^
Ja idd.. ;P

^Dat is mijn manier om jullie verslaafd te maken aan het dagboek, mwuaha, lief hè

Haha, goed om te horen, ik dacht dat dat ik dat te weinig deed
v

Leuk dagboek, je updated als een speer

Oh noez, snel verder :3

Je schrijft geweldig! <3

Geweldig Leonie, ben verslaafd geraakt aan je verhaal.

Hoofdstuk 2, Deel 3: Als tranen konden lachen


Het was vroeg in de morgen toen ik gerommel hoorde in de gang, even schrok ik op om eventuele rake klappen uit te kunnen delen als iemand besloten had om het huis binnen te dringen, maar al snel besefte ik dat het een bekende was. Ik hoorde hoe haar hakken een doordreunend getik maakten op de vloer en greep naar mijn hoofd. Het leek wel alsof ik ziek aan het worden was. Mijn keel brandde en ik hoorde mijn moeder zuchtend en steunend haar koffer over de vloer rollen. Onrustig dommelde ik weer in slaap.


"Felicity?!" haar snerpende stem liet me wakkerschrikken vanuit de droom die ik had. Het was een mooie, vredige droom en het was eeuwen geleden dat ik nog met een goed gevoel op was gestaan. Normaal was er alleen verdoofdheid, besef dat ik weer een nieuwe dag met ruzies tegemoet ging. Nu was er echter ook het inzicht dat ik met Louise af kon spreken en dat kon veel goed maken. Mijn moeder brulde nog eens dat ik op moest staan en dat ze het een rotzooi in huis vond.


Ze snauwde wat tegen me, waarbij iedere woord langs me heen zoefde zonder er ook maar aandacht aan besteed te hebben: ik had geen idee wat ze allemaal aan het blaten was. Ze trok haar gezicht in een boze grimas en er kroop een roffelde brom op uit haar keel, ze leek wel een opstartende auto. Ik maakte me gereed voor de genadeslag en neuriede een liedje om haar gemopper en geprotesteer te overstemmen.


Ik trok wat frisse kleren uit de kast en nam ze in mijn rechterhand mee, als ik zou treuzelen zou ze expres de badkamer bezet houden en dat was een grote ramp gezien de staat van mijn gezicht. Ik schoot langs haar heen en keek naar haar, ze zag er overrompeld uit en ik had er lol van dat ik haar bijna te slim af leek te zijn.
"Jaaaa?" zei ik poeslief, wetend dat het haar zou irriteren, voordat ik de badkamer inschoot en de deur opslot draaide. "Veilig," fluisterde ik zachtjes.


Ik smeerde mijn gezicht vol met make-up om de dikke wallen te verbergen en streek met mijn vingers over mijn wangen om de slaap er symbolisch vanaf te vegen. Ik hoorde hoe mijn moeder zich druk stond te maken voor de badkamer deur en bleef er met opzet net zo lang voorstaan tot ze mokkend afdroop. Dat had ze verdient, de bitch.


"Maak wat te eten voor me," snauwde ze zodra ze doorhad dat ik weer bereikbaar was en ze me weer als haar slaaf kon gebruiken.
"Gaat niet, ik moet naar school," zei ik naar waarheid. Dat pikte ze niet en ze liep naar me toe, ik was haar te snel af en snelde naar de voordeur waar ik door het raampje de schoolbus al aan zag komen. Saved by the bus, zullen we maar zeggen, hoewel ik echt geen zin had in een nieuwe schooldag. Weer vol flirten en vol gepreek en bovendien wist ik niet hoe ze over het feestje zouden praten... De rochel in mijn moeders keel liet me opschrikken, ik moest uitkijken anders kreeg ik nog een pak slaag ook.


Terwijl ik drie keer versierd werd, van talloze kanten roddels op me af kreeg gevuurd en terwijl Vivian riep 'dat ik er echt fabuleus uitzag' werkte mijn moeder achter haar laptop. Ze typte driftig - workaholic dat ze was - mailtjes naar haar klanten en plande nieuwe concerten, audities en andere grappenmakerij voor ze in. Ze lachte zelfvoldaan toen ze aan haar successen dacht en schrapte daarbij mij even uit haar leven.


