De up-dates duren steeds langer ;'(

^Jimmy heeft ook nog meer dingen te doen dan alleen zijn DB! Hou daar rekening mee !

Hoofdstuk 7

Jaren vliegen voorbij, levens veranderen en gevoelens vergaan, maar nog steeds, elke keer als ik dat nummer op de radio hoor, denk ik aan hem. Het gras kriebelt aan mijn vingers, er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht, die ook weer snel verdweind. Ik sleep mijn hand van achter mijn hoofd naar beneden toe, terwijl ik elk sprietje gras zachtjes streel.



De zomer is een prachtig jaargetij, de schitterende zon en dansende wolken in een helder blauwe hemel doen mij nooit vervelen. Het geluid van voetstappen klinkt, en met moeite trek ik mezelf overeind om te kijken wie er aan komt. “Iets te drinken, lieverd?” vraagt Stefan.



Ik knik, zet mijn handen op de grond, en veer mezelf overeind. Terwijl ik mijn jurkje schoonklop en evenwicht zoek door de hoge hakken, loop ik naar de voordeur. Ik zet mijn handen aan de deurknop, maar zonder dat ik kracht zet draait deze om. Ik wil gillen, maar zie net op tijd Anthony verschijnen.



“Anthony!” gil ik. Hij kijkt me eerst vragend aan, begint daarna te lachen, en ik doe automatisch mee. “Veel plezier!” roep ik hem na, als hij begint te rennen, op weg naar vrienden. Hij steekt zijn hand in de lucht, en maakt een bewegen die moet lijken op zwaaien. “Wat worden ze toch snel groot.” zucht ik. Terwijl ik nog een laatste blik werk op de dansende bladeren van de boom breng ik mezelf naar binnen toe.



De huiselijke sfeer omarmt me als een knuffel van Stefan. Vanessa zit aan haar huiswerk en Annelore kruipt heen en weer over de houten vloer. Het tikken van mijn schoenen galmt door het huis waarna een voor een alle hoofden op mij gericht worden. “Hoi mam!” zegt Vanessa optimistisch.



Toen Mitchell er nog was, was ze nog een kleine baby, mijn Vanessa Eliza de Bruijn. Ik zie nog steeds haar onschuldige lachje voor me, en voel nog steeds haar zachte handje in de mijne, alsof het gister allemaal gebeurde. Mijn ogen rollen de andere kant op en mijn blik beland op de spelende Annelore op de grond.



Niet veel later, later na de dood van mijn geliefde, kwam Stefan bij mij wonen, om me te steunen, en te helpen. Hij was een geweldige vader en een goede vriend voor Anthony. De avond dat alles klopte, toen hij mij vleide met witte rozen en me streelde als niemand anders deed, werd ik zwanger van mijn derde kindje, onze tweede dochter. Na negen prachtige maanden gaf ik leven aan Annelore Luna de Bruijn.



Anthony doet mij nog steeds pijn, zijn lach en ogen zijn als die van Mitchell en zijn wilde haren glanzen als de zijne. Elke keer als ik naar hem kijk, of met hem praat, kan ik wel huilen, net als bij het graf van Mitchell. Huilen van geluk, en huilen van verdriet. Regelmatig moet ik boos op hem worden, omdat hij zijn school gewoon negeerd. Hij heeft moeite met leren, en zal zijn examen ook maar halen met een 5.



Ik ga zitten op de bank, om makkelijker te kunnen nadenken over alles. Ik wriemel wat in mijn haar terwijl alles en iedereen op de achtergrond gewoon hun ding doen. Ik staar naar een zelfgemaakt schilderij op de muur. Anthony, hij heeft alleen maar oog voor kunst, en wil daar later ook zijn beroep van maken.



In tegenstelling tot Vanessa, gemiddeld staat ze een 10 op school. Ik zie haar driftig de vulling van de pen uitsmeren over het papier. Nadat ze van school komt begint ze meteen aan haar huiswerk, een baan die goed verdient is haar droom, geen moeder worden, geen kinderen, maar een goede baan. Ze staat op om haar huiswerk te vergelijken en na te kijken.



Ten slotte bekijk ik mijn laatste, maar niet allerminste dochter. Een slim en pienter meisje, met prachtige lange bruine haren. De slimste van de familie met een overdoses aan energie, leren lopen, praten en plassen was een eitje voor haar, terwijl de rest toch moeite moet doen iets te leren, en nu wil ze alleen nog maar meer. Ik zucht, buiten schijnt de zon vel op het asfalt, het is warm en klam.



De jaren die vliegen als vogels in de open lucht doen mij ook geen goed. Rimels vestigen zich in mijn gezicht, en dat geld ook voor Stefan. Omdat ik op oudere leeftijd zwanger ben geraakt zal ik al oudere zijn voordat Annelore ook maar tiener is. En hoe ik dat probleem, een van de vele, ga oplossen weet ik ook niet.



