dirk al vroeg opstaan, ik kreunde zachtjes en draaide me op mijn andere zij. Ik hoorde wat gestommel en toen werd de douche aangezet. Ik hoorde wat vrolijk gefluit en glimlachte, Dirk had wel talent. Hij kon ongelofelijk goed fluiten.
'Ik ga werken', hoorde ik Dirk's zachte stem, ik murmelde wat, ik hoorde een zachte lach. Dirk gaf me een lieve aai over mijn hoofd en drukte een kus op mijn haar, 'tot vanavond', fluisterde hij, 'tot dan', zuchtte ik. Ik hoorde hoe Dirk's voetstappen verdwenen en even later het geluid van onze auto.
Rond 5 voor 10 kwam ik eindelijk mijn bed uit. Mijn hele lichaam voelde zwaar aan. Ik slofte naar de badkamer en zette de douche aan. Ik zuchtte diep en aaide over mijn buik, 'jij verlaat me niet hé kleintje?', fluisterde ik tegen mijn buik. Als antwoord trapte het kindje tegen mijn hand, ik glimlachte.
Terwijl ik het bed opmaakte bedacht ik wat ik zou kunnen doen, mama woonde naast ons, dus ik kon toch langs haar gaan? Ik glimlach, ja, dat zou ik doen. Als ik beneden ben pak ik wat restjes uit de koelkast en schrok ze naar binnen, 'hmm', zei ik.
Toen ik bij mama was had ze meteen haar handen op mijn buik gelegd, 'wat groeit het kindje hard!', zei ze lachend, ik glimlachte en knikte, 'misschien is het wel een tweeling..', zei ik, mama knikte alleen maar. Ze had nog steeds de kleding van de bruiloft aan, volgens mij zag ze dat ik ernaar keek, 'ik heb al eerder gezegt dat het me zo leuk staat', zei ze verdedigend. Ik lachte, maar trok mijn gezicht al gauw in de plooi.
'Mama...?', vroeg ik en ik speelde met mijn vingers, 'wat is er liefje?', zei ze.
'Zou.. zou je voorlopig bij ons willen intrekken, met oog op de bevalling enzo..', vroeg ik aarzelend, mijn moeder leek niet te twijfelen, 'natuurlijk lieverd!', riep ze uit. Ik zuchtte opgelucht en knuffelde mijn moeder, 'bedankt mama', zei ik glimlachend. Tranen prikten in mijn ogen, stomme hormonen.