Ze zocht soms ook naar een site waarvan ik niet wist wat het was, het was dan ook niet iets dat ze met mij besprak. Was het een datingsite? Ik kon alleen maar gissen, of het in haar geschiedenis opzoeken alleen dan moest ik eerst haar wachtwoord zien te kraken.
Ik zat in het klaslokaal toen mijn oog viel op de computerhunk - jawel, jongens kunnen en slim zijn en er goed uitzien op onze school - van de school: Zane.
"Hee," knoopte ik een gesprek met hem aan en al vlug had ik hem zo ver om me te helpen achter mijn moeder's wachtwoord te komen.


Daarna belde ik Louise op die vandaag niet op school was omdat ze een zomerfotoshoot had, wat ik nogal optimistisch vond maar dat was waarschijnlijk ook de reden dat ik geen topfotograaf was, en vertelde haar over mijn plan. Het was een naaistreek, dat wist ik, maar mijn moeder voerde constant naaistreken bij mij uit, dus waarom zou ik het niet doen? We spraken af in de schommelweide om bij te kletsen en ik liet me vallen op het bankje van de schommel.


Glimlachend keek ik over het park heen, richting de barre boze stad die een bruisend nachtleven in zich had waar ik nog amper deel van was geweest. Vandaag was best een mooie dag, het zonnetje priemde tussen de wolken door, de kinderen speelden in de zakband en mijn moeder verpestte bovendien mijn uitzicht niet. Alleen Louise bleef wel lang weg, ik zat al een halfuur zachtjes heen en weer te wiegen voor ze aan kwam lopen.


"Sorry," zei ze verontschuldigend en ik schudde mijn hoofd om te laten merken dat ik het niet erg vond, "de shoot liep nogal uit." Ze droeg haar sportkleren en ik nam aan dat dat was omdat ze dan zo snel mogelijk klaar was om naar mij toe te komen.
"Hoe is het met je?" vroeg ze zodra ze mijn blik af zag dwalen naar een jongen die in de verte liep. Heel even dacht ik hem te herkennen maar toen hij dichterbij kwam leek hij me toch onbekend.


"Vandaag wel oké." Ik haalde mijn schouders op, ik wilde haar eigenlijk niet vertellen dat ik het liefst hier rond bleef hangen om mijn moeder niet onder ogen te komen, maar ik hoefde de twijfels niet te denken of ze vroeg er zelf al naar.
"En met je moeder? Is ze al weer thuis?" Haar stem bevatte een spoortje medeleven maar ik nergeerde het want ik hield niet van medelijden.
"Ja. Vanochtend, ik heb verder niets van haar gemerkt." Loog ik, maar ze prikte er vluchtig doorheen.


"Deed ze weer moeilijk?" Ze glimlachte bemoedigend maar het maakte me alleen maar meer van streek. Soms wilde ik haar zo graag alles vertellen, alles wat er de afgelopen zeventien jaar was gebeurd, alles dat mij had gemaakt tot het meisje dat ik nu was. Dan wilde ik alles opbiechten, in haar armen vallen en snikken dat het allemaal zo 'klote' was. De tranen welden in mijn ooghoeken op toen ik naar haar glimlachende gezicht keek. Ik knikte en drukte alle emoties weg. Niet nu, niet vandaag, beet ik mezelf toe.


"Hoe ging je shoot?" Vroeg ik, puur om haar van het onderwerp af te leiden in de hoop dat ik me misschien zou kunnen beheersen. Ik wist niet waar het door kwam maar ik was echt een emotioneel wrak sinds gisteren.
"Leuk!" reageerde ze enthousiast. Louise was een fantastische vriendin, ze was altijd zo enthousiast om de kleinste dingen, wijs en bovendien ook nog erg eerlijk.
"Mooi!" haar enthousiasme spoorde me aan om mijn gevoelens te vergeten en ik speelde het spelletje zonder mokken mee.
"Leuke bikini's aangehad?" ik grinnikte, ze schudde haar hoofd en mimede 'naakt' met haar lippen.