Nou mag ik niet klagen over mijn leven. Tuurlijk, ik heb het niet altijd even makkelijk gehad, maar dat betekent niet dat ik mijn hele leven een grote flop is. Ik til Annelore op en zet haar in de kinderstoel, die al minimaal 16 jaar oud is. Ik aai haar over haar ongeschuldige bolletje en trek vervolgens de koelkast open. Een koude wind stroomt de vloer over.



Minuten lang wandel ik heen en weer door de keuken, maar hoeveel passen ik ook zet, echt veel verder kom ik niet. De pannen borrelen en heet stoom verspreid zich door de lucht. Vanessa heeft hulp nodig met haar huiswerk en Annelore is moe en schreeuwt het uit.



“Vanessa, vraag het even aan Anthony wil je? Mama is bezig.” zeg ik kortaf, maar niet gemeen bedoelend als antwoord op haar vraag over wiskunde. Ik pak Annelore op en draag haar richting bed, en zodra ik ook maar uit de kamer ben staat Vanessa alweer voor mijn neus.



“Mam..” begint ze al zeurend. “Anthony is niet eens thuis, en papa is ook nog op zijn werk. Help me nou even!?”. Op dat moment breekt er iets in me, ik stuur Vanessa naar de hoek toe en begin te schreeuwen over van alles en nog wat. De woede loopt hoog op, ook al heb ik geen idee waarom. Het enige wat ik nog hoor is een snikkend geluid, van Vanessa. “Waarom deed ik dit?” vraag ik aan mezelf.


BELANGRIJK: Jullie lezers gaan vanaf nu beslissen wie van de kinderen de volgende 'stamhouder' moet gaan worden, het is een persoonlijke mening en daarom hebben jullie in deze, en gaan jullie in de komende update(s) kennis maken met de kinderen. Er is een poll toegevoegd met de namen van iedereen, dus vergeet niet te stemmen ! Je kan je stem altijd nog veranderen, als je van gedachten veranderd! PS: Laat wel nog even je mening achter over deze update ?

Leukkkk! Behalve dat laatste

Arme vannessa

Aah, Vanessa.
Maar omdat Vanessa geen kinderen wil stem ik op haar, lekker veel drama! Mhahaha!

Haha dank jullie !

Oehh, leuke up! Behalve dat van Vanessa dan, ):
Ik vind Annelore een leuk iemand als stamhouder

Ik vind Vannesa een leuk iemand.
Net zoals wat Anna zegt. Met haar kan je alle kanten op !

Aaaaww thank you all <3 Ja, het ligt in jullie handen hoe het verhaal gaat lopen

Ik stem voor Vanessa

Leuke update! Ik weet nog niet wie ik zal kiezen, omdat ik ze alledrie nog niet goed 'ken'

^ Hahaha ja dat kan ook, ach der komen nog 3 ups, waarschijnlijk één vanavond, om ze beter te leren kennen

Dank jullie beide

Hoofdstuk 8

Ogen vol tranen van geluk, een glimlach van blijdschap en wiebelende benen zijn het gevolg van de uitslag van een zwangerschapstest. Voor de een als deze positief is, voor de ander als deze negatief is. Fatima en ik zaten in spanning te wachten aan de eettafel, wachtend op de uitslag. Zelfs mijn moeder was erbij, het zijn haar achterkleinkinderen.



Mijn eerste kleinkind is onderweg, Fatima en Anthony hebben over een negen maanden een prachtig wonder in hun midden, en daarom is ook de paniek aangebroken. Ze kunnen niet meer thuis blijven wonen, maar zonder geld een normaal huis vinden is ook niet bepaald makkelijk.



“Maar mam, hoe moet ik dan een huis gaan betalen?” vraagt Vanessa. Ik kijk haar aan, zonder dat ik ook maar een antwoord kan geven. “Vanessa, we hebben het hier later over.” besluit ik, om het gesprek tot een einde te brengen. Stampvoetend stormt ze haar slaapkamer in.



Ik haal mijn hand door mijn haar en zucht. “Kinderen..”. Maar ik weet maar al te goed dat ze wel een punt heeft. Het zal niet lang meer duren voor zij opgroeit tot volwassene, en dan heeft ze ook een eigen huisje nodig. Het familiebudget zal ten gronde gaan, dat is zeker.



“Lieverd, het komt allemaal goed.” zegt Stefan. Hij pakt mijn handen en kijkt me verliefd in de ogen, even verliefd als toen ik hem voor het eerst zag. Het prachtige moment wordt onderbroken door geschreeuw vanuit een van de slaapkamers.



“Ik krijg een kind ja, vandaar dat ik even meer recht heb dan jou op een huis.” snauwt Anthony zijn zus toe. “Als jij nou gewoon wat slimmer was, en een baan zocht!” roept ze ter verdeging. “Hé, kappen jullie!” begint Stefan als hij op de twee afstormt, ze verdwijnen elk in hun eigen kamer. Ik zucht.



