Aww! Dank jullie allemaal. Iedere dag geven jullie mij toch zo'n supergevoel! Jullie zijn geweldig.
en Tijgertj, heel erg bedankt voor het compliment. Zelf vind ik dat er nog wel wat bijgeschaafd kan worden aan het verhaal. Zoals dat het misschien iets te snel gaat (het verhaallijn), maar het is en blijft een 10G en duurt ongeacht of het verhaal snel gaat of niet, altijd lang. Plus, dit zou misschien wel is één van de eerste verhalen kunnen zijn die ik ook daadwerkelijk afmaak. Ik schreef namelijk vroeger al heel veel, maar mijn motivatie verloor ik altijd al snel, maar door jullie positieve en opkrikkende en vooral ook behulpzame reacties (Doelend op heden en verleden tijd, en bijv. spellingsfouten) blijf ik erg gemotiveerd. Ook leer ik veel van mezelf, wat er beter kan, en wat er goed is. Ik merk nu bijvoorbeeld ook welke schrijfwijze ik het fijnst vind en soms kijk ik naar een deel dat ik geschreven heb en ben ik trots op mezelf, of juist niet en dan kan ik aan de hand van jullie reacties zien of het wat was. Dus, dank jullie. Ik vind jullie echt
super!
---------------------------------------------------
Hoofdstuk 1.
- Fortuna.
Deze avond ging ik voor het eerst in mijn leven vrijen en niet met zomaar iemand; Nee, met Kallu. De jongen die altijd heel dicht bij mij stond, als een soort van broer. Als vriend. Nooit had ik gedacht dat er een dag zou komen dat Kallu en ik samen zouden zijn op deze manier. Hij kleed mij voorzichtig uit en ondertussen kust hij liefkozend mijn steeds meer ontblote lichaam. Er gaat een tinteling door mij heen bij iedere kus. Dit had ik nooit achter hem gezocht; die charme en romantiek. Het ging allemaal zo snel.. en voor ik het wist lagen we in elkaars armen, allebei heel voldaan, maar vooral erg verliefd. De helft van de nacht hebben we hier gelegen, naar elkaar kijkend, strelend en liefdevol, tot ik inslaap viel en hij mij naar huis droeg.
De volgende ochtend word ik al vrij vroeg wakker, voor het feit dat we bijna de hele nacht zijn op geweest. Ik open mijn ogen en het eerste wat ik zie is dat Kallu nog naast me ligt te slapen. Ik ga rechtop zitten in me bed en laat alles wat er gisteravond gebeurt is nog even bezinken. Het was allemaal zo romantisch geweest en teder. Opeens gaat er een schok door mijn lichaam als ik me realiseer dat we gemeenschap hebben gehad. Dit betekende in onze cultuur vaak dat de vrouw zwanger zou worden. Dit hoefde natuurlijk niet zo te zijn, maar wij gebruikten geen voorbehoedsmiddelen zoals andere beschavingen. Zou het kunnen zijn dat ik, Haryn, moeder zou worden? Aan de ene kant voel ik me verheugd, maar aan de andere kant ook heel onzeker; zou ik wel een goede moeder zijn? Ik kijk nog even om naar Kallu, maar kleed me al vrij snel aan om iets te gaan doen wat voor mij op dit moment het belangrijkst was.
In onze samenleving was het traditie dat als een vrouw gevreeën had, zij zou gaan bidden bij de kristallen van licht op een gezond kindje, zelfs als ze niet zwanger zou zijn. Als je wél zwanger was, zou je dit gelijk merken na het bidden. In ons geloof zou bidden naar de Goden het kind reinigen vanaf het moment dat het gaat groeien in je buik. Het is dan ook niet meer dan logisch dat dit de plek is waar ik naartoe keer. Wanneer ik kom aangelopen bij de vallei ziet het er allemaal triest uit. Ooit was deze plek gevuld met de heilzame wonderen der natuur, maar het enige wat nu opviel was die vreselijke mijn. Al snel valt mijn blik op een gigantisch stuk kristal dat nog intact is en ik besluit daar te knielen. Zodra mijn onderlichaam de grond raakt, stuurt het mijn energie richting de glimmende muur. De enorme kristallen beginnen fel te stralen. Ik kijk verwondert naar het zicht. Ik had het andere vrouwen wel zien doen, zoals mijn moeder, maar nooit had ik gedacht dat ik ooit aan de beurt zou zijn.
Ik kniel neer bij de verlichte rotsen en begin met mijn gebeden. "Oh, Vader. De god van leven. Laat mij een kind krijgen. Een puur, gezegend kind. Gereinigd met uw ziel. Een kind van wijsheid en natuur. Een kind van Fortuna. Laat het sterk en gezond zijn; in voor en tegenspoed. Vader, Gun mij dit kind van liefde." Ik herhaalde dit keer op keer in de hoop dat er wat zou gebeuren. Na een paar uur gaf ik de hoop op. Misschien ben ik toch niet zwanger. Het is blijkbaar nog niet mijn tijd om een kind te krijgen. Teleurgesteld en ontdaan kijk ik naar de kristallen, maar leg me er bij neer dat de Goden besloten dat ik niet aan de beurt ben. Op het moment dat ik opsta en weg wil lopen, hoor ik een geluid. Het klinkt alsof de wind tegen de kristallen op ging, maar het waaide niet. Het was een zacht en sereen geluid. Ik kijk om me heen tot ik me realiseerde dat het van mij af komt. Mijn buik licht op als een ronde orb en ik leg mijn handen erop. Het voelde warm en vertrouwd, maar ik besef me nog niet goed wat er gebeurt. Met verwondering staar ik naar mijn buik; Zou het dan.. Ja! Dolgelukkig lopen de tranen over mijn wangen en voor ik het wist draaide ik mij om naar de glinsterende stenen. "Dank u, Vader" Ik veeg mijn betraande ogen af en wil zo snel mogelijk terug naar huis om Kallu het nieuws te vertellen.
-------------------------------------------------------------------
(Weetje: Fortuna is de godin van Geluk.)
Excuses voor de grote teksten. Ik had veel moeite met de timing van de zwangerschap en de juiste plek waar het moest gebeuren. Dus veel plaatjes zijn er niet.
en ook excuses voor het laatste plaatje. Handjes zien er een beetje raar uit. (Zonder photoshop was dit best moeilijk.) Alsnog hoop ik dat jullie dit een leuke update vinden!
Also, wat hopen jullie dat het word?
Jullie zijn engeltjes. 