Ik giechelde, "leuke fotograaf dan?" zei ik met opgetrokken wenkbrauwen en ze porde me in mijn zij maar lachte er wel bij.
"Mwah, hij was een beetje oud. Maar ik wilde je eigenlijk nog iets vragen..." Ze stopte halverwege haar zin en keek me met grote ogen aan, ik knipperde heftig om de vraag die in mijn hoofd opkwam weg te drukken en staarde haar verstijfd aan. Daarna knikte ik.
"Waarom drink je eigenlijk zoveel?" De spanning tussen ons was voelbaar en ik het was alsof iemand een hand om mijn keel legde en hem steeds strakker vastpakte, ik piepte.

En, wat is haar antwoord? En welke site bezoekt haar moeder? Is het een datingsite die haar misschien weer een normaal leven kan geven? Wat denken jullie?

Spannend!!

Ik denk niet dat dr moeder naar een datingsite kijkt eerder iets om haar het leven nog zuurder te maken

Spannend! Ik hoop dat ze de waarheid gaat spreken. En ik denk ook niet dat het een datingsite is. Maar een kostschool ofzo, zodat ze van haar af is.

Idd, spannend! Ik weet niet wat voor site, maareh, daar wil ik wel snel achterkomen! Meeeeeer!

Mwihi, jullie zijn nu helemaal geprikkeld op updates, die komt lekker nog even niet Ik ga straks simmen en dan hoop ik deel 4 te kunnen maken (en wie weet antwoorden op de vragen??? *wenkbrauwwiebel* )

Iemand trouwens al een vermoeden wat betreft de titel?

Ooooh je hebt een nieuwe banner! Die is echt mooi!!! En nee ik heb geen idee, maar eerlijk gezegd wil ik ook geen idee hebben.. Dan is het leuker! Haal dat hoop maar weg

Hoofdstuk 2, Deel 4: It's like the sun is never gonna shine again

Helemaal overdonderd en in paniek om een antwoord op haar vraag te moeten geven keek ik naar de wolken. Ze legde haar hand zachtjes op mijn schouder om me gerust te stellen, ik voelde hoe ze hem daar liet rusten tot ik mijn adem weer onder controle had. Ze probeerde me een glimlachje te schenken maar dat lukte haar helemaal niet. Ik kon het haar gewoonweg niet zeggen, de tranen brandden in mijn ooghoeken en ik voelde hoe mijn wangen begonnen te gloeien. Met naar beneden hangende mondhoeken keek ik haar aan.


“Je kunt het aan me vertellen,” haar stem klonk zo vertrouwd, zo kalmerend en toch maakte het dat ik me alleen maar verder in de problemen voelde raken.
“I-ik kan het n-niet, L-louise,” snikte ik zachtjes terwijl ik haar met waterige betraande ogen aankeek.
“Shhh, stil maar.” Weer die poging tot glimlachen, ze deed zo haar best en ik stond hier maar een beetje zielig te staan.


Toen ik opkeek zag ik dat de tranen in haar ooghoeken blonken en ze er alles aandeed om ze te verdringen. De avond viel in maar ik had er nauwelijks oog voor, mijn hoofd leek wel volgepropt met watten die alles wat er om me heen gebeurde absorbeerden voor het mijn verstand kon bereiken.
“Niet huilen, Felice, niet huilen, het spijt me, ik wist niet dat het zo gevoelig lag!” ratelde ze maar door terwijl er dikke biggentranen over mijn rood aangelopen gezicht rolden.


Ik probeerde een woord uit te brengen, iets naar buiten te kunnen gooien dat me dwarszat, een antwoord op haar vraag te geven, maar het wilde allemaal niet lukken. Het was alsof iemand een grote prop papier ver in mijn keel had geduwd zonder dat ik er controle over had en dat de prop papier ieder woord opslokte dat in mijn hersens op kwam. Ik kon gewoon geen woord uitbrengen en ik keek haar met twee kijkers aan die rood doorlopen waren. Ze suste nog steeds lieve woordjes tegen me in de hoop dat ik wat zou bedaren.


Ze merkte dat het er niets zinnigs uit me kon komen en sloeg haar armen om me heen.
“O, Felice toch, het komt allemaal wel goed, ik zal je helpen, ik weet niet hoe en ik weet niet waarmee maar ik zal je helpen,” ze bleef maar woordjes mompelen terwijl ik haar gezicht in een plooi voelde trekken, vechtend tegen haar eigen tranen.