“Annelore, naar bed meisje.” begin ik, terwijl Stefan met Vanessa aan het praten is, over hoe wij allemaal in de knoop zitten door de situatie. Ik ruim de vieze borden op en stop ze in de al draaiende vaatwasser. Zodra ik de deur opentrek komt er een enorme hoeveelheid stoom naar buiten.



“Lieverd, ga jij ook naar bed?” probeer ik opnieuw. Gehoorzaam klikt ze de televisie uit en loopt richting haar kamer. Stil, alsof ze probeert niet aanwezig te zijn. “Gaat het wel goed met Annelore?” vraag ik als Stefan komt aanlopen, maar ik kijk nog steeds naar de gesloten slaapkamerdeur van haar.



“Natuurlijk, ze is vast geschrokken van de ruzie. Kom, we gaan lekker naar bed.”. Ik geef hem een knuffel en een zoen, en volg hem de slaapkamer in. De lichten springen automatisch uit en een stilte heerst in de woonkamer.



Met slaperige ogen ren ik de woonkamer in, zijn geluid doet me vreugd, maar ook verdriet. Ik zie hem, maar toch is hij er niet echt. Zonder ook maar te willen weten of ik droom, vlieg ik hem om zijn armen. “Zet je gedachten op een rij, ik ga langzaam weg. Pak me vast, en ontarm me, voordat ik voorgoed verdwijn.”. En dan, zonder ook maar een stap gezet te hebben, lig ik in mijn bed. De gedachten vliegen door mijn hoofd en een paracetamol kan me niet helpen af te komen van de pijnlijke steken. “Het was hem.” zucht ik, terwijl ik tegen Stefan aanklamp, met een schuldgevoel.



Op een dinsdagmorgen, en morgen als andere, bereidt iedereen zich voor op school en werk. Duidelijkheid was gekomen naar het gezin, en iedereen wist nu eindelijk waar ze aan toe waren, op een ding na. Annelore, zij zal nooit bij ons kunnen blijven wonen, aangezien wij al snel oudere zullen worden.



“Ik ben gewoon bijna jarig.” zegt Vanessa blij, bladerend in het grijze papier van de kranten op zoek naar een huis en baan voor als ze groot is. Anthony en ik hebben wel een idee voor Annelore, we willen dat ze intrekt bij Vanessa, of in ieder geval tijdelijk.



“Doei papa!” gilt Annelore in de richting van haar vader. Het is niet ongewoon dat ze haar moeder weer eens vergeet, maar ik weet maar al te goed dat ze echt een vaderskind is. “Trek het je niet aan mam.” zegt Anthony kalmerend, troostend zelf een beetje, als hij mij ziet staren.



Als iedereen de deur uit is, stap ik onzeker, met een verdrietig gevoel ook zelf het trappetje af. Mijn voeten stoppen met bewegen voor het graf van Mitchell. “Ik fluister je naam maar je hoort me niet, tranen stromen maar je ziet ze niet, Ik heb je nodig maar je bent er niet.” huil ik, en veeg tranen weg, tranen van verdriet.



Elke keer als ik daar weer sta, besef ik dat het steeds korter duurt. Zijn hoofdstuk heb ik bijna afgesloten, hij kan rusten, ik kan verdergaan. Terwijl ik mezelf weer bij elkaar raap loop ik de woonkamer weer in.



Mijn blik valt gelijk op het bord met nog een hele boterham erop. Ik hoef niet eens na te denken, het is het bord van Vanessa. De laatste tijd eet ze niks meer, en als ze dan ook maar wat eet is het heel weinig. Ik maak me zorgen om haar, ze valt ook steeds meer af.



Ik ruim alle borden op, gooi de restjes in de prullenbak, en ga zitten voor de televisie. Ik zap door een hele lijst aan programma’s heen tot het geluid van een mannenstem mij kippenvel doet geven. Het is een documentaire, over anorexia. “Zal zij..?” zeg ik angstig.


Is de up naar wens ? Jullie kunnen nog steeds stemmen, en vergeet dat niet te doen ! En je kan ook altijd je stem nog veranderen !

Omijngod. Wauww, nee ze moet geen Anorexia hebben!

goede update:O wauw<3
EN OMG >< Neee geeen annorexia!

;o Mooie update! <3 Maar Ally heeft wel lastige kinderen hoor.. Ik hoop echt dat ze geen anorexia heeft ;o

Geen anorexia!
Goeie up <3

Waaaaauw, vet spannend!

Dat ze maar geen anorexia heeft. D:

Weer een leuke update!

Ik hoop dat alles goed komt, nu ze allemaal zo in de knoop zitten en er regelmatig ruzie is.

Dank jullie <3 Meer duidelijkheid in de komende update, die ik zo snel mogelijk probeer te plaatsen !