Ik keek van haar weg, te beschaamd misschien maar eerder omdat ik me schuldig voelde dat ik zo’n ravage van niet alleen mijn, maar ook háár leven aan het maken was. Ik trok mijn lippen angstvallig samen in iets dat op een glimlach moest lijken om haar geluidloos te kunnen bedanken.
“Ik weet het. Maar het doet zo’n pijn,” zei mijn muizenstemmetje.
“Wat doet er zo’n pijn Felice?”


“I-ik drink zoveel omdat…” Ik schrok op van het getril dat ik voelde en besefte al snel dat het mijn mobiel moest zijn. Louise keek verschrikt naar me op, en we dachten allebei hetzelfde: mijn moeder kon ik nu echt niet gebruiken. Ik staarde naar het scherm waar een grote ‘M’ op stond – meer plek wilde ik haar niet geven – en ik knikte zachtjes. Vanuit het niets drong er een helder plan door in mijn hersenpan. Ik kon zeggen dat ik bij Louise was.


“FELICITY?! WAAR HANG JE UIT? KOM ONMIDDELLIJK ETEN VOOR ME MAKEN!” Ik sprong twintig centimeter achteruit zodra ik haar bulderende stem hoorde, Louise keek meelijwekkend naar mijn mobiel.
“Ik ben bij Louise, er staat nog een restje macaroni in de koelkast, kun je dat niet opeten?” Ik deed mijn best om zo zelfverzekerd mogelijk over te komen – om mijn moeder geen ruimte te geven me ergens op af te kunnen snauwen. Ze mompelde wat en hing daarna op zonder gedag te zeggen.


“Ik eh, je zou bij mij kunnen slapen? Ik bedoel ik snap het best als je naar huis wil hoor, maar misschien, nou ja, als je maar weet dat het mag,” bood Louise aan zodra ik met een beteuterd gezicht mijn telefoon weer had weggestopt. Ik knikte, van dat aanbod maakte ik graag gebruik. Alles om niet terug naar die heks in het huis aan het einde van de straat te hoeven.
“Graag, je bent geweldig Louise,” bracht ik zachtjes uit.


Eenmaal bij haar thuis zakte in neer op de bank, ik duwde mijn kin in mijn handen en staarde naar een plukje stof dat op de grond dwarrelde. Louise woonde samen met haar zusje Deena en haar vader bij haar oma in, dit was totdat haar vader een vaste baan zou hebben en hij de kosten van de huur in een ander huis zou kunnen betalen. Louise sloeg een arm om mijn rug heen en aaide kringetjes, “het komt wel goed, echt waar,” prevelde ze.


We besloten om naar de slaapkamer te gaan maar ik liet mijn hoofd nog steeds naar beneden hangen, alle gedachten die in mijn hoofd opkwamen blokkerend. Ze trok haar pyjama onder het grote kussen vandaan en haalde met een lachje haar schouders op dat het zo’n rommel was voor ze de boel onder het bed schoof. Uit een kast haalde ze een felblauwe slaapzak voor mij en ze klopte op het bed. Bijna glimlachend ging ik bij haar zitten.
_______
Deze up (en de volgende) was behoorlijk wat werk en ik hoop dat de poses/screens ook echt iets toevoegen aan het verhaal. En eh ik heb het antwoord nog niet gegeven, niet om de spanning de erin te houden, maar om duidelijk te maken wat het met haar gedaan heeft. Volgende up weten jullie het!

kei gave up! ik word idd nu wel heel nieuwsgierig! sneeeeeel uppen!

little devil

Ik word ook nieuwsgierig (eigenlijk was ik dat al, maar nu nog meer ;D)
Maar idd echt een gave update zeg!

Super geschreven weer. Ga maar snel verder. Mooie foto's ook.

Super leuk dat jullie zo enthousiast zijn, echt heel lief :3

Ga jij maar héél snel verder!!! Anders wordt ik niet zo blij Wauw... Die foto's.. echt mooi, daar heb je zeker lang over gedaan?

Ik kan 1 ding zeggen over deel 5: het wordt heftig... En er zit ook een onverwachte twist in het verhaal. Oh dat zijn er 2, haha lucky you

^Deze foto's vielen wel mee, deel 5 was meer werk (:

Echt? Woow dan zijn die vast nog mooier! Ik kan dat niet hoor. Zo mooi...